Η αγάπη για να εκδηλωθεί πάντα βρίσκει έναν τρόπο,η αδιαφορία μία δικαιολογία

της Ελένης Παπαδοπούλου,

Πολλές είναι οι ψυχές που άργησαν να μπουν κάτω από το πετραχήλι του πνευματικού τους και ταλαιπωρήθηκαν για αρκετά χρόνια από την ανούσια ζωή τους χωρίς τον Χριστό. Μία από αυτές τις ψυχές είμαι κι εγώ που πέρασα πολλά χρόνια και δυσκολεύτηκα ουκ ολίγον μέχρι να γνωρίσω την αλήθεια του Ενός Τριαδικού Θεού μας.

Αφού ο Θεός με λυπήθηκε, μου άπλωσε το χέρι Του και σαν διψασμένο παιδί που δεν είχε πιει νερό και είχε δει μόνο κάποιες σταγόνες, ένιωσα στην ψυχή μου την αγάπη Του και ξεκίνησα τον αγώνα. Πολύ σύντομα και σε μία περίοδο που ακόμα δεν είχα καν μαζέψει τα κομμάτια της ψυχής μου που είχε διαλυθεί, μου έστειλε ο Θεός το πιο όμορφο δώρο της ζωής μου, έναν άνθρωπο που όσα λόγια και να πω δεν περιγράφουν το μεγαλείο της ψυχής του. Έναν  άνθρωπο που με στήριξε και με στηρίζει με πολλή πίστη και αγάπη. Αυτός ο άνθρωπος, καθώς είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Νεώς, άρχισε να μου μιλάει για την ιεραποστολή και την δράση της ομάδας. Δεν ήταν τόσο τα λόγια που μου είπε. Δεν ήταν τόσο τα έργα της ομάδας που είναι πραγματικά αξιοθαύμαστα. Ήταν η πνευματικότητά του. Η πίστη του. Η αγάπη του για τον Χριστό και την πατρίδα. Η καθαρότητα των ματιών και της ψυχής του. Το δικό του προσωπικό θαύμα της μεταστροφής του μέσα από την μακροχρόνια εξομολόγηση στον πνευματικό του. Ήταν σαν να μίλησε μέσα στην ψυχή μου και μου΄δειχνε τον δρόμο της ιεραποστολής και της ορθοπραξίας. 

Με γνώρισε σε ένα δεύτερο ιδρυτικό μέλος της ομάδας και εκεί κατάλαβα τι θα πει πραγματικός Χριστιανός. Γνώρισα έναν άνθρωπο που με δύο λόγια το λέει η καρδιά του και κάνει ό,τι μπορεί για να λάμψει η αλήθεια του Χριστού χάνοντας ακόμη και τον ύπνο του. Η ψυχή μου αναπαύτηκε ακόμη περισσότερο όταν γνώρισα και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και, χωρίς να τους ξέρω καλά, ένιωσα αγάπη και μία πολλή ζεστή οικογενειακή αγκαλιά. Με πράξεις, όχι μόνο με λόγια.

Με φώτισε ο Θεός και άνοιξα την καρδιά μου σε αυτή την ομάδα. Μίλησα για την μετάνοιά μου, για τις δύσκολες στιγμές που έζησα. Με συμβούλεψαν σε κάθε τι που χρειάστηκα και στάθηκαν δίπλα μου σαν πραγματικά αδέλφια, κάθε στιγμή. Με εμπιστεύτηκαν και μου έδωσαν χώρο και χρόνο να προσφέρω κι εγώ ό,τι μπορώ. Μου έδωσαν λόγο σε μία περίοδο που δεν μπορούσα ούτε δύο λέξεις να πω σωστά λόγω των δυσκολιών που πέρασα στο παρελθόν.

Μπήκα λοιπόν να ταξιδέψω μαζί τους σε αυτό το πνευματικό καράβι που λέγεται Ελληνική Ναυς και άλλαξε όλη μου η ζωή. Με την ευλογία ενός πνευματικού που όταν θα πέσεις στα ανθρώπινα λάθη σου θα σου στείλει το πιο δυνατό σωσίβιο της ταπείνωσης και της υπακοής.

Ευχαριστώ και ευγνωμονώ τον Θεό που μ’ έβαλε σαν εργάτη σ’αυτό το καράβι, ευχαριστώ τον πνευματικό μας που είναι πάντα δίπλα μας έστω και νοερά, ευχαριστώ όλα τα μέλη της ομάδας για την στήριξη και την αγάπη τους, ευχαριστώ τα ιδρυτικά μέλη που μίλησαν στην καρδιά μου και με δέχτηκαν στο καράβι.

Εύχομαι να είμαστε πάντα αγαπημένοι και ενωμένοι σαν αδέλφια με τον Χριστό ανάμεσά μας, να κρατήσουμε το καράβι δυνατό στα κύματα και με την βοήθεια του Θεού να πετάξουμε πολλά σωσίβια σωτηρίας.

Η αγάπη για να εκδηλωθεί πάντα βρίσκει έναν τρόπο, η αδιαφορία μία δικαιολογία.

Ελένη Παπαδοπούλου για το ιστολόγιο "Ελληνική Ναυς"