Μια πονεμένη μητέρα μας ζητά να προσευχηθούμε για τον Δημήτριο ο οποίος εγχειρίζεται αύριο λόγω μετάστασης καρκίνου στον αυχένα και υπάρχει υψηλή πιθανότητα να μην ξυπνήσει. Δύσκολη περίπτωση για τους γιατρούς, χαμένη υπόθεση για το μυαλό μας...
Για τον Κύριό μας, όμως, τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Ας αφήσουμε την ελπίδα μας σ΄ Εκείνον που διαβάζει τις καρδιές, σ' Εκείνον που γνωρίζει το συμφέρον μας. Σε κάθε περίπτωση ας εμπιστευτούμε το αλάνθαστο κριτήριό Του. Αν ο Κύριος κρίνει ότι πρέπει να μείνει στη ζωή ο Δημήτριος ή και να θεραπευτεί πλήρως, θα το επιτρέψει, αρκεί να συμφέρει την ψυχή του αδερφού μας. Αν όμως ο Κύριος κρίνει διαφορετικά, θα πρέπει να δεχτούμε το θέλημά Του.
Όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν σχετίζονται μόνο με τον παθόντα αδερφό μας, αλλά και με εμάς. Μας δίνεται η ευκαιρία να προσευχηθούμε για κάποιον έστω και άγνωστο, μας δίνεται η ευκαιρία να πάρουμε ένα πολύ μικρό μέρος από τον πόνο του ή την αγωνία των δικών του. Μας δίνεται η ευκαιρία να αποδείξουμε ότι αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας χωρίς να περιμένουμε κάποιο αντάλλαγμα.
Τι θα αποφασίσουμε; Θα αδιαφορήσουμε ή θα πράξουμε; Θα πάμε για ύπνο πέντε λεπτά νωρίτερα ή θα κάνουμε λίγο κομποσκοίνι; Θα δούμε κάποια ταινία ή σειρά ή reality στην τηλεόραση ή θα επιλέξουμε να κάνουμε το απόδειπνο και τους χαιρετισμούς ή να κάνουμε κάποια παράκληση ή να διαβάσουμε ψαλμούς από το ψαλτήρι;
Έχει μεγάλη σημασία τί θα επιλέξουμε. Με βάση αυτό κάποτε θα κριθούμε... Δεν έχει σημασία τόσο η ποσότητα, αλλά η ποιότητα. Έχει σημασία η καλή διάθεση και η προσευχή με πόνο για τον Δημήτριο και τους υπόλοιπους αδερφούς μας.
Παρακαλώ, ας μην ξεχνάμε και τα υπόλοιπα αδέρφια μας:
κλικ στην ετικέτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.