
του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Τέσσερις ἄνθρωποι κουβαλοῦν στὸ κρεβάτι του ἕναν παράλυτο. Εἶναι συγγενεῖς ἢ φίλοι του.. Τὸν πηγαίνουν στὸν Χριστό, ἀλλὰ τὸ πλῆθος εἶναι τόσο πολύ, ποὺ ἀναγκάζονται νὰ ἀνεβοῦν στὴ σκεπὴ τοῦ σπιτιοῦ, νὰ βγάλουν τὰ κεραμίδια καὶ μὲ σχοινιὰ νὰ τὸν κατεβάσουν μπροστὰ στὸν Χριστὸ ποὺ διδάσκει. Ἡ πίστη τῶν συνοδῶν, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀρρώστου, ὑπερπηδᾶ κάθε ἐμπόδιο.