Μέχρι τώρα, όλοι στην άνεση μας ήμασταν. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα όμως, οι κατευθύνσεις θα είναι δύο και θα είναι απόλυτες. Ή θα είσαι με την άνεση και την «καλοπέραση» ή θα είσαι με τον Χριστό – όπως άλλωστε ορίζουν και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Οι Πατέρες, όχι αυτοί οι ψευδοδιδάσκαλοι που θέλουν να λένε «εγώ είμαι ο πατέρας σας, ο επίσκοπος σας, όχι οι καλόγεροι».
Πα-τέρας μπορεί να είναι ένας τέτοιος, πατέρας όχι.
Όλα τα βλέπουμε μπροστά μας να εξελίσσονται με αστραπιαία ταχύτητα. Από την μία οι άνετοι, τα καλά παιδιά των δεσποτάδων και των ψευδοπνευματικών και από την άλλοι οι λίγοι. Αυτοί που δεν θα φοράνε μάσκες στις εκκλησίες και θα είναι οι «ταραξίες», οι «ανυπάκουοι», οι διασπώντες την ενότητα (της πλάνης), που θα θεωρούνται «σχισματικοί», οι αρνητές των εμβολίων που θα θεωρούνται αρνητές της «αγάπης» επειδή δεν έκαναν ένα εμβόλιο που πατάει πάνω στο αίμα αθώων αγέννητων παιδιών. Αυτοί που δεν είπαν ο θάνατος σου η ζωή μου. Αυτοί που δεν κοίμισαν την συνείδηση τους, σταυρώνοντας (!!!) το εμβόλιο της προδοσίας με την «ευλογία» του πνευματικού τους…
Και ενώ, ειδικά το τελευταίο, θυμίζει τα σημεία των Καιρών, του αγίου Παϊσίου….
…κάποιοι Χριστιανοί επικαλούνται ακριβώς αυτή την δικαιολογία! Το σταύρωμα του εμβολίου με ευλογία του πνευματικού τους… Απίστευτο… Ας είναι…. Και ας δούμε εμείς τι θα κάνουμε… Εκείνοι ας ζούνε υπό την υπακοή της …απωλείας. Μιας υπακοής που ουδεμία σχέση έχει με το Ευαγγέλιο.
Τόσα χρόνια καλομάθαμε, δεν ζήσαμε σαν Χριστιανοί, δεν είχαμε τις αρετές των παλαιών πιστών. Πλέον, μένει να δείξουμε ένα ομολογιακό φρόνημα. Και αυτό ισχύει κυρίως για εμάς τους λαϊκούς. Γιατί κάποιοι ιερείς με ψυχή και γνήσια αγάπη, ήδη ομολογούν και το πληρώνουν ακριβά (Βλέπετε τι κάνουν τις τελευταίες μέρες οι Δεσποτάδες στους Ορθόδοξους Ιερείς – Δεν θα μείνουν εκεί, θα πάνε και πιο πέρα).
Εμάς μας μένει να μείνουμε σταθεροί στην πίστη των προγόνων μας. Τι εξορίες, τι φυλακίσεις, τι μαρτύρια πέρασαν εκείνοι οι ουράνιοι άνθρωποι για να έχουμε εμείς το προνόμιο να μπορούμε να σώσουμε τις ψυχές μας.. Και εμείς, χωρίς πίεση να προδίδουμε την πίστη μας. Γιατί, ναι, και η μικρότερη υποχώρηση είναι ένα ακόμα καρφί στα χέρια του Χριστού μας….
Ούτε ένα εκατοστό πίσω ρε. Κι ας το πληρώσουμε και με την ζωή μας.
Αλλά που τέτοια ευλογία…
Χρήστος Βλαμάκης, για το orthopraxia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.