«Θὰ βγοῦν πράγματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα ποὺ ὁ νοῦς σας δὲν φαντάζεται.»

                          

 
Τὰ Χριστούγεννα τοῦ ΤαΚΙΚο
(Ε΄καὶ ΣΤ΄Δημοτικοῦ - Ἀνθολόγιο λογοτεχνικῶν κειμένων - άπὸ τὴν ἑνότητα «θρησκευτικὴ ζωή»)
Ὁ ΤαΚιΚο ἦταν ἕνα Κινεζάκι μὲ χρυσαφένιο δέρμα καὶ σχιστὰ ὁλόμαυρα μάτια.Ὁ μόνος του μπελᾶς, ἦταν τὰ μαλλιά του.Ἴσια σὰν πρόκες,
δὲν στεκόντουσαν ποτὲ σὲ μιὰ μεριὰ καὶ ὅλο τὰ ἔβρεχε καὶ τὰ χτένιζε. Γιατὶ στὸν ΤαΚιΚο ἄρεσε πολὺ νὰ εἶναι περιποιημένος.
Ὀ ἀξιότιμος πατέρας του καὶ ἡ ἀξιαγάπητη μητέρα του ἕνα πρωΐ τοῦ ἀνήγγειλαν πὼς σύντομα θὰ ταξίδευαν στὴν Εὐρώπη.
Αύτὴ τὴν ἐποχἠ, τοῦ εἶπαν, γιορτάζουν μιὰ μεγάλη γιορτή. Τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Θὰ πᾶμε νὰ περάσουμε αύτὲς τὶς μέρες ἐκεῖ μὲ φίλους
ποὺ εἶχαν τὴν εύγενικὴ διάθεση νὰ μᾶς καλέσουν.
Ὁ εύγενικὸς ΤαΚιΚο εὐχαρίστησε τοὺς γονεῖς του μὲ μιὰ βαθιὰ ὑπόκλιση. Μέσα του ὅμως ἔνιωθε πολὺ πολὺ λυπημένος. Δὲν ἤθελε νὰ ταξιδέψῃ
στὴν Εὐρώπη.Ὁ φίλος του Τε Κουὲν... καὶ ὁ Λὴ μὲ τὴν ἀδελφή του τὴν Τη Σουαίην ... καλύτερα νὰ ἔμενε μαζί τους στὴν Κίνα παρὰ νὰ ταξιδέψῃ στὴν
Εὐρώπη γιὰ νὰ γιορτάσῃ τὰ γενέθλια ἑνὸς κυρίου , ποὺ στὸ κάτω κάτω οὔτε ποὺ τὸν γνώριζε.
Θυμᾶται ποὺ στὰ δικά του γενέθλια ὁ ἀξιὀτιμος πατέρας του ἔκανε δῶρο στὴν ἀξιολάτρευτη μητέρα του μιὰ πολύχρωμη βεντάλια...καὶ ὁ ΤαΚιΚο
ἔνιωσε πολὺ εύτυχισμένος....Οἱ μέρες κύλησαν γρήγορα.Οἱ φίλοι του προσπάθησαν νὰ κρύψουν τὴν στεναχώρια τους καὶ ὁ ΤαΚιΚο τὴν δική του.
Ἦρθε ἡ μέρα. Μουτρωμένος ἀνέβηκε στὸ ἀεροπλάνο....
Φτἀνοντας στὸ σπίτι τῶν φίλων τους, ὁ πατέρας τὸν σύστησε στὸ κύριο καὶ στὴν κυρία τοῦ σπιτιοῡ.Ὅμως κανέναν ἀπὸ τοὺς δύο δὲν ἔλεγαν Χριστό.
- Φαίνεται λείπει ἀπὸ τὸ σπίτι αὐτὴ τὴ στιγμή, σκέφτηκε ὁ ΤαΚιΚο.Ἴσως ἔρθει ἀργότερα.
Ὄμως δὲν ἦρθε.Κι ένῶ ἑτοίμαζαν τὸ σπίτι,ὁ ἀξιότιμος κύριος Χριστὸς δὲν φαινόταν πουθενά....ἔκανε μιὰ βαθιὰ ὑπόκλιση καὶ ρώτησε τὴν κυρία τοῦ σπιτιοῦ
ποιός εἶναι τέλος πάντων ὁ κύριος Χριστὸς ποὺ γιορτάζει. Ἡ κυρία γέλασε
- Γιατί τὸν λές κύριο ;
- Πὼς νὰ τὸν πῶ ;
- Μονάχα...Χριστό.
