Ετικέτες

19.8.17

Ευαγγελική περικοπή Κυριακὴς ΙA' Ματθαίου [αρχαίο+μετάφραση+κήρυγμα]



Ευαγγελική Περικοπή Κυριακής ΙΑ' Ματθαίου

Παραβολή των μυρίων ταλάντων

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΗ´ 23 - 35


23 Δι τοτο μοιώθη βασιλεία τν ορανν νθρώπ βασιλε ς θέλησεν συνραι λόγον μετ τν δούλων ατο. 24 ρξαμένου δ ατο συναίρειν προσηνέχθη ατ ες φειλέτης μυρίων ταλάντων. 25 μ χοντος δ ατο ποδοναι κέλευσεν ατν κύριος ατο πραθναι κα τν γυνακα ατο κα τ τέκνα κα πάντα σα εχε, κα ποδοθναι. 26 πεσν ον δολος προσεκύνει ατ λέγων· κύριε μακροθύμησον π’ μοί, κα πάντα σοι ποδώσω. 27 σπλαγχνισθες δ κύριος το δούλου κείνου πέλυσεν ατόν, κα τ δάνειον φκεν ατ. 28 ξελθν δ δολος κενος ερεν να τν συνδούλων ατο, ς φειλεν ατ κατν δηνάρια, κα κρατήσας ατν πνιγεν λέγων· πόδος μοι ε τι φείλεις. 29 πεσν ον σύνδουλος ατο ες τος πόδας ατο παρεκάλει ατν λέγων· μακροθύμησον π’ μοί, κα ποδώσω σοι· 30 δ οκ θελεν, λλ πελθν βαλεν ατν ες φυλακν ως ο ποδ τ φειλόμενον. 31 δόντες δ ο σύνδουλοι ατο τ γενόμενα λυπήθησαν σφόδρα, κα λθόντες διεσάφησαν τ κυρί αυτν πάντα τ γενόμενα. 32 τότε προσκαλεσάμενος ατν κύριος ατο λέγει ατ· δολε πονηρέ, πσαν τν φειλν κείνην φκά σοι, πε παρεκάλεσάς με· 33 οκ δει κα σ λεσαι τν σύνδουλόν σου, ς κα γ σ λέησα; 34 κα ργισθες κύριος ατο παρέδωκεν ατν τος βασανιστας ως ο ποδ πν τ φειλόμενον ατ. 35Οτω κα πατήρ μου πουράνιος ποιήσει μν ἐὰν μ φτε καστος τ δελφ ατο π τν καρδιν μν τ παραπτώματα ατν. 


Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα 

23 Το καθήκον να συγχωρούμεν αυτούς που μας έφταιξαν είναι απεριόριστον. Δι' αυτό και η βασιλεία των ουρανών έχει παρομοιωθή με ένα βασιλέα, που ηθέλησε να λογαριασθή με τους δούλους του, στους οποίους είχεν εμπιστευθή την διαχείρισιν των οικονομικών του. 24 Εκεί δε που ήρχισε να εξετάζη τους λογαριασμούς, του έφεραν βιαίως έναν, που του χρεωστούσε το τεράστιον πόσον των δέκα χιλιάδων ταλάντων. 25Επειδή δε δεν είχε να επιστρέψη όσα χρεωστούσε, διέταξε ο κύριός του να πωληθή ως δούλος αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα όσα είχε, δια να εξοφληθή έτσι έστω και μέρος από το χρέος. 26 Επεσε τότε κατά γης ο δούλος εκείνος, τον επροσκυνούσε και έλεγε· “Κυριε, δείξε επιείκειαν και μακροθυμίαν εις εμέ και όλα όσα σου χρεωστώ, θα σου τα πληρώσω”. 27 Εφάνη δε σπλαγχνικός ο Κυριος του δούλου εκείνου, τον αφήκεν ελεύθερον και του εχάρισεν όλον το χρέος. 28 Αλλ' εκείνος ο δούλος όταν εβγήκεν έξω, ευρήκε ένα από τους συνδούλους του, ο όποιος του χρεωστούσε το μηδαμινόν ποσόν των εκατό δηναρίων. Αμέσως τον επιασε και τον επίεζε κατά τον πλέον σκληρόν τρόπον λέγων· Πλήρωσέ μου ο,τι μου χρεωστάς. 29Επεσε τότε ο σύνδουλος εκείνος εις τα πόδια αυτού και τον παρακαλούσε λέγων· Δείξε σε μένα επιείκειαν και μακριθυμίαν και θα σου επιστρέψω τα οφειλόμενα. 30 Αυτός δε δεν ήθελε να ακούση τίποτε, αλλά επήγε και τον κατήγγειλε εις τας αρχάς και τον έβαλε εις την φυλακήν, έως ότου πληρώση το χρέος του. 31 Οι άλλοι σύνδουλοί του, όταν είδαν αυτά που έγιναν, ελυπήθηκαν πάρα πολύ και ελθόντες στον κύριόν των του διηγήθηκαν με ακρίβειαν όλα τα γεγονότα. 32 Τοτε εκάλεσε αυτόν ο κύριός του και του είπε· Δούλε πονηρέ, όλο το τεράστιον εκείνο χρέος σου το εχάρισα, διότι με παρεκάλεσες. 33 Δεν έπρεπε και συ να λυπηθής και να ελεήσης τον σύνδουλό σου, όπως εγώ ο Κυριος σου σε ελυπήθηκα και σε ελέησα; 34 Και οργισθείς ο κύριός του τον έβαλε εις την φυλακήν και τον παρέδωκε στους βασανιστάς, δια να τον βασανίζουν, μέχρις ότου εξοφλήση όλον το χρέος του. 35 Ετσι και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θα κάμη εις σας εάν δεν συγχωρήτε ο καθένας στον αδελφόν του, με όλην σας την καρδιά, τα πταίσματα, που έχει κάμει απέναντί σας”. 

