Επιστολή προς τον ελληνικό κλήρο

Προς τους ιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδας…

Με το που ανακοινώθηκε η απόφαση της ΔΙΣ (απλώς ασχολίαστο, με πολύ πόνο και αίμα καρδιάς ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ) δέχτηκα τουλάχιστον 5 (μπορεί και παραπάνω, δεν μετράω πια) μηνύματα για να κάνω, λέει, εγγραφή και να μαζευτούν, λέει, 1000 και να έχει, λέει, ο ναός το δικαίωμα να προβάλει τις ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας…

Και εδώ είναι που δεν αντέχω πια και θα το σχολιάσω…

Καλοί μου ιερείς, εσείς που νοιάζεστε ώστε το μικρό σας ποίμνιο να μην σας αποχωριστεί ούτε να αποξενωθεί από το φυσικό χώρο της ενορίας σας (και δεν τα λέω ειρωνικά, το πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι αυτό είναι το αρχικό σας κίνητρο) έχετε σκεφτεί τα παρακάτω;

1^ον. Ότι όποιος επιθυμεί αυτήν την προβολή, έμμεσα αλλά ουσιαστικά, δείχνει ότι ίσως και να συμφωνεί με την απόφαση της ΔΙΣ; Και μάλλον την επικροτεί και της «βάζει πλάτη»…; Και μάλιστα θέλει να αποδεικνύει πόσο υπάκουος είναι στις υποδείξεις των αρχιερέων, αφού η κάμερα θα προβάλει τα στασίδια άδεια…; (καλού-κακού να υπάρχουν πειστήρια… Άμα βρεθεί κανένας «φιλότιμος» συμπολίτης- από αυτούς που ξαφνικά σχίζονται για την δημόσια υγεία ντε, και με το που θα δουν ύποπτη κίνηση έχουν έτοιμο το κινητό να ενημερώσουν τις αρχές- μην υπάρξουν στα καλά καθούμενα τίποτε μπλεξίματα… είναι και η προηγηθείσα και χαιρετισθείσα δήλωση «της Αξιοτίμου Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων… που αποτελεί, όντως, «πηγή ύδατος ζώντος» … ! αλλά εδώ σταματάω… Είπα εξ αρχής δε θα σχολιάσω…)

2^ον. Σε συνέχεια του παραπάνω: ότι αν του ‘ρθει κανενός χριστιανού να περάσει να ανάψει κανένα κεράκι μέρες που είναι (αχ ναι πατέρες μου… δυστυχώς η πνευματική σήψη μας έχει διαβρώσει τόσο πολύ που η ταπείνωση και η υπακοή δεν είναι για όλους εύκολη… Θα υπάρξουν και οι πνευματικοί πειρασμοί και οι πτώσεις στο εγωιστικό, πρωτοχριστιανικό παρελθόν μας που ήταν ζυμωμένο με κάτι συνήθειες αταίριαστες με την παρούσα κατάσταση… Μην μας καταδικάζετε αμέσως… Υπάρχουμε κι εμείς που αγωνιζόμαστε -όσο και αν δεν τα καταφέρνουμε πάντα- και κλυδωνιζόμαστε, αγγίζοντας πότε την «εχέφρονη πίστη» και πότε τον «εξαγριωμένο παραλογισμό» εξαιτίας όσων ζούμε) αν λοιπόν –επανέρχομαι- του ‘ρθει του χριστιανού να μπει σε Εκκλησία ναό  (όπα, λάθος! «Εκκλησία» είμαστε εμείς και θα ‘μαστε στα σπίτια μας… εσείς τα ντουβάρια θα θυμιάζετε) πώς να μπει ο καημένος που θα γίνει guest star και άντε μετά να αποδείξει ότι «εν υπακοή ών», βρέθηκε εκεί σε μια στιγμή αδυναμίας…

