Δεν υπάρχει ένας χριστιανός ορθόδοξος σ’ αυτή την κυβέρνηση που να πονάει αυτόν τον τόπο;

13 Δεκεμβρίου 1943, τα Καλάβρυτα πνίγονται στο αίμα. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των Ναζί στην Ελλάδα,  «η σφαγή των Καλαβρύτων».

Οι γερμανοί  συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους στην πλατεία.

Κλειδώνουν τα γυναικόπαιδα στο σχολείο και  οδηγούν όλους τους άντρες άνω των 13 ετών στη ράχη του Καπή , ο  ταγματάρχης Χανς Εμπερσμπέργκερ  δίνει το σήμα της «εν ψυχρώ δολοφονίας» με μια φωτοβολίδα από το κέντρο της πόλης.

Και με ριπές πολυβόλων  εκτελούν, 800 αθώους άνθρωπους,  13 μόνο  επέζησαν επειδή είχαν σκεπαστεί από τα άψυχα σώματα των συμπολιτών τους.

Σκότωσαν – δολοφόνησαν 1.101 άτομα, κατέστρεψαν, πυρπόλησαν  και λεηλάτησαν πάνω από 1.000 σπίτια, κατάσχεσαν 2.000 αιγοπρόβατα και έκλεψαν 260.000.000 δραχμές.

Τα γυναικόπαιδα σώζονται την τελευταία στιγμή χάρη στην ανθρωπιά ενός Αυστριακού στρατιώτη,  που άφησε ανοιχτή την πόρτα του σχολείου και το πλήρωσε με τη ζωή του, (Θεός σχωρέσ στη ψυχούλα του). Καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε.

13η Δεκεμβρίου 2017, 74 χρόνια μετά, ημέρα μνήμης για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων. Παρουσία του υπουργού Εσωτερικών Πάνου Σκουρλέτη τελέστηκε  μνημόσυνο για τους εκτελεσθέντες αθώους συμπατριώτες μας από τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής.

Στο τέλος του Μνημοσύνου, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος πήρε στα χέρια του το Ιερό Ευαγγέλιο που «σώθηκε» δόξα τω Θεώ, μέσα από την καιόμενη εκκλησία των Καλαβρύτων και κάλεσε τον Υπουργό Εσωτερικών, να πλησιάσει κοντά να το δει και να το ασπαστεί.

Και ο υπουργός αρνήθηκε να το ασπαστεί.

Και αναρωτιέμαι γιατί παρευρέθηκε ένας άθεος υπουργός σε μια εκκλησιά μια τέτοια ημέρα μνήμης;

Δεν υπάρχει ένας χριστιανός ορθόδοξος σε αυτή την κυβέρνηση που να πονάει αυτόν τον βασανισμένο τόπο;

Που να ριγεί και να ματώνει από συγκίνηση την ώρα που ασπάζεται αυτό το Ιερό Ευαγγέλιο;

Μέλια.

το «σπιτάκι της Μέλιας»