ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Στο παρελθόν η οικογένεια ήταν κατά κανόνα πατριαρχική. Ο άνδρας, δηλαδή ο πατέρας ή ο γιος όταν δεν υπήρχε πατέρας, ήταν ο αρχηγός της οικογένειας. Με τον τίτλο αρχηγός εννοούμε ότι ο άνδρας ήταν εκείνος που αποφάσιζε για ό,τι αφορούσε τα μέλη της οικογένειας ακόμα και αν τα ίδια τα μέλη όπως:η γυναίκα, τα παιδιά ή και κάποιες φορές συγγενείς δευτέρου βαθμού έπρεπε να πάρουν αποφάσεις για τις ίδιες τις ζωές τους.
ΚΕΙΜΕΝΑ
1ο Κείμενο:Του Νεκρού Αδελφού, Παραλογή .
Με μια πρώτη ματιά ο αναγνώστης του τραγουδιού διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει πατέρας στην οικογένεια. Ο ρόλος του πατέρα, παρά το γεγονός ότι η οικογένεια έχει εννιά αγόρια, ανατίθεται στον Κωσταντή που είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Η εστίαση στον Κωνσταντή μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την αντίληψη εκείνης της εποχής πως κάθε φορά μόνο ένας από τους άντρες μπορεί να έχει τον πρώτο λόγο σε μια οικογένεια, γι’αυτό ο Κωσταντής έχοντας ισχυρότερη θέληση ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Αν στην οικογένεια του τραγουδιού υπήρχε πατέρας, κανένας από τους γιους δεν θα ξεχώριζε, αφού αρχηγός της οικογένειας είναι ο πατέρας και όλοι υπακούουν στις επιθυμίες του αναγκαστικά. Η απουσία όμως του πατέρα παραπέμπει στην ανάδειξη ενός άλλου ηγετικού προσώπου, του Κωνσταντή, που πήρε το ρόλο του πατέρα.
2ο Απόσπασμα:Ερωτόκριτος,Β. Κορνάρος.
Ο βασιλιάς Ηρακλής πατέρας της Αρετούσας αποτελούσε την κεφαλή της οικογένειας και λάμβανε μόνος του τις βασικές αποφάσεις για την τύχη των υπόλοιπων μελών της οικογένειας και ιδίως για το μέλλον των κοριτσιών.Η φυλάκιση της Αρετούσας αποδείκνυε ότι στις αποφάσεις ενός πατέρα δεν υπήρχε λόγος για συναισθηματισμό.Ο πατέρας αποφάσιζε σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια και τα δεδομένα πως γι’αυτήν οποιαδήποτε αντίδραση από το μέρος της κόρης του, σήμαινε βαρύτατες κυρώσεις. Συνοψίζοντας, ο ρόλος του βασιλιά Ηρακλή ήταν ηγετικός και μονόδρομος για όλα τα μέλη της οικογένειας.
3ο Απόσπασμα:Στέλλα Βιολάντη,Γρ. Ξενόπουλος.
Η οικογένεια έχει μια αυστηρή πατριαρχική μορφή, στην οποία ο πατέρας αποτελεί τον απόλυτο και αδιαμφισβήτητο ΄΄αφέντη΄΄ της, ενώ ταυτόχρονα είναι το άτομο που καθορίζει τα συναισθήματα, τις αποφάσεις και γενικότερα την συμπεριφορά όλων των μελών της οικογένειας.Ρυθμιστής του ρόλου του πατέρα δεν είναι σε καμία περίπτωση το ενδιαφέρον του για τα μέλη της οικογένειας του, αλλά η διατήρηση και η προφύλαξη της κοινωνικής του θέσης και της τιμής του ονόματος της οικογένειας.Η υπόληψη υπερτερεί των συναισθημάτων.Η εικ.ονα και ΄΄το φαίνεσθαι΄΄ είναι πιο σημαντικά από την ευτυχία της κόρης του.Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ο Βιολάντης είναι τυπολάτρης και θέλει η οικογένειά του να είναι υπόδειγμα ηθικής.
4ο Απόσπασμα:Ματωμένα Χώματα,Διδώ Σωτηρίου.
