Ο Σατανάς το έκανε και στο παρελθόν, το κάνει και τώρα. Είναι η δουλειά του... Ζητά για άλλη μια φορά να μας κοσκινίσει σαν το σιτάρι και να μας κλονίσει, ζητά να μας διασπάσει σε χίλια κομμάτια (πρβλ. Λκ. κβ΄, 31). Θα πρόσθετα ότι θέλει να μας αφήσει τον καθένα μακριά από τον άλλο, δεν θέλει να ζυμωθούμε σε μια ζύμη... δεν θέλει να μας επιτρέψει να ενωθούμε, "ἵνα ὦσιν ἓν" (Ιω. ιζ΄, 22).
Τις τελευταίες ημέρες μέσα από την αλληλεπίδραση με πολλούς αδερφούς μας είτε μέσω συζητήσεων από κοντά ή τηλεφωνικά είτε μέσω του διαδικτύου συνειδητοποίησα ότι το μέγεθος του προβλήματος και του κινδύνου είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αρχικά νόμιζα... Δεν θα αναφερθώ στο μακρινό ή πιο πρόσφατο παρελθόν, αλλά μόνο στις ημέρες του κορωνοϊού και θα εστιάσω μόνο στην τοπική μας Εκκλησία (της Ελλάδος).
Ας μπω λοιπόν στο θέμα μας:
1. Τους δυο μήνες των περιορισμών και της απαγόρευσης το σώμα της Εκκλησίας μας (κληρικοί και λαϊκοί) πρακτικά διασπάστηκε. Χωριστήκαμε σε τουλάχιστον δυο ομάδες ή και υποομάδες. Σε γενικές γραμμές στους πολλούς που κάνανε υπακοή στην Κυβέρνηση (και στη Δ.Ι.Σ. που συμμορφώθηκε) και στους λίγους που κάνανε ανυπακοή, οργανώθηκαν πρόχειρα, το ψάξανε, ρώτησαν και μάθανε, τέλεσαν κρυφές ή πιο φανερές θείες λειτουργίες, κοινώνησαν κτλ. Το ανησυχητικό, κατά την προσωπική μου πάντα γνώμη, είναι ότι οι πρώτοι θεωρούν της αποφάσεις της Δ.Ι.Σ. καθοδηγούμενες από το Άγιο Πνεύμα, γι' αυτό και θεωρούν φανατικούς, επικίνδυνους για την Εκκλησία ή και συνωμοσιολόγους τους δεύτερους, τους κατακρίνουν, αλλά και τους συγχωρούν με δηλώσεις τους κτλ. Οι δεύτεροι από την άλλη θεωρούν ότι οι ίδιοι κάνουν υπακοή στον Θεό και ελέγχουν τους πρώτους (πολλές φορές ίσως και τους κατακρίνουν) και τους αποδίδουν βαριές κατηγορίες π.χ. προδοσίας της πίστης μας, δειλίας, απιστίας κτλ.
2. Η διάσπαση όμως συντελείται και σε πολλά επιμέρους τμήματα. Π.χ. κάποιοι κληρικοί ή και θεολόγοι αν και επιχειρηματολογούν σχετικά με την ασφάλεια της θείας κοινωνίας, ωστόσο τονίζουν ότι δεν υπάρχει ασφάλεια, αλλά κίνδυνος μετάδοσης του ιού λόγω συγχρωτισμού εντός των ναών ή κατά την προσκύνηση των ιερών εικόνων ή με το φίλημα του χεριού του ιερέως. Από την άλλη υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν σύμφωνα με το έργο Πατέρων της Εκκλησίας, όπως του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ότι είναι βλασφημία να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κολλήσουμε το παραμικρό εντός του ιερού ναού... (βλ. την ανακοίνωση του Σεβ. Εδέσσης Ιωήλ).
