Του Σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου

«Ἀρχή ἄνδρα δείκνυσι», λέγει ἕνα ἀρχαῖο καί σοφότατο ρητό. Αὐτό σημαίνει: Δῶσε ἐξουσία σέ κάποιον γιά νά δεῖς ποιά εἶναι ἡ ποιότητα του. Πῶς ἀσκεῖ τήν ἐξουσία.

Ἐάν τήν ἀσκεῖ δημοκρατικά ἤ ἀπολυταρχικά. Ὁ συνετός ἄρχων εἶναι αὐτός πού ἀσκεῖ τήν ἐξουσία ἐπί τῇ βάσει τῶν νόμων καί ὄχι κατά τό θέλημα του.

Αὐτός πού σέβεται τούς νόμους καί δέν θεωρεῖ ὅτι νόμος εἶναι τό θέλημα του.

Αὐτό τό ρητό νομίζω ὅτι προσδιορίζει τόν τρόπο πού ἄσκησε τήν ἐξουσία ὡς ὑπουργός ὁ πρώην Ὑπουργός Παιδείας κ. Φίλης.

Ἄσκησε τήν ἐξουσία κατά τό θέλημα του καί ὄχι ἐπί τῇ βάσει τῶν νόμων. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Ὁ κ. Φίλης πολλές φορές σχολιάζοντας τίς δικαιολογημένες ἀντιδράσεις τῆς Ἐκκλησίας στό θέμα τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος τόνιζε ὅτι «τό κράτος νομοθετεῖ», θεωρώντας μᾶλλον ὅτι τό κράτος ἦταν ἐκεῖνος.

Οὐδείς καί πολύ περισσότερο ἡ Ἐκκλησία ἀμφισβήτησε ποτέ τοῦτο. Τό ἐρώτημα εἶναι τό πῶς νομοθετεῖ. Νομοθετεῖ αὐθαιρέτως, κάνοντας κατάχρηση τῆς ἐξουσίας ἤ  νομοθετεῖ ἐπί τῇ βάσει τῶν νόμων;  Ἄς τό ἐρευνήσουμε.

Ὑπάρχει  νόμος τοῦ Κράτους πού ἀναθέτει στήν Ἐκκλησία τήν ἐπιστασία ἐπί τοῦ δογματικοῦ περιεχομένου τῶν βιβλίων τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος.

Ἕνας ἀπόλυτα λογικός νόμος ὁ ὁποῖος ἰσχύει σέ πολλά κράτη. Στήν Ἐκκλησία κανείς δέν εἶναι ὑπεράνω τῆς Ἐκκλησίας ὑπεύθυνος γιά τό θέμα αὐτό. Οὔτε κανείς ἐπί μέρους Ἱεράρχης, οὔτε κανείς θεολόγος καθηγητής, οὔτε πολύ περισσότερο κανένας ἐπί μέρους πολίτης ἔστω κι ἐάν εἶναι Ὑπουργός.

Τό Γερμανικό κράτος προκειμένου νά διορίσει ἕνα θεολόγο καθηγητή ὁποιουδήποτε δόγματος σέ ἕνα σχολεῖο τοῦ ζητᾶ τήν ἔγκριση τοῦ Ἀνωτάτου Θρησκευτικοῦ Λειτουργοῦ τοῦ δόγματος του πού ἑδρεύει στήν Γερμανία.

Ἕνας ὀρθόδοξος θεολόγος ἐπί παραδείγματι, δέν ὑπάρχει περίπτωση νά διδάξει θρησκευτικά σέ σχολεῖο τῆς Γερμανίας ἄν δέν ἔχει τήν ἔγκριση τοῦ Μητροπολίτου Γερμανίας.

Ἁπλά τό κράτος εἶναι σοβαρό καί δέν ἀναλαμβάνει εὐθύνες πού δέν ἔχει.

Ἡ Ἐκκλησία αὐτό ζήτησε καί ὁ Ὑπουργός τό ἀρνήθηκε. Ὁ νόμος ὅμως ὑποχρεώνει τήν ἐξουσία νά ζητήσει τήν γνωμάτευση τῆς Ἐκκλησίας καί δεσμεύει τήν ἐξουσία νά σεβαστεῖ αὐτήν τήν γνωμάτευση.