Ο πατέρας ήταν κακότροπος,οξύθυμος, σκληρός και αυστηρός,επειδή ήθελε να έχει την απόλυτη εξουσία και όλη η οικογένεια να τον υπακούει τυφλά.Ήταν όμως τίμιος, προκομμένος και εργατικός.Αυτά τα χαρακτηριστικά τα εκτιμούσαν ιδιαίτερα στο πρόσωπό του οι χωριανοί, γι’άυτό και τον σέβονταν και τον θεωρούσαν καλό οικογενειάρχη.’Ηταν ένας άνθρωπος που δούλευε πολύ σκληρά και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να μεγαλώσει την περιουσία του.Τα παιδιά του ήθελε να μαθαίνουν γράμματα, διότι σύμφωνα με τα λεγόμενά του τα γράμματα ήταν ένας τρόπος να γίνουν τα παιδιά του χρήσιμα στην κοινωνία.Αυτό φαίνεται και από την περηφάνεια του για τον ΄΄γραμματιζούμενο΄΄ της οικογένειας.Είναι προφανές ότι ο πατέρας αποτελούσε υπόδειγμα οικογενειάρχη σύμφωνα με τα πρότυπα της κοινωνίας στην οποία ζούσε και όλοι τον σέβονταν και τονεκτιμούσαν.
Ο θεσμός της οικογένειας
1.Προϊστορική Εποχή
Πριν την εμφάνιση του αρότρου, ηγετική θέση μέσα στην οικογένεια είχε η γυναίκα (παλαιολιθική εποχή).Ήταν η εποχή που ήκμασε ο θεσμός της μητριαρχίας.Η γυναίκα λατρεύτηκε ως θεά-Μητέρα, ως θεά της γονιμότητας,μιας και αυτή ήταν που έφερνε στον κόσμο παιδιά.Την σέβονταν και την εκτιμούσαν, γιατί είχε κυρίαρχη θέση στην οικογένεια αλλά και στην αγωγή και στην ανατροφή των παιδιών είχε την αποκλειστική μέριμνα.Η θέση της ενισχυόταν και από το γεγονός ότι ήταν σίγουρη ως μάνα των παιδιών που γεννούσε, ενώ ο πατέρας ήταν αμφισβητούμενος.
Στην μητριαρχική οικογένεια τα παιδιά έπαιρναν το όνομα της μητέρας και την περιουσία την έπαιρναν οι κόρες (Αμαζόνες).Την εποχή λοιπόν της μητριαρχίας τα παιδιά μεγάλωναν κοντά και στους δύο γονείς, τους συνόδευαν στο κυνήγι και στην αναζήτηση ριζών έπαιρναν μεγάλο σεβασμό από την ομάδα.Ο πατέρας φρόντιζε τα παιδιά και τα μάθαινε οτιδήποτε χρήσιμο για την επιβίωσή τους καθώς και τεχνικές κυνηγιού.Με την εμφάνιση όμως του αρότρου τα πάντα ανατρέπονται.Η γυναίκα δεν έχει την σωματική δύναμη να οργώνει και έτσι η ισχύς και η εξουσία περνάνε στον άντρα (πατριαρχία).Η επικράτηση του πατέρα – συζύγου, επιδεινώνει τη θέση της μητέρας-θεάς και την κάνει σκλάβα και υποταγμένη στις απαιτήσεις του συζύγου-εξουσιαστή.Έτσι την ανατροφή των παιδιών την έχει τώρα αποκλειστικά η μητέρα χωρίς να υπάρχει η παλιότερη μυθοποίηση για το όνομά της, κάτι που της επιβάλλεται από τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν και από το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί.
