Ετικέτες

17.1.20

Διάλογος του Μεγάλου Αντωνίου μετά του Αγγέλου

Αποτέλεσμα εικόνας για Διάλογος του Μεγάλου Αντωνίου μετά του Αγγέλου


Οτος  Μακάριος κα Πανθαύμαστος ββς κα Πατρ μν ντώνιος μέγας, ες καιρν πο ερίσκετο ες τν ρημον κα σκήτευεν, φάνη πρς ατν γγελος Κυρίου ες σχμα Καλογήρου, κα ς τν εδεν  σιος, καμε πρς ατν μετάνοιαν.


 δ γγελος επε πρς ατόν· «Ελόγησον Πάτερ γιε.»


 δ γιος νομίζοντας τι ενε καλόγηρος π τος κεσε ρημίτας, λέγει πρς ατόν· « Θες συγχωρήσοι σε τέκνον μου» κα πλησιάσας πρς τν γγελον επεν ες ατόν· «ς περιπατήσωμεν μαζ λίγον δρόμον» κα περιπατντες επεν  σιος· «θαυμάζω, δελφ ες τν θεωρίαν σου κα ες τν νεότητα καες τν εμορφίαν πο χεις κα κπλήττομαι, διότι τοσοτον κάλλος δν εδον ες λλον νθρωπον κα δι τοτο στοχάζομαι πς δν εσαι νθρωπος. Λοιπνρκίζω σε ες τν Θεν το ορανο κα τς γς ν μο επς τν λήθειαν.»

 δ γγελος ποιήσας μετάνοιαν, λέγει πρς τν γιον· «Πάτερ γιε, μβλέπεις, γ νθρωπος δν εμαι, λλά, γγελος το Θεο, κα λθα ν σδιδάξω μυστήρια το Θεοκενα πο δν ξεύρεις, κα τ ποα πιθυμες νμάθς· λοιπν ρώτα με τι θέλεις ν σο επ.»

Τότε πεσεν  γιος κα κανε μετάνοιαν το γγέλου λέγοντας· «Εχαριστσοι Κύριε  Θεός μου, τι μο πεμψας δηγν δι ν μο φανερώσ κεκρυμμένα μυστήρια, τ ποα πιθυμοσα ν μάθω.»

 δ γγελος επε πρς τν γιον· «ρώτα με λοιπόν.»

 δ γιος ποκριθείς, επεν· «Ες τν αώνιον κενον κόσμον, γνωρίζονται οποθαμμένοι νθρωποι νας τν λλον;»

 δ γγελος ποκριθείς, επε, πρς τν σιον· «Βλέπεις ες τοτον τν κόσμονπο φ᾿ σπέρας κοιμονται ο νθρωποι, κα τ πρω ταν ξημερώσπαντνται νας τν λλον κα χαιρετονται κα συνομιλον ς φίλοι,ναφέροντες τ σα εχον προμελετήσει, τοιουτοτρόπως γίνεται κα ες κενον τν Κόσμον, κα νας τν λλον γνωρίζεται κα συνομιλε, κα καθς ναςνθρωπος δν γνωρίζει λλον δ κα ρωτντας μανθάνει ποος εναι, οτω γίνεται κα κε· πλν ο δίκαιοι μόνον γνωρίζονται, ο μαρτωλο μως διόλου.»

Λέγει του  γιος· «Επέ μοι κα τοτο παρακαλ σε, ταν εγαίνει  ψυχ πτ κορμ το νθρώπου, τ γίνεται; Κα τ μνημόσυνα διατί τ κάμνουσι; κα τίφελος δίδουσιν ες τος ποθαμένους;»