Δέν μπορεῖ κανένα Κράτος, κανένας ὑπουργός, κανένας Πανεπιστημιακός νά ἀποφανθεῖ ἐπί τοῦ θέματος τούτου.

Ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας γιά τό δογματικό περιεχόμενο εἶναι δεσμευτική γιά τήν ἐξουσία καί ὅταν ὁ Ὑπουργός τήν παρακάμπτει στηριζόμενος σέ δικούς του συμβούλους παρανομεῖ.

Ὁ Ὑπουργός μίλησε πολλές φορές γιά οὐδετερόθρησκο κράτος. Μᾶλλον μπέρδεψε τήν ἐπιθυμία του μέ τήν πραγματικότητα.

Τό Σύνταγμα τῆς χώρας μας δέν μιλᾶ γιά οὐδετερόθρησκο κράτος, ἀλλά γιά ἀνεξίθρησκο.

Ἀναγνωρίζει ὅτι ὑπάρχει ἐπικρατοῦσα Θρησκεία. Ἐπιτάσσει τήν καλλιέργεια τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν.

Ἑρμηνεύοντας τό Σύνταγμα τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἔχει μέ δύο ἀποφάσεις του ἐξηγήσει ὅτι αὐτή ἡ διαμόρφωση ἀναφέρεται στήν Ὀρθόδοξη πίστη.

Τό ἴδιο ἀπεφάσισε πρόσφατα καί τό Ἐφετεῖο Χανίων. Τήν ἑρμηνεία τοῦ Συντάγματος δέν τήν κάνει αὐθαίρετα ὁ κάθε Ὑπουργός, ἀλλά ἡ Δικαιοσύνη τῆς ὁποίας οἱ ἀποφάσεις εἶναι δεσμευτικές γιά τόν Ὑπουργό. Τό εἴδαμε ἄλλωστε αὐτό πολύ πρόσφατα καί σέ ἄλλη περίπτωση.

Ἡ Δικαιοσύνη εἶναι θεραπαινίδα τῶν νόμων καί ὄχι τῆς ἐξουσίας, διαφορετικά ἡ Ἐξουσία ρέπει πρός τήν ἀπολυταρχία.

Καί σέ αὐτό λοιπόν τό σημεῖο ὁ κ. Ὑπουργός παρενόμησε καί ἐνήργησε αὐθαίρετα κατά τό δοκοῦν καί ὄχι κατά τό πρέπον.

Ὑπάρχει καί ἕνα ἀκόμη στοιχεῖο πολύ πρόσφατο καί αὐτό. Εἶναι ἡ συνάντηση τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων οἱ ὁποῖοι τόν συνόδευσαν, μέ τόν Πρωθυπουργό, παρισταμένου καί τοῦ κ. Φίλη. Οἱ δύο πλευρές συμφώνησαν νά ἀρχίσει διάλογος ἀπό μηδενική βάση.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος χαιρέτησε τήν ἀπόφαση τῆς Πολιτείας. Κατά τήν συνάντηση αὐτή ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ρώτησε τόν κ. Φίλη. «Ἐσεῖς συμφωνεῖτε κ. Ὑπουργέ;» καί ὁ Ὑπουργός ἀπάντησε: «Ἀφοῦ τό λέει ὁ Πρωθυπουργός ἀσφαλῶς συμφωνῶ».

Τά μεσάνυκτα τῆς ἰδίας ἡμέρας ὁ κ. Ὑπουργός ἐκδίδει Δελτίο Τύπου μέ ἄλλο περιεχόμενο. Τό ἑπόμενο πρωῒ ἔκπληκτος ὁ Μακαριώτατος ἀπό τό δελτίο τύπου τοῦ κ. Ὑπουργοῦ ἐρωτᾶ τό Μέγαρο Μαξίμου: «Τί ἰσχύει τελικά, ἡ δέσμευση καί ἡ ἀπόφαση τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἤ αὐτά πού δηλώνει ὁ Ὑπουργός;»

Τό Μέγαρο Μαξίμου μέ γραπτή του ἀπάντηση δηλώνει: «Αὐτό πού εἶπε ὁ Πρωθυπουργός, τά ὑπόλοιπα εἶναι προσωπικές ἀπόψεις» ἐννοεῖται τοῦ κ. Ὑπουργοῦ. Ποιός λοιπόν παρενόμησε;

Ποιός ἐπεχείρησε νά παίξει ἄσχημο παιχνίδι εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας; Ποιός ἐξέθεσε τόν ἴδιο τόν Πρωθυπουργό;

Ὁ κ. Φίλης ἐπεχείρησε νά παρουσιασθεῖ ὡς ἥρωας στό στενό κομματικό ἀκροατήριο.

