Ο ΘΕΟΣ ΑΛΗΘΗΣ ΑΡΑ ΨΕΥΔΟΣ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ – ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ, ΦΥΣΙΚΟΥ

Ὁ Θεός ἀληθής ἄρα ψεῦδος ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως

Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, Φυσικού

Ἐφόσον εἴμασθε ὁμοούσιοι κατά τό σῶμα (κατά τούς ἐξελικτικούς) μέ τά ζῶα γιατί νά ἀπαγορεύεται ἡ ἀνθρωποφαγία;

Γιά τούς δικούς μας φιλοεξελικτικούς ποῦ θά ἐντάξουν τήν προπτωτική κατάστασι τῶν ζώων ἀπέναντι στόν Ἀδάμ; (ἤρεμα κλπ.), ἐφόσον προηγουμένως ὑπῆρχε ἀγῶνας ἐπιβιώσεως;

Στούς πιθήκους (καί προηγ.) ὑπῆρχε αὐτονομία ἀπ᾽ τήν ἀρχή στό βρέφος ἄρα καλά προσαρμοσμένο· στόν ἄνθρωπο ἔγινε ἀποπροσαρμογή! (ἐξηρτημένο ἀπό γονεῖς)· (ἀλλά ἡ ἀποπροσαρμογή πῶς ἔγινε;) γιά νά αὐξηθῆ ὁ ἐγκέφαλος κλπ!!!

Κάθε προσπάθεια ἐπεμβάσεως σέ κύτταρα κλπ. ἀρνεῖται τό Δαρβινισμό ὅτι ἔγιναν τυχαῖα ἀφοῦ τά κάνει ὁ ἐρευνητής.

Πῶς μόνο μερικά χημικά στοιχεῖα ὑπάρχουν στούς ὀργανισμούς καί ἄλλα ὄχι;

Ὁ χημικός πού ὑποστηρίζει τή χημική ἐξέλιξι πριονίζει τά θεμέλιά του. Ἄν ἔγιναν τυχαῖα, τότε αὐτός δέν χρειάζεται!

Σήμερα δέν ἔπρεπε νά ὑπάρχη διάκρισι εἰδῶν ἀλλά συνεχής γκάμα ὄντων.

Ἀφοῦ ὑπάρχει ἐξέλιξι ἄρα δέν μποροῦμε ἀπό σημερινή συμπεριφορά πρωτευόντων νά συμπεράνουμε τό παρελθόν.

Τό βρέφος πρῶτα καταλαβαίνει καί μετά μιλᾶ. Γιατί αὐτό δέν τό μεταθέτουν στό παρελθόν ἀλλά λένε ἡ ὁμιλία ἔφτιαξε τόν ἐγκέφαλο;

Αὐτοί πρῶτοι δέχονται ὅτι οἱ φυσικοί νόμοι δέν ἔχουν διαχρονική ἰσχύ, ἀφοῦ δέχονται ὅτι στό παρελθόν ἔγινε μεταβολή ἐνῶ δέν γίνεται σήμερα (ἀπό εἶδος σέ εἶδος).

Ἄν οἱ νόμοι ἦταν ἴδιοι μέ τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας, ἄρα ὅπως σήμερα χρειάζεται δημιουργός, ἔτσι καί τότε (ἡ τύχη δέν βγάζει τάξι). Ἄν εἶναι διαφορετικά ἄρα δέν μποροῦμε ἐπιστημονικά νά πλησιάσουμε τήν ἀρχή τῶν εἰδῶν (πῶς ἔγιναν τότε). Ἐπίσης ὅπως σήμερα ὅμοια ἀπό ὅμοια, ἔτσι καί τότε.

Οἱ ἴδιοι πού λένε ὅτι ἰσχύουν οἱ ἴδιοι νόμοι καί στό παρελθόν, οἱ ἴδιοι τό ἀπορρίπτουν λέγοντας ὅτι τά σημερινά ὄντα προῆλθαν ἀπό ἀνόμοια (ἀνόργανη ὕλη). Πῶς, λοιπόν, ἐπιστημονικά θά ἀναχθοῦμε στό παρελθόν ἀφοῦ δέν ἰσχύουν οἱ ἴδιοι νόμοι;

Ἐμεῖς στηριζόμασθε ἀκριβῶς στούς φυσικοχημικούς νόμους γιά νά ἀπορρίψουμε τήν αὐτόματη γένεσι. Τούς νόμους αὐτούς ἀπορρίπτουν οἱ ὑλιστές (!) Δαρβινιστές.

