Ο τρόπος και η στάση ζωής του ρωμαίικου

Η Ορθόδοξη Ρωμανία - Βυζάντιο που ίδρυσε ο Άγιος Κωνσταντίνος υπήρξε η πιο μακραίωνη, η πιο πλούσια και η πιο ισχυρή αυτοκρατορία στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Το γιγαντιαίο Ελληνο-Ρωμαίικο υπερ-μόρφωμα ήταν, για 1123 χρόνια, η πιο απαστράπτουσα και η πιο δοξασμένη κρατική οντότητα που υπήρξε ποτέ ιστορικά πάνω στη Γη.

Η ιστορία της είναι κυριολεκτικά απαράμιλλη. Μοναδική.

Ο Γενάρχης και ιδρυτής της Ρωμανίας - Βυζαντίου είναι ο μόνος! ηγέτης στην παγκόσμια ιστορία που βασίλευσε ως Μονοκράτωρ Ανατολής και Δύσης.

Χάρη δε στον τίμιο Σταυρό ("Εν Τούτω Νίκα") είναι επίσης και ο μόνος ηγέτης στην ανθρώπινη ιστορία που ποτέ, ναι ποτέ!, του δεν έχασε εμφύλιο ή κανονικό πόλεμο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του...

Αναρωτηθήκατε μήπως, γιατί οι Φράγκοι/Δυτικοί μισούσαν και ποτέ! τους ανά τους αιώνες δεν ονόμασαν «Κωνσταντίνο» ούτε έστω και έναν περιφερειακό διοικητή τους, πόσο μάλλον κάποιον αυτοκράτορα ή κάποιον καίσαρά τους;

Ιστορικά δε, και ο τρόπος και η στάση ζωής ήταν δύο απολύτως διαφορετικά πράγματα ανάμεσα στην Ορθόδοξη Ανατολή και στην Ρωμαιοκαθολική παπο-Δύση…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΪΚΟΥ

Εν αντιθέσει με όλα όσα νοηματοδοτούν αρνητικά, διδάσκουν δολίως, συστηματικά και ψευδώς οι Φράγκοι-Δυτικοί, οι Ελληνο-Ρωμηοί και η Ρωμηοσύνη δεν αποτελούν ένα φανταστικό, τεχνητό διανοητικό ιδεολόγημα ή μια κάποια πλασματικώς κατασκευασμένη διήγηση ή αφήγηση. Όχι. Το να λέγεται, ή το να υποστηρίζεται από κάποιους κάτι τέτοιο είναι ένα θεόρατο και ανιστόρητο λάθος.

Βεβαίως, η μακροχρονίως τιμημένη και δοξασμένη Ελληνο-Ρωμηοσύνη δεν μπορεί και δεν αποδεικνύεται εργαστηριακά. Η Ελληνο-Ρωμηοσύνη υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Περιγράφεται απλώς και εξιστορείται. Είναι απλά αυτό που πραγματικά ήταν, είναι και θα είναι. Το δέχεται κάποιος έτσι ως έχει ή άλλως το απορρίπτει. Είναι φυσικό και αναφαίρετο δικαίωμά του.

Ομοίως δε, η Ελληνο-Ρωμηοσύνη δεν είναι ούτε συναπαρτίζει η ίδια μια απλή διηγηματική αναφορά από αυτές βρίσκονται ξεχασμένες στα χρονοντούλαπα της ιστορίας. Η Ρωμηοσύνη ήταν και είναι ένα αυθεντικό, κοσμικό και πραγματικό βίωμα. Ήταν και είναι ένα αληθινό ψυχικό και εσωτερικό βίωμα. Ήταν και είναι μια διακεκριμένη βιωματική στάση, ένας πολύ ξεχωριστός τρόπος σκέψης και ζωής. Η Ρωμηοσύνη είχε εθνικό χρωματισμό, χριστιανικά νομοθετήματα και σπουδαιότατο εκκλησιαστικό και μοναστικό πολιτισμό.

Σε όλη την καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία και χωρίς κανέναν εθνοκεντρικό εγωισμό, μπορεί αβίαστα να λεχθεί ότι: το Ελληνορωμαίϊκο είχε τον ένα και τον απόλυτα μοναδικό πολιτισμό. Ή διαφορετικά, το Ελληνορωμαίϊκο είχε το ένα και το μοναδικό ιστορικό οδοιπορικό ανά την υφήλιο. Και τούτο, πολύ απλά, γιατί μόνον το Ελληνορωμαίϊκο ήταν απόλυτα «προσδεμένο» και μονοδιάστατα ταυτισμένο με τον ένα, αληθινό και Άγιο Τριαδικό Θεό. Στα χρόνια της ύπαρξής του κανένα άλλο έθνος, κράτος ή υπερεθνική οντότητα δεν είχε την εικόνα και τη ζωή του Κυρίου Ιησού Χριστού στην καρδιά του όσο και ως καθημερινό οδηγό του, έτσι όπως ακριβώς έκαναν ή έζησαν οι Ελληνο-Ρωμανοί προπάτορές μας.

Το Ελληνορωμαίϊκο ακολουθούσε την οδό της Χριστιανοσύνης και διατηρούσε τους πνευματικούς νόμους του Θεανθρώπου, γι’ αυτό και η μοναδική Ελληνική Ορθόδοξη Αυτοκρατορία της Ανατολής έζησε 1123 χρόνια. Δηλαδή, περίπου 400 χρόνια περισσότερα από τη δεύτερη μακροβιότερη ιστορικά αυτοκρατορία, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία των Λατίνων της Ρώμης. Ναι. Και αυτό συνέβη, γιατί η Ελληνική Ρωμανία-Βυζάντιο όντως είχε την άνωθεν ευλογία, θεία χάρη, πρόνοια και προστασία.

