Ετικέτες

24.3.21

Μόρφου - Η Παναγία με φώτισε να σας το πω αυτό


Προφητεία Ιεζεκιήλ για την Παναγία: Η κλειστή πύλη από την οποία θα περάσει ο Κύριος και θα παραμείνει κλειστή!

 Αποτέλεσμα εικόνας για κλειστή πύλη ΘΕοτόκος


Η προφητεία του Ιεζεκιήλ (43,27-44,4) διαβάζεται στον Εσπερινό θεομητορικών εορτών (π.χ. Ευαγγελισμός 25/3, Γενέσιο 8/9, Κοίμηση 15/8, Εισόδια 21/11) και αναφέρεται στο αειπάρθενο της Θεοτόκου.


Νεοελληνική Απόδοση

Ιεζ. 43,27 Από την ογδόην δε ημέραν και έπειτα οι ιερείς θα προσφέρουν κανονικώς πλέον επάνω στο θυσιαστήριον αυτό τα ολοκαυτώματά σας και τας θυσίας του σωτηρίου σας. Τοτε θα σας δεχθώ” λέγει ο Κυριος.
Ιεζ. 44,1  Επειτα με έφερε πάλιν εις την οδόν της πύλης, που οδηγεί στους ιερούς χώρους του ναού, εις αυτήν, που βλέπει προς την εξωτερικήν ανατολικήν πύλην. Αυτή ήτο κλειστή.
Ιεζ. 44,2 Ο Κυριος μου είπε· “αυτή η πύλη θα είναι κλειστή, δεν θα ανοιχθή και κανείς δεν θα περάση δια μέσου αυτής, διότι ο Κυριος ο Θεός του Ισραήλ θα εισελθη δι' αυτής και θα μείνη και πάλιν κλεισμένη.
Ιεζ. 44,3 Διότι ο Αρχων αυτός θα καθίση εις αυτήν και θα φάγη τον άρτον ενώπιον του Κυρίου. Θα εισελθη από την είσοδον της στοάς της πύλης αυτής και δια της αυτής πάλιν οδού θα εξέλθη”.
Ιεζ. 44,4 Από εκεί με έφερε προς την οδόν, που οδηγεί προς την βορείαν πύλην απέναντι του ναού, και είδον· και ιδού, ο οίκος του Κυρίου ήτο πλήρης από το μεγαλείον της δόξης του. Προ του θεάματος αυτού έπεσα κατά γης με το πρόσωπόν μου στο έδαφος.

Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης περί της Θεοτόκου

 

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Εν Πειραιεί  16-4-2013
Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς.

Η Υπεραγία Θεοτόκος προφητεύθηκε αιώνες πριν γεννηθεί. Γι' αυτό η ζωή της βρίσκεται στο κέντρο των αιώνων και αποτελεί «το περιήχημα της προφητικής αγγελίας, την οπτασία των προφητικών οραματισμών, το κέντρο της μεσσιανικής προσδοκίας». Απειράριθμες είναι οι παλαιοδιαθηκικές προτυπώσεις, που αναφέρονται στην «απείρανδρον Μητέρα του Εμμανουήλ». Στο παρόν άρθρο θα παρουσιάσουμε τις αντιπροσωπευτικότερες θεομητορικές παλαιοδιαθηκικές προφητείες.

Α) ΠΕΝΤΑΤΕΥΧΟΣ


Στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Γένεση, συναντούμε τον πρώτο συμβολισμό. Η Εδέμ προτυπώνει τη νοητή Εδέμ, που είναι η Παναγία, στους κόλπους της οποίας κατοικεί ο νέος Αδάμ, ο Χριστός.

Μετά την παράβαση των πρωτοπλάστων Αδάμ και Εύας, ο Χριστός, ως ο άσαρκος Λόγος, διαλέγεται με τους παραβάτες και λέγει στον αρχέκακο όφι, τον διάβολο: «Και έχθραν θήσω αναμέσον σου και αναμέσον της γυναικός και αναμέσον του σπέρματός σου και αναμέσον του σπέρματος αυτής. Και αυτός σου τηρήσει την κεφαλήν και συ τηρήσεις αυτού την πτέρναν»[1]. Δηλ. «Έχθρα θα βάλω ανάμεσα σ' εσένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σου συντρίψει το κεφάλι κι εσύ θα του πληγώσεις τη φτέρνα». Η γυναίκα, της οποίας το σπέρµα θα συντρίψει την κεφαλή του φιδιού, του διαβόλου, είναι η Παρθένος Μαρία και το σπέρµα της ο Χριστός. Πρόκειται για το γνωστό "πρωτευαγγέλιο".

Η βάτος η καιομένη και μη καταφλεγομένη, την οποία είδε ο προφήτης Μωϋσής στο όρος Χωρήβ, αποτελεί προεικόνιση της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία ως άλλη βάτος ακατάφλεκτη κράτησε μέσα της «το καταναλίσκον πυρ της Θεότητος», χωρίς να καταστραφεί η παρθενία της. «Καταβάς όψομαι το όραμα το μέγα τούτο. Τί ότι η βάτος καίεται και ου κατακαίεται»;

Άγιος Παΐσιος: Οι γιατροί που δεν μπορούσαν να φέρουν τα παιδιά τους στο δρόμο της εκκλησίας...




Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο.


Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν.

Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.


Ακόμη και στο ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους και τα παιδιά, όσο ήταν μικρά συμμετείχαν, τώρα αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται.


Ο γιατρός έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος για την πνευματική αδράνεια των παιδιών του. Και νόμιζε ότι όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο, δεν άγγιξαν τα παιδιά.


Σε κάποια στιγμή ο γιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δυό του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε: Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα μας έχει κάνει ζημιά.