Έτσι, κάποιοι θα φοράνε μάσκες (ακόμα και ιερείς), ενώ κάποιοι δεν θα φοράνε. Κάποιοι θα υποκλίνονται στις εικόνες, κάποιοι άλλοι θα τις ασπάζονται, ενώ κάποιοι άλλοι θα τις απολυμαίνουν με αντισηπτικά και οινόπνευμα... Κάποιοι ιερείς θα δίνουν το χέρι τους, κάποιοι θα το αποφεύγουν, κάποιοι θα ευλογούν από απόσταση, άλλοι για να μην κολλήσουν οι ίδιοι και άλλοι για να μας προστατέψουν μην μας μεταφέρουν τον ιό... Άλλοι θα δίνουν το αντίδωρο με το χέρι τους, άλλοι θα προτρέπουν να το παίρνουμε μόνοι μας, αν και πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν και οι βιαστικοί λαϊκοί που ούτως ή άλλως το έπαιρναν μόνοι τους... Άλλοι πάλι θα κρατάνε αποστάσεις, άλλοι θα δίνουν χειραψίες, ενώ κάποιοι πιο τολμηροί θα ασπάζονται ο ένας τον άλλο "ἐν φιλήματι ἁγίῳ" (Α΄ Θεσ. ε΄, 26).
3. Ένα άλλο παράδειγμα διάσπασης είναι ακόμα και μεταξύ των λεγομένων "φανατικών ή ζηλωτών". Υπάρχουν αυτοί που θεωρούν τους περισσότερους αρχιερείς (κάποιοι τους θεωρούν όλους!) αιρετικούς, τους περισσότερους ιερείς αναξίους (και όχι μόνο) και αποτειχίζονται σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες. Κάποιοι είναι πιο αυστηροί και κατηγορούν αυτούς που δεν αποτειχίζονται, τους θεωρούν ότι έχουν άγνοια ή δειλία. Κάποιοι άλλοι είναι πιο ήπιοι και προσπαθούν διακριτικά να πείσουν και άλλους να αποτειχιστούν. Οι δεύτεροι από την άλλη θεωρούν επικίνδυνους τους πρώτους, θεωρούν ότι δημιουργούν σχίσμα κτλ., κάποιοι τους θεωρούν εγωιστές και κάποιοι απλά παρορμητικούς...
Όλες αυτές οι ομάδες ή και υποομάδες θεωρούν η καθεμία ότι έχει δίκιο. Ο καθένας θεωρεί ότι κάνει υπακοή στον Θεό και ότι έχει το Άγιο Πνεύμα... Αλλά για να θυμηθούμε τί ρωτά ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του: "Μεμέρισται ο Χριστός;" (Α΄ Κορ. α΄, 13)
Θα μου πείτε, να άλλο ένα άρθρο με διαπιστώσεις και γενικές παρατηρήσεις. Δεν θα πάρεις θέση; Δεν θα μας πεις ποιος έχει δίκιο;
Πάνω-κάτω, όσοι διαβάζετε σχετικά τακτικά το ιστολόγιό μας γνωρίζετε σε ποια "ομάδα ή υποομάδα" (σύμφωνα με την παραπάνω διαμέριση) ενδεχομένως ανήκουμε.
Το θέμα όμως είναι ότι θα έπρεπε να ανήκουμε σε ΜΙΑ ομάδα και όχι σε υποομάδες. Το θέμα είναι ότι ο Χριστός δεν χωρίζεται σε κομμάτια και ένας παίρνει λίγο, άλλος περισσότερο κτλ. Η αλήθεια είναι ΜΙΑ. Ο Θεός είναι ΕΝΑΣ, έχει τρία πρόσωπα, αλλά ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ. Ακόμα και στη θεία κοινωνία με το μικρό κομματάκι σώματος (πρώην άρτου) και τις λίγες σταγόνες αίματος (πρώην οίνου) πιστεύουμε ότι παίρνουμε μέσα μας ΟΛΟΚΛΗΡΟ τον Χριστό, ο καθένας μας. Δεν παίρνουμε ένα μικρό μερίδιο ο κάθε πιστός...
