Τα προβλήματα τῶν μεταστρεφομένων εις την Ὀρθοδοξίαν – 2ον

       


Τοῦ κ. Παναγιώτου Δ. Παπαδημητρίου

2ον.-Τελευταῖον
Ἀναρωτιέμαι ἡ σχετικὴ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας μας:
Πῶς βλέπει τὴν «ἕνωση»; Ποιὸ εἶναι τὸ ὅραμα τῆς Ἐπιτροπῆς;
Θὰ εἶναι εἰλικρινὴς πλήρης ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν/ἑτεροδόξων στὴν Ὀρθοδοξία;Θὰ εἶναι μιὰ πολιτικοῦ τύπου ἕνωση, ὅπου ἡ κάθε Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θὰ εἶναι ἕνα ἀκόμη Rite (ἕνας ἀκόμη τύπος), ὅπως καὶ ἡ Οὐνία εἶναι ἕνα Rite στὰ πολυάριθμα Rites τοῦ Παπισμοῦ,[15] τοῦ «νέο-Παπισμοῦ» ποὺ τυχὸν θὰ βγάλει τό ΠΣΕ;

Θὰ εἶναι κάτι ἄλλο;
Γιὰ ποιὸν λόγο συμμετέχει ἀκόμη ἡ Ἐκκλησία μας στό ΠΣΕ;
Σὲ αὐτὰ τὰ 75+ χρόνια τῶν ἀτελείωτων διαλόγων, πόσοι ἀπὸ τοὺς Προτεστάντες καὶ Ρωμαιοκαθολικοὺς συνδιαλεγομένους μεταστράφησαν στὴν Ὀρθοδοξία, εἰδικὰ τὰ τελευταῖα χρόνια; Δίνονται τέτοιες ἀναφορὲς ἐτησίως στὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας;

Ἂν τυχὸν ὁ ἀριθμός εἶναι 0 ἢ μετρώμενος στὰ δάκτυλα τῆς μιᾶς χειρός, ποιὸς ὁ λόγος συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας σὲ αὐτὰ τὰ Οἰκουμενιστικά Συνέδρια (εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων; ) εἰς κατάχρησιν μάλιστα τῶν ὀβολῶν τῶν πιστῶν ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ διατεθοῦν σὲ πραγματικὲς ἀνάγκες τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἱεραποστολῆς, καὶ τῶν ἐνοριτῶν;

Ἂν ἔχουν ὅσοι καλόβουλοι ἑτερόδοξοι (αἱρετικοὶ) ἐρωτήσεις γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, φυσικὰ καὶ θὰ τοὺς δεχθοῦμε μὲ ἀγάπη καὶ εἰλικρίνεια νὰ ἔλθουν νὰ τοὺς ἐξηγήσουμε.Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι ταπεινά, χωρὶς καμία ὑπεροψία (διότι λέει, ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ) θέλουμε οἱ αἱρετικοί/ ἑτερόδοξοι νὰ γυρίσουν, νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Ὀρθοδοξία, στὸ ὀρθὸ δόγμα καὶ στὴν Ἀποστολικὴ καὶ Ἁγιοπατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Ὑπάρχουν ὅμως ἄνθρωποι (ὅλοι ἔχουμε γνωρίσει στὴν ζωή μας) ποὺ ἴσως δὲν εἶναι ἐπιθετικοί, ἀλλὰ θέλουν νὰ μιλᾶνε, νὰ μιλᾶνε, καὶ νὰ ἀκοῦνε, νὰ ἀκοῦνε, ὧρες ἀτελείωτες, ναί, ναί, σοῦ λένε, ἀλλὰ τελικὰ κάνουν πάντα μόνο τὸ δικό τους, σπαταλῶντας τελικὰ τὸν πολύτιμο χρόνο σου. Μήπως ὅμως ἔτσι εἶναι καὶ οἱ ἐπίσημοι τῶν αἱρετικῶν συνδιαλεγόμενοι τοῦ προτεσταντοκίνητου Οἰκουμενισμοῦ (Π.Σ.Ε.), ἂν μερικοὶ δὲν εἶναι καὶ δόλια ἐπιθετικοί, ἢ δόλια φιλικοί, καὶ προσ­παθοῦν νὰ μᾶς μεταστρέψουν στὶς αἱρέσεις τους;

Τὸ θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν Διαλόγων

Α. Τὴν Παραβολὴν τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ

Δὲν ἔτρεξε ὁ Χριστὸς πίσω ἀπὸ τὸν ἄσωτο υἱὸ συνδιαλεγόμενος τὴν ἐπιστροφή του, οὔτε κἂν τὸν ἐμπόδισε νὰ μὴ φύγει, ἀλλὰ τὸν περίμενε μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀγάπη νὰ ἐπιστρέψει. Τὸν ἄφησε νὰ πάει νὰ κάνει αὐτὰ ποὺ ἤθελε, καὶ ὅταν κατάλαβε ὁ ἄσωτος ποῦ ἦταν καὶ ποῦ ξέπεσε, ἐπέστρεψε.

