Δεν θα ξέραμε τίποτα για τον Μανουήλ Πανσέληνο, τον μεγαλύτερο ζωγράφο της ελληνικής ή βυζαντινής τεχνοτροπίας ή της «μανιέρα γκρέκα», όπως την αποκαλούσαν, ξεχωρίζοντάς την από την Αναγεννησιακή ζωγραφική.Δεν θα ξέραμε ούτε το όνομα αυτού που ζωγράφισε τις εκπληκτικές τοιχογραφίες του 13ου αιώνα στο Πρωτάτο και στις άλλες μονές του Αγίου Όρους (Μονή Μεγίστης Λαύρας).Όμως, τρεις αιώνες αργότερα, ένας μοναχός, ο Διονύσιος εκ Φουρνά, διέσωσε το όνομά του, γράφοντας μια πραγματεία περί ζωγραφικής για να φωτιστούν οι νεώτεροι, όπως έγραψε, από τον «ως σελήνη λάμποντα κυρ Μανουήλ Πανσέληνο».
Σε ένα φανταστικό βίο, ο Πανσέληνος μιλά για τον εαυτό του. Σε ένα φανταστικό βίο, ο Πανσέληνος μιλά για την ζωγραφική πριν απ΄αυτόν και μετά απ’ αυτόν μέχρι σήμερα. Σε ένα φανταστικό βίο, ο Πανσέληνος δεν θα μπορούσε να είναι πουθενά αλλού από τον Παράδεισο.
Σκηνοθεσία: Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού Μοντάζ: Γιάννης Τσιτσόπουλος Σενάριο- Έρευνα: Λένα Βουδούρη Διεύθυνση Φωτογραφίας: Βαγγέλης Κουλίνος Πρωτότυπη μουσική: Μάριος Αριστόπουλος Αφήγηση: Κώστας Καστανάς Συμμετείχαν: ο Αιδεσιμολογιότατος π. Σταμάτης Σκλήρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.