Λέγει του  γγελος· «κουσον, πάτερ γιε,  ψυχ φο εγει π τ κορμί, τν λαμβάνουν ο γγελοι κα τν πάγουν ες τν ορανν -δι νπροσκυνήσ τν Κύριον μν ησον Χριστόν· γίνεται μως κα τοτο, τι πτν ορανν ως τν γν εναι τάγματα δαιμόνων, τ ποα λέγονται ναέρια Τελώνια τν ψυχν, κα παιτοσιν κενα τ πονηρ πνεύματα τν ψυχν κα φέρουσιν τ κατάστιχά των ες τ ποα εναι γραμμέναι ο μαρτίαι τννθρώπων, κα τ δείχνουν ες τος γγέλους· λέγοντες ες ατούς, τι τν δενα μέραν ες τς τόσας το μηνς ποίησε τν δενα μαρτίαν, δηλαδ δκλεψεν, κε πόρνευσεν, δ μοίχευσεν, κε μαλακίσθη, ες τν δενα τόπον επε ψέμματα· ες λλον καμεν λλην μαρτίαν κα πάλιν ν κενος νθρωπος καμε καλοσύνην ξέρουν κα ο γγελοι τ δικά των κατάστιχα μτ ποα δείχνουσι κα ατο πόσας καλοσύνας καμεν ες τν ζωήν του, δηλαδ λεημοσύνην,  λειτουργίαν,  νηστείαν,  προσευχήν, σαρανταλείτουργον,  λλας καλς ρετάς, κα ν ερεθσιν περισσότεραι ακαλοσύναι ρπάζουν ο γγελοι τν ψυχν κα τν ναβιβάζουν ες τδεύτερον σκαλούνι, κα κε ερίσκουν λλο τάγμα δαιμόνων, δυνατώτερον τρίζοντες τ δόντιά των, σν γριότατα θηρία, κα βρίζουν τν ψυχν καπάσχουν ν τν ρπάξουν π τς χερας τν γγέλων, γίνεται μία μεγάλη διάλεξις κα μέγας θόρυβος δι ν δυνηθον ο γγελοι ν λευθερώσουν τν ψυχν κείνην π τς χερας τν δαιμόνων, κα ν λευθερωθ ναβαίνει ες τ τρίτον σκαλούνι· κα κε εναι λλο τάγμα δαιμόνων δυνατώτερον καγριότερον κα γίνεται μέγας γών, πολ σύγχυσις κα ταραχ ες ατούς πς ν κερδίσωσι τν λεεινν κείνην ψυχήν, ο γγελοι π τς χερας τν μιαρν δαιμόνων κα ν λυτρωθ κα π ατούς, πάγουν κα ες τπαραπάνω σκαλούνιον, ως ο ν φθάσ ες τ βδομον, κα κε εναι λλο τάγμα δαιμόνων πο λέγεται τς πορνείας· κα τς διηγήσεται πάτερ γιε, τν τοσαύτην ταραχν κα τν θόρυβον πο κάμνουσι κα φοβερίζουν τν ταλαίπωρον κείνην ψυχήν, κα ν τύχ καλόγηρος, τότε γίνεται κομα σφοδρότερος θόρυβος· λέγοντες ες κείνην τν λεεινν ψυχήν· πο πάγεις,πο σ πόρνευσες κα μόλυνες τ γγελικν σχμα· ποστρέφου ες τπίσω κα πήγαινε ες τ σκότος κα τν βρομερν τόπον το δου. λλοίμονον λοιπν ες ατήν! κα ποα γλσσα δύναται ν διηγηθ τν τοιαύτην τιμωρίανπο κάμνουν ο δαίμονες ες τν κατάδικον κείνην ψυχήν! γ τίμιε Πάτερ, εμαι γγελος, κα πάλιν φρίττω, πόσον μλλον ν μ τρέμ κείνη  ψυχ τν τοιαύτην παίδευσιν πο λαμβάνει! Ἐὰν μως ξ ναντίας ερεθ  ψυχκαθαρ π μαρτίαις τν ρπάζουν ο γγελοι κα ναβαίνει χαίρουσα ες τν Χριστόν, τότε βλέπει τος χορος τν γγέλων τν γίων ποστόλων, τν λαμπρότητα κείνην τν ριστον, κα κούει τν γγέλων τν μελδίαν κα τκάλλος κενο τ μήχανον.

