Με ποια αρετή ν`αρχίσω;

Ένας νεαρός κατηχητής, είκοσι ετών, φοιτητής της Θεολογίας, πήγε στο Πνευματικό και είχε μαζί του την εξής συζήτηση:

- Θέλω, πατέρα Σωφρόνιε, είπε ο νέος, φέτος στο Ανώτερο Κατηχητικό, στα δέκα αυτά παιδιά του Λυκείου που θα έλθουν, να τους μιλήσω και να αναπτυχθεί ωφέλιμη συζήτησις γύρω από το θέμα των αρετών. Και λέω να αρχίσω με την πραότητα.

- Την έχεις; ρωτάει ο πατήρ Σωφρόνιος.

- Όχι, απαντά ο νέος.

- Θυμώνεις; Νευριάζεις; Ταράζεσαι; ξαναρωτά ο Πνευματικός.

- Ε, και ποιος δεν θυμώνει, πάτερ μου; ανταπαντά ο νέος για να δικαιολογηθεί.

- Τότε μη μιλήσεις για την πραότητα!!!

- Μα τότε, με ποια αρετή ν`αρχίσω; Μήπως με την ταπείνωση ή να ομιλήσω για την ελεημοσύνη και την πιο ποικίλη συμπαράσταση στις ανάγκες του πλησίον;

- Να ομιλήσεις, παιδί μου, συμβούλεψε ο πατήρ Σωφρόνιος, για τις κακίες και τα πάθη που κυβερνούν τον άνθρωπο: για τον εγωισμό, την υπερηφάνεια, το θυμό, την οργή, το φθόνο, τη ζήλια, το κουτσομπολιό, την κατάκριση... για τη ζημιά και το κακό που προκαλούν στον ίδιο και στην οικογένειά του, και για τους τρόπους θεραπείας που προσφέρει η αγία μας Εκκλησία.

                                                        
* προσωπικές σημειώσεις του π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου

                                          ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ

ΕΩΡΑΚΑΜΕΝ