Η γυναίκα μου έκανε χημειοθεραπείες και πονούσε. Ήμουν δίπλα της στο νοσοκομείο και όπως είχα ξαπλώσει κοντά της, στο κρεβάτι της, είδα μια γυναίκα που στεκόταν πάνω από τη σύζυγό μου, έχοντας το χέρι της ακουμπισμένο στο κεφάλι της γυναίκας μου και στο άλλο χέρι κρατούσε το σταυρό.
Μόλις τη βλέπω, τρομάζω και τη ρωτάω «ποια είσαι εσύ;», αλλά είχε ήδη εξαφανιστεί . Η γυναίκα μου νόμιζε ότι παραμιλάω από την κούραση, αλλά εγώ δεν ξέχασα ποτέ τη μορφή αυτής της γυναίκας.
Μετά από μερικούς μήνες που αισθάνθηκε καλύτερα η συζυγός μου, γιατί μας είπαν οι γιατροί ότι προλάβαμε τον καρκίνο πριν εξαπλωθεί και σε άλλα ζωτικά όργανα, πήγαμε στην εκκλησία για να ανάψουμε κερί στην Παναγία.
Εκεί λοιπόν δίπλα από το εικόνισμα της Παναγίας ήταν μια μεγάλη εικόνα της Αγίας Ελένης με τον γιο της Κωνσταντίνο. Άρχισα να κλαίω γιατί τότε κατάλαβα ότι η Αγία ήταν αυτή που θεράπευσε τη γυναίκα μου και την έφερε και πάλι όρθια κοντά στα παιδιά μας.
Κλαίω γιατί μέχρι τότε ένα κερί άναβα στην Παναγία και δεν έδινα σημασία στους Αγίους. Κι όμως η Αγία Ελένη βοήθησε την οικογένειά μου.
Γιώργος Αμπατζής
Το είδαμε εδώ: http://choratouaxoritou.gr/?p=50484
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.