Εδω σίγουρα κατοικεί ο Θεός,ο αληθινός.

O Papajule διατηρούσε ένα μικρό μαγαζάκι στη μεγάλη αγορά της Kananga, πολύ κοντά στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή.

Με τη γυναίκα του είχαν δώδεκα παιδιά.
Εκείνος είχε την συνήθεια, όσο δούλευε, να έχει το ραδιοφωνάκι του μόνιμα ανοικτό.
Εδώ και πολύ καιρό, είχε αρχίσει να του κάνει εντύπωση ένας σταθμός τελείως αλλιώτικος από όλους τους υπόλοιπους. 
Άκουγε λόγια παράξενα και πρωτόγνωρα, πού ποτέ μέχρι τότε δεν είχε ξανακούσει...
Ραδιοφωνικός σταθμός της Ορθόδοξης Ιεραποστολής.
"Η φωνή της Ορθοδοξίας".
Πόσο άγγιζαν την ψυχή του όλα όσα άκουγε...
Ακόμη κι αυτή η μουσική αλλά και τα παράξενα τραγούδια, οι ύμνοι αυτής της Εκκλησίας ειρήνευαν  την ψυχή του και τη γέμιζαν με μια αλλιώτικη γαλήνη.
Έλεγε στη γυναίκα του κάθε τόσο αυτά πού άκουγε και κατέληγε:
- Μωρέ γυναίκα,μήπως εκεί είναι η αλήθεια;
Και είμαστε τόσο κοντά... Δεν πάμε να δούμε τι γίνεται σε αυτή τη μεγάλη Εκκλησία, πού χτυπούν τόσο χαρούμενες καμπάνες;.
Όλο έλεγαν, τα συμφωνούσαν, αλλά δεν αποφάσιζαν...
Ώσπου κάποια εποχή η σύζυγος του γέννησε και πάλι. 
Δίδυμα αυτή τη φορά. Κοριτσάκια.
Υγιέστατα φαίνονταν και χαριτωμένα. 
Δεν άργησε όμως να φανεί από τις πρώτες μέρες μια παράξενη δυσκολία!
Ενώ το ένα αναπτυσσόταν ομαλά παίρνοντας το κανονικό βάρος, το άλλο έχανε.
Έφτασα να γίνουν τριών χρονών και η...τοσοδούλα δίδυμη έμοιαζε με ένα μικρό κουκλάκι, πού ούτε περπατούσε ούτε μιλούσε.
Και που δεν το πήγαν το παιδάκι τους...
Παρ΄όλη τη φτώχεια τους δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια...
Τίποτε δεν κατάφεραν.
Ήταν σίγουροι ότι κάποιο κακό πνεύμα, από αυτά που οι μάγοι ορίζουν, χτύπησε και τη δική τους πόρτα...
Δεν έμεινε παρά να περιμένουν το μοιραίο.
-Γυναίκα, μήπως είναι ώρα να πάμε στους Ορθοδόξους; πού ξέρεις, οι δικοί τους μάγοι μπορεί να κάνουν καλά το παιδί μας.
Πήγαινε, μάθε και πες μου, είπε κάποια μέρα ο πατέρας.
Έφτασε η Κογκολέζα μάνα στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή με συνοχή και δισταγμούς κι έφυγε ενθουσιασμένη και κατανενυγμένη...
Όλα ήταν τόσο αλλιώτικα εκεί! Της φάνηκαν τόσο αληθινά, τόσο φωτεινά...
"Δεν μπορεί, εδώ σίγουρα κατοικεί ο Θεός, ο αληθινός", έλεγε και ξανάλεγε.
"Μου το λέει η καρδιά μου"...
Ρώτησε, έμαθε, κι όλα τα έλεγε στον σύζυγό της, πού ήταν ήδη μυημένος και ενημερωμένος από το ραδιοφωνικό σταθμό, τον οποίο δεν παρέλειπε ποτέ να ακούει.
Κατηχήθηκαν με όλα τα παιδιά τους στην ομάδα των κατηχουμένων, ώσπου έφτασε η ευλογημένη μέρα της βάπτισης...
Τη φωτεινή μέρα!
Πόσο αξέχαστο θα μείνει το καρδιοχτύπι τους!
-Βαπτίζεται ο δούλος του... η δούλη του Θεού...  εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος... 
Ένα-ένα όλα τα μέλη της οικογένειας του κυρίου Ζύλ έμπαιναν στο Βαπτιστήρι, και έβγαιναν ολοφώτεινοι πολίτες της Βασιλείας του Θεού.
Ήρθε η σειρά της μικρούλας δίδυμης.
- Βαπτίζεται η δούλη του Θεού Όλγα εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...
Βγήκε η Όλγα από το Βαπτιστήρι , στάθηκε στο πεζούλι όρθια, λαμπερή και χαρούμενη, κοίταξε τη μαμά της, και φώναξε δυνατά:
- Μαμά!
Μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων κατέβηκε τα δυο σκαλοπάτια του Βαπτιστηρίου και χώθηκε στην αγκαλιά της μανούλας της.
Η συγκίνηση κι ο συγκλονισμός όλης της οικογένειας δεν περιγράφεται...
Η Όλγα, μετά το βάπτισμα της, άρχισε να μεγαλώνει και να εκδηλώνει μια ιδιαίτερη ευλάβεια...
Η αγάπη του αγίου Θεού κάλεσε μια ακόμη οικογένεια στην αλήθεια και στη σωτηρία...
Εκεί που κατοικεί ο Θεός.
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν...

Του Σταύρου Γουναρίδη: Όταν ψιθυρίζει ο Θεός
Εκδ. Έαρ.