ρώτησε δ  σιος· «Κα τ μνημόσυνα διατ τ κάμνουν;»

πεκρίθη  γγελος· «α τρες γίνονται, πειδ επα τι ες τς τρες μέραςρχεται  ψυχ κα προσκυν τν Κύριον μν ησον Χριστόν, κα δι τοτο φαίνεται πς πέμπονται, σπερ κανίσκιον ες τν Κύριον, πρ τς ψυχς ταύτης· κα μετ τν προσκύνησιν τν περνον πάλιν ο γγελοι κα δείχνουν ες ατν τος τόπους πο περιπάτησεν μ τ σμα κα τς νθυμίζουν τς πράξεις, πο ες ατος καμε, λέγοντες ες ατήν, δ κλεψες, κεπόρνευσες, λλο φόνευσες, κε βλασφήμησες κα κολούθως τςνθυμίζουν λας τς μαρτίας πο ες λην τν ζων καμε, κα πάλιν τς δείχνουν σα καλ πραξε· δηλαδ δ κανες λεημοσύνην, κε νηστείαν, δλειτουργίαν, κε μετάνοιαν, δ παράκλησιν, κε γρυπνίαν, δ προσευχήν,κε γονυκλισίαν κα σα λλα γαθ πραξεν ες τς μέρας λας τς ζως της· κα τν ννάτην μέραν πάλιν ρχεται ες προσκύνησιν κα δι τοτο κάμνουν τ μνημόσυνα κα τς λειτουργίας πρς φελος τς ψυχς κα διτοτο εναι νάγκη ν γίνωνται τ μνημόσυνα. Παίρνουσιν ατν πάλιν ογγελοι κα τν πάγουν ες τν Παράδεισον κα τς δείχνουν τος κόλπους το βραάμ, κα σακ κα ακώβ, τς ναπαύσεις τν δικαίων, κα σν δτς κατοικίας κείνας τς ραίας κα θαυμαστάς, παρακαλε τος γγέλους δι ν σταθ κε κα ατ ες κενα τ γαθ τν δικαίων· παίρνοντάς την δ πάλιν π κε, τν πάγουν ες τν κόλασιν κα τς δείχνουν πς κολάζονται ο μαρτωλοί, λέγοντες ες ατήν, οτος στν  πύρινος ποταμς (δείχνοντες τος τόπους),  σκώληξ  κοίμητος, τοτος στν  κλαυθμς κα βρυγμς τν δόντων, κα καθεξς τς δείχνουν λας τς κολάσεις τνμαρτωλν, κα σν τελειώσουν α τεσσαράκοντα μέραι, πάγουν πάλιν τν ψυχν κα προσκυν τν Κύριον μν ησον Χριστόν, δι τοτο πάλιν γίνονται τ μνημόσυνα, πειδ μέλλει  ψυχ ν λάβ τν πόφασιν θεν μέλλει ν τν διατάξ  φιλάνθρωπος Θεός, ν κατοικήσ ως τν μέραν τς κρίσεως, δι ν πολαύσ μ τ διον της κορμ κατ τ ργα της.»

Τότε στενάξας  γιος κ καρδίας κα δακρύσας πικρς, επεν· «λλοίμονον ες τν νθρωπον τν μαρτωλόν, πο γεννήθη, καλλίτερα τον ες ατν νμν γεννηθ, κα μακάριος κενος  δίκαιος νθρωπος ταν γεννήθ·» κακολούθως λέγει  γιος πρς τν γγελον· «Παρακαλ σε επέ μοι κα τοτο, κόλασις τν μαρτωλν χει τέλος;»

 δ γγελος επεν· «Οτε  βασιλεία τν ορανν χει τέλος, λλ᾿ οτε κα κόλασις ες τος μαρτωλος χει τέλος, κα ἐὰν παιρνέ τις νθρωπος κάθε χιλίους χρόνους να κόκκον π τν μμον τς θαλάσσης  μίαν σταλαγματιν νερν π τν θάλασσαν, θελεν λπίσει τινς ν σωθκανένα καιρόν, μ  κόλασις εναι δι τος μαρτωλούς, κα  αώνιος βασιλεία δι τος δικαίους, κα δν χουν τέλος.»