2.Αρχαία Αθήνα
Στην Αρχαία Αθήνα, η θέση της γυναίκας-μητέρας ήταν πολύ υποβιβασμένη.Όλη τη μέρα ήταν κλεισμένες στο σπίτι κι ασχολούνταν με τις οικιακές δουλειές.Ανάλογη ήταν και η αγωγή των κοριτσιών, τα οποία μάθαιναν να ράβουν και να γνέθουν ενώ μάθαιναν ελάχιστα να γράφουν και να διαβάζουν.Δεν έβγαιναν έξω από το σπίτι χωρίς συνοδεία δούλων.Από την άλλη, τα αγόρια είχαν περισσότερα πλεονεκτήματα όσον αφορά την διαπαιδαγώγησή τους.Ως τα δώδεκα χρόνια τους έμεναν στο σπίτι αγράμματα και μετά τα πήγαιναν να μορφωθούν σε ιερατεία (έξαρση παιδεραστίας) ή αν είχαν την οικονομική ευχέρεια ανάθεταν την διαιπαιδαγώγησή τους σε δασκάλους.Πολλοί πλούσιοι ανάθεταν την ανατροφή των βρέφων σε δούλες ή σε παιδαγωγούς δούλους.Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι τα παιδιά είχαν ελάχιστη επικοινωνία με τον πατέρα, ο οποίος ή θα εργαζόταν όλη μέρα (χαμηλή – μεσαία τάξη) ή θα ασχολούνταν με τα ζητήματα του δήμου.Αυτονόητο, λοιπόν, είναι ότι την ανατροφή των παιδιών –όσο της επέτρπαν οι δυνατότητές της- την είχε η μάνα, η οποία όντας φυλακισμένη στο σπίτι και μη μπορώντας να προσφέρει τις κατάλληλες γνώσεις και την σωστή αγωγή στα παιδιά της.Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι τα παιδιά στην κλασσική Αθήνα που γεννιόταν με ελαττώματα γενετικής φύσεως, τα πουλούσαν ως δούλους ή τα εξέθεταν κάτι που σημαίνει ότι η τύχη τους ήταν αμφίβολη και αβέβαιη.
3.Αρχαία Σπάρτη
Στην αρχαία Σπάρτη, η κατάσταση ήταν πολύ πιο διαφορετική από εκείνη της Αθήνας.Η θέση της γυναίκας-μητέρας δεν ήταν υποβαθμισμένη και τύγχανε του ίδιου σεβασμού με τον άντρα-πατέρα.Η ίδια μορφωνόταν, -όχι βέβαια όπως ο άντας- και προσπαθούσε να έχει γνώμη για όλα τα θέματα, ακόμα και για τα πολιτικά.Η καλύτερη θέση της γυναίκας –σε σύγκριση με τιν Αθήνα- στην αρχαία Σπάρτη,είχε ως αποτέλεσμα την αγωγή των παιδιών να την αναλαμβάνουν οι γονείς ως τα έξι χρόνια τους.Κατόπιν τα αγόρια ήγαιναν σε στρατόπεδα για να διαμορφωθούν ως ικανοί πολεμιστές (ηρωικό ιδεώδες της αγωγής) και την αγωγή τους την αναλάμβαναν παιδοκόμοι.Τα κορίτσια λάμβαιναν αισθητική αγωγή μετά τα δέκα τους χρόνια.
4.Αρχαία Ρώμη
Η θέση του παιδιού στην αρχαία Ρώμη έμοιαζε πολύ μ’αυτή του δούλου.Η Δωσεκάδελτος, όριζε την πλήρη εηουσία του πατέρα πάνω στα παιδιά του, τα οποία μπορούσε ακόμα και να σκοτώνει αν μειονεκτούσαν σωματικά!Ο πατέρας, αρχηγός και ηγεμόνας στην οικογένειά του, είχε απόλυτη εξουσία στα παιδιά, εξουσία θανάτου και αγοραπωλησίας τους, μιας και τα θεωρούσε ως κτήμα του.Ο ίδιος, δεν είχε καμμιά ανάμιξη στην ανατροφή τους, κάτι που αναλάμβανε αποκλειστικά η μητέρα.Ο πατέρας εφάρμοζε απλώς τη σημασία του ονόματός του: ΄΄pater΄΄ σημαίνει παραγωγός και κάτοχος, η δικαιοδοσία του οποίου είχε πολλές φορές άσχημες επιπτώσεις πάνω στα παιδιά του, όπως ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου ή και πώλησής τους ως δούλους.Μόνο τα παιδιά των πλούσιων είχαν καλύτερη αγωγή από παιδαγωγούς, αλλά η επαφή και η επικοινωνία με τον πατέρα τους ήταν ελάχιστη και διαποτισμένη από φόβο.
