Εγώ πότε θα γίνω μάνα ;

Το μητρικό ένστικτο υπάρχει στις περισσότερες γυναίκες και συνήθως γίνεται πιο έντονο στην ηλικία των τριάντα.

Στην σημερινή κοινωνία που ζούμε ο ρόλος της χειραφετειμένης γυναίκας κυριαρχεί και κοντεύουμε να ξεχάσουμε πως είναι μία χριστιανή γυναίκα και ποιος ο ρόλος της.

Η σημερινή γυναίκα εργάζεται,είναι οικονομικά ανεξάρτητη και δίνει προτεραιότητα πρώτα στον ευαυτό της. Ξεκινάει να σπουδάσει για να μορφωθεί και να αποκτήσει σπουδαία πτυχία. Αναζητάει μία πολύ καλή δουλειά με υψηλές αποδοχές και ενισχύει το εγώ της νιώθοντας  πως τα καταφέρνει και πως αξιοποιεί στο μέγιστο τα χρόνια της ζωής της. Δεν προλαβαίνει ούτε καν να εκκλησιαστεί καθώς οι κοινωνικές υποχρεώσεις που προκύπτουν είναι πολλές και το μυαλό γεμάτο από όλα τα κοσμικά.

Όταν φτάσει στην ηλικία των τριάντα ξυπνάει το βιολογικό της ρολόι  όπως λένε και ψάχνει τον ιδανικό σύντροφο για να κάνει παιδί. Σε πολλές περιπτώσεις παντρεύεται με ένα μεγάλο κοσμικό πάρτυ και αρχίζει ήδη να δυσανασχετεί για το βάρος που κουβαλάει με τις υποχρεώσεις του σπιτιού αλλά και της δουλειάς της ταυτόχρονα. Αν και μπαίνει στον γάμο δεν σταματάει να σκέφτεται την καριέρα της και πως θα φτάσει πιο ψηλά στην κοινωνία. Πολλές φορές χρησιμοποιούν και τον γάμο γι’αυτό , επιλέγοντας έναν σύζυγο πλούσιο και καταξιωμένο για να τους βοηθήσει να εξελιχθούν πιο γρήγορα. Οι γνωστοί γάμοι συμβόλαια όπου οι γυναίκες στο πρώτο ραντεβού ρωτούν τον άνδρα τι δουλειά κάνει.Ο ελεύθερος χρόνος της γυναίκας τώρα έχει λιγοστέψει και αφού δεν εκκλησιαζόταν πριν,τώρα ούτε που το σκέφτεται. 

Δυστυχώς στις περισσότερες σχέσεις πρώτα συζούν και αν κάνουν παιδί παντρεύονται και συνεχίζουν έχοντας ξεκινήσει ήδη λάθος.

Αν καταφέρουν και κάνουν παιδί γρήγορα ικανοποιούν την βιολογική τους ανάγκη,την οικογένεια και την κοινωνία και συνεχίζουν απτόητες να χτίζουν την καριέρα τους παρκάροντας το παιδί σε μία ξένη γυναίκα. Αν δυσκολεύονται και δεν τους στέλνει Ο Θεός την ευλογία Του με ένα μωράκι αρχίζουν τις εξετάσεις και ψάχνουν τι φταίει στους γιατρούς.

Το βάζουν σαν στόχο ζωής να κάνουν ένα παιδί και κάνουν τα πάντα για να το πετύχουν. Σπαταλούν τα χρήματά τους για εξωσωματικές σκοτώνοντας αδίκως πόσες ψυχές.Ο εγωισμός έχει ήδη χτιστεί πολύ καλά τα προηγούμενα χρόνια και τώρα γίνεται όλο και πιο έντονος. Αδιαφορούν για τον σύντροφό τους και δημιουργούν μια πίεση που μπορεί ακόμα και να καταστρέψει την πιο όμορφη σχέση.

Αν όλα αυτά τα ζούσαμε από αλλόθρησκες γυναίκες θα ήταν φυσιολογικό στ’αυτιά μας. Όταν όμως τα ακούμε και τα βλέπουμε από χριστιανές βαπτισμένες γυναίκες αναρωτιόμαστε τελικά πόσο και αν πιστεύουμε στον ένα και μοναδικό Τριαδικό Θεό μας.

