της Ελένης Παπαδοπούλου
Κάθε άνθρωπος γεννιέται με κάποια χαρίσματα. Άλλος έχει δύο, άλλος πέντε. Το σημαντικό μας λένε οι Άγιοι Πατέρες μας δεν είναι πόσες αρετές έχει ένας άνθρωπος, αλλά πόσο εργάζεται για να καλλιεργήσει αυτές τις αρετές. Στη πορεία της ζωή του μεγαλώνοντας, εκτιμάει ο Θεός την ταπεινή προσπάθεια του ανθρώπου να καλλιεργήσει τα τάλαντα με τα οποία γεννήθηκε και του στέλνει κι άλλα δώρα, έτσι οι αρετές αυξάνονται και καλλιεργούνται ταυτόχρονα. Πόσο ιδανικό μας ακούγεται αυτό; Κι όμως δεν είναι άπιαστο....
Ας μιλήσουμε για την αρετή της αγάπης. Μία λέξη με τόσο βαθύ νόημα που ανθρώπινα δεν μπορούμε να την ερμηνεύουμε. Μόνο να πλησιάσουμε λίγο. Ακούμε γύρω μας παντού σήμερα «αγάπη μόνο» που είναι το νέο σλόγκαν που κυκλοφορεί. Ντρέπομαι και που το γράφω πως η λέξη αγάπη έγινε σλόγκαν. Έχουν πάρει λοιπόν από κάθε θρησκεία, οργάνωση, αίρεση κλπ την λέξη αγάπη και την προσθέτουν παντού. Φυσικά δεν έχουν τίποτα δικό τους σωστό να πουν γι’αυτό χρησιμοποιούν αυτή την λέξη, για να μας οδηγήσουν στην συμπαντική αγάπη που υποτίθεται πως θα μας ενώσει και θα μας σώσει. Υπάρχει και ειδική γιόγκα που λέγεται "γιόγκα της αγάπης" και εμβαθύνεις ακριβώς σε αυτού του είδους την πλάνη. Τον προορισμό δεν στον αναφέρει κανείς. Όλοι σου λένε έλα μαζί μου να ταξιδέψεις στο άπειρο, στο σύμπαν, στο πουθενά. Να νιώσεις ελεύθερος όπως λένε και να απαλλαγείς από όλα. Ο προορισμός τους είναι η ειδωλολατρεία, η σατανολατρεία και γενικά ο κύκλος των δαιμόνων.
Κάποτε στην Ινδία γνώρισα μία δασκάλα του ρέικι, πολύ προχωρημένη. Εκείνη δίδασκε ακριβώς αυτή την αγάπη, καθώς πίστευε πως ήταν η Μητέρα Τερέζα στην προηγούμενη ζωή της. Ντυμένη στα λευκά, δεν κοιμόταν και γυρνούσε όλο τον κόσμο, για να μεταδώσει την συμπαντική αγάπη μυώντας τον κόσμο στο ρέικι (σατανική ενέργεια, έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν).
Πίστευε πως Θεός είναι ο βούδας και προσπαθούσε να σε πείσει πως ήταν και εκείνη θεά. Σε μία κουβέντα μας καθώς της έλεγα κάτι μου με στενοχωρούσε πολύ μου είπε πως μπορεί να το διαγράψει για πάντα από μέσα μου και όχι απλά θα πάψω να πονάω, αλλά θα φύγει και από το μυαλό μου. Ο Θεός με φώτισε και της είπα όχι δεν θέλω, ας πονάω. Με ποιες δυνάμεις θα συνεργαζόταν για να απαλλαγώ εγώ από τον πόνο; Και αν μερικοί την λευκή μαγεία επιμένουν να την λένε συμπαντική αγάπη και τα συναφή εγώ απλά εύχομαι να τους ελεήσει ο Θεός.
Η αληθινή αγάπη δεν έχει υπερηφάνεια και δεν φαίνεται με γυμνό μάτι. Η αληθινή αγάπη σου δημιουργεί την αίσθηση της προσφοράς χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση. Εμείς σαν άνθρωποι πολλές φορές περιμένουμε και το αντάλλαγμα από τους άλλους, όμως η επιβράβευση για την αγάπη που δώσαμε, δίνουμε και θα δώσουμε θα έρθει από τον Κύριο μας. Ας μην περιμένουμε πολλά από τους γύρω μας, γιατί η κάθε ψυχή δίνει τον δικό της αγώνα. Ας αγαπήσουμε αληθινά τον ένα και μοναδικό Τριαδικό Θεό μας, ας αγαπήσουμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας και ο Πατέρας μας που είναι πανταχού παρών θα φροντίσει να σκεπάζει τα παιδιά Του με την αγάπη Του. Φυσικά όσο αντέχουμε, γιατί αν μας έδειχνε ο Πλαστουργός μας πόσο μας αγαπάει θα λιώναμε πραγματικά.
Ονειρευτείτε έναν κόσμο γεμάτο από ανθρώπους που έχουν απαλλαγεί από τα πάθη τους, με την βοήθεια του Θεού πάντα, κι έχουν αξιοποιήσει ό,τι όμορφο τους χάρισε ο Πατέρας μας. Έναν κόσμο ειρηνικό, γεμάτο αγάπη, πραότητα, ειλικρίνεια, αφοσιωμένη πίστη στον Χριστό, διάκριση, λιγομίλητο, χαρούμενο, έναν κόσμο δοτικό, ταπεινό και αξιοπρεπή, με ηθικές αξίες, με καθαρή συνείδηση, με φωτεινά μάτια, με αναπαυμένες ψυχές. Θεέ μου αν αυτός ο κόσμος μοιάζει έστω και λίγο με τον παράδεισο, απάλλαξε μας από την γήινη και αιώνια κόλαση και βοήθησέ μας να πλησιάζουμε όσο μας επιτρέψεις κοντά ΣΟΥ.
Ελένη Παπαδοπούλου για το ιστολόγιο "Ελληνική Ναυς"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.