Θα με ξαναρωτήσετε (ενδεχομένως σας κούρασα): θα καταλήξεις κάπου ή θα πετάξεις τίτλους τέλους; Λοιπόν, όσοι παρακολουθείτε το ιστολόγιό μας θα έχετε δει ότι κάνουμε μια προσπάθεια προσευχής για πονεμένους αδερφούς μας, για τους κεκοιμημένους, αλλά το τελευταίο διάστημα και για την Πατρίδα μας και για την Ορθοδοξία με χρήση του ψαλτηρίου. Δεν θα υποδείξω σε κανέναν πώς θα προσευχηθεί (τις προτάσεις μας τις κάνουμε κατά καιρούς), αλλά θα προτρέψω όλους μας να αρχίσουμε να προσευχόμαστε με πόνο και θέρμη ο Θεός να μας φωτίσει να καταλάβουμε αν βαδίζουμε σωστά, πού παραπατάμε κτλ. Γιατί μπορεί να παίρνουμε μια σωστή απόφαση, αλλά μετά να μην τη διαχειριζόμαστε σωστά. Να χτίζουμε σε μια σωστή βάση, αλλά να χτίζουμε με κακά υλικά. Αυτό ισχύει για ΟΛΟΥΣ μας.
Χρειάζεται προσευχή να μας φωτίσει ο Θεός να καταλάβουμε τί κάνουμε λάθος και τί σωστό. Να μας βοηθήσει να αυξηθεί η πίστη μας, αλλά και η αγάπη μας. Αν δεν έχουμε αγάπη μεταξύ μας, αν συνεχίσουμε να διασπόμαστε, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να αποδυναμωθούμε και να γίνουμε εύκολος στόχος στα δόντια του Σατανά που ως λέων ωρυόμενος θέλει να μας κατασπαράξει (Α΄ Πετρ. ε΄, 8).
Το Άγιο Πνεύμα ΕΝΩΝΕΙ, ο Διάβολος ΔΙΑΣΠΑ. Ας μην τον ξεχνάμε αυτόν τον απλό κανόνα. Όπου βλέπουμε πολυδιάσπαση κάτι ΔΕΝ πάει καθόλου καλά...
Τέλος, επιτρέψτε μου να εστιάσω σε κάτι που εμάς τους Έλληνες Ορθοδόξους φαίνεται να μας ενώνει. Άσχετα με τις μεγαλύτερες ή μικρότερες επιμέρους διαφωνίες μας, φρονώ ότι όλοι οι πιστοί συμφωνούμε ότι η Θεία Κοινωνία είναι ΣΩΜΑ και ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ και άρα είναι ΦΩΣ και ΕΥΛΟΓΙΑ για τους πιστούς (δεν θα έλεγα βέβαια το ίδιο για τους ασεβείς ή απίστους... ιδιαίτερα τους υποκριτές "βαθιά θρησκευομένους"...)
Αφού, λοιπόν, αρχιερείς, ιερείς και γενικά όλοι οι κληρικοί (τουλάχιστον στην Ελλάδα) και οι πιστοί λαϊκοί συμφωνούμε σε κάτι, ας εστιάσουμε σε αυτό που συμφωνούμε και ας το χρησιμοποιήσουμε ως κριτήριο ορθότητας θα έλεγα... για να δούμε αν βαδίζουμε καλά ή όχι.
Θα κάνουμε λοιπόν προσευχή (είτε με κομποσκοίνι, είτε με το ψαλτήρι, είτε με τη βοήθεια των όμορφων ακολουθιών της Εκκλησίας ή των ευχών κατά τη συμμετοχή μας στη θεία λειτουργία). Στην πορεία όμως αν απειληθεί ξανά το δικαίωμά μας στη συμμετοχή στα μυστήρια (εξομολόγηση και θεία κοινωνία), ιδιαίτερα αν απαγορευτεί η θεία κοινωνία με Νόμο του Κράτους, όπως έγινε στη Γερμανία, εμείς τί θα πράξουμε; Αφού όλοι συμφωνούμε ότι το ζήτημα είναι αδιαπραγμάτευτο, πώς μετά θα τολμήσει κάποιος από εμάς να το διαπραγματευτεί, πώς θα τολμήσει κάποιος να συμμορφωθεί και να υποδείξει και σε άλλους να συμμορφωθούν;
Στώμεν καλώς!
Πρόσχωμεν!
Υ.Γ. - υπενθύμιση: Τελευταία φορά που χρησιμοποίησα την ίδια καταληκτική φράση ήταν μια εβδομάδα πριν κλείσουν τους ιερούς ναούς και απαγορευτεί κάθε ιεροπραξία... Η πρόταση ΨΗΛΑ αλλά και ΧΑΜΗΛΑ τα κεφάλια φρονώ ότι παραμένει επίκαιρη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.