Το Άγιο Όρος αποτελεί άβατο, δηλαδή ένας τόπος όπου απαγορεύεται η είσοδος γυναικών, με σκοπό την προστασία των μοναχών από τους σωματικούς και πνευματικούς πειρασμούς.
Οι γυναίκες μπορούν να φτάσουν μόνο μέχρι τα λιμάνια που οδηγούν στην ιερή περιοχή, ενώ, αν βρίσκονται επιβασμένες σε πλοίο, αυτό, απαγορεύεται να πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από τις ακτές.
Μάλιστα, όσες θελήσουν να παραβούν τον κανονισμό κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωπες με τη Δικαιοσύνη. Ωστόσο, ορισμένες γυναίκες προπάθησαν να παραβούν το άβατο και να επισκεφθούν το Άγιο Όρος. Κάποιες από αυτές, μάλιστα, τα κατάφεραν. Ας δούμε αναλυτικά.
Πριγκίπισσα Πλακίδια κόρη του Mεγάλου Θεοδοσίου
Σύμφωνα με τα θρυλούμενα, η πρώτη παραβίαση του αβάτου έγινε από τη κόρη του μεγάλου Θεοδοσίου (379395) Πλακίδια ήρθε από τη Ρώμη να επισκεφθή τον αδελφό της Αρκάδιο στην Κωνσταντινούπολη. Ζήτησε και την άδεια, περνώντας από το Αγιον Όρος, να έρθη και να προσκύνηση στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Έγινε με λαμπρότητα δεκτή και, είτε εκ ταπεινοφροσύνης είτε κατά θείαν οίκονομίαν, εισήλθε στον Καθολικό Ναό όχι από τις Βασιλικές πύλες, με ευλάβεια και κατάνυξη.
Μόλις μπήκε από τη βόρεια μικρή πόρτα στον νάρθηκα, ξαφνικά ακούει δυνατή φωνή που έλεγε: τι θέλεις εσύ εδώ; εδώ είναι Μοναχοί και συ είσαι γυναίκα• γιατί δίνεις αφορμή στον εχθρό να τους πολεμή με πονηρούς λογισμούς; στάσου και μη προχώρησης μήτε ένα βήμα, αν θέλης το καλό σου. Έντρομη η Πλακίδια τάχασε από το φόβο, γονάτισε και ζήτησε έλεος.
Σε ανάμνηση αυτού του θαύματος έκτισε το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου, και κει που ακούστηκε η φωνή διέταξε να αγιογραφηθή στον τοίχο εικόνα της Θεομήτορος, προ της οποίας ως σήμερα καίει ακοίμητη καντήλα. η Εικόνα αυτή ονομάζεται Αντιφωνήτρια.
Η βασίλισσα ανέφερε το γεγονός στον Αρκάδιο, ο οποίος αφιέρωσε Μετόχιο στη Μονή, έδινε κατ’ έτος χρήματα και θέσπισε να μην εισέρχονται γυναίκες στο Αγιον Όρος (δ’ 26). και οι Μοναχοί κράτησαν αυτήν την αρχαία παράδοση και δεν επιτρέπουν την είσοδο ούτε σε θηλυκά ζώα. Αυτόν τον κανόνα τον σεβάστηκαν ακόμη και οι Τούρκοι κατακτηταί επί 450 χρόνια. Παλαιοί Πατέρες αναφέρουν μάλιστα ότι όταν κάποτε Τούρκοι αστυνομικοί θέλησαν να φέρουν τις γυναίκες τους και έκαμαν τις απαιτούμενες ενέργειες (έγγραφο με υπογραφές), προτού να ξεκινήση ο ανώτερος τους από τη Δάφνη, πίνοντας τον καφέ του έπεσε κάτω και πέθανε.