Β. Μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν εἶπε «ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. ϛʹ 56), εἶπαν μερικοὶ μαθητές του: «σκληρός ἐστιν ὁ λόγος· τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν;» (Ἰωάν. ϛʹ 60), καὶ «ἐκ τούτου πολλοὶ ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ’ αὐτοῦ περιεπάτουν» (Ἰωάν. ϛʹ 66)! Ὁ Κύριος ὅμως δὲν ἔτρεξε ὀπίσω αὐτῶν τῶν μὴ πιστευόντων, οὔτε τοὺς κάλεσε σὲ Διάλογο, ἀλλὰ στραφεὶς τοῖς Δώδεκα εἶπε· «Μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;», δηλ. μήπως καὶ ἐσεῖς θέλετε νὰ πᾶτε; (Ἰωάν. ϛʹ 67).

Γ. Ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε.

Στοὺς Σαδδουκαίους ἄνευ ἀγαπολογιῶν καὶ Διαλόγων εἶπε «ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε» (Μᾶρκ. ιβʹ 27). Ἄφησαν τὴν αἵρεσίν τους οἱ Σαδδουκαῖοι; Ὄχι! Τοὺς βλέπουμε ἀκόμη στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων «γνοὺς δὲ ὁ Παῦλος ὅτι τὸ ἓν μέρος ἐστὶ Σαδδουκαίων» (Πράξ. κγʹ 6).

Καταλαβαίνουμε τί σημαίνει πλάνη καὶ αἵρεση; Ὄχι Ἅγιοι,[16] οὔτε Οἰ­κουμενικὲς Σύνοδοι,[17] ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς νὰ σοῦ λέει ὅτι πλα­νᾶσαι, καὶ ἐσὺ νὰ ἐπιμένεις στὴν πλάνη σου!

Γιὰ αὐτό εἶπε ὁ Χριστὸς διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοι­οῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος» (Τίτ. γʹ 10-11).

Ναί, θὰ νουθετήσεις μὲ ἀγάπη, μία, καὶ δεύτερη φορά. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ὅμως τὸν ἀφήνεις στὴν ἐθελούσια πλάνη του, δὲν ὑπογράφεις οὔτε δεσμεύεσαι στό ΠΣΕ νὰ συνδιαλέγεσαι μαζί του αἰωνίως μέχρι τελικῆς πτώσεως. Μόνο ἔτσι ἴσως καταλάβει τὴν πλάνη του, καὶ ἐσὺ ἐπίσης δὲν θὰ κινδυνεύεις νὰ παρασυρθεῖς (καὶ κατόπιν νὰ παρασύρεις, εἰδικὰ ἂν ἔχεις Ἐπισκοπικὴ ἢ Ἀκαδημαϊκὴ θέση) στὴν πλάνη του!

Δὲν τὸ βλέπετε ὅτι ὁ Χριστός, χωρὶς τὴν βοήθειά σας, παίρνει ἀπὸ τὸ χέρι Προτεστάντες, καὶ ὄχι μόνο, καὶ τοὺς μεταστρέφει στὴν Ὀρθοδοξία στὴν Ἀμερική;

Ὅταν ψηφίζετε στὴν σύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου, τὸ ἀλλαγμένο κείμενο, χωρὶς καμμία ἐξουσιοδότηση[18] ἀπὸ τὴν ἐντολὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,[19] καὶ ὀνομάζετε «τίς αἱρέσεις “Ἐκκλησίες”»,[20] καὶ ἄλλα, τί ἀκριβῶς ποιεῖτε;

Μήπως ἐμποδίζετε τοὺς Προτεστάντες νὰ ἔλθουν στὴν Ὀρθοδοξία, γιατὶ μερικοὶ ἁπλοὶ Προτεστάντες, καὶ Προτεστάντες πάστορες θὰ ποῦν (καὶ θὰ παρασύρουν καὶ ὅλη τὴν ἐνορία τους) καὶ ἐμεῖς εἴμαστε Ἐκκλησία, τὸ εἶπε ἐπισήμως τὸ Κολυμπάρι! Ἐπίσης αὐτὸ μπορεῖ νὰ λειτουργήσει καὶ πρὸς τὴν ἄλλη κατεύθυνση, δηλ. νὰ λειτουργήσει καταλυτικά, ὥστε καὶ χλιαροὶ τῇ πίστει βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι κατόπιν προσηλυτισμοῦ νὰ πᾶνε πρὸς τοὺς Προτεστάντες!