5.Μεσαίωνας
Στην σκοτεινή περίοδο των μεσαιωνικών χρόνων, η αγωγή που παρείχαν οι γονείς και οι δάσκαλοι στα παιδιά, είχε ως βασικό στοιχείο την χριστιανική ιδέα, σε σημείο όμως που τρομοκρατούσε τα παιδιά και γινόταν έμμονη ιδέα στα μυαλά μεγάλων και μικρών, με όλες τις προκαραλήψεις που υπήρχαν και τις βάριές τιμωρίες που έπρεπε να υπομείνει κάποιος που είχε διαφορετικές αντιλήψεις ή έστω κάποια ερωτήματα για το Χριστιανισμό.Στην περίοδο αυτή που οι κοινωνικές τάξεις είχαν τεράσιο χάσμα, ο πατέρας των χαμηλών τάξεων προσπαθούσε να βρει δουλειά και αδιαφορούσε μαντελώς για την αγωγή των παιδιών, ενώ η μετέρα προσπαθούσε μόνη της να αναθρέψει τα παιδιά.Οι βιοτικές συνθήκες όμως όχι μόνο δεν επέτρεπαν την σωστή διαπαιδαγώγησή τους, αλλά ούτε καν την επιβίωσή τους.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αμάθεια του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού και τους μεγάλους κοινωνικούς διαχωρισμούς της εποχής αυτής.
6.Αναγέννηση
Την εποχή αυτή, βελτιώνονται οι βιοτικές και κοινωνικοπολιτιστικές συνθήκες, ανοίγονται μεγαλύτερες ευκαιρίες μόρφωσης για τα παιδιά, κυριαρχεί το ογοτεχνικό ιδεώδες της αγωγής και οι παιδαγωγοί είναι επηρεασμένοι από τον δυτικό τρόπο σκέψης και από τα φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής.Στις ευκατάστατες οικογένειες οι γονείς δεν έχουν ανάμειξη στην αγωγή του παιδιού, τα οποία μεγάλωσαν με παραμάνες[(Ερωτόκριτος)-Φροσύνη], καθηγήτριες ξένων γλωσσών και πιάνου κτλ.Στις χαμηλές τάξεις την ανατροφή των παιδιών την είχε η μητέρα, ενώ ο ρόλος του πατέρα είναι έμμεσος αφού κύριο μέλημά το ι η συνεχής προσπάθεια να έχει μόνιμη εργασία.
7.Τουρκοκρατία
Την εποχή αυτή, λόγω των άσχημων συνθηκών και του πολέμου, κανείς από τους γονείς δεν είχε την δυνατότητα, αλλά και την διάθεση, να αναθρέψει σωστά τα παιδιά του.Ο πατέρας βρισκόταν συνεχώς μακριά από το σπίτι και τα παιδιά του, αλλά ακόμα και να ήταν σπίτι, τα προβλήματα και οι έγνοιες που απασχολούσαν κάθε Έλληνα πατριώτη δεν τον άφηναν να εφαρμόσει το τόλο του.Αλλά και η μητέρα λόγω της κρίσιμης κατάστασης του πολέμου, δεν ήταν σε θέση να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα παιδιά της, μιας και κυρίαρχος φόβος και ιδέα ήταν να αποτρέψει ενδεχόμενη αρπαγή τους από τους Τούρκους.Τα κρυφά σχολεία είχαν αντικαταστήσει κάπως την αγωγή των γονιών, όσο αφορούσε την επιμόρφωση των παιδιών.