Οι άλλοι τάχασαν και έλεγαν στους μοναχούς: το γυναίκα που έχετε εδώ δεν αφήνει να φέρουμε τις γυναίκες μας. Τον νεκρό τον έθαψαν και ακολούθησε νεροποντή κατακλυσμιαία, ώστε παρασύρθηκε το πτώμα και εξεβράσθη στην απέναντι χερσόνησο. Με αυτόν τον τρόπο έδειξε η Παναγία ότι ούτε και νεκρόν ακόμη δέχεται αυτόν που τόλμησε να παραβίαση το άβατο του Αγίου Όρους.
Η σύζυγος του ηγεμόνα των Σέρβων Στεφάνου, Ελένη
Η δεύτερη παραβίαση του αβάτου έγινε το 1346 από τη σύζυγο του ηγεμόνα των Σέρβων Στεφάνου Δουσάν, Ελένη, χωρίς όμως να μπει στη σερβική μονή Χιλανδαρίου.
Η Μάρα Μπράνκοβιτς, μητέρα του Μωάμεθ του Πορθητή
Η Μάρα Μπράνκοβιτς, μητέρα του Μωάμεθ του Πορθητή, παρέμεινε χριστιανή. Η παράδοση λέει πως μετά την άλωση το 1453, πήγε η ίδια στη Μονή Αγίου Παύλου και δώρισε τα δώρα των τριών μάγων που είχαν κλέψει οι Τούρκοι απ την Αγιά Σοφία. Η παράδοση κάνει αναφορά σε όραμα της Μπράνκοβιτς, στο οποίο εμφανίσθηκε η Παναγία, η οποία τής έδωσε εντολή να σταματήσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο (καθώς απαγορεύεται στις γυναίκες να επισκεφθούν τη χερσόνησο του Άθω), την ώρα που οι μοναχοί της Μονής κατέβαιναν, με σκοπό να τα παραλάβουν.
Ομάδες προσφύγων κατά την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα
Κατά την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα, «περί τας πεντακισχιλίας ψυχάς γυναικοπαίδων» ζήτησαν άσυλο στο Άγιο Όρος, λόγω της καταδίωξης από τον Τούρκο πασά Αβδουλαμπούτ, ωστόσο αυτός τις καταδίωξε και μέσα στο όρος, κατασφάζοντάς τες.
Επίσης, το 1854, στον ξεσηκωμό του Τσάμη Καρατάσου, γυναικόπαιδα από την Ιερισσό μπήκαν στο Άγιον Όρος αναζητώντας προστασία.
Ακόμη, το 1882 κατέφθασε στο Άγιο Όρος η μεγάλη δούκισσα Αλεξάνδρα Πετρόβνα, ωστόσο εν τέλει σεβάστηκε το άβατο.
Φήμες επίσης αναφέρουν για τη περίοδο εκείνη ότι κάποιες Ρωσίδες προσκυνήτριες έφταναν νύχτα με ρωσικά πλοία στην αποβάθρα της Μονής Αγίου Παντελεήμονα και από εκεί περνούσαν στο μοναστήρι, καθώς και άλλων παραβιάσεων με συνεργασία Ρώσων μοναχών.
Η σύζυγος του βρετανού πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορντ Κάνιγκ το 1850
Παραβίαση έγινε επίσης το 1850, όταν ο Βρετανός πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορντ Κάνιγκ πήρε μαζί του τη σύζυγό του στην επίσκεψή του στο Άγιο Όρος. Ο πατριάρχης Άνθιμος, σε μεταγενέστερη επιστολή του επεσήμαινε ότι κατανοούνται οι λόγοι της εξαίρεσης, συνιστώντας ωστόσο αυστηρά να μην επαναληφθεί.
