ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ

σχόλιο Krostandis: Ας μην ξεχνάμε τα αδέλφια μας,κάπου εκεί έξω στη ξενιτιά χτυπά η καρδιά ενός δικού μας ανθρώπου ας προσευχόμαστε.....

Ο Ελληνισμός της Διασποράς αποτελεί αναμφίβολα αναπόσπαστο κομμάτι της Μητροπολιτικής Ελλάδας. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, τα 7 εκατομμύρια Ελλήνων, εγκατεστημένων σε 140 χώρες του κόσμου, που με τον καλύτερο τρόπο αποδεικνύουν και αναδεικνύουν την Οικουμενικότητα του Ελληνισμού.

Που ζουν και μεγαλουργούν σε μια άλλη Ελλάδα, δυναμική, μαχητική, δημιουργική, η οποία ενστερνίζεται τα προβλήματα της Μητέρας Ελλάδας και ιδιαίτερα τα εθνικά μας θέματα.

Οι Απόδημοι Έλληνες διαθέτουν κι αυτοί το εξαιρετικό προνόμιο να είναι κληρονόμοι μιας μοναδικής πολιτιστικής παράδοσης. Μιας παράδοσης, της οποίας η πραγματική αξία δε μετριέται από τον εκάστοτε δημογραφικό μας μέγεθος και η οποία ταυτόχρονα στηρίζει τις ανθρωπιστικές παραδόσεις του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που υπηρέτησαν και υπηρετούν την ελληνικότητα σ’ ένα πολυδιάστατο παγκόσμιο περιβάλλον, που συμμετείχαν και συμμετέχουν στους κοινούς αγώνες πάντα με πίστη και κυρίως με αγάπη για τις αξίες που μας ενώνουν. Τίμησαν και τιμούν την Ελλάδα, την πνευματική μας παράδοση, την ιστορία, τη θρησκεία μας, τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας. Δούλεψαν και δουλεύουν σκληρά και αναδείχθηκαν πετυχημένοι άνθρωποι της επιστήμης, του πνεύματος και της τέχνης, της δημιουργίας και του καθημερινού μόχθου, πρωτοπόροι στην έρευνα σε κορυφαία Πανεπιστήμια και με πολλές διακρίσεις στην πολιτική ζωή, στα Κοινοβούλια και σε κυβερνητικές θέσεις των χωρών που τους φιλοξενούν.

Σήμερα, οι Έλληνες της διασποράς δεν είναι πια ξένοι ανάμεσα σε ξένους. Είναι ένα δυναμικό κομμάτι στις κοινωνίες που εντάχθηκαν. Μας έκαναν πολλές φορές περήφανους, με τα επιτεύγματα, τις διακρίσεις και την αναγνώριση των προσπαθειών τους. Πρέπει και εμείς να τους κάνουμε περήφανους. Να ακούμε πιο πολύ τη φωνή τους. Να συντονίζουμε και να εναρμονίζουμε τις δράσεις μας μαζί τους. Είναι χρέος όλων μας. Αισθανόμαστε ότι, πράγματι, η πατρίδα τους χρωστάει πολλά. Όχι μόνο για τους σκληρούς αγώνες, που έχουν δώσει για την καταξίωσή τους, για την υπεράσπιση των δικαίων και την προώθηση των εθνικών θέσεών μας αλλά και γιατί πολλές φορές, όπου κι αν πήγαν, η Ελλάδα τους πλήγωσε. Η αλήθεια είναι ότι πρόσφεραν στην πατρίδα περισσότερα απ’ όσα εκείνη τους έχει προσφέρει. Οφείλουμε μια «συγγνώμη» για ό,τι δε μπορέσαμε και μια δέσμευση σε μια νέα αρχή: Να μη σταματήσουμε τις προσπάθειες για σύμπνοια των Ελλήνων, στα μεγάλα και τα σπουδαία, του παρόντος και του μέλλοντός μας.

Πιστεύουμε, ότι το κοινό αίτημα των απανταχού Ελλήνων αφορά στην ενίσχυση της ελληνικής παιδείας. Αφορά, αρχικά, το κοινό χρέος να κρατήσουμε ζωντανή τη γλώσσα μας και στα παιδιά κάθε Έλληνα, σε όποια γωνιά του κόσμου κι αν βρίσκονται. Η ελληνόφωνη εκπαίδευση παντού, όπου υπάρχουν γενιές Ελλήνων, πρέπει να είναι ο πρώτος από τους στόχους μας.

Ακόμη, επιτακτική είναι και η ανάγκη αποτελεσματικής στήριξης των Ομογενειακών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που αποτελούν γέφυρα μεταξύ του μητροπολιτικού Κέντρου και του απόδημου Ελληνισμού.

Τα μάτια όλων μας οφείλουν ιδιαίτερα, να είναι στραμμένα στη νεολαία. Γιατί, αν πραγματικά πιστεύουμε, ότι υπάρχει μέλλον στον απόδημο Ελληνισμό, τότε έχουμε χρέος να στρέψουμε τα βλέμματά μας σ’ αυτούς τους νέους και τις νέες του εξωτερικού, των νεοτέρων γενεών.  

Κλείνω με μια σημαντική διαπίστωση, που αποκόμισα από τις διάφορες αποστολές μου ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Βουλής και άλλων Πνευματικών φορέων, κατά τη μακρόχρονη ενασχόληση και συναναστροφή μου με τους Έλληνες της Διασποράς: ότι επιβάλλεται άμεση και αποτελεσματική ομογενειακή πολιτική, έτσι ώστε να αποτρέψουμε τον κίνδυνο της πλήρους αφομοίωσης των αδελφών μας Ελλήνων της Διασποράς. Των άλλοτε Αποδήμων, που ξενιτεύονταν με τη ρομαντική σκέψη και την ελπίδα να γυρίσουν στην πατρίδα, και τελικά ο «νόστος» κατέστη για πολλούς ανεκπλήρωτος στη ζωή τους. Ας σπεύσουμε, λοιπόν όλοι μας, πριν ολοκληρωθεί η αφομοίωση των Ελλήνων στις νέες τους πατρίδες, ξεπερνώντας τις όποιες παθογένειές μας, να κερδίσουμε το μεγάλο στοίχημα για την πατρίδα μας και για τον Οικουμενικό Ελληνισμό.

γράφει ο Βασίλειος Ν. Πάππας, δικηγόρος