Η επανάσταση της εφηβείας και οι διαπροσωπικές σχέσεις

                          

Η επανάσταση της εφηβείας και οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι η επαναστατικότητα του εφήβου, η αντίδραση και η τάση για αυτονομία, η έλξη από το άλλο φύλο, η εσωστρέφεια, η τάση για απομόνωση. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι και φυσικά και φυσιολογικά, Το αμέριμνο αγόρι και κορίτσι ξαφνικά αντιλαμβάνονται μεταβολές στην ύπαρξή τους τέτοιες, που μπορούν να χαρακτηρισθούν ως επανάσταση. Και είναι επανάσταση. Η επανάσταση της εφηβείας.

Αλλοίμονο αν υπάρξει συστολή, αβουλία, φοβία και καμμιά αντίδραση. Και δεν εννοείται, βέβαια, η συστολή από σεβασμό που υπάρχει, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να υπάρχει, προς τους γονείς, ιερωμένους, δασκάλους, πρεσβυτέρους και γενικά για αξιοσέβαστα πρόσωπα, αλλά ο φόβος της εκδήλωσης της προσωπικότητάς του. Χρειάζεται ενίοτε ιατρική έρευνα αυτής της συμπεριφοράς γιατί το άγχος και η παραλυτική επίδραση στην διάθεση και ενέργεια του εφήβου, μπορεί να καθηλώσουν στο σπίτι τον νέο και να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στην εργασία του, στις σπουδές και σε κάθε μορφή διαπροσωπικών σχέσεων.

Ωστόσο, η εφηβεία συνοδεύεται και από προβλήματα τα οποία είναι μέσα και στην διαδικασία διαφοροποίησης και ωρίμανσης. Είναι σημαντικό ότι η σωματική ανάπτυξη προηγείται της πνευματικής ωρίμανσης. Επιπλέον, η εφηβική ηλικία συμπίπτει και με το χρονικό διάστημα της βασικής προετοιμασίας του νέου για την είσοδό του στην αυτόνομη προσωπική ζωή μαζί με τα προβλήματά της. Τα θεμέλια για την αντιμετώπιση των δυσκολιών αυτών εδραιώνονται στην διάρκεια της εφηβείας. Είναι προσωπικό θέμα και όση βοήθεια και αν προσφερθεί από το περιβάλλον, καλείται ο/η έφηβος να την αξιοποιήσει στο μέγιστο δυνατόν ώστε να καταστεί ικανό να αποτελέσει έναν ανεπανάληπτο και αξιόλογο κρίκο του κοινωνικού ιστού.

Είναι πολύ σημαντικό για τον/την έφηβο να γνωρίζει ότι στις δυσκολίες, στις πτώσεις του, η αγκαλιά των γονιών και οι πόρτες του σπιτιού είναι πάντα ανοιχτές και η αγάπη τους δεδομένη χωρίς προϋποθέσεις.

Στην δημιουργική, όμως, αυτή φάση της εφηβείας υπάρχει ένα ισχυρό φρένο. Είναι η σεξουαλική συμπεριφορά. Οι προκλήσεις και τα προβλήματα στον σεξουαλικό τομέα είναι έντονα. Οι σχολικές υποχρεώσεις απαιτητικές. Η εν γένει εξάρτηση από την οικογένεια , την οποία πολλές φορές ο έφηβος την θεωρεί βραχνά καθώς αισθάνεται να περιορίζει την ελευθερία του, είναι «εκ των ων ουκ άνευ». Το ενδιαφέρον για το άλλο φύλο είναι ισχυρόν και τον/την δυσκολεύει. Κάνουν πράγματα που δεν θέλουν και δεν κάνουν αυτά που θέλουν.