- Γιατί ; Δὲν θέλει νὰ τὸν λένε κύριο ;
- Μὰ...εἶναι Θεός.
Ὁ ΤαΚιΚο ἔμεινε μὲ τὸ στόμα ἀνοιχτό...
- Στάσου νὰ σοῦ τὸν δείξω....
Ἔφυγε καὶ ξαναγύρισε.Τοῦ ἔφερε μιὰ ζωγραφισμένη φωτογραφία καὶ τοῦ ἔδειξε ἕνα μωρὸ στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μητέρας του.
- Νά, αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστός τοῦ εἶπε, δείχνοντας τὸ μωρό.
Ὁ ΤαΚιΚο ἔμεινε μὲ τὴν ζωγραφισμένη φωτογραφία στὸ χέρι. «Θεός» λέει. Μὰ ὁ Θεὸς εἶναι δράκος κι αύτὸ τὸ μωρὸ δὲν εἶχε οὔτε οὐρα οὔτε μεγάλα ῥουθούνια.
«Τὸ μωρὸ τῆς ἐξαδέλφης μου εἶναι πιὸ ὡραῖο.Ἔχει χρυσαφένιο δέρμα καὶ σχιστὰ ματάκια» σκέφτηκε μὰ δὲν εἶπε τίποτε κρύβοντας τὴν ζωγραφιὰ κάτω ἀπὸ
τὸ μαξιλάρι του.
Τὸ βράδυ ποὺ θὰ γιόρταζαν τὰ γενέθλια αὐτοῦ τοῦ μωροῦ, ἦρθε.Ὅλη μέρα ἑτοίμαζαν ....φασαρία, πηγαινέλα....τὸ βράδυ ἀνάψανε πάρα πολλὰ φῶτα καὶ
ἀκουγόταν καὶ παράξενη μουσική...ἦρθαν πάρα πολλοὶ μὲ σκούρα ροῦχα κι ἀστραφτερὰ χρυσαφικὰ, μὲ πολλὲς μυρωδιὲς καὶ χρώματα στὸ πρόσωπό τους...ὅλοι μεγἀλοι....καθόλου παιδιά...ἔμεινε κἀμποση ὥρα στὸ σαλόνι μὲ τοὺς μεγάλους...βαρέθηκε...άνέβηκε στὸ δωμάτιό του... τὸ μυαλό του πήδησε στὴν Κίνα...τὰ μάτια
του γέμισαν δάκρυα...γιατί γιορτάζουν ἔτσι ;...τράβηξε τὴν ζωγραφιὰ ...« Εἶναι Θεός, λέει»
Πῆρε ἕνα μολύβι καὶ ζωγράφισε στὸν τοῖχο ἕναν μεγάλο δράκο μὲ σχιστὰ μάτια καὶ ψαλιδωτὴ οὐρά. Τοὔφτιαξε καὶ μαλλιὰ μακρυὰ καὶ μαῦρα ποὺ γιὰ νὰ τὰ χτενίσει
θἄπρεπε νὰ τὰ βρέξῃ.Ἔβαλε καὶ τὶς δυὸ ζωγραφιὲς κοντὰ κοντὰ...τὶς κοίταζε ὥρα πολλή, τόσο ποὺ χάθηκαν καὶ στὴν θέση τους βγήκανε ψάρια... καὶ ὁ Τε Κουεν
ἀγριεμένος καὶ ἡ Τη Σουαίην θυμωμένη καὶ ξαφνικὰ ξαναγύρισε ὁ δράκος καὶ ἀγρίεψαν τὰ μάτια του καὶ πετάχτηκαν φλόγες ἀπὸ τὸ στόμα του καὶ κροτάλισε στὸν
ἀγέρα τὴν τρομερὴ οὐρά του. Ξεφώνισε, ξέφρενος ἀπὸ φόβο... οἱ μεγάλοι χόρευαν κάτω, ὁ ΤαΚιΚο ἔκλαιγε κι αὐτοὶ χόρευαν...ξαφνικὰ ἀναπήδησε...τέντωσε τὸ αύτί του...