Ἀφοῦ ἡ λειτουργία διεμόρφωσε τά χέρια τότε πῶς τό δεξιό καί ἀριστερό χέρι εἶναι ἀπολύτως ὅμοια; Ἀφοῦ δέν κάνουν τήν ἴδια λειτουργία.

Γιατί, ἐφόσον ὑπάρχει τόση διαφοροποίησι στά ἐπαγγέλματα καί ἡ ἐπιτάχυνσι τῆς ἐξελίξεως αὐξάνει μέ τό χρόνο, δέν ὑπάρχει διαφοροποίησι στό ἀνθρώπινο σῶμα; Π.χ. τοῦ μουσικοῦ τά χέρια νά γίνουν πέννα γιά κιθάρα; Αὐτοί λένε ὅτι ἡ χρῆσι ἔφτειαξε τά χέρια κλπ..

Ἔπεσαν σέ παγίδα μέ τό νά αὐξάνουν τό χρόνο πρός τά πίσω διότι ἔτσι (μέ τά ἔντομα π.χ. στό ρετσίνι ἀμετάβλητα) καταπίπτει τό ἐπιχείρημα τοῦ ὅτι σέ ἑκατομμύρια χρόνια γίνεται ἀλλαγή. Δέν γίνεται, ὅμως. Ὑπάρχουν ἑκατομμύρια (ὅπως λένε) χρόνια χωρίς ἀλλαγή.

Μπορεῖ ὁ Θεός νά δημιούργησε τή γῆ μέ φαινομενική ἡλικία πετρωμάτων ἑκατομμυρίων χρόνων κατά τή στιγμή τῆς δημιουργίας, ἐνῶ ἀπό ἐμᾶς νά ἀπέχουν 10 χιλιάδων ἐτῶν.

Ὁ Θεός προβλέποντας τήν πτῶσι τοῦ ἀνθρώπου καί τίς ἀσθένειες κλπ. καί ὅτι δέν θά μποροῦσε νά γίνη πειραματισμός στόν ἄνθρωπο, ὑπήγαγε στή φθορά καί τά ζῶα γιά νά ἐφαρμόζουμε τά φάρμακα κλπ. σ᾽ αὐτά καί τά δημιούργησε καί παράλληλα μέ ἐμᾶς οὕτως ὥστε ὅ,τι ἰσχύει γι᾽ αὐτά, τό ἴδιο νά ἰσχύη καί γιά ἐμᾶς.

Γιά ἀρνουμένους τή Βίβλο: Γιατί εἶναι ἀνεξήγητο νά ἔλεγε ὁ Μωϋσῆς ἑκατομμύρια χρόνια; Μήπως δέν λέει σάν τήν ἄμμο τῆς θαλάσσης ἤ τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ;

Δυσκολεύεσαι νά δεχθῆς τήν αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ. Πῶς μπορεῖ, ὅμως, νά δεχθῆς τήν αἰωνιότητα τοῦ κόσμου; (ὅτι ὑπῆρχε ἀνέκαθεν) Καί ἐδῶ δέν σταματᾶ ἡ λογική;

Γιά ὅσους λένε ὅτι οἱ ἡμέρες εἶναι τοῦ Θεοῦ. Τί σκοπό εἶχε; Νά διδάξη τόν ἄνθρωπο σέ πόσες δικές Του μέρες ἔφτειαξε τόν κόσμο; Τί λογική ἔχει αὐτό; Ἐξάλλου ποιό εἶναι πιό ἀκαταλαβίστικο, τά μεγάλα χρονικά διαστήματα ἤ ἡ ἡμέρα τοῦ Θεοῦ;

Γιά Ραμαπίθηκο π.χ. ἀφοῦ εἶναι ἐξαφανισμένος καί δέν ἔχει πρότυπο μπροστά σου πῶς κατατάσσεις στό εἶδος αὐτό κόκκαλα πού βρίσκεις σέ διαφορετικές περιοχές;

Τά ἀπολιθώματα ἤ θά εἶναι ἐντελῶς ὅμοια μέ τά σημερινά ὁπότε θά ποῦμε εἶναι τό τάδε ἤ δέν εἶναι ὁπότε δέν μποροῦμε νά ποῦμε τίποτε (π.χ. εἶναι ἐνδιάμεσο κττ.).