Η Γαλλίδα δημοσιογράφος Μαρίζ Σουαζί το 1929
Η ζωηρή Γαλλίδα δημοσιογράφος Μαρίζ Σουαζί ισχυρίστηκε ότι το 1929 μπήκε ντυμένη ανδρικά στο Άγιο Όρος, έμεινε ένα μήνα και όταν γύρισε στην πατρίδα της έγραψε όλες τις εμπειρίες που αποκόμισε στο βιβλίο της Un mois avec les hommes (Ένας μήνα με τους άνδρες στο Άγιον Όρος), γράφοντας για κάποιον «βιτσιόζο» καλόγερο που επιθυμούσε πάντα έρωτα, για πειρασμούς και για ένοχες συνειδήσεις…
Ρεπόρτερ της εφημερίδας Μακεδονία πήγε αργότερα στη Μοναστική Πολιτεία και συνομιλώντας με καλόγερους πήρε την εξής απάντηση: «Είναι φαντασιόπληκτη, θα είδε το Άγιον Όρος μόνο από το βαπόρι. Έπειτα, πώς είναι δυνατόν μια νεαρά και νοστιμούλα, επιρρεπής εις περιπετείας, να παραμείνει έστω και μίαν ημέρα άγνωστη υπό οιανδήποτε μετεμφίεσιν, εν μέσω πεντακισχιλίων ζωηρών γεροδεμένων καλογήρων, ίνα μη εμβάλη αυτούς … εις πειρασμόν; Και θα έμενεν αλώβητος επί ένα μήνα;».
Αλίκη Διπλαράκου Μις Ευρώπη 1930
Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου το γυναικείο φύλο τόλμησε να παραβιάσει το άβατο του Αγίου Όρους ήταν κι εκείνη της Αλίκης Διπλαράκου. Η συγκεκριμένη γυναίκα ήταν καλλονή του μεσοπολέμου, καθώς και η πρώτη Ελληνίδα που αναδείχθηκε «Μις Ευρώπη».
Το 1930, μεταμφιέστηκε σε άνδρα και, φιλοξενούμενη σε θαλαμηγό εφοπλιστή, κατάφερε να παραβιάσει το άσυλο, προκειμένου να γνωρίσει την απαγορευμένη για τις γυναίκες Αθωνική Πολιτεία. Είναι μια από τις ελάχιστες γυναίκες που το επιχείρησαν και το πέτυχαν σε τόσο μεγάλο βαθμό στην Ιστορία του Αγίου Όρους. Και μια «λεπτομέρεια» που επιβεβαιώνει τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητα της Διπλαράκου; Η συντηρητική κοινωνία της Αθήνας την αντιπαθούσε…
Γυναικόπαιδα κατά τα έτη 1942-1944
«Το 1942 παραβίασε το άβατο η σύζυγος του λαϊκού γραμματέα της μονής Σίμωνος Πέτρας και στις 22 του ίδιου μήνα και χρόνου η αρραβωνιαστικιά υπαλλήλου μαγαζιού της Δάφνης κ.ά. γυναίκες, όλες στο επίνειο των Καρυών. Η Ιερά Κοινότητα όμως δεν επέτρεψε να γίνει καθεστώς και προέβη σε άμεση απέλασή τους.
Το θέρος του 1944, μπήκαν από την Ιερισσό γυναικόπαιδα στο Άγιον Όρος (Μονή Εσφιγμένου) ζητώντας προστασία. Στους εκπροσώπους που έστειλε η Ιερά Κοινότητα, για να δουν τι συμβαίνει, «οι οικογένειες δήλωσαν ότι κατέφυγαν στο Άγιον Όρος, γιατί κινδύνευε η ζωή τους και ότι θα αποχωρήσουν με την πρώτη ευκαιρία. Η.Ι.Μ. Εσφιγμένου προθυμοποιήθηκε να τους συμπαρασταθεί και προσφέρθηκε να τους μεταφέρει στην Ιερισσό με βενζινόπλοιο» αναφέρεται σχετικά στο δημοσίευμα
Η επίθεση των ανταρτών στο Άγιο Όρος το 1948
Στις 16 Οκτωβρίου 1948 επιτέθηκε στις Καρυές τμήμα της VI Μεραρχίας του ΔΣΕ, που την αποτελούσαν 400 άνδρες και γυναίκες ένοπλες, για να προμηθευθούν τρόφιμα.
Ευγενία Πέγιου
Μεταξύ αυτών και η Ευγενία Πέγιου από το χωριό Μεγάλη Παναγιά κοντά στην Ιερισσό. Τότε ήταν 17 χρόνων. Πενήντα χρόνια αργότερα, το Σεπτέμβριο του 1999, μιλούσε στην εφημερίδα «Τα Νέα» για κείνη την περιπέτεια που κράτησε δύο ημέρες.
«Έκανα αμαρτία», είπε. Οι μοναχοί και αυτοί θυμούνται την είσοδο γυναικών στα μοναστήρια. Δεν αναφέρονται σ” αυτό. Άλλωστε αυτή ήταν και η μοναδική εξαίρεση. Από τότε υπεραμύνθηκαν του άβατου με σθένος και μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι πολλές γυναίκες ζητούν να επισκεφτούν το Άγιον Όρος, αρνούνται κάθε συζήτηση.
Η βροχή έφτανε ώς το κόκαλο. Το Μάουζερ την κούραζε ακόμη πιο πολύ. Πεινούσε και κρύωνε. Μα πιο πολύ, έτσι όπως στεκόταν έξω από την πόρτα της Μονής Ιβήρων, την τρόμαζε η ιδέα ότι ήταν μια γυναίκα μόνη στο Άγιον Όρος. Ήταν Οκτώβρης του 1948.
Τότε η Ευγενία Πέγιου ήταν μόλις 17 χρόνων. Περνώντας από το χωριό της, τη Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής, οι άνδρες του Δημοκρατικού Στρατού την πήραν μαζί τους. Μέσα στις επιχειρήσεις που γίνονταν τότε ήταν και αυτή του Αγίου Όρους, για να πάρουν τρόφιμα. Η Ευγενία τους ακολούθησε. Περπάτησε ώρες και παρά τον φόβο της βρέθηκε έξω από τη Μονή Ιβήρων με το όπλο στο χέρι.
«Φοβόμουν πολύ. Είχα ακούσει ότι απαγορεύονταν να μπούνε γυναίκες στο Άγιον Όρος. Η διμοιρία μου έφτασε στη Μονή Ιβήρων. Οι καλόγεροι δεν άνοιγαν την πόρτα. Εγώ δεν πυροβολούσα. Δεν κυκλοφορούσε κανείς. Τότε θυμάμαι ότι ένας αντάρτης, Αλβανό, τον φώναζαν, πήδηξε πάνω από την πόρτα και την άνοιξε. Εγώ δεν μπήκα μέσα. Περίμενα με το όπλο στο χέρι. Ήμουν μόνη. Πρέπει να ήταν και άλλες γυναίκες εκεί κοντά».
Ακόμη και σήμερα δεν έχει συνειδητοποιήσει πώς έσπασε το άβατο. Αποφεύγει να μιλάει γι” αυτό. Όμως τότε δεν είχε και πολλά περιθώρια. Ο καπετάνιος της Κώστας Παπαγεωργίου την χρειαζότανε. «Το όπλο ήταν πιο ψηλό από μένα. Θυμάμαι σαν τώρα κάτι βρύσες με κεφάλι φιδιού έξω απ το μοναστήρι. Οι αντάρτες πήραν μουλάρια και φόρτωσαν ρούχα και τρόφιμα. Το αστείο είναι ότι πήραν και αυτά που είχε ο πατέρας μου, ο οποίος δούλευε στο Όρος. Εγώ το έμαθα μετά». Τότε δεκάδες αντάρτες είχαν σκορπιστεί στο Άγιον Όρος και συγκέντρωναν τρόφιμα. Τριακόσια πενήντα μουλάρια είχαν φορτώσει. Δύο μέρες έμεινε η Ευγενία στη Μονή. Άλλοτε για να διώξει τον φόβο της τραγουδούσε το «Πολεμάμε, τραγουδάμε τους φασίστες κυνηγάμε». Καμιά φορά έκανε και τον σταυρό της. «Έγινε ό,τι έγινε, όμως πρέπει να πω ότι κανένας αντάρτης δεν προκάλεσε την παραμικρή ζημιά στα μοναστήρια. Είχαμε ανάγκη από τρόφιμα και ρούχα. Μέρες ζούσαμε τρώγοντας κάστανα. Εγώ φορούσα κάτι παπούτσια μεγαλύτερα από το νούμερό μου. Μέσα είχαν μπει λάσπες. Πονούσα πολύ. Παρακαλούσα να φύγουμε. Στις Καρυές γίνονταν μάχες με τους χωροφύλακες. Οι μοναχοί είχαν κρυφτεί. Δεν κυκλοφορούσε κανείς. Είχαν φοβηθεί».
Οι μοναχοί, άλλωστε, είχαν δεχτεί επιθέσεις και το 1947, δεν προέβαλαν καμία αντίσταση και ούτε ήθελαν να μπλέξουν. Οι χωροφύλακες προσπάθησαν να εμποδίσουν τους αντάρτες. Όμως δεν κατάφεραν και πολλά. Έτσι οι μοναχοί, μην έχοντας άλλο τρόπο, προσέφεραν ό,τι μπορούσαν για να γλιτώσουν μια ώρα γρηγορότερα. Ο χρόνος αργούσε για όλους και πιο πολύ για τη νεαρή αντάρτισσα που ένιωθε ότι είχε διαπράξει μεγάλη αμαρτία.
«Αφού οι αντάρτες πήραν ό,τι πήραν, πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Καθίσαμε σε ένα ξέφωτο στο Γομάτι. Μας εντόπισαν τα αεροπλάνα. Εκεί κοντά στα Νέα Ρόδα άρχισαν να μας κτυπούν. Θυμάμαι μια νέα κοπέλα, Πόντια ήταν, που είχε τραυματιστεί. Την μετέφεραν μέσα από ένα μονοπάτι στο βουνό. Στον δρόμο όλο φώναζε «ωχ μανούλα μου λελέβω». Κάποια στιγμή πέθανε». Οι καλόγεροι μόλις έμαθαν για τον θάνατο είπαν ότι την τιμώρησε η Παναγία γιατί μπήκε στο Άγιον Όρος. Πολλοί το πίστευαν, δεν ήταν όμως λίγοι και εκείνοι που βρήκαν την ευκαιρία, σε συνεργασία με τους χωροφύλακες, να διαδίδουν παντού το περιστατικό.
Και η ίδια είχε πάντα μέσα της ένα φόβο. Άλλωστε ήταν από αυτούς που επί δυόμισι χρόνια στην ομάδα Παπαγεωργίου δεν πυροβόλησε. «Δεν ήθελα να το κάνω. Δεν ήθελα να σκοτώσω. Τι ήμουν, ένα παιδί». Ο στρατος είχε φέρει σε δύσκολη θέση τις μονάδες του Δημοκρατικού Στρατού και στη Χαλκιδική. Η Ευγενία παραδόθηκε στη Γαλάτιστα. Πέρασε στρατοδικείο. Αθωώθηκε. Γύρισε στο χωριό της. Ήταν δύσκολα χρόνια για όλους. Η μικρή αντάρτισσα παντρεύτηκε τον γείτονά της Κώστα. Η ειρωνεία: τότε που μπήκε στο Άγιον Όρος αυτός εργαζόταν στο δάσος μαζί με τον πατέρα του. Με τους πρώτους πυροβολισμούς κρύφτηκε. Όταν σταμάτησε το κακό, διαπίστωσε ότι του είχαν πάρει τα μουλάρια. «Θυμάμαι σαν τώρα τη μάχη που έγινε στο Βατοπεδινό κονάκι.
Εκεί ένα χωροφύλακας σκότωσε έναν αντάρτη. Τον έθαψαν λίγο πιο κάτω», λέει ο κ. Πέγιος που δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η γυναίκα του ήταν με τους αντάρτες… Τώρα στη Μεγάλη Παναγιά, ένα από τα πλέον όμορφα χωριά, πολλοί έχουν ξεχάσει την ιστορία. Θυμούνται απλώς τον Παπαγεωργίου.
Διηγούνται τις περιπέτειές του, τον θάνατό του αλλά για την Ευγενία, που πέρασε στο Άγιον Όρος, κουβέντα. Και η ίδια δεν θέλει να τα θυμάται. Παντρεύτηκε, έκανε δυο παιδιά και η ζωή της κύλησε ήρεμα. Ε, κάπου – κάπου όταν μένει μόνη στην αυλή της, ο νους της γυρνάει και σ” εκείνη την εποχή. Όπως λέει «τους αγαπούσε τους αντάρτες». Θα ήθελε να πήγαινε και στο Άγιον Όρος, όμως απαγορεύεται.
Το εγχείρημα της Μαρίας Ποιμενίδου και το κίνητρό της το 1953
Μαρία Ποιμενίδου – Η Πόντια που παραβίασε το άβατο στο Άγιο Όρος
Η δεύτερη περίπτωση αναφέρεται σε θαρραλέα Πόντια από τη Θεσσαλονίκη το 1953. Ιδού τι αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Εμπρός.
«Παρά τας επισήμους διαψεύσεις του υπουργού Βορείου Ελλάδος κ. Στράτου, αποκαλύπτομεν σήμερον ότι πράγματι παρεβιάσθη το άβατον του Αγίου Όρους. Τούτο όμως δεν συνέβη ως ανεγράφη υπό γυναικών-συνέδρων του Βυζαντινολογικού Συνεδρίου, αλλά υπό της νεαράς Μαρίας Ποιμενίδου 22 ετών, ήτις εισήλθεν μετά των συνέδρων, ντυμένη ανδρικά, παρέμεινεν επί τριήμερον, από την Παρασκευή 17-4-1953 έως και την Κυριακή 19 Απριλίου, επισκεφθείσα τας περισσοτέρας μονάς. Ως εδήλωσεν, από πολλού χρόνου είχεν σχεδιάσει την “καταπάτησιν του Αγίου Όρους” φλεγομένη υπό της επιθυμίας να ίδη αυτοπροσώπως κατά ποίον τρόπον διάγουν τον βίον οι μοναχοί».
Το εγχείρημα της Μαρίας Ποιμενίδου στάθηκε αιτία να ψηφιστεί δυο μήνες μετά, στις 12 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς, το Ν.Δ. 2623/1953 που προέβλεπε για τους παραβάτες φυλάκιση έως ενός έτους.
Τζάκι Κένεντι
Σε περίπλου του Αγίου Όρους η θαλαμηγός του Ωνάση προσέγγισε τον αρσανά της Μεγίστης Λαύρας. Η Τζάκι απαίτησε να συνοδεύσει τον Ωνάση στην επίσκεψη του στη μονή, παρά τις εξηγήσεις που της δόθηκαν για το άβατο. Όμως κατεβαίνοντας από την βάρκα στη μικρή προκυμαία, γύρισε ο αστράγαλος της με αποτέλεσμα να μετανιώσει και να επιβιβαστεί ξανά στη βάρκα με κατεύθυνση τη θαλαμηγό.
Λιάνα Κανέλλη
Βέβαια, υπήρξαν κι εκείνες, οι οποίες αντίκρισαν το Άγιον Όρος από απόσταση, όπως η Λιάνα Κανέλλη. Η βουλευτής του ΚΚΕ, πέταξε πάνω από τις μονές με ένα πολεμικό αεροσκάφος, Μιράζ 2000, χωρίς να παραβιάσει το νόμο. Όπως η ίδια είχε πει για την πτήση πάνω από την Αθωνική Πολιτεία, “ήταν το δώρο των φρουρών του Αιγαίου”, όπως αποκάλεσε τους πιλότους της πολεμικής αεροπορίας, οι οποίοι της πρόσφεραν την εμπειρία να δει έστω και από μακριά αυτό που σε καμία γυναίκα δεν επιτρέπεται.
Μαλβίνα Κάραλη
Έντονες φήμες αναφέρουν ότι ανάμεσα στις γυναίκες που έμειναν στην ιστορία επειδή εισέβαλαν ή προσπάθησαν να εισβάλουν στα άδυτα του Αγίου Όρους ήταν και η Μαλβίνα Κάραλη, η οποία, κι εκείνη ντυμένη σαν άνδρας, προσπάθησε να παραβεί τον κανονισμό.
Οι φήμες λένε ότι αποβιβάστηκε από ιδιωτικό σκάφος σε απόμερο σημείο και πως έφτασε στις Καρυές. Επίσης ότι γνωρίζοντας την ασθένεια της ήθελε να κάνει ένα τάμα στη Παναγία για να σωθεί. Κατά άλλους, η ασθένεια της ήταν αποτέλεσμα της παραβίασης του αβάτου.
Ομάδα γυναικών διαμαρτυρόμενες για τις διεκδικήσεις Μοναστηριών σε εκτάσεις της Χαλκιδικής το 2008
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Λίτσα Αμανατίδου και πέντε ακόμα γυναίκες βρέθηκαν αντιμέτωπες με διαδικασία ποινικής δίωξης από τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών κ. Βασίλη Φλωρίδη, επειδή στο πλαίσιο διαμαρτυρίας για τις διεκδικήσεις Μοναστηριών σε εκτάσεις της Χαλκιδικής παραβίασαν τα σύνορα της Αθωνικής Πολιτείας.
Το περιστατικό αυτό που έγινε στις αρχές του 2008, δεν είναι το πρώτο και φυσικά δεν είναι οι πρώτες γυναίκες που έστω και για λίγες …πιθαμές γης, ή λίγα βήματα, αψήφησαν το Άβατον του Αγίου Όρους στην υπερχιλιετή ιστορία του. Το Άβατον προστατεύεται και από τους νόμους της Ελληνικής Πολιτείας. Συγκεκριμένα, η παραβίασή του τιμωρείται με φυλάκιση δύο μηνών εξαγοράσιμη. (Άρθρο 43β Νομ. Διατ. 10-9-1926. ΦΕΚ 182/20-7-1953.)
Βέβαια, η βουλευτής και οι υπόλοιπες γυναίκες που θέλησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο να διαμαρτυρηθούν, το περισσότερο που κατάφεραν, πέραν της εισαγγελικής αντίδρασης, ήταν η πράξη τους να καταδικαστεί από την πλειοψηφία των 400-500 Χαλκιδικιωτών.
Άλλες παραβιάσεις του άβατου που αναφέρονται είναι:
– Το 1081 και το 1108 από οικογένειες βοσκών (περισσότερες από 300).
– Το 1404 από τη σύζυγο του Ι. Παλαιολόγου, που επισκέφθηκε τη Μονή της Μεγίστης Λαύρας.
– Το 1905 από τη νεαρή Ρωσίδα πριγκίπισσα Τατιάνα Νικήτα που φιλοξενήθηκε από φίλο της μοναχό στη Μονή Παντελεήμονος.
– Το 1971 από τη Γαλλίδα φιλόλογο Ζακλίν Μισελέ και τις Ιταλίδες Λουίζα Βαρβαρίτο και Μαρία Παστέρλα.
Τέλος πρέπει να αναφερθεί, ότι στην εποχή μας, έχουν αναφερθεί σποραδικά κάποιες παραβιάσεις του άβατου από γυναίκες οικονομικές μετανάστριες και πρόσφυγες από άλλες χώρες, καθώς εγκαταλείπονται από διακινητές σε παραλίες του Αγίου Όρους. Οι διακινητές συνήθως τους αποκρύβουν την πραγματική θέση που τις εγκαταλείπουν και το άβατο της περιοχής. Φυσικά από τις αρμόδιες αρχές, εντοπίζονται και απελαύνονται αμέσως.
Έρευνα, συγκέντρωση, επεξεργασία και παράθεση Χώρα Του Αχωρήτου.
Πηγές του κείμενου:
Προφορικές διηγήσεις μοναχών στο Άγιο Όρος
https://www.madata.gr/epikairotita/social/364844.html, Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.