Εν αντιθέσει με κάποιους Νεοέλληνες, που καμαρώνουν γιατί μοιάζουν και ακολουθούν κατά πόδα τους δήθεν πολιτισμένους της παπο-Δύσης, οι Ελληνο-Ρωμηοί Ορθόδοξοι πρόγονοί μας δεν ήταν ούτε μιμητές, ούτε αφελείς, ούτε ψεύδονταν, ούτε αποτελούσαν πολιτιστικά και θρησκευτικά θύματα των άσπονδων Δυτικο-εχθρών τους. Γι’ αυτό, άλλο πράγμα είναι συνήθως ο Ορθόδοξος Έλληνας ή Ρωμηός και άλλο πράγμα είναι ο Έλληνας Ορθόδοξος. Άλλο πράγμα να είναι κάποιος πιστός και Ορθόδοξος Έλληνας και άλλο πράγμα να είναι απλά  Έλληνας. Σπουδαία και τα δύο, αλλά διαφορετικά όμως πράγματα.

Οι Ρωμηοί είχαν τη καταδική τους μοναδική κοινωνική, κοσμική, θρησκευτική, πνευματική και εσωτερική ταυτότητα. Ήταν, είναι και παραμένουν ως μια απολύτως ξεχωριστή ενότητα ανθρώπων, ανά τους αιώνες, με μια απολύτως συγκεκριμένη και διακριτή στάση ζωής. Οι Ελληνορωμηοί είχαν ως πρώτο τους διακριτό μέλημα το να ακολουθούν τους νόμους και τις εντολές του ιερού Ευαγγελίου. Οι προπάτορές μας της Ελληνο-Ορθόδοξης Ανατολής είχαν ως πρωταρχικό σκοπό της ζωής τους αυτό που και οι δικοί τους πρόγονοι τους δίδαξαν με την ίδρυση της Νέας Ρώμης, το 330 μ.Χ.: τη σωτηρία της ψυχής! Μόνον αυτό! Έτερον ουδέν!

Είχαν δηλαδή τη δική τους και την απόλυτα ξεχωριστή πνευματική ταυτότητα και ζωή ανάμεσα σε ολόκληρη την οικουμένη, κάτι που μπορεί να αποδοθεί εύκολα με έξι απλές λέξεις, όπως αυτές τις καταγράφει ο σπουδαίος Ελληνο-Ρωμηός Φώτης Κόντογλου: «Ρωμηοσύνη και Ορθοδοξία είναι ένα πράγμα», (Βιβλίο «Παναγία και Υπεραγία», εκδόσεις Αρμός). Γι’ αυτή τη μοναδική Ορθόδοξη ταυτότητα, σε σχέση με τον αντίστοιχο και μοναδικό τρόπο ζωής, ο ίδιος συνεχίζει, λέγοντας και τα ακόλουθα: «Για να μην πάρω τους πολύ παλιούς, παίρνω δυο τρεις από εκείνους πού αγωνισθήκανε για την ελευθερία της Ελλάδας, πού όποτε μιλάνε για τη λευτεριά, μιλάνε και για τη θρησκεία».

Και ο ίδιος συνεχίζει. «Ο Ρήγας Φεραίος λέγει: «Να κάνουμε τον όρκο / απάνω στο Σταυρό». Ένας άλλος ποιητής γράφει: «Για της πατρίδας την ελευθερία / για του Χριστού την πίστη την αγία / γι’ αυτά τα δύο πολεμώ, / μ’ αυτά να ζήσω επιθυμώ / κι αν δεν τα αποχτήσω / τι μ’ ωφελεί να ζήσω;». Του Σολωμού η ψυχή είναι θρεμμένη με τη θρησκεία, γι’ αυτό μοσκοβολούνε τα ποιήματα του από δαύτη. Κι αυτή τη μοσκοβολιά τη νιώθει κανένας την Ημέρα της Λαμπρής, στη Δέηση της Μαρίας, στη Φαρμακωμένη, Εις Μοναχήν, στον Ύμνο της Ελευθερίας, στο Διάλογο και σε πολλά άλλα.

Οι αγράμματοι ποιητές των βουνών μέσα στα τραγούδια πού κάνανε, και που δε θα τα φτιάξει ποτέ κανένας γραμματιζούμενος, μιλάνε κάθε τόσο για τη θρησκεία μας, για το Χριστό, για την Παναγιά, για τους δώδεκα Αποστόλους, για τους αγίους. Πολλές παροιμίες και ρητά και λόγια που λέγει ο λαός μας, είναι παρμένα από τα γράμματα της Εκκλησίας. Η Ρωμηοσύνη είναι ζυμωμένη με την Ορθοδοξία, γι’ αυτό Χριστιανός και Έλληνας ήτανε το ίδιο. Από τότε που γινήκανε χριστιανοί οι Έλληνες, πήρανε στα χέρια τους τη σημαία του Χριστού και την κάνανε σημαία δική τους: Πίστις και Πατρίς!».

ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ (2017):

«ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ-ΑΝΑΒΙΩΣΗ»

ΑΘΗΝΑ: Βιβλιοπωλείο «Ορθόδοξος Τύπος», Τηλέφωνο: +30.2103816206

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:  KAT' EIKONA, Τηλ: 2310 257609