Νόμος διατηρήσεως πίστεως: Ὅ,τι ἰδιώματα ἀφαιρέσεις ἀπό τό Θεό θά τά ἀποδώσης ἀλλοῦ (αἰωνιότητα Θεοῦ καί αἰωνιότητα ὕλης).

—Ποιός ἦταν ὁ πρόγονος τῆς κατσίκας;

—Δέν ξέρω (Πρέπει νά ἔχη ὅλη τήν κλίμακα)

—Τότε πῶς ξέρεις ὅτι ἔγινε ἡ ἐξέλιξι; Πῶς εἶσαι σίγουρος ὅτι κάπου δέν ὑπάρχει χάσμα; Πιστεύεις, λοιπόν, καί δέν ἔχεις ἀποδείξει σ᾽ ὅλα τά στάδια τήν ἐξέλιξι.

Ἀκόμα καί στήν ἐπιστήμη ὑπάρχει πίστι. Δέν μποροῦμε νά ἔχουμε κάνει ὅλα τά πειράματα. Πιστεύουμε, ὅμως, σ᾽ αὐτούς πού τά ἔχουν κάνει. Π.χ. πιστεύουμε ὅτι τό τάδε ἀπολίθωμα εἶναι τόσων ἐτῶν στρωματογραφικῶς. Μόνο αὐτός πού τό βρῆκε ξέρει σέ ποιό στρῶμα ἀνήκει. Γιά ἐμᾶς, ὅμως, εἶναι μή ἐξακριβώσιμο. Πιστεύουμε σ᾽ αὐτό τό ὁποῖο μᾶς λέει. Γιά C14 δέν μποροῦμε νά ἐξακριβώσουμε. Βασιζόμασθε στήν ἀξιοπιστία του. Τότε, ὅμως, πρέπει νά βάλουμε κριτήριο ἀξιοπιστίας. Ἤ θά δεχθοῦμε καί τίς ἀφηγήσεις τῶν Ἀποστόλων, θαυμάτων κλπ. ἤ θά ἀπορρίψουμε καί τήν ἀξιοπιστία αὐτῶν σ᾽ αὐτά τά ὁποῖα μᾶς λένε (ἄρα τινάζουν στόν ἀέρα τήν ἐπιστήμη).

Τί θεωρία εἶναι ὅταν δέν προλέγη ἀλλά περιμένη τά ἀπολιθώματα γιά νά ἀναθεωρῆ ἀπόψεις καί νά προχωρῆ;

Πῶς ἑρμηνεύουν τήν τελειότητα τῶν κουνουπιῶν π.χ. σέ ρητίνη, ἀφοῦ ἀπ᾽ τήν ἀρχή ἦταν τέλεια χωρίς νά μεσολαβήση χρόνος; (ἀφοῦ εἶναι ἑκατομμυρίων ἐτῶν).

Ὅσο πιό πολλά νέα εἴδη τόσο περισσότερο δυσκολεύει τό περιβάλλον, ἄρα καί ἡ ἐπίδρασι στά εἴδη ἄρα ἀλλαγές πάλι. Ποῦ θά σταματήσουν; Καί πῶς σήμερα (πού εἶναι πολλά τά εἴδη) σταμάτησαν;

Γιά ἀνεξέλικτα: Ἐξελίχθηκαν αὐτά πού ἐξελίχθηκαν! Φαῦλος κύκλος.