8.Σημερινή Εποχή
Οι ιδεολογικές και κοινωνικές αλλαγές της σημερινής κοινωνίας, έχουν επιφέρει αλλαγές και στην αγωγή των παιδιών.Σήμερα και οι δύο γονείς προσπαθούν να προσφέρουν την καλύτερη διαπαιδαγώγηση στα παιδιά, χωρίς να χωρίζονται οι ρόλοι σύμφωνα με παρωχημένες αντιλήψεις ότι π.χ. μόνο η μητέρα είναι υπεύθυνη.Η βιομηχανική επανάσταση και το φεμινιστικό κίνημα συνλεβαλλαν στο να ΄΄βγει΄΄ από την οικογένεια η μητέρα και να περάσει στον παραγωγικό χώρο.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καραρριφθρί ο παραδισιακός ρόλος του πατέρα και ο ίδιος να συμμετάσχει ενεργά στην ανατροφή των παιδιών.Υπάρχει όμως και η περίπτωση, κατά την οποία συγκεκριμένες συνθήκες εργασίας απομακρύνουν τον πατέρα από τα παιδιά, που δεν καταλαβαίνουν την έννοια της λέξης ΄΄πατέρας΄΄, πιστεύοντας ότι είναι αυτός ο οικείος ξένος που τροφοδοτεί το σπίτι και είναι συνεχώς κουρασμένος.Η σημερινή αγωγή που προσφέρουν οι γονείς, εμπνέεται από τον σεβασμό στην ππροσωπικότητα του παιδιού και προσπαθούν να διαμορφώσουν μια προσωπικότητα με εσωτερική και εξωτερική ελευθερία και αυτονομία και κυρίως μια προσωπικότητα με αγάπη για τον συνάνθρωπο.Οι Έλληνες γονείς προσπαθούν να δώσουν στα παιδιά τους μέσω της αγωγής τα αγαθά του πολιτισμού μας, τους δίνουν πνευματικά, ηθικά και υλικά εφόδια για την αντιμετώπιση της ζωής και προσπαθούν να αναπτύξουν τις ατομικές δυνατότητες και ικανότητες, για να ανταπεξέλθουν τα ίδια στις μελλοντικές δυσκολίες και τα προβλήματα που θα τους παρουσιαστούν.
Πρέπει όμως να σημειωθεί το εξής:Οι γονείς στην Ελλάδα μεγάλωσαν κάτω από αυστηρή αγωγή και διαπαιδαγώγηση και πολύ συχνά εφαρμόζουν αυτήν την αυστηρή αγωγή στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται αυταρχικοί, να μη δίνουν αυτονομία και ελευθερίες, να πιστεύουν ότι τα παιδιά είναι ανώριμα για να πάρουν κάποια απόφαση, κάνοντας στο τέλος πιο μεγάλη τη διαφορά των φύλων.
Το πιο σημαντικό όμως με τους νέους γονείς είναι ότι προσπαθούν να πλησιάσουν τα παιδιά τους, να επικοινωνήσουν μαζί τους, χωρίς να υπάρχουν οι τεράστιες προκαταλήψεις των παλαιότερων ετών για το ποιος είναι υπεύθυνος από τους γονείς για την αγωγή των παιδιών και την ανατροφή τους.
Δομή Πατριαρχικής Οικογένειας
Ο γάμος στηριζόταν στα κοινωνικο-οικονομικά συμφέροντα των δύο συμβαλλομένων οικογενειών.Επομένως ο έρωτας ή η ρομαντική αγάπη δεν αποτελούσε προϋπόθεση, ούτε υπήρχαν προσδοκίες για ανάπτυξη ενός τέτοιου είδους αγάπης.Η επιλογή συντρόφου γινόταν από τους γονείς και οι επιθυμίες του ζευγαριού δε θεωρούνταν συνήθως συμαντικές.Για παράδειγμα έτσι, όταν κάποιο άτομο βρισκόταν σε ηλικία γάμου, η επιλογή συντρόφου γινόταν από τους γονείς στη βάση συγκεκριμένων κοινωνικο-οικονομικών δεδομένων ενώ τα δύο υποψήφια άτομα παρέμεναν, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αμέτοχα στην όλη διαδικασία.Η σεξουαλικότητα ήταν άμεσα συνυφασμένη με την αναπαραγωγή.Η ανισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών επεκτεινόταν και στη σεξουαλική τους ζωή αφού ακολουθούνταν δύο μέτρα και δύο σταθμά όσον αφορούσε στη σεξουαλικότητα του άντρα και της γυναίκας.