Ὅταν πιάνει ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸ χέρι καὶ φέρνει Προτεστάντες στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, καὶ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι διψᾶνε νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ ζήσουν λόγο Πατερικό, Ὀρθόδοξο, τί θὰ πεῖτε ἐσεῖς σὲ αὐτοὺς τοὺς Προτεστάντες; Δὲν ἔχετε ἀνάγκη κατηχήσεως, καὶ βαπτίσεως, πηγαίνετε πίσω στὴν ὁμολογία σας, γιατὶ εἶστε καὶ ἐσεῖς Ἐκκλησία; Μήπως ὅμως ἔτσι γίνεστε θεομάχοι;

Ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ βλέποντας μερικοὶ Προτεστάντες τὸ «ρεῦμα» πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία, βγαίνουν καὶ βγάζουν βίντεο συκοφαντῶντας τὴν Ὀρθοδοξία στὴν προσπάθειά τους νὰ περιορίσουν τοὺς Προτεστάντες ποὺ μεταστρέφονται στὴν Ὀρθοδοξία.

Ποῦ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη ἐπίσημη ἀπολογητική τῶν ἡμερῶν μας; Ἔχει θαφτεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό.[21]

Πολύ σωστὰ λέει ὁ Μητρ. Πειραιῶς Σεραφείμ: «Ἑπομένως οἱ συγκεκριμένοι [ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν] ἐμφοροῦνται ἀπό τήν αἵρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί ἀποτελοῦν ἀπόλυτο κίνδυνο γιά τό Ἐκκλησιαστικό σῶμα, ἀλλά καί τραγικό ἄλλοθι γιά τήν ἐμμονή τῶν κακοδόξων στήν αἵρεσή τους» (ὑποσ. 18).

Νά δεχόμαστε τούς μεταστρεφομένους Προτεστάντες (τοὺς αὐτοβούλως προσηλύτους) στὴν Ἐκκλησία μας, νὰ τοὺς κατηχοῦμε, καὶ νὰ τοὺς βαπτίζουμε Ὀρθοδόξους ἤ ὄχι;

Τί λένε ἐπ’ αὐτοῦ οἱ Οἰκουμενιστές;

Καὶ πῶς τὸ δικαιολογοῦν μὲ τὰ ἔργα τους, ἰδιαίτερα μὲ τὰ σχετικὰ πεπραγμένα τῆς συνόδου τοῦ Κολυμβαρίου; [22], [23], [24], [25], [26], [27].

Ὁ πρῶτος μου γέροντας, Εὐδόκιμος Μοναστερλῆς (+2004), εἶχε πεῖ ὅτι «οἱ Καθολικοὶ θὰ γυρίσουν στὴν Ὀρθοδοξία πρὶν τὸν Ἀντίχριστο, κατὰ τὸ “καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς Ποιμήν”».[28] Ἀμήν.

Δὲν γνωρίζουμε τὸ πῶς καὶ πότε ἀκριβῶς θὰ μεταστραφοῦν στὴν Ὀρθοδοξία. Μέχρι τότε ὅμως δὲν ἐπιτρέπεται νὰ συμπροσευχόμαστε, οὔτε φυσικὰ νὰ συλλειτουργοῦμε, μὲ τοὺς Αἱρετικούς, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας (ποὺ μάλιστα θεσπίστηκαν, γιὰ νὰ προστατέψουν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ποίμνιο ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Αἱρετικούς), καὶ ἐπειδὴ λέει ὅτι:

«ὃς ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς Ἐμέ, καλόν ἐστιν αὐτῷ μᾶλλον εἰ περίκειται λίθος μυλικὸς περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ βέβληται εἰς τὴν θάλασσαν» (Μᾶρκ. ηʹ 42), καὶ ἐπίσης λέει: «τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ;» (Ματθ. ιστʹ 26).