(Γιά δίπνευστα κλπ.) Βάζουν περιορισμούς στά εἴδη: Λένε: Δέν μπορεῖ νά ὑπάρχη (ἤ νά εἶναι εἶδος) μέ διπλές ἰδιότητες (στό νερό καί ἔξω). Γιατί τό ἀποκλείουν αὐτό;

Ἐξελικτικοί: Τό δικό μας σύστημα εἶναι πλῆρες καί ἑρμηνεύσιμο καί ἐλέγξιμο ἐπιστημονικῶς.

Ἐμεῖς: Τό δικό μας δέν εἶναι;

—Ὄχι, διότι μπαίνει ὁ Θεός.

—Τί ἐξετάζουμε τό πῶς ἤ τό ποιός; Ἄν τό ποιός τότε τό δικό σας εἶναι ἀπορρίψιμο ἀφοῦ ἡ τύχη δέν βγάζει τάξι. Σέ ἐμᾶς ὁ Θεός εἶναι ὑπαρκτός (ἄν ποῦν ὅτι δέν ὑπάρχει τύχη) καί κατανοητός μέ βιβλικές ἀποδείξεις (θαύματα, μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ κλπ.).

Εἶναι περιττολογία τῆς Γραφῆς νά μιλᾶ γιά πλάσι τοῦ σώματος τοῦ ἀνθρώπου ἐφόσον ἔτσι κι ἀλλιῶς ἡ ἐξέλιξι θά ἔφθανε σ᾽ αὐτό. Ἡ μόνη ὑπέρβασι τοῦ Θεοῦ θά ἦταν γιά τήν ψυχή. Ἐξάλλου θά ἦταν πιό εὔκολο γιά Μωϋσῆ καί τούς ἀναγνῶστες του νά πῆ ἀπό ζῶα παρά ἀπό χῶμα. Γιατί δέν τό ἔκανε;

Παγίδα: Ἄν τούς ποῦμε τόν ψαλμό «Αἰνεῖτε Αὐτόν βουνοί, χάλαζα κλπ.» θά μᾶς ποῦν ὅτι αὐτά δέν μποροῦν διότι εἶναι ἄψυχα. Ὅμως στή θεωρία τῆς ἐξελίξεως τήν ὕλη τή θεωροῦν σκεπτομένη!

Ὑπάρχει μεγαλύτερη σύμπτωσι ἀπό τό νά βρῆς στίς ἀχανεῖς ἐκτάσεις ἀκριβῶς ἐκεῖνο τό δόντι πού συνδέει π.χ. τό Ραμαπίθηκο μέ τόν Αὐστραλοπίθηκο;

Κατηγοροῦν τούς σχολαστικούς γιά μάτια ἀγγέλων καί ὄχι γιά πρακτικά προβλήματα. Αὐτοί τί κάνουν μέ τήν ἐξέλιξι; Λύνουν πρακτικά προβλήματα ἤ ἀπαντοῦν στό παρελθόν; Τούς καίει, λοιπόν, ἡ κοσμοθεωρία. Κι ἄν δέν μάθουμε ὅτι ἔγινε ἡ ἐξέλιξι τί θά πάθουμε;

«Ἐργάζεσθαι τήν γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθη»(Γεν 3, 23) = ἐργάζεσθαι τά ζῶα!!! «Ἄβελ ἐγένετο ποιμήν προβάτων· Κάιν δέ ἦν ἐργαζόμενος τήν γῆν»(Γεν 4, 2).

«Τό 1980 μιά ἱστορική συνάντησι ἔλαβε χώρα στό Μουσείο Field στό Chicago (Science, 21/11/1980, 210). Ἀρκετές ἑκατοντάδες ἀπ᾽ τίς πιό σημαντικές φωνές, σήμερα, ὑπέρ τῆς ἐξελίξεως ψήφισαν γιά νά ἀπορρίψουν τίς ἀργές βαθμιαῖες ἀλλαγές στά εἴδη ὑπέρ τῶν ξαφνικῶν ἀλλαγῶν χωρίς τούς, ὅπως ὀνομάζονται, χαμένους κρίκους ἀνάμεσά τους»(Fange Erich von, Genesis and the Dinosaur, αὐτοέκδ., USA 1995, 13).