καὶ κάτι ἄλλο κλαψούριζε ἔξω...στὸν κῆπο...ἄνοιξε τὸ παράθυρο....παγωνιά, ἕνα γατὶ ἔκλαιγε. Ὁ ΤαΚιΚο ἔκλαιγε. Τὸ τρίχωμά του ἦταν μαῦρο καὶ βρεγμένο, τοῦ ΤαΚιΚο
ἦταν στεγνά, τὰ μάτια του ἦταν βρεγμένα...τὸ ἔφερε μέσα, τὸ σκούπησε, τὸ ἔβαλε στὸ κρεββάτι... τὸ τύλιξε...τοῦ ἔτριψε τὴν πλάτη...τὸ γατὶ γουργούρησε...τὰ μάτια του
ἦταν σχιστά. Σχιστὰ καὶ τὰ μάτια τοῦ δράκου στὸν τοῖχο. Τὸ γατὶ καὶ ὁ δράκος.Τὰ μάτια τοῦ γατιοῦ ἦταν γλυκά.Τὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ ἦταν γλυκά.Ὃ Χριστὸς καὶ ὁ δράκος.
Τὸ γατὶ καὶ τὸ χέρι ποὺ τὸ χάἱδευε. ὉΧριστὸς καὶ ὁ ΤαΚιΚο. Ἡ ἀγἀπη καὶ ὁ δρἀκος.Ἔτριψε τὴν μουσούδατοῦ γατιοῦ κι αὐτὸ τοῦ ἔγλειψε τὸ χέρι. Καὶ ἄνοιξε τὰ μάτια του
κι ἐκεῖ μέσα ὁ ΤαΚιΚο εἶδε τὴν ΤηΣουαίν νὰ χορεύει καὶ τὸν Λὴ νὰ ψαρεύῃ.
Ἔκλεισε τὰ μάτια του καὶ ὀνειρεύτηκε ἕναν Χριστὸ μὲ χρυσαφένιο δέρμα καὶ σχιστὰ μάτια κι ἕνα δράκο νὰ ζεσταίνῃ μὲ τὴν ἀνάσα του ἕνα ξεπαγιασμένο γατί.
Υ.Γ.1 Ἄνετα τὸν ΤαΚιΚο τὸν ἔβαζες στὴν στενὴ σύμφωνα μὲ τὸν Ἀντιρατσιστικὸ Νόμο, ΑΝ ἦταν ἑλληνάκι ποὺ δὲν ἤθελε νὰ πάει στὴν Κίνα, καὶ ποὺ ξυνίζει καῖ κλαίει μὲ
τὴν πίστη τῶν Κινέζων.
Υ.Γ.2 Ἡ κυρία ποὺ ἔγραψε - κατὰ παραγγελίαν μᾶλλον τοῦ Ἰντιτοῦτου Παιδείας, τὸ κείμενο - δὲν ἔμαθε ποτὲ πὼς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος καὶ Θεός μας ;;;
Υ.Γ.3 Ὁ δράκος, ὁ θεὸς τῶν Κινέζων, ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος ! Μάλιστα ! Καὶ ὁ μαῦρος γάτος μὲ τὰ σχιστὰ μάτια, ἦρθε καὶ ἔδεσε. Γλυκούλης καὶ ὁ Χρριστοὐλης, δὲ βαριέσαι
κάτι καλὸ θὰ ἔχει κι αὐτός κάτι ἴδιο βέβαια μὲ τὴν γάτα ! Μάλιστα ! Ἀπὸ τὴν ἑνότητα «θρησκευτικὰ ζωή» ! Μάλιστα !
Υ.Γ.4 Σὲ ρεβεγιὸν καλέσανε τους ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν Κίνα;; Καὶ φόραγαν μαῦρα καὶ χρυσαφικά καὶ ἦταν βαμμένοι καὶ παιδιὰ δὲν εἶχε κανένας, καὶ δὲν πῆγαν
βεβαίως ἀξημέρωτα στὴν ἐκκλησία καὶ δὲν εἶχανε στὸ σπίτι εἰκόνες-ἁγιογραφίες ἀλλά, μιὰ ζωγραφισμένη φωτογραφία !! Μάλιστα !!
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΟΥΦΟ ! ΤΑ ΟΡΦΑΝΑ, ΤΑ ΑΤΥΧΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ !!


Ταχτσόγλου Καλλιόπη, ἠθοποιός

ΙΧΘΥΣ