Η "Ρομφαία" του Φώτη Κόντογλου στους Προοδευτικούς

Συντάκτης  π. Σπυρίδων Σκουτής

H ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνει μέρα με την μέρα απάνω στους Έλληνες και τους παραμορφώνει.

Έναν λαό που ξεχωρίζει ανάμεσα σ’όλα τα έθνη και που είναι γεμάτος πνευματική υγεία, πάμε να τον κάνουμε εμείς, οι λογής-λογής καλαμαράδες, κι οι άλλοι γραμματιζούμενοι, σαχλόν, χωρίς χαρακτήρα, χωρίς πνευματικό νεύρο, χωρίς πνευματική ανδροπρέπεια, χωρίς χαρακτήρα. Οι διάφοροι φωστήρες βαστάνε από μια πατέντα στα χέρια, και μέρα-νύχτα δουλεύουνε για να «συγχρονίσουν » την Ελλάδα., ενώ στ’αληθινά σκάβουνε τον λάκκο της. Άμυαλα νευρόσπαστα! Ποιόν θα συγχρονίσετε; Αυτό που λέτε εσείς «συγχρονισμό» και «εξέλιξη» είναι μια άθλια παραμόρφωση, σύμφωνα μ’ένα βλακώδες μοντέλο, όπου κάνανε οι σαρακοστιανοί και κάλπικοι άνθρωποι, που τους λέγει η Γραφή «χλιαρούς», δηλαδή σαχλούς , και για τους οποίους λέγει ο Θεός ότι «μέλλει εμέσαι εκ του στόματος αυτού, ει χλιαροί εισί, και ούτε ζεστοί ούτε ψυχροί» (Αποκάλ. γ’16).

Μέσα σ’αυτό το καλούπι θέλετε να βάλετε τον λαό, κι έτσι να χαθεί από πάνω του κάθε πρωτοτυπία, κάθε σημάδι αληθινής ζωής, κάθε χαρακτήρας. Θέλετε, μ’άλλα λόγια, να επιβάλετε στον κόσμο ένα πνευματικό «εσπεράντο», , που να καταργήσει κάθε ζωντανή ουσία και έκφραση μέσα στους ανθρώπου , δηλαδή έναν πνευματικό θάνατο, ή μια πνευματική παραλυσία. Αυτό το λέτε «συγχρονισμό» και «εξέλιξη». Ανόητοι και αναίσθητοι! «Συγχρονισμένο» και «εξελιγμένο» είναι ότι είναι ζωντανό, και μονάχα ότι είναι πνευματικά πεθαμένο , όπως είσαστε εσείς , αυτό δεν μπορεί να’ναι ούτε συγχρονισμένο ούτε εξελιγμένο, αφου δεν είναι ζωντανό. Ο συγχρονισμός ο αληθινός είναι κάποια ενέργεια, που γίνεται μόνη της μέσα σε κάθε ζωντανό πλάσμα. Λοιπόν , ποια Ελλάδα και ποιον λαό θα «συγχρονίσετε», αφού η Ελλάδα είναι ολοζώντανη και ο λαός της είναι αείζωος; Θα ζωντανέψετε εσείς τη ζωή , εσείς οι πεθαμένοι και θαμμένοι; Θαρρείτε πως με τις υστερικές φωνές και με τις θεατρικές σκηνοθεσίες φανερώνεται η ζωή; Μα ίσια-ίσια, εκεί που παίρνει τη θέση της ζωής η νεκρή και ψεύτικη απομίμιση της, δηλαδή τοπείδωλο της, με άλλα λόγια κάποια φτιαχτή σκηνοθεσία της  ζωής,  εκεί βέβαια δεν υπάρχει αληθινά η Ζωή. Να, αυτή η άψυχη σκηνοθεσία , αυτή είναι η «εξέλιξη» και ο «συγχρονισμός» σας. Αυτός είναι ο θάνατος της ψυχής, γιατί η ψευτιά είναι θάνατος και η ζωή αλήθεια. Γι’αυτό και εσείς , με όλες τις φωνές που βάζετε, και μ’ολες τις δραστηριότητες και με όλα τα υστερικά ξετινάγματα, έχετε επάνω σας την μπόχα του Θανάτου. Κι αντί να πάτε κοντά στο λαό, που είναι πηγή ζωής, για να πάρετε λίγη ζωή και αλήθεια, εσείς θέλετε να τον κάνετε ζωντανό, εκείνον εσείς οι πεθαμένοι να ζωντανέψετε τη ζωή, οι ψεύτες να φανερώσετε την αλήθεια, οι βρουκόλακοι να δώσετε δύναμη και νεύρα στον αντρειωμένον!

Όποιος δεν ζεί σύμφωνα με το φυσικό του φτιάξιμο και με τα φυσικά κτίσματα που υπάρχουνε γύρω του, αυτός δεν έχει αληθινή ζωή μέσα του, ούτε φυσική ούτε πνευματική. Όπως ζούνε οι Έλληνες σήμερα, δεν είναι αληθινή η ζωή τους. Το νιώθουνε και οι ίδιοι και ας μην το λένε. Λαχταράνε να βρούνε τον εαυτό τους που τον έχουν χαμένο. (εκτός από κάποιους «κομφορ» , δίχως κανέναν βαθύν πόθο, χωρίς κανέναν καημό).

Και εκείνος, ακόμα, που δεν έχει συναίσθηση τι είναι αληθινό, έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνει πως η ζωή του είναι ψεύτική, πως δεν έχει κανέναν αληθινό δεσμό ούτε με τον τόπο του, ούτε με τους προγόνους του, ούτε με τις ντόπιες συνήθειες που βγήκανε από την αγάπη και από τον πόνο, και πως είναι ορφανός και ξένος μέσα στον ίδιο τον τόπο του, σαν τον άσωτο υιό, και πως, με όλο που θαρρεί πως τρώγει καλά και νόστιμα φαγητά, στ’αληθινά μασά ξυλοκέρατα , φερμένα από ξένους τόπους, όπου είναι αλλιώτικοι από τον δικό μας .

Αγαπάμε την Ελλάδα, πονάμε το τόπο μας, δίνουμε γι’αυτόν τη ζωή μας , και από την άλλη μεριά σιχαινόμαστε τα δικά μας πράγματα της Ελλάδας., είτε φυσικά είναι , είτε τεχνητά, είτε συνήθειες, είτε τραγούδια, είτε ψαλμωδίες, είτε εικονίσματα, και θέλουμε να ξενοφερμένα. Είμαστε, λοιπόν, στα συγκαλά μας; Ρωτώ να μάθω.

Πηγή: Φώτης Κόντογλου – Ευλογημένο Καταφύγιο

http://euxh.gr