«… ἡμερώσει ἤ κάνει κάτι γιά νά τούς ἀπαλλάξη ἀπό ἕνα μεγάλο τέρας, ἕνα παράξενο δράκο, πού κυκλοφοροῦσε στήν περιοχή καί κατατρόμαζε τούς ἀνθρώπους.

Μόλις ἀνέλαβε ὁ Ἅγ. Καραννόκ (†16 Μα, 5ος αἰ.) αὐτή τήν ἀποστολή, ἔκπληκτος ὁ βασιλιάς καί ὄσοι εἶχαν μαζευθῆ ἐκεῖ, εἶδαν τό δράκο νά τρέχη πρός τόν ἅγιο, ὅπως τό μοσχαράκι τρέχει στήν ἀγελάδα γιά νά θηλάση, ἐνῶ ὁ Ἅγ. Καραννόκ πήγαινε γεμᾶτος ἀγάπη πρός τό μέρος του. Ὅταν ὁ δράκος ἔφθασε κοντά στόν ἅγιο, ἡ θεϊκή χάρι τοῦ προσώπου του τόν ἐξημέρωσε καί σάν πιστός ὑπηρέτης πρός τόν κύριό του ἔγειρε τήν κεφαλή μπροστά στά πόδια τοῦ ἁγίου καί ἔκλεισε τά βλέφαρά του, δείχνοντας πρός αὐτόν ταπεινή ὑποταγή καί περιμένοντας τό πρόσταγμά του. Ἔπειτα, συνεχίζει ὁ χρονογράφος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἕνα μοναχός τῆς Μονῆς Dunster τοῦ Somerset, στήν περιοχή αὐτή, ὁ ὁποῖος διέσωσε τά παραπάνω, ὁ ἅγιος πῆρε στοργικά τόν ἐξημερωμένο δράκο καί σάν δύο φίλοι καρδιακοί βάδισαν μαζί ὥς τήν κορυφή τοῦ λόφου Dunster. Ἐκεῖ ἦταν ἕνα ἀπ’ τά παλάτια τοῦ βασιλιᾶ Ἀρθούρου, στήν πύλη τοῦ ὁποίου ὁ ἅγιος τοποθέτησε φρουρό τό δράκο [ὑπ.: Στό βίο τοῦ Ἁγ. Συμεών τοῦ Στυλίτου διαβάζουμε ὅτι στήν περιοχή, ὅπου ἔζησε τά τελευταῖα 16 ἔτη τῆς ζωῆς του, ὑπῆρχε ἕνας τρομερός δράκος πού κατατρόμαζε καί ἐνοχλοῦσε ὅλους τούς κατοίκους. Κάποια ἡμέρα ἔπεσε στό δεξί μάτι τοῦ δράκου ἕνα κλαδί καί ἐκεῖνος μέσα σέ φρικτούς πόνους ἦλθε κάτω ἀπ’ τό στύλο τοῦ ἁγίου καί ἔσκυψε τήν κεφαλή του, ζητῶντας ταπεινά βοήθεια. Ἀφοῦ ὁ Ἅγ. Συμεών τόν γιάτρεψε, ὁ δράκος ἀπό εὐγνωμοσύνη κουλουριάσθηκε καί ἔμεινε ἥσυχος κοντά του, ἀκουμπῶντας πάνω στό στύλο του ὡς πιστός φίλος, χωρίς νά ἐνοχλῆ, καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς προσελεύσεως τοῦ κόσμου καί χωρίς οἱ πιστοί νά τόν φοβοῦνται. Ἔμεινε, ἐπίσης, λίγες ὧρες φρουρός στήν εἴσοδο τῆς μονῆς χωρίς νά πειράζη ἤ νά φοβίζη κανέναν. Ἔπειτα ἐπέστρεψε στή φωλιά του καί δέν τόν ξαναεῖδε κανείς]. Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς συναντήσεως τοῦ Ἁγ. Καραννόκ μέ τό δράκο ἐκεῖνος δέν πείραζε πιά κανένα ἄνθρωπο καί κανένα δέν φόβισε μέ τήν παρουσία του καί τήν ἀσχήμια του.