Στην εποχή μας η χαλάρωση των ηθών και η ανοχή της κοινωνίας στην λεγόμενη «σεξουαλική απελευθέρωση» και «την αυτοδιάθεση του σώματος» εν ονόματι των ατομικών δικαιωμάτων, της ελευθερίας σε παντός είδους έκφραση, παρέχει την δυνατότητα στους έφηβους και έφηβες να δημιουργούν σχέσεις με περιορισμένες αναστολές. Οι συμπεριφορές τους εγγίζουν ενίοτε τα όρια της ασυδοσίας χωρίς ύπαρξη κανενός φραγμού. Φοβούνται μην τυχόν και θεωρηθεί, όποιος δεν συμμετέχει, ότι δεν είναι «προοδευτικός», είναι «αγαθός» με την υποτιμητική έννοια και δεν είναι «φυσιολογικός» αλλά «φυτό», οι συνηθισμένες εκφράσεις. Αγνοεί, ή θέλει να τα αγνοεί η «προοδευτική» μερίδα του κόσμου τα αποτελέσματα. Σας αναφέρω ιατρικά δεδομένα, εγκύων εφήβων κοριτσιών ηλικίας 15-17 ετών, απεγνωσμένων του τι πρέπει να κάνουν.

Η «προοδευτική» νομιμοποίηση των εκτρώσεων οδηγεί σε αχαλίνωτες σχέσεις. Που να μιλήσεις για αμαρτωλή συμπεριφορά. Ήδη δρομολογείται η διδασκαλία της σεξουαλικής αγωγής από τα νήπια. Με το πρόσχημα να μάθουν το σώμα τους και την λειτουργία του αναπαραγωγικού συστήματος, μαθαίνουν τους κινδύνους από τις σχέσεις και πως θα προφυλάσσονται από αυτούς, για να «απολαμβάνουν με ασφάλεια τον έρωτα». Γνωρίζουν ότι θα αναστατατώνουν την παιδική αθωότητα και αμεριμνησία;

Υπάρχουν μερικά λεγόμενα «προοδευτικά» κράτη, που κάνουν πιλοτικά προγράμματα να μην δηλώνεται το γένος του παιδιού μέχρι να αποφασίσει το ίδιο αν είναι άρρεν ή θήλυ. Αυτό προκειμένου να μην αντιδρούν «ρατσιστικά» και «ομοφοβικά» στην ομοφυλοφιλία». Ο ίδιος ο Δημιουργός εποίησεν άρσεν και θήλυ τον άνθρωπον. Το φύλο προσδιορίζεται εξ άκρας συλλήψεως, και οι «προοδευτικοί», «ελεύθεροι», «πολιτισμένοι και φωτισμένοι» άνθρωποι, αμφισβητούν την φυσική και φυσιολογική ύπαρξη,για να νομιμοποιήσουν την διαστροφή και την παρά φύση συμπεριφορά.

Αναρωτιέται κάθε λογικός άνθρωπος. Αυτή είναι η πρόοδος; Αυτά είναι τα ουσιαστικά προβλήματα των παιδιών στην «προοδευτική» Δύση; Έτσι εκφράζεται η ελευθερία, με την υποδούλωση σε πάθη που οδηγούν σε σωματική και ψυχική εξαχρείωση και εκδήλωση θανατηφόρων μερικές φορές ασθενειών; Ακούνε τις λέξεις σωφροσύνη, εγκράτεια, νηστεία, αμαρτία, σεβασμός του προσώπου και φρίττουν, γιατί ελέγχονται. Έχουν παρανοήσει τις έννοιες της αγάπης και του έρωτα καθώς τις έχουν ταυτίσει με την συνεύρεση και μόνο και μάλιστα ανεξάρτητα του φύλου και του τρόπου. Ο πανηδονισμός, η αισθησιακή συμπεριφορά και το παράφορο επιφανειακό πάθος, που κινείται από την φιλαυτία και το υπερτροφικό εγώ, αποτελούν την βάση πάνω στην οποία στηρίζουν τις σχέσεις τους.

Η αγάπη και ο έρωτας, που αναφέρονται προς το άλλο φύλο, έχουν φυσική και φυσιολογική έκφραση, έχουν ιερότητα και σοβαρότητα και δυστυχώς έχουν εκχυδαΐσει τις έννοιες τους .

Μαζί με την φυσική έλξη που υπάρχει μεταξύ των δύο προσώπων, πρέπει να υπάρχει ο αλληλοσεβασμός και αυτοσεβασμός, που θα οδηγήσουν κάτω από τις ευλογίες της Εκκλησίας να ενωθούν στον γάμο «οι δύο εις σάρκα μία» και να παραμείνουν δύο ισότιμα πρόσωπα, «και ους ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτω», με δώρο άνωθεν την ευτεκνία και την καλλιτεκνία.