Ας γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω και ας θυμηθούμε τις μαμάδες μας ή τις γιαγιάδες μας που ήταν αφιερωμένες στην οικογένειά τους και κοντά στην εκκλησία. Το σπίτι μύριζε κάθε μέρα θυμίαμα και φυσικό κερί,όχι ακριβά αρώματα. Η φροντίδα του σπιτιού και της οικογένειας γινόταν με αγάπη και όχι από αναγκαστική εργασία. Ήταν χαμογελαστές,κεφάτες και αισιόδοξες. Όχι με μούτρα και την παντόφλα στο χέρι.Τα μεσημέρια μαζευόταν όλη η οικογένεια στο τραπέζι για φαγητό και έκαναν προσευχή όλοι μαζί. Πήγαιναν στην εκκλησία και έφτιαχναν το πρόσφορό τους με αγάπη και βαθιά πίστη. Είχαν δέκα παιδιά και δουλειές στα χωράφια και δεν γκρίνιαζαν ποτέ. Περούσαν δύσκολα από τον σύζυγό τους και τον συγχωρούσαν κρατώντας την οικογένειά τους και μεγαλώνοντας με αξιοπρέπεια τα παιδιά τους. Έκαναν αγιασμό κάθε πρώτη του μηνός στο σπίτι τους και όλος ο μήνας κυλούσε ειρηνικά. Πήγαιναν συχνά για εξομολόγηση και κοινωνούσαν τακτικά. Οι γυναίκες που δεν είχαν παιδιά δεν έτρεχαν στους γιατρούς αλλά πήγαιναν στον Ιατρό της ψυχής και των σωμάτων,στον Τριαδικό Θεό μας και τον παρακαλούσαν με ταπείνωση να τις βοηθήσει να δεχτούν το θέλημά Του. Όχι απαραίτητα να κάνουν παιδί. Αλλά να πουν:

«Θεέ μου δείξε μου το θέλημά Σου και δώσε μου την δύναμη να το δεχτώ. Πλαστουργέ μου είμαι δημιούργημά Σου.Εσύ γνωρίζεις καλύτερα από μένα τι έχω ανάγκη και τι όχι»

Φορούσαν την τίμια ζώνη της Παναγίας,έκαναν τάματα στους Αγίους και με βαθιά πίστη,υπομονή,νηστεία και προσευχή έβλεπαν θαύματα.

Αυτό το πρότυπο γυναίκας κοντεύει να χαθεί και όσες το κρατούν ακόμη πιστά και σωστά (πολύ λίγες)χαρακτηρίζονται θεούσες από την κοινωνία. Φορούν στην εκκλησία μαντήλα και σχολιάζονται από όλους. Όμως είναι αξιοθαύμαστες γυναίκες και άξιες για να παραδειγματιστούμε, γιατί αυτές είναι οι γυναίκες που κρατούν το προζύμι που λέει και ο Άγιος Παΐσιος και θα στεφανωθούν από Τον Θεό. Αδιαφορούν για τα μάτια και τα λόγια του κόσμου γιατί είναι Χριστοφόρες και αυτό γεμίζει απόλυτα και θαυμαστά την ψυχή τους. Ακολουθούν πιστά Το Θέλημα Του Θεού και μεγαλώνουν χριστιανικά τα παιδιά τους για να τα κάνουν Αγίους όπως είναι η αποστολή τους.

Ας ευχηθούμε να βαδίζουμε όλοι με το θέλημά Του και ας απαλλαχτούμε από το εγώ μας που μας βασανίζει τόσο πολύ. Ναι είναι μεγάλη ευλογία ο ερχομός ενός παιδιού,όμως δεν είναι ο πιο σημαντικός σκοπός του γάμου. Ο πιο σημαντικός σκοπός του γάμου όπως λέει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι η σωφροσύνη. Και αν είναι Θέλημα Θεού θα στείλει πολλά τέκνα να γεμίσουν χαρούμενες φωνές το σπίτι .

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου

Για την http://ellasnafs.blogspot.gr/