Ἔτσι ἀκριβῶς στήν Αἴγυπτο ὁ σύγχρονος τοῦ Ἁγ. Καραννόκ, Ἅγ. Ἀμμοῦν (†4 Ὀ 5ος αἰ.), ἐξημέρωσε καί ἔθεσε δύο δράκους στήν εἴσοδο τῆς μονῆς του, γιά νά προστατεύουν αὐτή καί τούς μοναχούς ἀπ’ τούς κλέπτες, ὅσο καιρό θά ἔλειπε, ὅταν ἀπεσύρετο γιά περισσότερη ἄσκησι στήν ἔρημο»(Μαζαράκη Κασσιανῆς, Ὀρθόδοξη Βρεταννική καί Κελτική Ἐκκλησία, Βίοι Ἁγίων τῆς Οὐαλίας, ἐκδ. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι χ. χ., 277).

«Ὁ Karl August, γιός τοῦ Gottlob Möbius, ἑνός ἁμαξοποιοῦ, καί τῆς Σόφι Κάπς, ἦταν ὑπεύθυνος γιά τήν κατασκευή τοῦ πρώτου δημόσιου ἐνυδρείου τῆς Γερμανίας. Ὑπῆρξε, ἐπίσης, ἕνας ἀπ’ τούς σπουδαιότερους εἰδήμονες παγκοσμίως στήν ἀνατομία τῆς φάλαινας καί στό σχηματισμό τῶν μαργαριταριῶν. Εἶναι, ὡστόσο, περισσότερο γνωστός γιά τήν ἀνακάλυψι τοῦ Eozoon canadense, τό ὁποῖο θεωρεῖτο ζωντανός ὀργανισμός ἀλλά, στήν πραγματικότητα, εἶναι ἕνα ὀρυκτό σύγκριμα! Σήμερα, αὐτό τό μυστήριο βιομορφικό συσσωμάτωμα ὀνομάζεται “ζῶο τῆς ψευδοῦς αὐγῆς”.

Πολλοί ἐξαπατήθηκαν απ’ τήν ἀληθοφάνεια τῶν ἔμβιων ἰδιοτήτων τοῦ Eozoon canadense. Γιά παράδειγμα, τό 1864, ὁ sir Charles Lyell, στήν προεδρική ὁμιλία του στή Βρεταννική Ἕνωσι γιά τήν Προώθησι τῆς Ἐπιστήμης, ξεχώρισε αὐτό τό ἀπολίθωμα ὡς “μία ἀπ’ τίς μεγαλύτερες γεωλογικές ἀνακαλύψεις” τῆς ἐποχῆς του. Ὁ Κάρολος Δαρβίνος, στήν τέταρτη ἔκδοσι τῆς Καταγωγῆς τῶν Εἰδῶν (1866), ἀναφέρει ὅτι αἰσθάνεται μεγάλη χαρά πού μπορεῖ νά παραθέση τό Eozoon ὡς τό πρῶτο ἀπολίθωμα-ἔνδειξι ὅτι ἡ ζωή στή Γῆ ξεκίνησε ἀπό ἁπλούς μονοκύτταρους ὀργανισμούς καί ἐξελίχθηκε σέ πολύπλοκα πολυκύτταρα ζῶα καί φυτά.