3^ον (ουχί ήσσονος σημασίας των προγραφέντων αλλά μάλλον 1^ον ως προς την σπουδαιότητα): Ούτε οι ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας, ούτε πολύ περισσότερο οι Θ. Λειτουργίες (προηγιασμένες και μη) είναι τηλεταινίες… Αντί παπάδες μου (το παπάς εδώ με την έννοια την αρχική που είχε, πατερούλης σα να λέμε, και με πόνο το γράφω λόγο και των ιδιαιτέρων συνθηκών) να το φωνάξετε και να διακηρύξετε ότι δεν μπορείτε να τελέσετε Θ. Λειτουργίες χωρίς λαϊκούς (γιατί χωρίς λαό που θα κοινωνήσει τί νόημα έχουν;) εσείς συμφωνείτε να γίνουν οι ακολουθίες με το απολύτως απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό (ήτοι έναν ψάλτη που το πιο πιθανό δε θα κοινωνήσει κιόλας) αλλά κουβέντα για τους πιστούς, κατ’ εντολή των οποίων τελείτε τη Λειτουργία. Χωρίς το «αμήν» του λαού που εσείς αποκλείσατε, τί νόημα έχουν οι δεήσεις σας (βλ. Μητρ. Περγάμου Ζηζιούλα)… Θα μας δείχνετε δηλαδή την ακολουθία των προηγιασμένων -που είναι ουσιαστικά προσευχή προετοιμασίας για τη Θ. Κοινωνία- και μετά θα κοινωνάτε μόνοι σας;;; (σαν να λέμε- όσοι από σας είστε πνευματικοί- το χετε κάνει πολλές φορές ως τώρα να βάζετε τα πνευματικοπαίδια σας να διαβάζουν αποβραδίς τη Θ. Μετάληψη αλλά να ΜΗΝ κοινωνάνε; Όχι πείτε μου, το χετε ζητήσει ποτέ;) Θα μας βάζετε δηλαδή σε τηλεθέαση της ιερής Τράπεζας, του Μυστικού Δείπνου, και την ώρα του Δείπνου θα μας λέτε «τώρα μείνετε νηστικοί εσείς, θα φάμε εμείς εκπροσωπώντας σας»… Το ‘χουν που το ‘χουν κάψει εκεί στην κυβέρνηση –λογικά μαζί με τον Τσιόδρα θα πρέπει να βγαίνει και ψυχίατρος στο εξής- το κόλλησαν το κάψιμο και στην ιεραρχία (θα φανεί όποιος τη γλύτωσε στις επόμενες μέρες θέλω να πιστεύω), αλλά παπάδες μου (βλ. ανωτέρω το σχόλιο) κι εσείς;;; Θα αποτρελλλλλαθούμε (sic) εντελώς; Είναι μια νέας μορφής ποιμαντική ψυχιατρική προσέγγιση αυτό;

(Έχω κι άλλα να γράψω, αλλά ο πόνος μου είναι μεγάλος και φοβάμαι μην πω καμιά κουβέντα που θα την μετανιώσω… και άντε μετά να βρω ναό ανοικτό και παπά να με εξομολογήσει…)

Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν ΔΕΝ υπογράφω καμία εγγραφή τέτοιας μορφής.

Yπέγραψα μία μόνο, το βράδυ προ της ΔΥΣανακοινώσεως (ξανά sic) και θα υπέγραφα και όλες τις άλλες αν είχα ελπίδα να παρακολουθήσω την ακολουθία της προηγιασμένης μιας μερούλας της Μ. Εβδομάδας και να πάω μετά να στηθώ στην αυλή του ναού στην ουρά -αραιά-αραιά από τους εν Χριστώ αδελφούς μου, που είμαι για αυτούς και είναι για μένα δυνάμει φορείς, που για να το λένε οι γιατροί κάτι θα ξέρουν, τί να μας πει τώρα και η εμπειρία της Εκκλησίας- και να περιμένω και κάνα δίωρο για την πολυπόθητη Θ. Κοινωνία… Αν ήταν έτσι, ναι, θα έκανα και 1000 εγγραφές, να μην έχει κανείς παράπονο.

