Ετικέτες

12.4.20

Αναγνώσματα από το βιβλίο του Ιώβ (Παλαιά Διαθήκη) - Μ. Δευτέρα έως Μ. Παρασκευή

Αποτέλεσμα εικόνας για ΙΩΒ

Εσπερινός Μ. Δευτέρας: ­β τ ­νά­γνω­σμα (α 1-12)
Εσπερινός Μ. Τρίτης: ­β τ ­νά­γνω­σμα (α 13-22)
Εσπερινός Μ. Τετάρτης: ­β τ ­νά­γνω­σμα (β 1-10)
Εσπερινός Μ. Πέμπτης: ­β τ ­νά­γνω­σμα (λη 1-21. μβ 1-5)
Εσπερινός Μ. Παρασκευής: ­β τ ­νά­γνω­σμα (μβ 12-17)

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Ι­ΩΒ ΤΟ Α­ΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ (Α 1-12).

ν­θρω­πός τις ν ν τ χώ­ρ τ Α­σί­τι­δι,  ­νο­μα ­ώβ· κα ν  ν­θρω­πος ­κε­νος ­μεμ­πτος, δί­και­ος, ­λη­θι­νός, θε­ο­σε­βής, ­πε­χό­με­νος ­π παν­τς πο­νη­ρο πράγ­μα­τος. ­γέ­νον­το δ α­τ υ­ο ­πτά, κα θυ­γα­τέ­ρες τρες· κα ν τκτή­νη α­το, πρό­βα­τα ­πτα­κι­σχί­λι­α, κά­μη­λοι τρι­σχί­λι­αι, ζεύ­γη βο­ν πεν­τα­κό­σι­α, θή­λει­αι ­νοι νο­μά­δες πεν­τα­κό­σι­αι, κα ­πη­ρε­σί­α πολ­λ σφό­δρα, κα ρ­γα με­γά­λα ν α­τ ­π τς γς· κα ν  ν­θρω­πος ­κε­νος ε­γε­νς τν φ᾿­λί­ου ­να­το­λν.
Συμ­πο­ρευ­ό­με­νοι δ ο υ­ο α­το πρς λ­λή­λους, ­ποί­ουν πό­τον καθ᾿ ­κά­στην­μέ­ραν, συμ­πα­ρα­λαμ­βά­νον­τες ­μα κα τς τρες ­δελ­φς α­τν, ­σθί­ειν καπί­νειν μετ᾿ α­τν. Κα ς ν συ­νε­τε­λέ­σθη­σαν α ­μέ­ραι το πό­του, ­πέ­στελ­λεν ­ώβ, κα ­κα­θά­ρι­ζεν α­τος ­νι­στά­με­νος τ πρω­ΐ, κα προ­σέ­φε­ρε πε­ρ α­τν θυ­σί­ας, κα­τ τν ­ριθ­μν α­τν, κα μό­σχον ­να πε­ρ ­μαρ­τί­ας ­πρ τν ψυ­χν α­τν. ­λε­γε γρ ­ώβ· Μή­πο­τε ο υ­οί μου ν τ δι­α­νοί­ α­τν κα­κ­νε­νό­η­σαν πρς τν Θε­όν; Ο­τως ον ­ποί­ει ­β πά­σας τς ­μέ­ρας. Κα ­γέ­νε­το ς  ­μέ­ρα α­τη, κα ­δού, λ­θον ο γ­γε­λοι το Θε­ο πα­ρα­στ­ναι ­ναν­τι το Κυ­ρί­ου, κα  δι­ά­βο­λος λ­θε μετ᾿ α­τν. Κα ε­πεν  Κύ­ρι­ος τ δι­α­βό­λ· πό­θεν πα­ρα­γέ­γο­νας; κα ­πο­κρι­θες  δι­ά­βο­λος τ Κυ­ρί­ ε­πε· Πε­ρι­ελ­θν τν γν, κα μ­πε­ρι­πα­τή­σας τν π᾿ ο­ρα­νν, πά­ρει­μι. Κα ε­πεν α­τ  Κύ­ρι­ος· Προ­σέ­σχες τ δι­α­νοί­ σου κα­τ το θε­ρά­πον­τός μου ­ώβ, ­τι οκ ­στιν α­τ ­μοι­ος τν ­π τς γς, ν­θρω­πος ­μεμ­πτος, δί­και­ος, ­λη­θι­νός, θε­ο­σε­βής, ­πε­χό­με­νος ­π παν­τς πο­νη­ρο πράγ­μα­τος; ­πε­κρί­θη  δι­ά­βο­λος καε­πεν ­ναν­τί­ον Κυ­ρί­ου· Μ δω­ρε­ν ­β σέ­βε­ται τν Θε­όν; ο­χ σ πε­ρι­έ­φρα­ξας τ ­ξω α­το, κα τ ­σω τς ο­κί­ας α­το, κα τ ­ξω πάν­των τν ν­των α­το κύ­κλ; τ δ ρ­γα τν χει­ρν α­το ε­λό­γη­σας, κα τ κτή­νη α­τοπολ­λ ­ποί­η­σας ­π τς γς; λ­λ ­πό­στει­λον τν χε­ρά σου, κα ­ψαι πάν­των, ν ­χει·  μν ες πρό­σω­πόν σου ε­λο­γή­σει σε. Τό­τε ε­πεν  Κύ­ρι­ος τ δι­α­βό­λ· ­δού, πάν­τα ­σα ­στν α­τ, δί­δω­μι ν τ χει­ρί σου, λλ᾿ α­το μ ­ψ. Κα ­ξλ­θεν  δι­ά­βο­λος ­π προ­σώ­που Κυ­ρί­ου.