Λέγει πάλιν  γιος πρς τν γγελον· «Επέ μοι παρακαλ σε κα τοτο· ποοςγγελος εναι εσπλαγχνικώτερος ες τ ν παρακαλ τν Θεν δι τοςνθρώπους κα ν πρεσβεύ δι᾿ ατούς;»

Κα  γγελος ποκριθες επεν· «λοι ο γγελοι κα ο γιοι χουν πολλν εσπλαγχνίαν ες τος νθρώπους κα ποθοσι τν σωτηρίαν των, πλέον δπάντων τούτων,  Κυρία μν Δέσποινα Θεοτόκος χει περισσοτέραν τν εσπλαγχνίαν ες τ γένος τν Χριστιανν κα καταπαύστως δέεται ες τν Μονογεν της Υόν, τν Κύριον μν ησον Χριστόν, δι᾿ ατούς, κα δι τν παράκλησίν της στέκεται  κόσμος ως τν σήμερον, πο μελλε ν᾿ πωλεσθδι τς μαρτίας, κα δι τν καταφρόνησιν πο κάμουν ο νθρωποι πρς τν Θεν κα ες τος γίους.»

Λέγει δ  γιος πρς τν γγελον· «Ποίαν μαρτίαν μισε  Θες περισσότερονπ τς λλας;»

ποκριθες δ  γγελος επε· «Τν μιαρν περηφάνειαν, διατ ατ καμε τν πρτον γγελον κα φωτεινν ωσφόρον διάβολον, ίπτοντάς τον π τν ορανν ες τν βυσσον τς κολάσεως· μοίως π ατν τν περηφάνειαν κα παρακον ξέπεσεν  δμ π τν Παράδεισον, κα  Φαρισσαος ς διαλαμβάνει τ ερν Εαγγέλιον, κατεκρίθη. Κα στις πέσει ες τοτο τπάθος, δυσκόλως εναι ν σηκωθ κα ν εγ π τν μαρτίαν, ἐὰν δνπιστρέψ ες ταπείνωσιν.»

ρωτ σε κα τοτο γιε γγελε, επεν  σιος· «Ποοι νθρωποι κολάζονται περισσότερον π τος λλους; Λέγει δ  γγελος πρς τν γιον· ο πόρνοι καο βλάσφημοι νθρωποι χουν δυνατωτέραν κόλασιν, μοίως κα ο φονες, ομοιχοί, ο ρσενοκοται, ο κλέπται, ο προδόται, κα ο ερες ο πορνεύσαντες κα στερον λειτουργοσιν, μοίως κα ο μοναχοί, κα α μοναχαί, ο διάκονοι κα α διακόνισαι, πο μιαίνουν τ γγελικν σχμα, κα κενοι πο μεθον.πειδή, τίμιε Πάτερ, τ πεσν Τάγμα τν γγέλων μέλλει ν ποκατασταθπ τος καθαρος ερες κα Μοναχούς, δι τοτο σοι π ατοςπαραιτον τν κολουθίαν τους δι τ κοσμικ ργα, λλοίμονον ες ατούς, διότι μίαν μέραν ν φήσουν τν κολουθίαν κα τν κανόνα τνκκλησιαστικόν, θέλουν δώσει δι᾿ ατν λόγον ες τν μέραν τς κρίσεως, πόσ μλλον κενοι πο παραιτον λως διόλου τν ερν κολουθίαν. Λέγει δ πάλιν  σιος, ο καταφρονητα τς γίας Κυριακς, δηλαδ κενοιπο δουλεύουν τν Κυριακήν, χουν καμμίαν νεσιν; Κα ποκριθες γγελος, επεν· Οαί! λλοίμονον ες ατούς, διότι καταφρονον τν γίαν Κυριακν κα τς Δεσποτικς κα Θεομητορικς ορτς κα τν γίων τς μνήμας καταφρονον, ατο καταφρονον τν Κύριον μν ησον Χριστόν, τν Μητέρα του, κα τος γίους, κα στις τιμ κα ορτάζει τς ορτς τςΚυρίας μν κα Δεσποίνης Θεοτόκου, κα τς μνήμας τν γίων, τν βοηθον κα ατοί, πειδ χουν μεγάλην παῤῥησίαν ες τν Θεόν, κα ,τι ζητήσουν τοΘεο δι τν σωτηρίαν των, τ λαμβάνουν ναμφιβόλως. Ε δ κα ο νθρωποιποδιώξουν τν φόβον το Θεο π λόγου τους, οτε τν Θεν χουν φίλον, οτε τος γίους του, πειδ κολουθον τς κοσμικς πιθυμίας, πράγματα πλαστ κα φθαρτά, κα λλοίμονον ες ατούς, διότι νθρωπος,  ερεύς, μοναχός,  κοσμικς στις δν τιμ τν Κυριώνυμον μέραν, Θεο πρόσωπον δν βλέπει, λλ᾿ οτε χει λπίδα σωτηρίας.»

