Μὲ τὸ ὄνομα «Κύριε» ὀνομάζεται ὁ Θεὸς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Εἶναι τὸ πιὸ συχνὰ ἀπαντώμενο ὄνομα: «τάδε λέγει Κύριος», « Ἐγὼ εἰμὶ Κύριος ὁ Θεός σου».
Ὀνομάζοντας «Κύριο» τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὁμολογοῦμε ὅτι ὁ Θεὸς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ μιλοῦσε στοὺς Πατριάρχες Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, ποὺ ὁδήγησε τοὺς Ἑβραίους μέσα στὴν Αἴγυπτο,
ποὺ ἔδωσε τὸν Νόμο στὸν Μωϋσῆ, ποὺ μίλησε στοὺς Προφῆτες, δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Λόγο, τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ποὺ μετὰ ἀπὸ κάποιο χρόνο, ἔλαβε σάρκα καὶ ἑνώθηκε μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Θεὸς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ὁ Χριστὸς ταυτίζονται.
«Οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν, εἰ μὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίιω» λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Α΄ Κορ. 12, 3).
Δηλαδὴ τὴν στιγμὴ ποὺ λέμε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ» καὶ τὸ πιστεύουμε, βρισκόμαστε ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἐνῶ ὅποιος δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ Θεὸς σαρκώθηκε, ἔγινε πραγματικὰ ἀληθινὸς ἄνθρωπος, ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν καὶ ἀληθινὸς ἄνθρωπος καὶ ἀληθινὸς Θεός, δηλαδὴ Θεάνθρωπος, ὅποιος δὲν τὸ ἀναγνωρίζει αὐτό, δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
«Πᾶν πνεῦμα ὁ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι. καὶ τοῦτο ἐστὶ τοῦ ἀντιχρίστου…» (Α΄ Ἰωα. 4, 3).
Ἐπίσης ἀναγνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχει ἕνας ἀληθινὸς προσωπικὸς Θεός, ἔξω καὶ πέρα ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. Αὐτοῦ τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ ζητᾶμε τὸ ἔλεος.
« Ἐλέησόν μας» κράζουμε!… «Μέσα στὸ ἔλεος περιλαμβάνονται ὅλα», ἔλεγε ὁ Ὅσιος Γέροντας Παΐσιος, «καὶ ἡ ἀγάπη, καὶ ἡ συγγνώμη, καὶ ἡ γιατρειά, καὶ ἡ ἀποκατάσταση, καὶ ἡ μετάνοια. Ὅλα χωρᾶνε μέσα στὴν λέξη ἔλεος».
Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι ποὺ ἐνεργεῖ τά πάντα: τὴ μετάνοια, τὴν κάθαρση ἀπὸ τὰ πάθη, τὸν φωτισμὸ τοῦ νοῦ, καὶ τέλος τὴ θέωση.
Ὁ Χριστὸς μᾶς σώζει, ὁ μοναδικὸς σωτήρας τῆς ἀνθρωπότητας, καὶ ὄχι ἡ ἐξυπνάδα μας ἢ οἱ ὑπερήφανες προσπάθειές μας.
Τὸ ἀντίτιμο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ τὴ σωτηρία μας, γιὰ τὴ θέωσή μας, εἶναι τόσο μεγάλο, ποὺ εἶναι ἀδύνατον γιὰ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, ὅσο καὶ ἂν αὐτός προσπαθήσει, ὅση ἄσκηση καὶ ἂν κάνει, εἶναι ἀδύνατον νὰ καταβάλει ἔστω καὶ ἕνα ἐλάχιστο τμῆμα του.
Μόνον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μπορεῖ νὰ ξεπληρώσει ἕνα τέτοιο τεράστιο τίμημα. Γιατί –ἀκριβῶς– εἶναι Θεάνθρωπος!
Μόνον Αὐτὸς μπορεῖ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Καὶ θέλει νὰ μᾶς σώσει, γιατί μᾶς ἀγαπᾶ.
Ἐμεῖς ὀφείλουμε μόνο νὰ Τὸν γυρέψουμε, νὰ Τὸν γνωρίσουμε, νὰ Τὸν πιστέψουμε καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε στὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας μας.
Γι᾿ αὐτὸ κατέβηκε στὴ γῆ. γιὰ νὰ μᾶς ἀνοίξει τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, στὴν αἰώνια ζωή, στὴ Βασιλεία Του.
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»
Σύνδεσμος
Μηνιαῖο περιοδικό Ἑλληνορθόδοξης Μαρτυρίας
Χριστιανική Στέγη Καλαμάτας
Ἔτος 56ο – Νοέμβριος 2022– Τεῦχος 573
Ἡ εἰκόνα εἶναι ἀπὸ τό: Pinterest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.