Ετικέτες

8.7.20

Ουαί υποκριτές!

Κατάκριση


Πόσο εύκολο είναι να κρίνεις κάποιον με βάση μια "πληρωμένη" και αλλοιωμένη πληροφορία; Να βάζεις σάλτσες.... να παραποιείς τα γεγονότα και να παρουσιάζεις το θύμα ως θύτη; Πόσο επικίνδυνο είναι να οδηγείς τον "θύτη" - θύμα στην απελπισία και στον κίνδυνο αυτοκτονίας; Πόσο αδιάκριτο είναι επίσης να οδηγείς και το υποτιθέμενο θύμα που προσπαθείς να υπερασπιστείς με σθένος και δήθεν να προστατεύσεις στην αυτοκτονία; Ο στόχος σου ποιός είναι; Να τους διορθώσεις; ή μήπως να τους καταστρέψεις την ψυχή; Να τους οδηγήσεις, προτού προλάβουν να μετανοήσουν, στην κόλαση; (Αλλά πιστεύεις στη δύναμη της μετανοίας, στη δύναμη της συγχώρησης (βλ. Μτ. ιη΄ 15-22); Πιστεύεις ότι υπάρχει Διάβολος, ότι υπάρχει κόλαση; Αν όχι, φοβάμαι ότι δεν μπορείς να με καταλάβεις...)

Γι' αυτό ο Κύριος όταν του πήγαν μια μοιχαλίδα (βλ. Ιω. η΄1-11) και του έλεγαν ότι αξίζει να την λιθοβολήσουν, άρχισε να γράφει στην άμμο... Τί έγραφε; Έγραφε παρόμοια (και όχι μόνο) αμαρτήματα εκείνων που την κατηγορούσαν και τους αποδείκνυε ότι κι εκείνοι είναι εξίσου ένοχοι, άρα δεν μπορούν να την κρίνουν! Και όντως έσκυβαν τα κεφάλια και αποχωρούσαν. Στο τέλος έμεινε μόνον ο Κύριος με τη μοιχαλίδα οπότε της είπε ότι αφού δεν έμεινε κανείς άμεμπτος να την κατηγορήσει, τότε κι ο ίδιος ο Κύριος την συγχωρεί, αρκεί να αλλάξει ζωή, δηλαδή να μετανοήσει.