Ο Άγιος Μωυσής διακρίθηκε για την πνευματική του σύνεση και την αρετή. Με τη φήμη του κατάφερε να προσελκύσει στο ερημητήριο του πολυάριθμους χριστιανούς, αλλά και ειδωλολάτρες που με τη χάρη του Θεού τους μετέστρεφε "είς Θεόν κοινωνία". Όλοι ζητούσαν την διδαχή και τις συμβουλές του. Ο Άγιος διεκρίθη κυρίως για την αποφυγή της υπερηφανείας και της κατακρίσεως.
- Είμαι, έλεγε πολλές φορές ο χειρότερος των αμαρτωλών. Τα περασμένα μας αμαρτήματα οφείλουμε, καθώς λέγει ο Παύλος, να τα έχουμε υπ' όψιν μας ως τωρινά και να θλιβόμαστε για αυτά. Αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος, για να φυλάξουμε τον εαυτό μας με τη βοήθεια του Θεού ασφαλή. Εάν νομίζουμε ότι στεκόμαστε πνευματικά σωστά τότε ακριβώς είναι ο μεγάλος κίνδυνος μήπως πέσουμε στον βούρκο της αμαρτίας. Για να μην φοβόμαστε τον Θεό, οφείλουμε να φοβόμαστε πολύ τον εαυτό μας, δηλαδή τις αδυναμίες και τα πάθη μας. Όταν άκουγε άλλους να κρίνουν, αυτός πάντα σιωπούσε ή έφευγε.
- Γιατί το κάνεις αυτό; τον ρώτησαν μια φορά.
- Διότι είμαι και εγώ κρινόμενος απάντησε εκείνος. Και κριτής μου είναι μόνον ο Θεός. Αφού είμαι υπόδικος για τα κρίματά μου, με ποιο θάρρος θέλετε να ανοίξω το στόμα μου και να κρίνω άλλον συναμαρτωλό! Με αυτόν τον θεάρεστο βίο και αυτή την "κατά Θεόν" φιλοσοφία παρέδωσε την αγία ψυχή του, για να κερδίσει τον στέφανο του παραδείσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.