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Μ. ΤΡΙΤΗΣ

Ι­ΩΒ ΤΟ Α­ΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ (Α 13-22).

­γέ­νε­το ς  ­μέ­ρα α­τη, ο υ­ο ­ώβ, κα α θυ­γα­τέ­ρες α­το­σθι­ον κα ­πι­νον ν τ ο­κί­ το ­δελ­φο α­τν το πρε­σβυ­τέ­ρου. Κα ­δο γ­γε­λος λ­θε πρς ­ώβ, κα ε­πεν α­τ· Τ ζεύ­γη τν βο­ν ­ρο­τρί­α, κα α θή­λει­αι ­νοι ­βό­σκον­το ­χό­με­ναι α­τν· κα λ­θόν­τες ο αχ­μα­λω­τεύ­ον­τες, χ­μα­λώ­τευ­σαν α­τάς, κα τος πα­δας ­πέ­κτει­ναν ν στό­μα­τι μα­χαί­ρας· σω­θες δ ­γ μό­νος, λ­θον το ­παγ­γε­λαί σοι. ­τι τού­του λα­λον­τος, λ­θεν ­τε­ρος γ­γε­λος πρς ­ώβ, κα ε­πε· Πρ ­πε­σεν κ το ο­ρα­νο ­π τν γν, κα κα­τέ­καυ­σε τπρό­βα­τα, κα τος ποι­μέ­νας κα­τέ­καυ­σεν ­μοί­ως· κα σω­θες ­γ μό­νος, λ­θον το ­παγ­γε­λαί σοι. ­τι τού­του λα­λον­τος, λ­θεν ­τε­ρος γ­γε­λος πρς ­ώβ, κα λέ­γει α­τ· Ο π­πες ­ποί­η­σαν ­μν ρ­χς τρες, κα ­κύ­κλω­σαν τς κα­μή­λους, κα χ­μα­λώ­τευ­σαν α­τάς, κα τος πα­δας ­πέ­κτει­ναν ν μα­χαί­ραις·­σώ­θην δ ­γ μό­νος, κα λ­θον το ­παγ­γε­λαί σοι. ­τι τού­του λα­λον­τος,λ­λος γ­γε­λος ρ­χε­ται πρς ­ώβ, λέ­γων· Τν υ­ν σου κα τν θυ­γα­τέ­ρων σου ­σθι­όν­των κα πι­νόν­των πα­ρ τ υ­ σου, τ ­δελ­φ α­τν τ πρε­σβυ­τέ­ρ­ξαίφ­νης πνε­μα μέ­γα λ­θεν ­π τς ­ρή­μου, κα ­ψα­το τν τεσ­σά­ρων γω­νι­ν τς ο­κί­ας, κα ­πε­σεν  ο­κί­α ­π τ παι­δί­α σου, κα ­τε­λεύ­τη­σαν· κα­σώ­θην ­γ μό­νος, κα λ­θον το ­παγ­γε­λαί σοι. Ο­τως ­κού­σας ­ώβ, ­να­στς δι­έ­η­ξε τ ­μά­τι­α α­το, κα ­κεί­ρα­το τν κό­μην τς κε­φα­λς α­το, κα πε­σν χα­μα προ­σε­κύ­νη­σε τ Κυ­ρί­, κα ε­πεν· Α­τς γυ­μνς ­ξλ­θονκ κοι­λί­ας μη­τρός μου, γυ­μνς κα ­πε­λεύ­σο­μαι ­κε·  Κύ­ρι­ος ­δω­κεν,  Κύ­ρι­ος ­φεί­λε­το· ς τ Κυ­ρί­ ­δο­ξεν, ο­τω κα ­γέ­νε­το· ε­η τ ­νο­μα Κυ­ρί­ου ε­λο­γη­μέ­νον ες τος α­­νας. ν τού­τοις π­σι τος συμ­βε­βη­κό­σιν α­τ, ο­δν­μαρ­τεν ­β ­ναν­τι Κυ­ρί­ου, ο­δ ν τος χεί­λε­σιν α­το· κα οκ ­δω­κεν ­φρο­σύ­νην τ Θε­.