Αλλά σας το ξαναλέω… και σκεφτείτε το λίγο και εσείς που μου το ζητάτε… ΔΕΝ υπογράφω.

Γιατί δεν θα μπορώ να βλέπω τον Χριστό με το αγκάθινο στεφάνι ως Νυμφίο και με εκείνο το πληγωμένο βλέμμα από την απόρριψη ακόμη και των κοντινών του ανθρώπων να βρίσκεται –με τη δική μας επιλογή πια, εξαιτίας της δικής μας πνευματικής νυκτός- εν τω μέσω άδειων καθισμάτων…

Γιατί, θαρρώ, δεν θα αντέξω να δω τον Χριστό μου σταυρωμένο χωρίς ούτε έναν χριστιανό δίπλα του να βάζει μετάνοια στο πάθος Του και να Του φιλά τα πόδια… Ένα χριστιανό να τον νεκροφιλήσει και να του αφήσει ένα ανοιξιάτικο λουλουδάκι για ευγνωμοσύνη...

Γιατί ΔΕΝ ξέρω πώς θα ναι να κάνω Μ. Παρασκευή και να ΜΗΝ ακούσω πένθιμη καμπάνα –που ΔΕΝ θα την χτυπήσετε γιατί θα υπάρχει η παρήγορη λάιβ αναμετάδοση… Το είπαν εξάλλου οι αρχιερείς μας… λιτά πράγματα. (Ξέρετε, όπως εκείνα που συνέβησαν στην πρώτη Μ. Παρασκευή που έζησε η ανθρωπότητα –κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις του σήμερα, προσωπικά δεν το δένω και κόμπο ότι δεν είναι συμπτωματική).

Γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ λιτή και χωρίς πανηγυρικές κωδωνοκρουσίες ΑΝΑΣΤΑΣΗ…

Βρε, πατέρες μου, Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η!!!  Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η   ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ…

«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν…». Τόσο το συνηθίσαμε που αντέχουμε να αναμνησθούμε το πιο υπέρλογο γεγονός της Ιστορίας λιτά και ταπεινά!!! Και χωρίς Κοινωνία με τον Αναστημένο!

Ε, όχι! Τα μέσα μου κάνουν ΕΠ-ΑΝΑΣΤΑΣΗ και μού λένε να μην το συνηθίσω…

ΑΡΝΟΥΜΑΙ να συνηθίσω, τόσο αυτό όσο και τα πλάνα των άδειων των ναών.

Αλήθεια σας λέω και πείτε με όπως θέλετε… Θα κάνω Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΩ για να ΜΗΝ το συνηθίσω…

Μία… (ευτυχώς για τους περισσότερους από σας) δεν την ξέρετε…

αλλά σας φιλά με δάκρυα το χέρι…

και σας ζητώ συγνώμη αν –από πόνο- είπα καμιά κουβέντα παραπάνω.
(και για όσους κάπου προβληματίστηκαν

 και σκεφτούν να με μνημονεύσουν,

ας πουν «υπέρ Σοφίας και των οικείων αυτής»).
Ευλογείτε.

Υ.Γ. για όσους από περιέργεια απορούν, ενημερώνω ότι τις μέρες της Μ. Εβδομάδας θα προτιμήσω να παρακολουθήσω τις ακολουθίες παρελθόντων ετών. Έτσι κι αλλιώς ο (λειτουργικός) κόσμος θα είναι ψηφιακός και ψεύτικος για μένα… Ας τον παρακολουθήσω αποκλειστικά με την χαρμολύπη των ημερών εξαιτίας του πάθους του Κυρίου, χωρίς να επιφορτίζομαι ψυχολογικά και με την παράνοια των ημερών μας… λέω εγώ τώρα…