Οι άντρες είχαν το δικαίωμα και «έπρεπε» πριν από το γάμο τους να έχουν σεξουαλικές εμπειρίες – όμως θέλοντας να εξασφαλίσουν τη συνέχεια στην καταγωγή και τη μεταβίβαση της περιουσίας, ήθελαν να είναι σίγουροι ότι μια συγκεκριμένη γυναλικα θα ήταν η μητέρα των παιδιών τους.Για αυτό η παρθενιά ήταν μια θεμελιώδης αρετή που έπρεπε να χαρακτηρίζει μια γυναίκα για να μπορέσει να παντρευτεί, ενώ παράλληλα η αφοσίωση και η πίστη προς τον άντρα τους ήταν δύο αρετές που καλλιεργούνταν στα κορίτσια και απαιτούνταν από την παραδοσιακή κοινωνία ώστε να μπορέσει ένας γάμος να στεριώσει.Οι οικογένειες ήταν πολυμελείς – τα παιδιά αποτελούσαν οικονομική επένδυση για μια οικογένεια αφού τόσο οι αγροτικές εργασίες όσο και οι δουλειές του νοικοκυριού απαιτούσαν μεγάλο αριθμό εργατικών χεριών.Τα παιδιά έπρεπε να είναι υπάκουα στους συγγεωείς [βρίσκονταν σε παρόμοια κοινωνική θέση όπως και οι γυναίκες] ενώ παράλληλα, δεν ανατρέγονταν με βάση τις ψυχοσωματικές τους ανάγκε αλλά οι γονείς ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη συναισφορά τους στις κοινές οικογενειακές ασχολίες που είχαν ως στόχο την επιβίωση της οικογένειας.Αυτό φυσικά σε σήμαινε πως οι γονείς δεν αγαπούσαν τα παιδιά τους αλλά οι προσδοκίες ως συνόλου.Παράλληλα θεωρούσαν μεγάλη αμαρτία τη χρήση ακόμα και των τότε πρωτόγονων μεθόδων αντισύλληψης αφού πίστευαν πως τα παιδιά είναι «ευλογία για την οικογένεια» λέγοντας πως όσα παιδιά τους στείλει ο Θεός θα είναι καλοδεχούμενα.
Σχέσεις των Μελών
Σχέση Συζύγων
Μέσα στα πλαίσια της οικογένειας δημιουργείται μια κοινότητα όπου τα μέλη της έχουν κοινούς δεσμούς, ψυχικούς και αίματος και ζουν κάτω από την ίδια στέγη.Οι σχέσεις των μελών μιας οικογένειας παλιά διαφέρει από μια οικογένεια του σήμερα.Στα «παλιά» ζευγάρια, η μόνη σχέση που είχαν μεταξύ τους, ήταν ο έγγαμος βίος.Το αντρόγυνο δεν δημιουργούσε επικοινωνία, επαφή, ο ένας με τον άλλον αφού οι μεν άντρες δεν καταλαβαίνουν τι χρειάζονται οι γυναίκες ώστε να είναι ευτιχυσμένες, οι δε γυναίκες δεν ξέρουν να εκφράζουν τις ανάγκες τους με τρόπο κατανοητό στους άντρες, ωστόσο αυτό ισχύει και σήμερα.Οι σχέσεις των δύο φύλων επί αιώνες υπαγορεύονται από την αρχή ότι οι άντρες είναι προμηθευτές της τροφής, ενώ οι γυναίκες πρέπει να είναι ευχάριστες και βολικές.Αν αυτή η αρχή συνέβαλε στη σύγχρονοι ζωή, θα αποτελούσε αιτία προβλημάτων, παρά λύση.Όταν οι σύγχρονοι άντρες επικεντρώνουν τις προσπάθειες τους στο να γίνουν καλύτεροι κουβαλητές και προστάτες,το μόνο που κατορθώνουν είναι να εξαντλούνται δουλεύοντας ολοένα και περισσότερο και επιπλέον να αφιερώνουν λιγότερο χρόνο στη σύντροφο τους.Την παλιά εποχή, όσο περισσότερες ώρες και όσο σκληρότερα δούλευαν οι άντρες , τόσο περισσότερο είχαν οι γυναίκες την αίσθηση ότι ο σύντροφος τους ενδιαφέρεται για εκείνες και τις φροντίζει.Σήμερα όταν οι άντρες αργούν να επιστρέψουν στο σπίτι τους,πέγτουν στη δυσμένεια των γυναικών τους που θεωρούν ότι αυτό αποτελεί σημάδι αδιαφορίας.