 

 

 

 

 

 

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Μ. ΤΕΤΑΡΤΗΣ

Ι­ΩΒ ΤΟ Α­ΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ (Β 1-10).

­γέ­νε­το δ ς  ­μέ­ρα α­τη, κα λ­θον ο γ­γε­λοι το Θε­ο πα­ρα­στ­ναι ­ναν­τί­ον το Κυ­ρί­ου· κα  δι­ά­βο­λος λ­θεν ν μέ­σ α­τν, πα­ρα­στ­ναι ­ναν­τί­ον το Κυ­ρί­ου. Κα ε­πεν  Κύ­ρι­ος τ δι­α­βό­λ· Πό­θεν σ ρ­χ; ε­πε δ  δι­ά­βο­λος ­ναν­τί­ον Κυ­ρί­ου· Δι­α­πο­ρευ­θες τν π᾿ ο­ρα­νόν, κα μ­πε­ρι­πα­τή­σας τν σύμ­πα­σαν, πά­ρει­μι. Ε­πε δ  Κύ­ρι­ος πρς τν δι­ά­βο­λον· Προ­σέ­σχες τν θε­ρά­πον­τά μου ­ώβ, ­τι οκ ­στι κατ᾿ α­τόν, τν ­π τς γς, ν­θρω­πος, ­μοι­ος α­τ­κα­κος, ­λη­θι­νός, ­μεμ­πτος, θε­ο­σε­βής, ­πε­χό­με­νος ­π παν­τς κα­κο­τι δ ­χε­ται ­κα­κί­ας· σ δ ε­πας, τ ­πάρ­χον­τα α­το δι­α­κε­νς ­πο­λέ­σαι. ­πο­λα­βν δ  δι­ά­βο­λος, ε­πε τ Κυ­ρί­· Δέρ­μα ­πρ δέρ­μα­τος· κα πάν­τα ­σα ­πάρ­χει ν­θρώ­π­πρ τς ψυ­χς α­το ­κτί­σει· ο μν δέ, λ­λ ­πο­στεί­λας τν χε­ρά σου, ­ψαι τν ­στν α­το, κα τν σαρ­κν α­το· μν ες πρό­σω­πόν σε ε­λο­γή­σει. Ε­πε δ  Κύ­ρι­ος τ δι­α­βό­λ­δο πα­ρα­δί­δω­μί σοι α­τόν· μό­νον τν ψυ­χν α­το δι­α­φύ­λα­ξον. Κα ­ξλ­θεν  δι­ά­βο­λος ­π προ­σώ­που Κυ­ρί­ου· κα ­παι­σε τν ­β λ­κει πο­νη­ρ ­π πο­δν ­ως κε­φα­λς. Κα ­λα­βεν ­αυ­τ ­στρα­κον, ­να τν ­χ­ρα ξύ­, κα ­κά­θη­το ­π τς κο­πρί­ας, ­ξω τς πό­λε­ως. Χρό­νου δ πολ­λο προ­βε­βη­κό­τος, ε­πεν α­τ  γυ­να­το· Μέ­χρι τί­νος καρ­τε­ρή­σει λέ­γων· ­δο ­να­μέ­νω χρό­νον ­τι μι­κρόν, προσ­δε­χό­με­νος τν λ­πί­δα τς σω­τη­ρί­ας μου; ­δο γρ ­φά­νι­σταί σου τ μνη­μό­συ­νον ­π τς γς· υ­ο κα θυ­γα­τέ­ρες, ­μς κοι­λί­ας ­δ­νες κα πό­νοι, ος ες τκε­νν ­κο­πί­α­σα με­τά μό­χθων· σ δ α­τς ν σα­πρί­ σκω­λή­κων κά­θη­σαι, δι­α­νυ­κτε­ρεύ­ων α­θρι­ος, κ­γ πλα­ν­τις κα λά­τρις, τό­πον κ τό­που πε­ρι­ερ­χο­μέ­νη, κα ο­κί­αν ξ ο­κί­ας, προσ­δε­χο­μέ­νη τν ­λι­ον πό­τε δύ­σε­ται, ­να ­να­παύ­σω­μαι τν μό­χθων μου, κα τν ­δυ­νν, α με νν συ­νέ­χου­σιν· λ­λ ε­πόν τιῥῆ­μα πρς Κύ­ρι­ον, κα τε­λεύ­τα.  δ μ­βλέ­ψας α­τ, ε­πεν· ­να τί, ­σπερ μί­α τν ­φρό­νων γυ­ναι­κν ­λά­λη­σας ο­τως; ε τ κα­λ ­δε­ξά­με­θα κ χει­ρς Κυ­ρί­ου, τ κα­κ οχ ­ποί­σω­μεν; ν τού­τοις π­σι τος συμ­βε­βη­κό­σιν α­τ, ο­δ­μαρ­τεν ­β τος χεί­λε­σιν ­ναν­τί­ον το Θε­ο.