Τό σκάνδαλο τοῦ Eozoon ξεκίνησε ὅταν ὁ sir John William Dawson, ἕνας ἀπ’ τούς σπουδαιότερους γεωλόγους τῶν μέσων τοῦ 19ου αἰ., συμπέρανε ὅτι τό Eozoon ἦταν στήν πραγματικότητα τό κέλυφος ἑνός μονοκύτταρου πρώτιστου, γεμάτο κοιλότητες καί διαύλους, ἑκατοντάδες, ὅμως, φορές μεγαλύτερο ἀπό ὁποιαδήποτε μορφή ζωῆς τῆς ἐποχῆς του. Τό 1865, ὀνόμασε ἐπισήμως τό ὑποτιθέμενο ἀπολίθωμα Eozoon canadense, τό “ζῶο τῆς αὐγῆς τοῦ Καναδᾶ”. Κάποιοι ἰσχυρίσθηκαν ὅτι τό Eozoon ἦταν μιά ἀνόργανη μορφή ὕλης, ἁπλῶς μιά διαστρωμάτωσι ὀρυκτῶν πάνω σέ μάρμαρο. Ὁλοένα καί πιό ἔντονες δημόσιες συζητήσεις μαίνονταν ἐπί μία δεκαετία. Τελικά, τό 1879, ὁ Karl Möbius ἀπέδειξε ὅτι τό Eozoon δέν ἦταν κἄν ὀργανισμός —δέν διέθετε οὔτε ἕνα χαρακτηριστικό τῶν πρωτίστων. Σέ λίγα χρόνια, κανείς πιά δέν πίστευε στό ζῶο τῆς αὐγῆς, τό ὁποῖο χάθηκε σιωπηλά στό ἡλιοβασίλεμα»(Clifford Pickover, Ἡ Λωρίδα τοῦ Μέμπιους, ἐκδ. Τραυλός, Ἀθήνα 2011, 85).

Δράκοντες: «Καί δώσω τήν Ἱερουσαλήμ εἰς μετοικίαν καί εἰς κατοικητήριον δρακόντων (: δεινοσαύρων) καί τάς πόλεις Ἰούδα εἰς ἀφανισμόν θήσομαι, παρά τό μή κατοικεῖσθαι»(Ἱερ 9, 11).

Δράκοντες: «Ἀπαλλοτριώθητε ἐκ μέσου Βαβυλῶνος καί ἀπό γῆς Χαλδαίων καί ἐξέλθατε καί γένεσθε ὥσπερ δράκοντες κατά πρόσωπον προβάτων»(Ἱερ 27, 8).

«Κατέφαγέ με, ἐμερίσατό με, κατέλαβέ με σκεῦος λεπτόν, Ναβουχοδονόσορ βασιλεύς Βαβυλῶνος· κατέπιέ με ὡς δράκων, ἔπλησε τήν κοιλίαν αὐτοῦ, ἀπό τῆς τρυφῆς μου ἔξωσέ με»(Ἱερ 28, 34).

—Δέν παραπέμπουμε σέ χριστιανικά βιβλία διότι εἶναι προκατειλημμένα

—Γιατί τῶν ἀθέων δέν εἶναι; (ὅσον ἀφορᾶ τό Χριστιανισμό).

Στάρετς Ἀμβρόσιος: «Ὅταν βρῆς τήν κατάλληλη ὥρα πρέπει νά πῆς στήν κόρη σου πώς σάν καλή Χριστιανή πρέπει νά διαβάζη πνευματικά βιβλία, ὄχι περιοδικά· πώς δέν πρέπει νά πιστεύη κάθε ἀνοησία τήν ὁποία διαβάζει χωρίς νά τήν ἐλέγχη, ὅπως γιά παράδειγμα πώς ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά προέρχεται ἀπ’ τόν πίθηκο. Κι αὐτό παρά τό γεγονός ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀρχίσει νά πιθηκίζουν καί μέ τή συμπεριφορά τους ἔχουν ὑποτιμήσει τόν ἑαυτό τους στό ἐπίπεδο τῶν πιθήκων»(Πέτρου Μπότση, Μικρή Ρωσική Κλίμακα, Ἀθήνα 2008, 104).

Ὁ Θεός ἀληθής ἄρα ψεῦδος ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως: «Ὅτι τό ὄνομα Κυρίου ἐκάλεσα· δότε μεγαλωσύνην τῷ Θεῷ ἡμῶν. Θεός, ἀληθινά τά ἔργα αὐτοῦ, καί πᾶσαι αἱ ὁδοί αὐτοῦ κρίσεις· Θεός πιστός, καί οὐκ ἔστιν ἀδικία, δίκαιος καί ὅσιος Κύριος»(Δευτ 32, 3-4).

ΠΗΓΗ:

http://www.truthtarget.gr

TRUTH TARGET

http://creationlifetruth.blogspot.com

CREATION LIFE TRUTH

http://creationtruthorthodoxy.wordpress.com

CREATION TRUTH ORTHODOXY