Σχέση μάνας-γιου
Η σχέση μάνας-γιου θεωρείται ένας ιδιαίτερος δεσμός.Η μητέρα είναι πολύ σημαντική μορφή για το γιό της και η σχέση τους είναι πολύ ξεχωριστή.Πριν, η μάνα δεν είχε χρόνο να «επικοινονήσει» με το γιος της, αφού ο γιος της ήταν με τον πατέρα του, όπως έπρεπε εκείνη την εποχή.Η μόνη στιγμή που ήταν πολύ κοντά με το γιο της ήταν από την γέννηση του μέχρι την ηλικία των επτά (7) χρονών.Στην σημερινή εποχή, η σχέση μεταξύ τους έχουν αλλάξει.Τώρα, η μητέρα δίνει την μητρική αγάπη στον γιο της που τον κάνει να νιώθει πιο δυνατός, να έχει αυτόπεποίθηση και να έχει σε ισορροπία την ζωή του, και γι’αυτό ίσως πολλές φορές να συγκρίνει την κοπέλα του με την μαμά του (ασυνείδητο αλλά και συνειδητά).Επίσης, η σχέση μάνας-γιου είναι σημαντική γιατί μέσα από την μαμά που μαθαίνει να φέρεται με σεβασμό, τρυφερότητα και ευαισθησία στο άλλο φύλο.
Σχέση μάνας-κόρης
Η σχέση μάνας-κόρης είναι μια σχέση στοργής και οργής.Η σχέση μητέρας και κόρης μπορεί να είναι τρυφερή και υποστηρικτική, ταυτόχρονα όμως χαρακτηρίζεται από εντάσεις, συγκρούσεις και ανταγωνισμό κατά την περίοδο της εφηβείας της κόρης, αλλά ακόμη και στην ενήλικη ζωλη της.Οι συγκρούσεις ανάμεσα τους δεν υπήρχαν παλιότερα καθώς επιβάλλονταν αυστηρά ο σεβασμός στους γονείς.Σήμερα, παρόλο που υπάρχουν διαμάχες ανάμεσα σε κόρη και μάνα δημιουργούν πολλές φορές ιδιαίτερους δεσμούς.
Σχέση πατέρα -γιου
Ανάμεσα σε πατέρα και γιο υπάρχουν σχέσεις δύναμης, αντιπαλότητας και αξουσίας που μπερδεύονται άλλοτε τρυφερά και άλλοτε επικίνδυνα.Παλιά, ο πατέρας δεν μιλούσε ανοιχτά με τον γιο του και δεν τον άκουγε σε θέματα που ήθελε να τα απαντήσει ο πατέρας.Σήμερα, οι σχέσεις τους έχουν αλλάξει με τους δύο τους να μιλούν, να συζητούν για «αντρικά θέματα».
Σχέση πατέρα-κόρης
Η σχέση πατέρα – κόρης χαρακτηρίζεται μια σχέση μοναδική.Στα μάτια της κόρης βλέπουν τον μπαμπά ως πρότυπο του άλλου φύλου και ως πρότυπο συζύγου.Σήμερα, η σχέση τους έχει έρθει πιο κοντά αφού παλιότερα πιο κοντά στην κόρη ήταν η μητέρα της, όχι από αδιαφορία ή ανικανότητα αλλά ήταν ο ρόλος που αναλάμβανε κάθε γονέας.
Αλλαγές που επήλθαν
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας και των επιστημών και η εξάπλωση τους σε μια μεγάλη μερίδα χωριόν ήταν ένας από τους μιο σημαντικούς λόγους που επηρέασαν τις αξίες, τις αντιλήψεις και κατά συνέπεια τη συμπεριφορά των ανθρώπων.Η μοντέρνα καινωνία χαρακτηρίζεται από φαινόμενα όπως η εκκοσμίκευση, η εκδημοκρατικοποίηση και ο ατομισμός.Ως αποτέλεσμα νέες αξίες και κανονιστικοί θεσμοί έχουν δημιουργηθεί και εξαπλωθεί ανάμεσα στις δυτικές κοινωνίες.Ο ιδεολογικός πλουραλισμός, η σχετικότητα, η ρευστότητα και η ανεκτικότητα είναι βασικά στοιχεία τα οποία έχουν αναπτυχθεί.Οι γενικές αυτές κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές συνοδεύτηκαν από μια σειρά αλλαγών στους διάφορους κοινωνικούς θεσμούς όπως η οικογένεια.Ο ρόλος των γυναικών μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία γενικότερα έχει ενδυναμωθεί, αφού σήμερα διεκδικούν το δικαίωμα μόρφωσης τους, ένταξη στην αγορά εργασίας είναι οικονομικά ανεξάρτητες, διεκδικούν μεγαλύτερη νομική ισότητα, έχουν περισσότερη ελευθερία στις κοινωνικές και σεηουαλικές τους σχέσεις εωώω παράλληλα μπορούν να ελέγξουν τη γονιμότητα τους μέσω σιαφόρων ιατρικών μεθόδων.
