Ἡ ἁγία Γραφὴ πουθενὰ δὲν μαρτυρεῖ ἐξέλιξι, ἀντιθέτως τὴν ἀποκλείει. Ἐκθέτοντας τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου στὴ Γένεσι, ἐπαναλαμβάνει κατὰ κόρον τὴ φράσι «κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς». Ὁ ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος λέει ἐπ᾽ αὐτοῦ τὰ ἑξῆς.
Ἐδῶ ὁ Μωυσῆς, περιγράφει τὴ δημιουργία τῶν χερσαίων ζῴων καὶ μέσα σὲ τρεῖς γραμμὲς ἀναφέρει πέντε φορὲς τὴν ἔκφρασι «κατὰ γένος». Γιατί αὐτό; Σὰν νὰ ἐγνώριζε τί θὰ γινόταν κάποτε, τί θεωρίες θὰ ἐπικρατοῦσαν, καὶ τὸ ἱερὸ κείμενο προλαμβάνει καὶ δίνει τὴν ἀπάντησι στοὺς σημερινοὺς λέγοντάς τους· Αὐτὰ ποὺ ἰσχυρίζεσθε μὲ τὴ θεωρία τῆς ἐξελίξεως δὲν εἶνε σωστά. Αὐτὸ τὸ «κατὰ γένος» εἶνε ἡ ἀπάντησι· ὅτι δηλαδὴ δὲν ἔχουμε ἐξέλιξι, διότι ὁ Θεὸς δημιουργεῖ τὰ γένη. Αὐτὴ εἶνε ἡ ἀπάντησις. Δὲν πῆρε δηλαδὴ ὁ Θεὸς κάποιο ψάρι καὶ τοῦ ἔβαλε φτερὰ καὶ τὸ ἔκανε πουλὶ νὰ πετάξῃ. Ὄχι. Τὰ ψάρια μένουν ἐκεῖ ποὺ εἶνε, ψάρια, καὶ ὁ Θεὸς κάνει καινούργια δημιουργικὴ πρᾶξι, ἐντελῶς καινούργια, ὥστε νὰ μὴν ἔχῃ καμμία σχέσι τὸ πουλὶ μὲ τὸ ψάρι. Δὲν περνοῦσε δηλαδὴ ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸ ἕνα γένος στὸ ἄλλο, ἔστω καὶ ἂν ἦταν δικαίωμά του, ἔστω καὶ ἂν εἶχε τὴ δύναμι νὰ τὸ κάνῃ.
Ἐδῶ ὁ Μωυσῆς, περιγράφει τὴ δημιουργία τῶν χερσαίων ζῴων καὶ μέσα σὲ τρεῖς γραμμὲς ἀναφέρει πέντε φορὲς τὴν ἔκφρασι «κατὰ γένος». Γιατί αὐτό; Σὰν νὰ ἐγνώριζε τί θὰ γινόταν κάποτε, τί θεωρίες θὰ ἐπικρατοῦσαν, καὶ τὸ ἱερὸ κείμενο προλαμβάνει καὶ δίνει τὴν ἀπάντησι στοὺς σημερινοὺς λέγοντάς τους· Αὐτὰ ποὺ ἰσχυρίζεσθε μὲ τὴ θεωρία τῆς ἐξελίξεως δὲν εἶνε σωστά. Αὐτὸ τὸ «κατὰ γένος» εἶνε ἡ ἀπάντησι· ὅτι δηλαδὴ δὲν ἔχουμε ἐξέλιξι, διότι ὁ Θεὸς δημιουργεῖ τὰ γένη. Αὐτὴ εἶνε ἡ ἀπάντησις. Δὲν πῆρε δηλαδὴ ὁ Θεὸς κάποιο ψάρι καὶ τοῦ ἔβαλε φτερὰ καὶ τὸ ἔκανε πουλὶ νὰ πετάξῃ. Ὄχι. Τὰ ψάρια μένουν ἐκεῖ ποὺ εἶνε, ψάρια, καὶ ὁ Θεὸς κάνει καινούργια δημιουργικὴ πρᾶξι, ἐντελῶς καινούργια, ὥστε νὰ μὴν ἔχῃ καμμία σχέσι τὸ πουλὶ μὲ τὸ ψάρι. Δὲν περνοῦσε δηλαδὴ ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸ ἕνα γένος στὸ ἄλλο, ἔστω καὶ ἂν ἦταν δικαίωμά του, ἔστω καὶ ἂν εἶχε τὴ δύναμι νὰ τὸ κάνῃ.
Εἶνε ἀλήθεια ὅτι ὁ Δαρβῖνος, διατυπώνοντας τὴ θεωρία του, δὲν εἶπε πὼς δὲν πιστεύει στὸ Θεό. Ὅταν ὅμως ἀκούστηκε ἡ θεωρία του, τὸν 19ο αἰῶνα, μεσουρανοῦσε ὁ ὑλισμός, τὸ φιλοσοφικὸ ἐκεῖνο σύστημα ποὺ ἀπορρίπτει τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ καὶ συνεπῶς τὴ δημιουργία, δέχεται ὅτι ἡ ὕλη εἶνε αἰώνια, αὐθύπαρκτη καὶ αὐτοδημιουργοῦσα, ὅτι δηλαδὴ ἡ ἴδια ἡ φύσι δημιουργεῖ τὸν ἑαυτό της. Τότε λοιπὸν ὁ ὑλισμὸς «γαντζώθηκε» ἀπὸ τὴ θεωρία τοῦ Δαρβίνου, καὶ προχώρησε παραπέρα λέγοντας· Ἂν ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπὸ τὸν πίθηκο καὶ ὁ πίθηκος ἀπὸ ἄλλο πιὸ κάτω ζῷο καὶ αὐτὸ ἀπὸ ἄλλο πιὸ κάτω καὶ οὕτω καθ᾽ ἑξῆς, φθάνουμε σὲ ἕνα μονοκύτταρο ὀργανισμό· καὶ ἂν ὁ μονοκύτταρος ὀργανισμὸς ἔγινε μόνος του ἀπὸ τὴ νεκρὴ ὕλη μὲ αὐτόματη γένεσι, τότε δὲν ὑπάρχει Θεός.
Ἄλλοι, ἀληθινοὶ ἐπιστήμονες, συνέλεξαν στοιχεῖα καὶ κατάρτισαν συλλογὲς ὅπως ὁ Λινναῖος (18ος αἰ.), ἔκαναν παρατηρήσεις καὶ πειράματα ὅπως ὁ Μέντελ (19ος αἰ.). Στὴ θεωρία τῆς ἐξελίξεως αὐτὰ λείπουν. Προκειμένου νὰ ὑποστηριχθῇ ἡ ἀπιστία, προκειμένου νὰ χτυπηθῇ τὸ Εὐαγγέλιο - ἡ ἁγία Γραφή, νὰ χτυπηθῇ ὁ Θεός, χρησιμοποιήθηκαν δυστυχῶς πλαστογραφίες καὶ ἐπιστρατεύθηκαν ἀπάτες. Ἡ πικρὴ ἀλήθεια εἶνε, ὅτι ἄνθρωποι θεωρούμενοι ἐπιστήμονες δὲν ἔδειξαν τιμιότητα, ἔβαλαν τὴν ἐπιστήμη ὑπηρέτρια στὶς ποικίλες σκοπιμότητες, γιὰ νὰ σερβίρουν τὸ ψεῦδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.