Ὅτι ἐξυφάνθη συνωμοσία ἐναντίον του,  προκειμένου νά ἐπιτευχθεῖ ὁ πολιτικός του θάνατος.

Ἐπί τῆς οὐσίας ἔπεσε ἐκεῖνος στό λάκκο πού ἄνοιξε γιἀ τήν Ἐκκλησία καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως τόν κ. Φίλη δέν τόν πολέμησε οὔτε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, οὔτε ὁ Πρωθυπουργός, οὔτε κανείς ἄλλος.

Πολεμήθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του. Καί ἐκεῖνος δέν προσπάθησε νά πολεμήσει τούς Ἱεράρχες, ἀλλά τίς ἀθῶες ψυχές τῶν παιδιῶν.

Ὑπάρχει ἕνα ἀκόμη σημεῖο ἀποκαλυπτικό τοῦ τρόπου σκέψης καί τῶν μεθόδων τοῦ προσώπου αὐτοῦ. Ἀπό τήν μία πλευρά κατηγόρησε τήν Ἐκκλησία ὡς ὑπεύθυνη γιά τόν ἠθικό ἐκτραχηλισμό τῆς κοινωνίας, ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη κατηγόρησε πάλι τήν Ἐκκλησία ὅτι ἐπιδιώκει τόν ἠθικό φρονηματισμό τῶν νέων.

Τί λοιπόν ἀπό τά δύο συμβαίνει, γιατί καί τά δύο δέν μποροῦν νά συνυπάρχουν. Ἁπλούστατα ἀπεκάλυψε ποιός πραγματικά εἶναι ὑπεύθυνος γιά τό πρῶτο.

Ἡ Ἐκκλησία θά ἀγωνίζεται πάντα γιά τόν φρονηματισμό ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί αὐτό εἶναι καί τιμή καί καύχημα της. Στό σπίτι λοιπόν τοῦ κρεμασμένου δέν μιλᾶνε γιά σχοινί.

Ὑπάρχουν βέβαια καί ἄλλα σοβαρά θέματα πού ἀφοροῦν τήν Παιδεία τῶν παιδιῶν μας, τήν Παιδεία τῆς Πατρίδος, ὅπως ἡ ἄρνηση τῆς διδασκαλίας τῆς Ἱστορίας.

Ἀκόμη καί αὐτή ἡ πονηρή ἀπόφαση πού μπορεῖ σήμερα νά φαίνεται ἀρεστή τόσο στά παιδιά ὅσο καί στούς γονεῖς τους πού τούς παρέχει τήν εὐκολία ὅσο χαμηλούς βαθμούς κι’ἄν ἔχουν στά πρωτεύοντα μαθήματα ἄν μέ τά ὑπόλοιπα ἔχουν ἕνα μέσο ὅρο 13 νά περνοῦν στήν ἑπόμενη τάξη, ἐπί τῆς οὐσίας ὑπηρετεῖ τόν στόχο νά ἔχουμε ἕνα οὐσιαστικά ἀπαίδευτο λαό, γιά νά μήν ἔχει αὔριο ἀπαιτήσεις οἰκονομικῶν ἀπολαυῶν καί νά εἶναι εὔκολα χειραγωγήσιμος.

Μιά Κυβέρνηση τῆς Ἀριστερᾶς διατάκτης τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ὁ κ. πρ. Ὑπουργός ἀγνόησε κάτι βασικό. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος τήν στηρίζει, Ἐκεῖνος τήν προστατεύει, Ἐκεῖνος διασκεδάζει βουλάς καί ἐθνῶν καί ὑπουργῶν.

Ἀγνόησε ὅτι πολλοί ἐπολέμησαν τήν Ἐκκλησία. Οἱ πολεμήσαντες ἀπώλοντο, Αὕτη δέ ὑπέρ τόν οὐρανόν ἀναβέβηκεν.

ΣΥΝΑΞΗ ΝΕΩΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΟΥ