Η μάχη με τον μισόκαλο...

Τα δαιμόνια είχαν βρει σπίτι και δεν ήθελαν να φύγουν.  

Όλα τα προηγούμενα χρόνια ήμουν δική του.

Αληθινή μαρτυρία για το ιστολόγιο 

https://ellasnafs.blogspot.gr/

Ο μισόκαλος όπως ήδη γνωρίζουμε πολεμάει τον άνθρωπο συνεχώς για να κερδίσει την ψυχή του και να καεί στην αιώνια κόλαση.

Η δική μου πρώτη μάχη ήταν λίγο επώδυνη και περισσότερο έμοιαζε με πόλεμο παρά με μάχη.

Μετά από πολλά βρώμικα χρόνια με πάθη, σκοτεινά μονοπάτια και αδιέξοδες καταστάσεις αφόρητου πόνου ήρθε και για μένα η στιγμή της μετάνοιας. Ήταν ακριβώς όταν άρχισα να διαβάζω βιβλία Αγίων και ξύπνησα από την πλάνη που βρισκόμουν. Άρχισα να εκκλησιάζομαι δειλά δειλά και πήγα για εξομολόγηση. Το μαρτύριο όμως είχε ήδη ξεκινήσει.Τα δαιμόνια είχαν βρει σπίτι και δεν ήθελαν να φύγουν.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια ήμουν δική του(του διαβόλου) και τώρα ξαφνικά θα με έχανε από τον αρρωστημένο έλεγχό του. Ένιωθα σαν ρομπότ που δεν είχε καμία διαύγεια νου για να σκεφτεί και πήγαινε όπου του έλεγε ο κακός.

Φόρεσα κατευθείαν Σταυρό στο λαιμό μου και άρχισα να πίνω αγιασμό. Δεν μπορούσα ακόμα να κοινωνήσω. Άρχισα να κάνω νηστεία και να προσεύχομαι καθημερινά με πρωταγωνιστή την νοερά προσευχή (Το κύριε Ελέησον), με κομποσκοίνι ή χωρίς. Αφού εφοδιάστηκα με τα πνευματικά μου όπλα ένιωθα ήδη δυνατή να κερδίσω με την βοήθεια και το έλεος Του Θεού. 

Τότε ξεκίνησαν τα πολλά αξημέρωτα βράδια αϋπνίας που έβλεπα τα ταγκαλάκια να με κυνηγούν, ένιωθα γύρω μου πνεύματα άσχημα και πονηρά και προσπαθούσα να μείνω δυνατή. Ταχυπαλμίες,ταχυκαρδίες, μούδιασμα κεφαλιού, ασταμάτητο κλάμα, πολύ έντονο πόνο στην καρδιά σαν να μου την χτυπούσαν με μαχαίρι.

Κάποια στιγμή, ενώ μέσα μου ήξερα πως ο πόλεμος είναι πνευματικός αποφάσισα να κάνω όλες τις εξετάσεις που υπάρχουν για να σιγουρευτώ. Όλες οι εξετάσεις καθαρές.Δεν αναρωτήθηκα τι είχε συμβεί, απλά επιβεβαίωσα τα άσχημα βιώματα που είχα πως ο διάβολος με πολεμούσε με όλο του το μίσος.

Πήγα σένα μοναστήρι που διάβαζαν εξορκισμούς και με διάβαζε ο παπάς αρκετά συχνά. Συνέχισα να πίνω αγιασμό, να εκκλησιάζομαι, να προσεύχομαι, αν και ο πόλεμος συνεχιζόταν. Στην εκκλησία μπήκα μετά από λίγους μήνες καθώς στην αρχή καθόμουν απ΄ έξω και άκουγα σαν να μην με άφηνε κάποιος να μπω. Χάθηκα απ' όλο το παρελθόν μου που μου έκανε κακό και κλείστηκα στον εαυτό μου για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να αναπνεύσω ξανά. Το μούδιασμα στο κεφάλι, οι αϋπνίες, η ένταση, οι πόνοι, οι φοβίες και όλα τα προβλήματα είχαν αρχίσει σιγά σιγά να υποχωρούν όμως ο πόλεμος δεν είχε ακόμα τελειώσει. Κάθε βράδυ με περίμενε ο διάβολος να με ταράξει, με λογισμούς,με εφιάλτες, με απογοήτευση.

Θυμάμαι τότε είχα κουραστεί πολύ και στην εξομολόγηση είπα με πολύ ψυχική κούραση στον Ιερομόναχο : «Δεν αντέχω άλλο,μέχρι πότε θα με πολεμάει ;». «Μέχρι τον τάφο», μου απάντησε και χωρίς να φοβηθώ πήρα πολλή δύναμη από το πετραχήλι και το δέχτηκα με σκυμμένο το κεφάλι να αγωνίζομαι μέχρι τον τάφο. 

Άρχισα να διαβάζω την Καινή Διαθήκη και ας μην καταλάβαινα πολλά, άρχισα να λιβανίζω και να ανάβω καντηλάκι, έκανα αγιασμό στο σπίτι και ετοιμάστηκα για την Θεία Κοινωνία. Ήταν μία πολύ συγκινητική στιγμή. Την μέρα που κοινώνησα Το Σώμα και Το Αίμα Του Χριστού ένωσα πως ανέπνευσα ξανά. Άλλαξε όλη μου η ζωή. 

Συνέχισε ο μισόκαλος διάβολος να με πολεμάει αλλά η ψυχή μου πλέον είχε γιατρευτεί. Ήξερα τώρα πως αυτός ο δρόμος είναι ο σωστός και ο αληθινός για την σωτηρία της ψυχής μου. Μέχρι και σήμερα που έχουν περάσει αρκετά χρόνια με πολεμάει. Όμως τώρα γνωρίζω πως εγώ του ανοίγω την πόρτα με τις αμαρτίες μου και πως Ο Θεός το επιτρέπει να να δοκιμαστώ και να απαλλαγώ από τα πάθη μου. Τέλος τώρα γνωρίζω ποιος είναι ο γιατρός μου και κάθε φορά που σκοντάφτω τρέχω σαν μικρό παιδί στο πετραχήλι να σηκωθώ. Κοιτάζω την εικόνα Του Χριστού, Της Παναγίας, των Αγίων μας και ζητώ το έλεος τους.

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου

για το ιστολόγιο https://ellasnafs.blogspot.gr/