Πώς όμως θα αντιμετωπισθεί το πρόβλημα των σεξουαλικών σχέσεων; Για τους έγγαμους και όσους ακολουθήσουν τον μοναχισμό (παρθενικό βίο), οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι, και οι δυσκολίες είναι γνωστές και υπαρκτές. Για τους έφηβους και άγαμους ηλικιωμένους είναι το δύσκολο.

Στις κοινωνίες της λεγόμενης «ελεύθερης, προοδευτικής, ανεκτικής και δημοκρατικής» Δύσης, όπου και η Ελλάδα θεωρείται ότι ανήκει, θεωρούν ότι έχουν λύσει το πρόβλημα με τις ελεύθερες ολοκληρωμένες προγαμιαίες σχέσεις και τις χωρίς κανένα μέτρο σχέσεις μέσα στον γάμο, που τις επεκτείνουν και εκτός γάμου και με μπερδεμένα φύλα ακόμη.
Η ελευθεριότητα στην σεξουαλική συμπεριφορά συνδυάζεται και με άλλα εξίσου σοβαρά γεγονότα.

Για παράδειγμα, τα διαζύγια είναι μάστιγα, αλλά πολύ εύκολα εκδιδόμενα. Επίσης, η συνειδητή επιλογή της μονογονεϊκής οικογένειας. Να προστεθούν και οι εξωσυζυγικές σχέσεις καθώς και άλλα φαινόμενα των καιρών

Η άκρατη αιθησιακή ικανοποίηση χωρίς κανένα περιορισμό, οδηγεί στον κορεσμό και στην αναζήτηση τρόπων ικανοποίησης που μπορεί να οδηγήσουν σε κάθε είδους διαστροφή. Είναι παρα φύση συμπεριφορά, είναι διαστροφή όσο και να προσπαθούν να τις δόσουν «φυσιολογικότητα» και «προοδευτικότητα» και νομιμοποίηση μέχρι και εγγάμου βίου μεταξύ ομοφυλοφίλων.

Ο φυσιολογικός πληθυσμός υποφέρει από τις «προοδευτικές», «δημοκρατικές» αντιλήψεις. Την «ισότητα» την εννοούν ως ισοπέδωση και όχι ως ισοτιμία, το δικαίωμα του «αυτοπροσδιορισμού» έχει γίνει σημαία, ενώ γενετικά είναι προσδιορισμένο το φύλο του ανθρώπου από την σύλληψή του. Παρόμοια και η «αυτοδιάθεση του σώματος» που ουσιαστικά αναφέρεται στις άκρατες σεξουαλικές σχέσεις. «Δικαιώματα» που οδηγούν στην πορνεία και την μοιχεία.

Η αναζήτηση με πάθος της ηδονής από ένα άτομο για την ικανοποίηση του φίλαυτου «εγώ», δεν σέβεται ούτε το αλλόφυλο πρόσωπο ούτε το δικό του σώμα. Το θεωρεί ατομικό σκεύος πρόκλησης ηδονής με κάθε τρόπο. Αλλά ο αναμενόμενος κορεσμός είναι δυνατό να οδηγεί σε εκτροπές όπως η ομοφυλοφιλία και άλλες παρά φύση συμπεριφορές.

Αυτά βέβαια δεν προβληματίζουν τον κόσμο που επιθυμεί να ζει εκτός Εκκλησίας, χωρίς Χριστό, χωρίς οικογενειακή παράδοση. Στην περίπτωση αυτή όλα επιτρέπονται. Ο Μέγας Απόστολος Παύλος αναφωνεί στην Α’ Κορινθ. 6, 12 «πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ου πάντα συμφέρει», δηλαδή, όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν μου συμφέρουν όλα.

Πόσο, όμως , μας αγγίζουν εμάς, που λέμε ότι πιστεύουμε στον Χριστό και ασπαζόμαστε το Ευαγγέλιο, την παράδοση και τους κανόνες της Εκκλησίας; Οι σχέσεις του άνδρα και τις γυναίκας ευλογούνται από την ίδια την Εκκλησία και ο γάμος θεωρείται μυστήριο που ευλογήθηκε από τον ίδιο τον Χριστό.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ

ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