«Χωρίς την επιστροφή στον Θεό, είναι μάταιο να ελπίζει κανείς ότι η κοινωνία θα αλλάξει..»

Ἀνάγκη ἐπιστροφῆς εἰς τὸν Θεόν – Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

~ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν κάνει ἐπανάσταση ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Ἀρνοῦνται τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί ἀκολουθοῦν πιστά τά ὅσα τούς ὑπαγορεύει ὁ διάβολος.

Καυχῶνται γιά τήν ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τήν ἠθική καί ἱκανοποιοῦν τά ἁμαρτωλά τουςπάθη. Εἶναι φιλήδονοι, φιλόδοξοι καί φιλάργυροι. Ἀδικοῦν, ἁρπάζουν καί βιαιοπραγοῦν. Μέ τόν τρόπο αὐτό νομίζουν ὅτι θά διαμορφώσουν τήν ἰδανική κοινωνία!

Ξεχνοῦνὡστόσο ὅτι ὁ Θεός μέ ποικίλους τρόπους παρεμβαίνει καί ἀνακόπτει τήν καταστροφική πορεία τους. Ἰδιαίτερα ὅταν ξεπερνοῦν ἀναιδῶς τά ὅρια ἀνοχῆς του. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ ἐπώδυνη δυστυχία. Ὅμως αὐτό δέν τό συνειδητοποιοῦν. Ἐξηγοῦν τίς παρεμβάσεις τοῦ Θεοῦ μέ τή δική τους κοντόφθαλμη σκέψη, ἡ ὁποία εἶναι παράλογη.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς περιγράφει τήν θλιβερή κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία μας μέ ἕνα παράδειγμα: «Οἱ λαοί στήν ἐποχή μας ἔβαλαν τό Χριστό, τό Θεό, στήν τελευταία θέση τοῦ δείπνου αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τόν ἄφησαν σάν κακόμοιρο, γιά νά βάλουν στίς πρῶτες θέσεις τοῦ τραπεζιοῦ τούς δικούς τους “μεγάλους” ἀνθρώπους, τούςπολιτικούς, τούς λογοτέχνες, τούςφιλοσόφους, τούς παραμυθάδες, τούς οἰκονομολόγους, ἀκόμη καί τούς τουρίστες καί ἀθλητές. Ὅλα τά βλέμματα αὐτῶν τῶν λαῶν στράφηκαν σ᾿ αὐτούς τούς φαινομενικά μεγαλειώδεις καί μοντέρνους θεούς, ἐνῶστόν ἀναστημένο Χριστό ἔδωσαν πολύ λίγη σημασία. Τότε καταστράφηκαν πολλοί λαοί τῆς γῆς μπροστά στά μάτια μας. Ὄχι μόνο ὅλες οἱ εἰδωλολατρικές ἀνθρώπινες μεγαλειότητες ἔσβησαν, ἀλλά καί κανείς δέν σκέφθηκε πλέον νά τίς λατρέψει» (Μέσα ἀπό τό παράθυρο τῆς φυλακῆς. Μηνύματα στό λαό, Θεσ/νίκη 2012, σελ. 61-62).

Εἶναι ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι νά ἐπιστρέψουν στό Θεό, ἀρνούμενοι κάθε δεσμό μέ τό διάβολο. Νά ἀποκτήσουν προορισμό, νά ἔχουν πνευματική ζωή καί νά ἐργάζονται, τό κατά δύναμη ὁ καθένας, γιά τό κοινό καλό. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ζωή τους θά πάρει ἀξία καί μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ξεπερνᾶνε κάθε πειρασμό καί δυσκολία. Χωρίς τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων στό Θεό, εἶναι μάταιο νά ἐλπίζει κανείς ὅτι ἡ κοινωνία θά ἀλλάξει καί ἡ δυστυχία θά περιοριστεῖ ἤ καί θά ἐξαλειφθεῖ. Τό ἔργο τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦν νά τό ἀντικαταστήσουν οἱ πολιτικές ἐπιλογές καί οἱ κοινωνιολογικές ἀναλύσεις τῶν ἐπιστημόνων. Οὔτε φυσικά ἡ λεγόμενη τέχνη καί ὁ πολιτισμός μποροῦν νά συμβάλουν θετικά καί νά ἄρουν τίς αἰτίες τῆς κακοδαιμονίας καί ἀναταραχῆς πού παρατηροῦνται στίς κοινωνίες τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων. Ὅμως ὁ λαός βρίσκεται σέ πλήρη σύγχυση καί ἡ καθημερινή παραπληροφόρηση ἐπιδεινώνει τήν τραγική κατάσταση, γεγονός θλιβερό, γιατί τό σκοτάδι γίνεται πυκνότερο καί τό φῶς μειώνεται ἀνησυχητικά. Ἡ ἐλπίδα πιά γιά βελτίωση τῆς κοινωνίας εἶναι ἀνύπαρκτη, ἐκτός καί ἄν ὁ Θεός βάλει τό χέρι του καί ἀνατρέψει τά σχέδια τῶν ἀνθρώπων, πού ἐν ἐπιγνώσει ὑπηρετοῦν τό διάβολο.

Ορθόδοξος Τύπος

πηγή: http://thriskeftika.blogspot.gr/

https://simeiakairwn.wordpress.com

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/12/blog-post_45.html#more