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ

1. Τ πέρογκο χρέος

   Μία π τς ρετς πο δίδαξε Κύριος ησος εναι συγχωρητικότητα. Στν Κυριακ προσευχή, τ γνωστ «Πάτερ μν», ναφέρεται σαφς τι ναγκαία προϋπόθεση γι ν λάβουμε τν φεση π τν Θεό, εναι τ ν συγχωρομε τος συνανθρώπους μας. Εναι μως δυνατν ν συγχωρομε τος λλους γι ,τι μς χουν κάνει; ν ατ πο πραξαν εναι βαρ παναλαμβάνεται συνέχεια; Μέχρι πότε θ τος συγχωρομε; Τ ρώτημα ατ θεσε Πέτρος στν Κύριο, κι κενος το ποκρίθηκε μ τν ξς Παραβολή, ποία ναγινώσκεται κατ τ σημεριν Κυριακή:

   Ζο
σε κάποτε νας νδοξος βασιλιάς. μύθητη ταν περιουσία του κα τ διαχείρισή της τν εχε ναθέσει σ μπιστους αλικούς.
   Κάποτε κάλεσε α
τος τος ντεταλμένους πηρέτες γι ν το ποδώσουν λογαριασμ. λθε λοιπν νας π ατούς, ποος εχε καταχραστε τ βασιλικ περιουσία κι ταν «­­φειλέτης μυρίων ταλάντων» χρυσο· χρωστοσε δηλαδ στ βασιλι να πέρογκο ποσό: 10.000 τάλαντα, πο σημαίνει δισ­εκατομμύρια ερώ! 

   
εθύνη του ταν τεράστια. Τί λογαριασμ ν δώσει στ βασιλιά; Γι’ ατ κι ­­­­κενος διέταξε ν πουληθε φειλέτης κα γυναίκα του κα τ παιδιά του κι λα σα εχε, γι ν εσπράξει τ χρμα του.
   Τότε
πεσε καταγς δολος κα προ­σ­κυ­νοσε τν φέντη του λέγοντας: Κύριε, «μακροθύμησον π᾿ μοί»· δσ’ μου λί­­γο χρόνο κόμη, κι λα σα χρωστ θ σο τ πληρώσω. 