 

 

 

 

 

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Μ. ΠΕΜΠΤΗΣ

Ι­ΩΒ ΤΟ Α­ΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ (ΛΗ 1-21. ΜΒ 1-5).

Ε­πε Κύ­ρι­ος τ ­ώβ, δι­ λαί­λα­πος κα νε­φν· Τίς ο­τος  κρύ­πτων με βου­λήν, συ­νέ­χων δ ή­μα­τα ν καρ­δί­­μ δ ο­ε­ται κρύ­πτειν; Ζ­σαι, ­σπερ ­νήρ, τν ­σφύν σου· ­ρω­τή­σω δέ σε, σ δέ μοι ­πο­κρί­θη­τι. Πο ς ν τ θε­με­λι­ον με τν γν; ­πάγ­γει­λον δέ μοι, ε ­πί­στα­σαι σύ­νε­σιν. Τίς ­θε­το τ μέ­τρα α­τς, ε ο­δας;  τις  ­πα­γα­γν σπαρ­τί­ον π᾿ α­τς; ­π τί­νος ο κρί­κοι α­τς πε­πή­γα­σι; τίς δέ ­στιν  βα­λν λί­θον γω­νι­α­ον π᾿ α­τς; ­τε ­γε­νή­θη­σαν ­στρα, ­νε­σάν με φω­ν με­γά­λ πάν­τες γ­γε­λοί μου· ­φρα­ξα δ θά­λασ­σαν πύ­λαις, ­τε ­μαι­ο­το κ κοι­λί­ας μη­τρς α­τς κ­πο­ρευ­ο­μέ­νη· ­θέ­μην δ α­τ νέ­φος μ­φί­α­σιν, ­μί­χλ δ α­τν ­σπαρ­γά­νω­σα· ­θέ­μην δ α­τ ­ρι­α, πε­ρι­θες κλε­θρα κα πύ­λας. Ε­πον δ α­τ· μέ­χρι τού­του ­λεύ­σ, κα οχ ­περ­βή­σ,λλ᾿ ν σε­αυ­τ συν­τρι­βή­σον­ταί σου τ κύ­μα­τα.  ­π σο συν­τέ­τα­χα φέγ­γος πρω­ϊ­νόν; ­ω­σφό­ρος δ ε­δε τν ­αυ­το τά­ξιν, ­πι­λα­βέ­σθαι πτε­ρύ­γων γς, ­κτι­νά­ξαι ­σε­βες ξ α­τς;  σύ, λα­βν πη­λόν, ­πλα­σας ζ­ον, κα λα­λη­τν α­τν ­θου ­π τς γς; ­φε­λες δ ­π ­σε­βν τ φς, βρα­χί­ο­να δ ­πε­ρη­φά­νων συ­νέ­τρι­ψας; λ­θες δ ­πί πη­γν θα­λάσ­σης, ν δ ­χνε­σιν ­βύσ­σου πε­ρι­ε­πά­τη­σας; ­νοί­γον­ται δέ σοι φό­β πύ­λαι θα­νά­του, πυ­λω­ρο δ ­δου ­δόν­τές σε, ­πτη­ξαν; νε­νου­θέ­τη­σαι δ τ ε­ρος τς π᾿ ο­ρα­νόν; ­νάγ­γει­λον δέ μοι· πό­ση τίς ­στι; ποί­ δ γ α­λί­ζε­ται τ φς; σκό­τους δ πο­ος  τό­πος; Ε­γά­γοις με ες ­ρι­α α­τν, ε δ κα ­πί­στα­σαι τρί­βους α­τν; ο­δας ­ρα ­τι τό­τε γε­γέ­νη­σαι, ­ριθ­μς δ ­τν σου πο­λύς; ­πο­λα­βν δ ­ώβ, τ Κυ­ρί­ λέ­γει· Ο­δα ­τι πάν­τα δύ­να­σαι, ­δυ­να­τε δέ σοι ο­δέν. Τίς γάρ ­στιν  κρύ­πτων σε βου­λήν; φει­δό­με­νος δ η­μά­των, κα σ ο­ε­ται κρύ­πτειν; τίς δ ­ναγ­γε­λεμοι,  οκ ­δειν, με­γά­λα κα θαυ­μα­στά,  οκ ­πι­στά­μην; ­κου­σον δέ μου, Κύ­ρι­ε, ­να κ­γ λα­λή­σω· ­ρω­τή­σω δέ σε, σ δέ με δί­δα­ξον· ­κο­ν μν ­τός, ­κου­όν σου τ πρό­τε­ρον, νυ­ν δέ,  ­φθαλ­μός μου, ­ώ­ρα­κέ σε.