Κα ,τι λλο θέλεις ν μάθς, επεν ες τν σιον  γγελος· «ρώτησόν με, διότι εναι ρα κα βιάζομαι δι ν πάγω ες τν ορανόν, δι ν παρασταθες τν Κύριόν μου.»
Τότε στενάξας  γιος, κα δακρύσας πικρς επεν· «Οα ες μέ! διότι γγελος το Κυρίου μου μ βίαν πάγει σώματος, ν κα ναμάρτητος, μφόβον ες τος ορανος δι ν᾿ ποδώσ δοξολογίαν ες τν Παντοδύναμον Θεόν, μες δ πο χομεν σμα γεμάτον π μαρτίας, κα δν βάνομεν ποσς ες τν νον μας τν φόβον το Θεολλ καταφρονομεν τ προστάγματά του, κα δν πιμελούμεθα τν σωτηρίαν μας, τ θέλομεν πάθει;»

Τότε λέγει πάλιν  γιος πρς τν γγελον· «Παρακαλ σε, επέ μοι, ποία προσευχ ρμόζει ες τν Μοναχόν;»

 δ γγελος επε πρς τν γιον· «Ε μέν στιν νθρωπος γραμματισμένος, τν ψαλμν το προφήτου Δαβίδ, τουτέστιν τό, ῾Ἐλέησόν με  Θεός κτλ.᾿, ε δέ στινγράμματος, τ· Κύριε μν ησο Χριστέ, Υἱὲ κα Λόγε το Θεο το Ζντος, δι τς Θεοτόκου, λέησόν με τν μαρτωλόν᾿. Ατ  προσευχ εναι δυνατωτέρα, πάρχει κα εκολωτέρα πάντων τν προσευχν, μάλιστα καπολλο κατέλειπον λλας προσευχς κα μόνον ατν κράτησαν, νέοι καγέροντες, μαθες κα πεπαιδευμένοι, κα σοι βουλήθησαν δι ν σωθον, ατν ναφέρουν ες τν Θεν νύκτα κα μέραν, ες τν δρόμον κα ες τκελλία τους, ατν ν λέγουν στάμενοι κα δοιποροντες, κα ργαζόμενοι μετ πάσης ελαβείας κα πόθου· καν γρ πάρχει  τοιαύτη προσευχ ες βουλέμενον σωθναι.»

Κα πάλιν  σιος επεν· «πειδ λθες, δέομαί σου δίδαξόν με τν μαρτωλν κα φανέρωσέ μου κα τοτο· ἐὰν ερεθ τις νθρωπος κα διδάξ τερον κατν λευθερώσ π τν μαρτίαν, χει τίποτε μισθόν;»

Κα  γγελος επεν· «στις νθρωπος διδάξει λλον κα τν λευθερώσει πτν μαρτίαν κα σώσει τν ψυχήν του, χει διπλν τν μισθν π τν Θεόν.»

Τατα επε  γγελος πρς τν σιον, κα ελόγησας ατόν, επεν· «Ελόγησον πάτερ κα μέ.»

Τότε  σιος προσκυνήσας ατν λέγει· «Πορεύου ες ερήνην κα ες τμάραντα κάλλη το Παραδείσου, κα παράστηθι τς γίας κα μοουσίου Τριάδος, κα πρέσβευεν ες ατν πρ μν τν μαρτωλν.»

Κα ναχωρήσας  γγελος νλθεν ες τν ορανόν.

 δ σιος ββς μακάριος ντώνιος πελθν ες τ κελλίον του, διηγήθη πάντα ες τος μοναχος δελφούς του κα συνασκητάς του, δοξάζων καελόγων τν Θεόν, ο  δόξα, τ κράτος κα  προσκύνησις ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.