Σημειώσεις:

16. Ἡ ληστρικὴ Εἰκονοκλαστικὴ Μεγάλη Σύνοδος ποὺ ἔγινε στὸ Παλάτι τῆς Ἱερείας (754) στὴν Κωνσταντινούπολη, ὑπὸ 338 ἐπισκόπων, ἀναθεμάτισε τὸν Ἅγ. Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό, καὶ τὸν Ἅγιο Πατριάρχη Κων/πόλεως Γερμανό! Β.Κ. Στεφανίδου, Ἐκκλησιαστική Ἱστορία, ἐκδ. Παπαδημητρίου, ζʹ ἔκδ. 2000, σ. 258. 17. Ἡ ληστρική Εἰκονοκλαστική Σύνοδος τοῦ 815 ποὺ ἔγινε στὴν Ἁγία Σοφία Κων/πόλεως, ἀκύρωσε τὴν Ζʹ Οἰκουμενική Σύνοδο (787), καὶ ἐπανεκύρωσε τὴν προηγουμένη ληστρικὴ Σύνοδο τῆς Ἱερείας (754)! 18. Ὑπόμνημα τοῦ Μητρ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ πρός τήν Ι.Σ.Ι. (23-24/11/2016) μέ θέμα τήν ἁγία καί μεγάλη Σύνοδο [Κολυμβαρίου], Ἱερά Μητρόπολις Πειραιῶς. 19. Μεταξύ ἄλλων, «Ἀντικαταστάθηκε ἡ φράση «Χριστιανικῶν Κοινοτήτων καί Ὁμολογιῶν» μὲ τὴν φράση «ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν». Ἡ λέξη ἑτερόδοξος σὲ σχέση μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σημαίνει αἱρετικός. Ἑπομένως, τὸ νὰ ἀποδίδη κανείς τὸ ἐπίθετο ἑτερόδοξος στήν Ἐκκλησία δηλώνει τὴν ἀντιφατικότητα», Μητρ. Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου, Ἡ «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» στήν Κρήτη, 2018, ἐκδ. Ἱ.Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, σ. 474. 20. «καί ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμβαρίου τῆς Κρήτης τούς παπικούς καί ἄλλους αἱρετικούς τούς ὀνόμασε ἐπίσημα «Ἐκκλησίες», ἀντίθετα αὐτό πρός ὅ,τι εἶπε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας στήν τελευταία της Σύνοδο», † Μητρ. Γόρτυνος Ἰερεμίας, Ἄν καί οἱ αἱρετικοί ἀποτελοῦν Ἐκκλησία, τότε, ποιά τέλος πάντων εἶναι ἡ «ΜΙΑ, Ἁγία καί Καθολική Ἐκκλησία», τήν Ὁποία ὁμολογοῦμε στό «Πιστεύω» μας;, 2/10/2016, † Μητρ. Γόρτυνος Ἰερεμίας, «Ἀποκαθήλωση τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου – Τί λέει γιά τίς “ἐκκλησίες” καί ἡ ἐλπίδα του», Βῆμα Ὀρθοδοξίας 13/12/2016. 21. «Ὑπάρχει ἕνα ὕπουλο σατανικό κίνημα, πού θέλει νά ἀναμείξει τήν ὀρθή πίστη μας μέ ἄλλα ψεύτικα “πιστεύω” καί νά μᾶς τήν παραλλάξει καί νά μᾶς τήν ψευτίσει. “Οἰκουμενισμός” λέγεται τό κίνημα αὐτό, πού δέν εἶναι ἁπλᾶ μία αἵρεση, ἀλλά ἀγκαλιάζει ὅλες τίς αἱρέσεις. Εἶναι “παναίρεση”», +Μητρ. Γόρτυνος Ἰερεμίας, ὅ.π.. 22. Μητρ. Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου, Ἡ «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» στήν Κρήτη, 2018, ἐκδ. Ἱ.Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου. 23. Μητρ. Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου, Παρέµβαση καί κείµενο στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος [γιὰ τὴν Σύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου], Νοέµβριος 2016 (parembasis.gr). 24. Σύνοδος Κολυμβαρίου: Ὁμολογιακή παρέμβαση τοῦ Μητρ. Λεμεσοῦ Ἀθανασίου, Ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι. 25. «Μητροπολίτης Μόρφου: Γιατί δέν ὑπέγραψα τό κείμενο περί σχέσεων Ὀρθοδοξίας καί ἄλλων χριστιανῶν» (analogion.gr). 26. Ὑπόμνημα τοῦ Μητρ. Πειραιῶς Σεραφείμ πρός τήν Ι.Σ.Ι. (23-24/11/2016), ὅ.π.. 27. † Μητρ. Γόρτυνος Ἰερεμίας, Ἀποκαθήλωση τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, ὅ.π.. 28. Παν. Δ. Παπαδημητρίου, Ὁ Γέρων Εὐδόκιμος Μοναστερλῆς, 1η ἔκδ. Ἀθήνα 2018, σ. 13, 4η ἔκδ. Δερβενάκια 2022, σ. 74.

Ο.Τ