 

 

 

 

 

 

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Ι­ΩΒ ΤΟ Α­ΝΑ­ΓΝΩ­ΣΜΑ (ΜΒ 12-17).

Ε­λό­γη­σε Κύ­ρι­ος τ ­σχα­τα το ­β μλ­λον,  τ μ­προ­σθεν· ν δ τ κτή­νη α­το, πρό­βα­τα μύ­ρι­α τε­τρα­κι­σχί­λι­α, κά­μη­λοι ­ξα­κι­σχί­λι­αι, ζεύ­γη βο­ν χί­λι­α, ­νοι θή­λει­αι νο­μά­δες χί­λι­αι. Γεν­νν­ται δ α­τ υ­ο ­πτά, κα θυ­γα­τέ­ρες τρες. Κα ­κά­λε­σε τν μν πρώ­την, ­μέ­ραν· τν δ δευ­τέ­ραν, Κασ­σί­αν· τν δτρί­την, ­μαλ­θαί­ας κέ­ρας. Κα οχ ε­ρέ­θη­σαν κα­τ τς θυ­γα­τέ­ρας ­ώβ, βελ­τί­ους α­τν ν τ π᾿ ο­ρα­νόν· ­δω­κε δ α­τας  πα­τρ κλη­ρο­νο­μί­αν ν τος ­δελ­φος. ­ζη­σε δ ­ώβ, με­τ τν πλη­γήν, ­τη ­κα­τν ­βδο­μή­κον­τα· τ δ πάν­τα ­τη ­ζη­σε δι­α­κό­σι­α τεσ­σα­ρά­κον­τα. Κα ε­δεν ­β τος υ­ος α­το, κατος υ­ος τν υ­ν α­το, τε­τάρ­την γε­νε­άν· κα ­τε­λεύ­τη­σεν ­β πρε­σβύ­τε­ρος, κα πλή­ρης ­με­ρν. Γέ­γρα­πται δέ, α­τν πά­λιν ­να­στή­σε­σθαι μεθ᾿ ν Κύ­ρι­ος ­νί­στη­σιν. Ο­τος ρ­μη­νεύ­ε­ται κ τς Συ­ρι­α­κς βί­βλου, ν μν γ κα­τοι­κν τ Α­σί­τι­δι, ­π τος ­ρί­οις τς ­δου­μαί­ας, κα ­ρα­βί­ας· προ­ϋ­πρ­χε δα­τ ­νο­μα, ­ω­βάβ· λα­βν δ γυ­να­κα ­ρά­βισ­σαν, γεν­ν υ­όν,  ­νο­μα ­νών. ν δ α­τς πα­τρς μν Ζα­ρέ, κ τν ­σα υ­ν υ­ός, μη­τρς δ Βο­σό­ας, ­στε ε­ναι α­τν πέμ­πτον ­π ­βρα­άμ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.