   Τ
ν λυπήθηκε κύριός του. γεμάτη ­­γάπη καρδιά του δν ντεξε ν τν τιμωρήσει. τσι τν φησε λεύθερο, κα μάλιστα το χάρισε λη τν φειλή!
   Τεράστιο τ
χρέος το δούλου. πύθμε­νη γάπη το βασιλι. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει κα μ τν καθέναν π μς. ­­­μαρτάνουμε καθημερινά· ­πορρίπτουμε τ χάρη το Θεο· σπαταλομε τ χαρίσμα­τα πο μς δωσε. τσι γινόμαστε κι ­­­­μες «φειλέται μυρίων ταλάντων». ν σκεφθομε πόσες μαρτίες διαπράξαμε μ τ λόγια, τ ργα τς σκέψεις μας σ μι μόνο μέρα· ν ξετάσουμε τ διοτελ κίνητρα τς πονηρς πιθυμίες, τ κούσια τ κούσια παραπτώματά μας· ν κόμη πολογίσουμε κα πόσες λλείψεις παρουσιάζουμε· τότε τ χρέος μας πέναντι στ Θε γι μι μόνο μέρα εναι τεράστιο κα σήκωτο. Πόσο μλλον ν προσθέσουμε τ μαρτήματα λων τν μερν, λων τν τν τς ζως μας! Κι μως! κόμη κα τ πι πέρογκο χρέος Πανάγαθος Θες τ διαγράφει. Μς συγχωρε! ρκε ν καταφύγουμε στ μακροθυμία Του. Ν ζητήσουμε τ λεός Του. 

   Μόνο
μως ατό; χι. Χρειάζεται κα κά­τι κόμα τ ποο δν κανε δολος τς παραβολς, πως θ δομε στ συνέχεια.

  1. Ν μοιάσουμε στν Πατέρα μας

   ταν βγκε ξω εεργετημένος δολος, συνάντησε ναν π τος συναδέλφους του ποος το χρώσταγε κατ δηνάρια· ποσ λάχιστο σ σχέση μ τ δικό του προηγούμενο χρέος. στόσο τν σταμάτησε κα τν πίεζε σφυκτικ ν το πληρώσει τν φειλή. 

   
πεσε τότε στ πόδια του σύνδουλός του κα τν παρακαλοσε: 

   –Δ
σ’ μου λίγη πίστωση χρόνου, κα θ σ πληρώσω.
   Α
τς μως δν θελε, λλ τν δήγησε στ δικαστήριο κα τν ριξε στ φυλακή, μέχρι ν ξοφλήσει τ χρέος του. 
   ταν μως εδαν ο λλοι σύνδουλοί του ατ πο γιναν, λυπήθηκαν πολ κι μέσως νημέρωσαν τν βασιλιά. 

   Τότε
βασιλις τν κάλεσε κα το επε: 

   –Πονηρ δολε, μ παρακάλεσες, σ λυπήθηκα κα σο χάρισα λο κενο τ πέρ­ογκο χρέος σου. 

   Δ
ν πρεπε κα σ ν σπλαχνισθες τν σύνδουλό σου, πως κι γ σ σπλαχνίστηκα κα σο δειξα λεος; 

   Κα
ργισμένος τν παρέδωσε σ’ α­τος πο βασανίζουν τος φυλακισμένους, γι ν τν τιμωρον μέχρι ν ξοφλήσει λα σα χρω­στοσε.
   Κι
Κύριος κατέληξε μ τ ξς συμπέρασμα: τσι θ κάνει κα σ σς πουράνιος Πατέρας μου, ἐὰν δν συγχωρήσετε καθένας σας τν δελφό του χι μ λόγια μόνο λλ π τν καρδιά σας. 

   
ς προσέξουμε καλά, γι ν μ μοιάσουμε στν δικο κα σκληρ δολο. ς μάθουμε ν συγχωρομε τος λλους, γι ν μοιάσουμε στ Θε Πατέρα. πως φι­­λάν­θρωπος Θες συγχωρε τ ­ναρίθμητα μαρτήματά μας, τσι κι μες ­φείλουμε ν παραβλέπουμε τν πικρ λόγο πο μς επαν, τν δικία πο μς καναν, τν προσ­βλητικ συμπεριφορ πέναντί μας. λα ατ εναι σταγόνες μπροστ στν κεαν τν δικν μας μαρτιν, γι τς ­­­ποες μακροθυμε Θεός.
   Ε
ναι δίκαιο κα λογικ λοιπν ν συγχωρομε. Εναι μόνος τρόπος γι ν ποδείξουμε τι εμαστε γνήσια παιδι το πουρανίου Πατρός μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.