Τί λέει ο Αββάς Δωρόθεος στα ασκητικά έργα του για τις ημέρες νηστείας και τη δεκάτη; Άλλος ένας Άγιος μιλάει...

 

Κάθε χρόνο βάζω το παρακάτω απόσπασμα από τα ασκητικά έργα του Αββά Δωροθέου στο νηστειοδρόμιο του ιστολογίου (είτε στην αρχή της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής είτε στο νηστειοδρόμιο της Μ. Εβδομάδος). Μόλις συνειδητοποίησα ότι δίνει άλλο ένα επιχείρημα σχετικό με το πότε πρέπει να εορτάζουμε την Ανάσταση και επομένως πότε γίνεται η λύση της νηστείας. Διαβάστε τις 9 γραμμές... Για να είναι σύντομο και κατανοητό το έχω αποδώσει-επεξηγήσει με δικά μου λόγια (αλλά για το αληθές του λόγου παραθέτω και το ακριβές κείμενο παρακάτω από τα ασκητικά έργα του Αββά Δωροθέου, ΙΕ΄ διδασκαλία, 159):

Οι ημέρες νηστείας της Μ. Τεσσαρακοστής είναι 5x6=30 (5 καθημερινές επί 6 εβδομάδες). Τα Σαββατοκύριακα δεν μετράνε, διότι καταλύεται οίνος-έλαιο. Αν σε αυτές τις 30 ημέρες προσθέσουμε τις 6 ημέρες της Μ. Εβδομάδας (Μ. Δευτέρα έως και Μ. Σάββατο) και τη "μισή" νύκτα της Λαμπρής (μιας και η θ. λειτουργία λήγει στο "μέσο" της νυκτός της Κυριακής του Πάσχα), τότε το σύνολο είναι: 30+6+0,5=36,5 δηλ. το 1/10 των 365 ημερών του χρόνου. Αυτή είναι η "δεκάτη", που μας καθιέρωσαν οι Άγιοι Απόστολοι, για να γίνει αφορμή να καθαριστούμε από τις αμαρτίες που κάναμε ολόκληρο τον χρόνο και να οδηγηθούμε στη μετάνοια.

Και σε αυτό το σημείο ένας μαθηματικός θα έλεγε: 

ὅπερ ἔδει δεῖξαι

Σημείωση: Αυτή η αρχαία φράση χρησιμοποιείται στο τέλος μιας μαθηματικής ή λογικής απόδειξης για να δηλώσει ότι το αποτέλεσμα είναι αυτό που ζητείται να αποδειχτεί. Τη φράση χρησιμοποιούσαν αρχαίοι Έλληνες μαθηματικοί, όπως ο Ευκλείδης και ο Αρχιμήδης ολοκληρώνοντας μια μαθηματική απόδειξη.

Γεώργιος 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

ΙΕ` ΔΙΔΑΣΚΑΛIΑ

159. Mέ τό Μωσαϊκό Νόμο πρόσταξε ὁ Θεός τούς Ἰσραηλίτες, νά ξεχωρίζουν κάθε χρόνο τό ἕνα δέκατο ἀπό ὅσα θ᾽ ἀποκτοῦν (Ἀριθμ. 18) καί νά τ᾽ ἀφιερώνουν στό Θεό καί κάνοντας αὐτό νά παίρνουν εὐλογία γιά ὅλα τους τά ἔργα. Ἔχοντας ὑπόψη τους αὐτό, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι σκέφτηκαν καί ἀποφάσισαν, γιά νά βοηθήσουν καί νά εὐεργετήσουν τίς ψυχές μας, νά μᾶς παραδώσουν κάτι ἀκόμα ὑψηλότερο καί τελειότερο, δηλαδή ν᾽ ἀφιερώνουμε στό Θεό τό ἕνα δέκατο τῶν ἡμερῶν τῆς ζωῆς μας, γιά νά εὐλογοῦνται ἔτσι τά ἔργα μας καί νά παίρνουμε συγχώρεση κάθε χρόνο γιά τίς ἁμαρτίες ὁλόκληρου τοῦ χρόνου.

Λογάριασαν λοιπόν καί χαρακτήρισαν σάν ἅγιες ἀπό τίς τριακόσιες ἑξήντα πέντε ἡμέρες τοῦ χρόνου, αὐτές τίς ἑπτά ἑβδομάδες τῶν νηστειῶν. Καί ἔτσι ξεχώρισαν ἑπτά ἑβδομάδες. Ἀλλά μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, συμφώνησαν νά προστεθεῖ σ᾽ αὐτές καί ἄλλη μιά ἑβδομάδα. Αὐτό ἔγινε καί γιά νά προγυμνάζονται καί νά προετοιμάζονται ὅσοι πρόκειται νά μποῦν στό κοπιαστικό στάδιο τῶν νηστειῶν, καί γιά νά τιμήσουν τόν ἀριθμό τῶν ἡμερῶν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς πού νήστεψε ὁ Κύριός μας. Γιατί, ἄν ἀφαιρέσουμε τά Σάββατα καί τίς Κυριακές, οἱ ὀκτώ ἑβδομάδες γίνονται σαράντα ἡμέρες, τιμώντας ξεχωριστά τή νηστεία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ἐπειδή εἶναι πολύ ἱερή καί ἡ μόνη ἡμέρα νηστείας ἀνάμεσα σ᾽ ὅλα τά Σάββατα τοῦ χρόνου. Οἱ δέ ἑπτά ἑβδομάδες, χωρίς τά Σάββατα καί τίς Κυριακές, γίνονται τριάντα πέντε ἡμέρες. Ἄν προστεθεῖ, λοιπόν καί ἡ νηστεία τοῦ Μ. Σαββάτου καί ἡ μισή νύχτα τῆς Λαμπρῆς, γίνονται τριάντα ἕξι καί μισή ἡμέρες, πού εἶναι ἀκριβῶς τό ἕνα δέκατο ἀπό τίς τριακόσιες ἑξήντα ἡμέρες τοῦ χρόνου. Γιατί τό ἕνα δέκατο τοῦ τριακόσια εἶναι τό τριάντα, τοῦ ἑξήντα τό ἕξι καί τοῦ πέντε τό μισό. Συμπληρώνονται λοιπόν τριάντα ἕξι καί μισή ἡμέρες, ὅπως εἴπαμε. Αὐτή εἶναι ἡ “δεκάτη”, ὅπως θά ᾽λεγε κανείς, ὅλου τοῦ χρόνου, πού μᾶς καθιέρωσαν οἱ Ἅγ. Ἀπόστολοι, γιά νά γίνει ἀφορμή νά καθαριστοῦμε, ὅπως εἶπαν, ἀπό τίς ἁμαρτίες, πού κάναμε ὁλόκληρο τό χρόνο, καί γιά νά ὁδηγηθοῦμε στή μετάνοια.

Αξίζει να διαβάσετε και τις υπόλοιπες σχετικές παραγράφους στη διαδικτυακή πηγή:

https://alopsis.gr

ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΟΛΙΣΕΙ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΑΣ 

ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΤΟΛΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ...