Πολλές είναι οι εστίες που ανάβουν τα πάθη μας. Και στη φωτιά αυτή , που αφήνουμε να ανάψει και φροντίζουμε να φουντώσει,ρίχνουμε τον διπλανό μας αλλά, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, έχουμε πέσει πρώτοι οι ίδιοι μέσα... Μίσος,κακία, εκδικητικότητα, αρπαγή, φθόνος, κατάκριση... Μας φαίνονται μήπως βαριές κουβέντες αυτές και ξένες καταστάσεις; Μα αν έχουμε το θάρρος να κοιτάξουμε καλά μέσα μας, αυτά θα δούμε. Ένα άγριο θηρίο κουβαλάμε όλοι. Άλλοι στα φανερά και άλλοι βαθιά και επικίνδυνα κρυμμένο. Ο εγωισμός...
Και ο διπλανός μας γίνετε ο απέναντι, γίνετε ο εχθρός μας. Και σύντομη και πρόσκαιρη τούτη ζωή μας γεμίζει χαρακώματα. Και οι λίγες στιγμές που έχουμε να ζήσουμε με τους άλλους, πριν τούς αποχωριστούμε, ποτίζονται με χολή. Ένα δηλητήριο που το χύνουμε εμείς, με μοναδική πρόφαση τα "δικαιώματά" μας , αλλά και το δεχόμαστε και αντί να το φτύσουμε και να το απομακρύνουμε,το κρατάμε, το αυξάνουμε και το στέλνουμε πίσω για λόγους "δικαιοσύνης".
Δικαίωμα και δικαιοσύνη λοιπόν... Με αυτές τις δύο έννοιες, έχουμε φροντίσει να κρύψουμε το θηρίο μας. Το "δικαίωμα" του εγωισμού μας και η "δικαιοσύνη" της εκδικητικότητας μας. Το πρώτο σπεύδει να κατοχυρώσει αχόρταγα όλα όσα νομίζουμε ότι μας "ανήκουν" και έτσι πάντα καταλήγουμε να παραβιάζουμε τα δικαιώματα των άλλων. Το δεύτερο φροντίζει να αποδοθεί η καθ΄ήμας "δικαιοσύνη", είτε πραγματικά έχουμε ζημιωθεί είτε νομίζουμε ότι ζημιωθήκαμε και το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούμε κι άλλη αδικία.
Ένας φαύλος και ατέλειωτος κύκλος δηλαδή, που όλοι είναι θύματα .Θύματα των παθών μας και των δικών μας επιλογών. Αντί να ανοίξουμε την πληγή μας στο Χριστό, τον ιατρό των σωμάτων και των ψυχών μας, και να Του εμπιστευτούμε την ψυχή μας, αφήνουμε τον μισάνθρωπο διάβολο να εισέρχεται στην ζωή μας και να τη ληστεύει. Έτσι το μόνο δικαίωμα που καταφέρνουμε να κατακτήσουμε είναι το δικαίωμα στην αμαρτία...
Θέλει θάρρος πολύ να "αντικρίσουμε" την κατάστασή μας και όχι την κατάσταση των άλλων. Θέλει γενναιότητα να πολεμήσουμε τη δική μας κακία και όχι την κακία των άλλων. Θέλει υπέρβαση για να κατανοήσουμε ότι δικαιούμαστε όσα μας επιτρέπει η αγάπη που μας δίδαξε ο Χριστός πάνω στο σταυρό... Για αυτό είμαστε πλασμένοι άλλωστε. Να υπάρχουμε σε πλήρη κοινωνία αγάπης με το Θεό και τους συνανθρώπους μας.
Να για ποιο δικαίωμα και για ποια δικαιοσύνη μας αξίζει και μας πρέπει να αγωνιζόμαστε. Το δώρο που μας έκανε ο Θεός να αγαπούμε και να βρισκόμαστε στη χαρά της αγάπης. Ένα σώμα όλοι μας και κεφαλή Εκείνος. Η Εκκλησία...
Πνευματική Πολιτεία
Τευχ.103 ΕΤΟΣ Γ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.