Σήμερα ο Χριστός θεράπευσε τον Τυφλό. Κι από το θαύμα αυτό, φανέρωσε ο ποιος ήταν στ’ αλήθεια: ο Ποιητής, του παντός Δημιουργός. Εκείνος που έπλασε τον άνθρωπο, έφτιαξε πηλό και θεράπευσε τον Τυφλό. Ήταν όμως Σάββατο και οι Φαρισαίοι σκανδαλίσθηκαν απ’ το θαύμα… Αφού ανέκριναν τους γονείς του πρότερα Τυφλού, ήλθε και η ώρα της ανάκρισης του Τυφλού που θεραπεύτηκε. Εκείνος ομολόγησε τη θεραπεία του, δε θα μπορούσε δα να πει και ψέματα, ότι τάχα δε θεραπεύτηκε, ότι τάχα δεν είχε συναντήσει τον Χριστό ποτέ… Δε μπορούσε να μην ομολογήσει το γεγονός. Όταν ο Χριστός του φανερώθηκε και του είπε Ποιος είναι, τότε αμέσως ο θεραπευμένος Τυφλός ομολόγησε την πίστη του στον Ιησού Χριστό, με το όποιο κόστος…
Κάθε στιγμή δεχόμαστε τις ευεργεσίες του Θεού. Το ότι ζούμε είναι δώρο του Θεού. Πολλές φορές βέβαια, θεωρούμε ότι μας ανήκει. Στις μέρες μας, οι φωνές που λένε ότι ο καθένας είναι κύριος του εαυτού του γίνονται ολοένα και περισσότερες. Σαφώς, κανείς δεν ανήκει σε κανέναν, όλοι είμαστε Πρόσωπα ξεχωριστά με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αν θεωρούμε ωστόσο ότι είμαστε οι αποκλειστικοί κύριοι του εαυτού μας, τότε δεχόμαστε ότι ανήκουμε και στην κατάληξη του εαυτού μας, τον θάνατο.
Τι σημαίνει όμως ότι ανήκω στον Χριστό; Ο Κύριος δε μας ζητά να του ανήκουμε σχηματίζοντας ένα είδος παράταξης, όπως θα απαιτούσε κάποιος πολιτικός αρχηγός. Ο Χριστός που μας καλεί να ομολογήσουμε ότι του ανήκουμε, ζητά από ‘μας πρώτα απ’ όλα να θέλουμε στ’ αλήθεια να ανήκουμε σ’ Αυτόν. Έπειτα, να Τον ομολογούμε όχι μόνο στα λόγια αλλά στη πράξη: μας χάρισε ζωή, ας ομολογήσουμε τη ζωή που λάβαμε και στους άλλους! Ας δείξουμε την Αγάπη που λάβαμε απ’ τον Θεό στους αδελφούς μας.
Στις ευχές της Εκκλησίας μας παρακαλάμε τον Κύριο συχνά να σημειώνει πάνω μας το Φως του Προσώπου Του, ώστε απ’ το Φως αυτό να βιώνουμε το Φως εκείνο της Αθανασίας που θα ήταν αδύνατον να ζήσουμε χωρίς Αυτόν. Το Φως αυτό δε το κρατάμε για ‘μας! Το φανερώνουμε και στους άλλους…
Το γεγονός αυτό, ότι γινόμαστε ζωντανά κεριά μέσα σε μια κοινωνία σκοταδιού μαζί με την ομολογία του Τυφλού, το ευαγγελικό ανάγνωσμα, μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα στην οποία καλούμαστε ο καθένας απ’ το μετερίζι του να ομολογήσει ότι αρχηγός της ζωής του είναι ο Χριστός. Ομολογώ λοιπόν τον Χριστό σημαίνει ότι λέω παντού για τις ευεργεσίες που μου έκανε, που με έσωσε απ’ το σκοτάδι και μου χάρισε το Φως. Κι αν επιμένω να φέρομαι τσιγκούνης στην Αγάπη, τότε σίγουρα είμαι ανάξιος να λέγομαι μαθητής Του.
Χριστός Ανέστη!
Η Ανάσταση του Χριστού για τον καθένα έγινε αρχή πορείας προς το Φως Του.
Ιάσων Ιερομ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.