Το απλωμένο χέρι του, διακριτικά, έφτασε κοντά στο ανοιχτό παράθυρο του σταματημένου στο φανάρι αυτοκινήτου σου.
- Σου είπε: "Γιώργος".
Τράβηξες έναν χυμό, που γι΄αυτές τις περιστάσεις έχεις τον τελευταίο καιρό κάτω από το κάθισμά σου και έκανες να του τον δώσεις.
(Έχεις καταλάβει πως 2 κουβέντες και κάτι άμεσα φαγώσιμο, πολλές φορές είναι προτιμότερο από τις πενταροδεκάρες, που σου έχουν απομείνει...)
- "Θέλεις;", του είπες.
Σε κοίταξε μέσα στα μάτια, αλλά τόσο βαθιά που ένιωσες την ματιά του να σε "τρυπάει"...
- Και σου είπε:
"Ερωτήσεις είναι τώρα αυτές;"
Πήρε τον χυμό. Σε ευχαρίστησε με λόγια & με ένα πικρό χαμόγελο...Σε αφόπλισε. Σχεδόν ντράπηκες, που δεν ήσουν εσύ στη θέση του...
(Κι αν ήσουν;)
Έφυγες.
Δε σταμάτησες όμως από εκείνην την ώρα να τον σκέφτεσαι... Ψάχνεις να βρεις με ποιους τρόπους θα μπορούσες να του προσφέρεις, έστω & μια προσωρινή ανακούφιση.
Προς το παρόν & μέχρι να σκεφτείς κάτι που ν΄αξίζει, έβαλες τον "Γιώργο" στην προσευχή σου μαζί με τους υπόλοιπους "Γιώργους", που έχεις συναντήσει...
αμφοτεροδέξιος.-
(σκανδαλωδώς ευλογημένος...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.