Διαιρώντας με ... το μηδέν!

Μερίδα αναλυτών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με επικεφαλής τον πρώην εκπρόσωπο του Ταμείου στην Ελλάδα, Poul Mathias Thomsen, σε μια ιδιαίτερα προκλητική και ανάλγητη έκθεση με τίτλο «Wage Moderation in Crises» (Συγκράτηση των μισθών στις κρίσεις) υποστηρίζει πως η Ελλάδα αντέχει ακόμα μία μείωση μισθών. Παρά το ότι οι εκτιμήσεις των Jörg Decressin, Raphael Espinoza, Ιωάννη Χαλικιά (έγινε συνήθεια να διαβάζουμε για κάποιον Έλληνα που γνωμοδοτεί ή ψηφίζει σε βάρος της Ελλάδος), Daniel Leigh, Prakash Loungani, Paulo Medas, Susanna Mursula, Martin Schindler, Antonio Spilimbergo, και TengTeng Xu δεν εκφράζουν τις επίσημες απόψεις του Ταμείου, εντούτοις είναι ενδεικτικές του τρόπου σκέψης μιας μερίδας των δυτικών οικονομολόγων.

Ο παραλογισμός και ο σχιζοφρενικός τρόπος με τον οποίο σκέφτονται οι Φράγκοι φαίνεται πολύ καθαρά στην εισήγησή τους που προσδιορίζει στο 2% την νέα μείωση των μισθών στην Ελλάδα.Επιπλέον προτείνουν την εφαρμογή της συγκεκριμένης μείωσης και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν πληγεί από την κρίση, δηλαδή την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία.

Ενώ από την μία ισχυρίζονται πως μια τέτοια κίνηση θα είχε θετικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα, παραδέχονται, ωστόσο, πως θα ζημίωνε την ζήτηση: «Θα υπάρχει θετική επίπτωση στην ανταγωνιστικότητα: Αυξάνεται η συμβολή των εξαγωγών στην ανάπτυξη. Αυτή η αύξηση των εξαγωγών, μέσω της παραγωγής υψηλότερων εισοδημάτων, στηρίζει την κατανάλωση και τις πρόσθετες επενδύσεις προκειμένου να υπάρξει ευθυγράμμιση με την υψηλότερη ζήτηση. Θα υπάρξει αρνητική επίπτωση στη ζήτηση: Στα πρώτα δύο χρόνια υπάρχει επίσης αύξηση στα πραγματικά επιτόκια που μετριάζει τη θετική επίπτωση στην κατανάλωση και στις επενδύσεις. Ειδικότερα, καθώς τα ονομαστικά επιτόκια δεν αντανακλούν τις αποπληθωριστικές επιπτώσεις στους μισθούς, τα πραγματικά επιτόκια αυξάνονται πάνω από τον μέσο όρο στα πρώτα δύο χρόνια».

Ο μεγάλος μύθος της δυτικής θεώρησης περί οικονομίας στηρίζεται στην έννοια της ανταγωνιστικότητος που είναι ένας ψεύτικος τεχνητός όρος που ποτέ δεν εκφράζει κανένα πραγματικό μετρήσιμο μέγεθος, ούτε μπορεί να μετουσιωθεί σε εφικτό στόχο. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πολύ απλό: Τι σημαίνει ανταγωνιστικότητα; Είναι δυνατόν να υπάρξουν συνθήκες κάτω από τις οποίες θα μπορεί ένας παράλυτος άνθρωπος να ανταγωνιστεί τον κάτοχο του παγκοσμίου record στα 100 μέτρα; Πώς, λοιπόν, μπορεί η οικονομία μιας μικρής χώρας να συγκριθεί με αυτήν μιας άλλης κατά πολύ ισχυρότερης; Πολύ απλά, ο όρος ανταγωνιστικότητα έχει εφαρμογή αποκλειστικά και μόνο στο εσωτερικό μιας οικονομίας και όχι στην αδύνατη σύγκριση οικονομιών μεταξύ τους. Η όλη προσπάθεια των δυτικών δεν είναι τίποτε άλλο παρά ακόμα μία έκφραση της μανιώδους προσπάθειας που κάμουν για την επιβολή μιας νέας οικουμενιστικής πραγματικότητος.

Oι οικονομολόγοι του Ταμείου εκτιμούν πως «η ανάπτυξη των ονομαστικών μισθών μετριάστηκε πολύ, αλλά οι μισθοί δεν έπεσαν σχετικά με τα προ της κρίσης επίπεδα στις περισσότερες από τις χώρες που χτυπήθηκαν από αυτήν», ενώ προτείνουν την μείωση των μισθών λέγοντας πως «η μείωση των μισθών είναι απαραίτητη σε αυτές τις οικονομίες σε μεσοπρόθεσμη κλίμακα προκειμένου να αυξηθεί η απασχόληση αλλά και να αποφευχθεί η επιστροφή των γιγάντιων ελλειμμάτων στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών» χωρίς, ωστόσο, να υπολογίζουν τις κοινωνικές και ανθρώπινες διαστάσεις της εισήγησης τους αλλά και το ότι η πράξη τους διαψεύδει. Στην Ελλάδα είμαστε όλοι μάρτυρες μιας πραγματικότητος όπου οι μισθοί έπεσαν χωρίς, όμως, να μπορέσουν να αποτρέψουν την μείωση της απασχόλησης, διαψεύδοντας έτσι τους οικονομολόγους του ΔΝΤ.

Επίσης, οι "ειδήμονες" του Ταμείου υποστηρίζουν πως «ο μετριασμός των μισθών στις χώρες που χτυπήθηκαν από την κρίση αυξάνει την παραγωγή τους, αλλά η νομισματική πολιτική έχει ένα κρίσιμο ρόλο να παίξει στην άμβλυνση των αρνητικών συνεπειών αυτού του μετριασμού στις άλλες οικονομίες της ευρωζώνης» που σημαίνει πως ουσιαστικά παραδέχονται την ανισορροπία και τον κακό σχεδιασμό που διέπει τις σχέσεις των οικονομιών στην ευρωζώνη καθιστώντας ανέφικτη την οποιαδήποτε σύγκλιση όσα μέτρα και μεταρρυθμίσεις να εφαρμοσθούν.

Παρά ταύτα οι Έλληνες εξακολουθούν να ονειρεύονται ... σε ευρώ!

http://voloudakis.blogspot.gr