Αυτές οι θεμελιακές αλλαγές έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της ελευθερίας και των προσωπικών επιλογών στις συμπεριφορές τους.Έτσι οι σύγχρονες τάσεις εμπερικλείουν σεξουαλικές εμπειρίες σε μικρότερες ηλικίες, λιγότερους γάμους, καθυστέρηση ή ακόμα και μη πραγματοποίηση γάμου, λιγότερα παιδιά, αύξηση των γεννήσεων εκτός γάμου, με μεγαλύτερα ποσοστά διαζυγίων και κατ’επέκταση αύξηση των μονογονεϊκών και θετών οικογενειών και αύξηση των δεύτερων και τρίτων γάμων.Αυτές οι ραγδαίες αλλαγές έχουν μεγαλύτερη επίδραση παρά τα ηθικά και θρησκευτικά συστήματα.Οι γονείς έχουν χάσει την εηουσία που κατείχαν στις παραδοσιακές κοινωνίες προς τα παιδιά τους.Η κοινωνία έχει γίνει λιγότερο αυστηρλη και δημοκρατική κυρίως προς τα νεαρά μέλη της.Στις μοντέρνες κοινωνίες οι άνθρωποι έχουν τον πρώτο λόγο στην επιλογή συντρόφους.Η ρομαντική αγάπη είναι το πρώτιστο χαρακτηριστικό ενός επιτυχημένου γάμου και το άτομο στη σύγχρονη κοινωνία κατευθύνεται στη δημιουργία ενός γάμου που να ικανοποιεί τις σωματικές, ψυχολογικές και πνευματικές τους ανάγκες δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στη μεγαλύτερη προσωπική ευτυχία, δεδομένο το οποίο είναι ένα γνήσιο προϊόν της βιομηχανικής κοινωνίας
Η οικογένεια αποτελεί πεδίο διαμάχης μεταξύ της παράδοσης και της νεωτερικότητας τόσο σε καθημερινό όσο και σε συμβολικό επίπεδο.Το χαμένο καταφύγιο της οικογένειας αποτελεί το θεσμό που περιβάλλεται με τα εντονότερα αισθήματα νοσταλγίας από κάθε άλλο θεσμό με ρίζες στο παρελθόν.Καθημερινά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι πολιτικοί και διάφοροι άλλοι οργανομένοι παράγοντες αφορμώμενοι από διάφορα περιστατικά κρούουν τον κώδικα του κινδύνου για την κατάρρευση της οικογένειας και μας καλούν να επιστρέψουμε στην παραδοσιακή οικογένεια.Ο ρυθμός αυτών των αλλαγών διαφέρει από χώρα σε χώρα αλλά οι τάσεις που παρουσιάζονται είναι παρόμοιες.
TEΛΟΣ
Μέλη Ομάδας:
Αλιάγας Αναστάσιος
Βλαχογιώργος Θωμάς
Αυγέρης Δημήτριος
Κάβουρας Απόστολος
Θεοδωρόπουλος Θεόκλητος
Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Κοκόλη Αντριάνα ΠΕ02
Περιεχόμενα
1.Εισαγωγή
2.Ποιος είναι ο ρόλος και ποια η συμπεριφορά του πατέρα στα παρακάτω κείμενα;
I. Του Νεκρού Αδελφού, Παραλογή
II. Ερωτόκριτος, Β. Κορνάρος
III. Στέλλα Βιολάντη, Γρ. Ξενόπουλος
IV. Ματωμένα Χώματα, Διδώ Σωτηρίου
3.Ο θεσμός της οικογένειας παλιότερα και σήμερα
4.Η πατριαρχική οικογένεια και η δομή της
5.Οι σχέσεις των μελών παλιά και σήμερα
6.Ποιες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες συνέβαλαν στις αλλαγές που επήλθαν στο θεσμό της οικογένειας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.