Ομιλία κατά τη εορτή του αγίου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους.
Παρεκκλήσι Αγίου Χαραλάμπους Αγλαντζιάς(Νέου Χωρίου Κυθρέας)
Λευκωσία, 10 Φεβρουαρίου 2016
Μαζευτήκαμε όλοι σήμερα, Θεοφιλέστατε άγιε Μεσαορίας, τίμιο ιερατείο και ευσεβές εκκλησίασμα, για να τιμήσουμε τη μνήμη του αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους. Μαζευτήκαμε στον ιερό αυτό Ναό ο οποίος συγκινεί βαθύτατα κάθε Ορθόδοξο Ελληνοκύπριο της περιοχής του Νέου Χωρίου Κυθρέας, διότι μας θυμίζει την κατεχόμενη πατρίδα μας και ιδιαίτερα τον εκεί βεβηλωμένο Ναό μας, ο οποίος σαν σήμερα πανηγύριζε.
Θα ήθελα να μου επιτρέψετε, να πω στην αγάπη σας λίγα λόγια με αφορμή την εορτή του αγίου. Σ΄ ένα από τους Ψαλμούς του ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ ατενίζοντας το μεγαλείο της φυσικής δηγιουργίας, με ψυχή πλημμυρισμένη από ιερό θαυμασμό, αναφωνεί· «Κύριε, ο Κύριος ημών, ως θαυμαστόν το όνομά σου εν πάση τη γη» (Ψαλμ.8,2). «Κύριε, Κύριέ μας, πόσο θαυμαστό και ένδοξο προβάλλει το όνομά σου σ΄ όλη τη γη!». Και συνεχίζει παρακάτω· «ότι όψομαι τους ουρανούς, έργα των δακτύλων σου, σελήνην και αστέρας, α συ εθεμελίωσας» (4). «Βλέπω κατάπληκτος τους ουράνιους κόσμους, τα έργα που με τόση ευκολία δημιούργησαν τα δάκτυλά σου· βλέπω τη σελήνη και τα άστρα που συ στερέωσες στον ουράνιο θόλο».
Όλος ο φυσικός κόσμος, αγαπητοί μου, που μας περιβάλλει, από τα μικροσκοπικά στοιχειώδη σωματίδια που συγκροτούν την ύλη, μέχρι τους τεράστιους γαλαξίες που στροβιλίζονται στο διάστημα, προκαλεί σε όλους τον θαυμασμό και το δέος. Βλέποντας κανείς το απέραντο αυτό φυσικό Σύμπαν που μας περιβάλλει, με τα τρισεκατομμύρια άστρα, διαπιστώνοντας την καταπληκτική τάξι και αρμονία που επικρατεί στις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, ανακαλύπτοντας τους τέλειους φυσικούς νόμους που κυβερνούν τον κόσμο και μελετώντας την αόρατη και μυστηριώδη εκείνη δύναμι που λέγεται παγκόσμιος έλξι η βαρύτητα, η οποία συγκρατεί και συνέχει τα πάντα, δεν μπορεί παρά να ξεσπάσει σε δοξολογία και αίνο προς τον πάνσοφο και παντοδύναμο Δημιουργό και Πλάστη, τον άπειρο Θεό, και να αναφωνήσει: «Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε· πάντα εν σοφία εποίησας» (Ψαλμ. 103,24). «Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου». Είναι όντως θαυμαστός ο Θεός «εν τοις έργοις αυτού».
Όμως ακόμα πιο θαυμαστός είναι ο Θεός σ΄ ένα άλλο κόσμο που έπλασε. Ένα κόσμο επίγειο αλλά και ουράνιο, μια οικοδομή θεανθρώπι-νη. Και η οικοδομή αυτή, που είναι έργο της δεξιάς του Υψίστου, είναι η Εκκλησία. «Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών», όπως προφητικά διακηρύττει ο Δαβίδ (Ψαλμ. 117,23).
Η Εκκλησία είναι ένας άλλος ουρανός, ένας ουρανός πνευματικός. Ήλιος είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Σελήνη είναι η Υπεραγία Θε-τόκος. Και αστέρες πολύφωτοι στο νοητό αυτό στερέωμα είναι οι αναρίθμητοι άγιοι. Γι΄ αυτό ένα τροπάριο λέει: «Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία ανεδείχθη, άπαντας φωταγωγούσα τους πιστούς, εν ω εστώτες κραυγάζομεν· τούτον τον Οίκον στερέωσον, Κύριε».
Κι αν είναι θαυμαστός ο φυσικός ουρανός με τα σμήνη των αστέρων, πολύ πιο θαυμαστός είναι ο πνευματικός ουρανός, η Εκκλησία, με τους αναρίθμητους αγίους της. Δεν γνωρίζω πόσοι από σας έχετε την καλή συνήθεια να διαβάζετε κάθε μέρα μαζί με την Αγία Γραφή και τους βίους των αγίων που γιορτάζουν. Όσοι το κάνετε, και πρέπει όλοι να το κα-νουμε, θα θαυμάζετε βλέποντας την ενάρετη ζωή που έζησαν· ενώ υπήρξαν άνθρωποι με αίμα και σάρκα, πολιτεύτηκαν στη γη σαν επίγειοι άγγελοι και ουρανοπολίτες.
Με την καθημερινή τους πάλη «προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας του σκότους, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφεσ. 6,12), δηλαδή προς τα αόρατα στρατεύματα του διαβόλου και των πονηρών δαιμόνων, κατάφεραν να συντρίψουν τις δυνάμεις του σκότους και να εξευτελίσουν αυτόν που καυχήθηκε ότι κατέχει τη γη στα χέρια του και την κυβερνά. Επιπλέον με τη συνεχή βία κατά της διεφθαρμένης φύσεώς τους και των ολεθρίων παθών που έφεραν μέσα τους, πέτυχαν να φτάσουν όσο ήταν δυνατό στο «καθ΄ ομοίωσιν» και υποδουλώσουν τη σάρκα στο πνεύμα.
Τα πνευματικά τους όμως αυτά κατορθώματα δεν τα πέτυχαν μόνο με τις δικές τους δυνάμεις και προσπάθειες. Η αγιότητά τους υπήρξε κυρίως αποτέλεσμα της δυνάμεως του Θεού. «Αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου» (Ψαλμ. 76,11). Διότι όπως λέει ο Κύριος, «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. 15,5).
Η χάρις του Θεού έχει τη δύναμι ένα τελώνη, δηλαδή ένα κλέφτη και άρπαγα, τον Ματθαίο, να τον κάνει ευαγγελιστή. Έναν κακούργο ληστή, κατάδικο για τα εγκλήματά του στην εσχάτη των ποινών, την σταύρωσι, να τον κάνει θεολόγο και πρώτο πολίτη του Παραδείσου. Μια μοιχαλίδα γυναίκα που άλλαξε πέντε άνδρες, την Σαμαρείτιδα, να την κάνει ισαπόστολο και μάρτυρα, την αγία Φωτεινή. Ένα βλάσφημο και φανατικό διώκτη της Εκκλησίας, τον Παύλο, να τον κάνει μέγιστο απόστολο και διδάσκαλο των εθνών. Μια πόρνη γυναίκα, που έζησε δεκαεφτά χρόνια μέσα στο βούρκο της ακολασίας, την Μαρία την Αιγυπτία, να την κάνει «νύμφη Χριστού» που να της προσκυνούμε την εικόνα.
Γι΄ αυτό και είπαμε προηγουμένως ότι είναι μεν θαυμαστός ο Θεός μέσα στα άστρα και στους γαλαξίες, στις θάλασσες και στα βουνά, στα φυτά και στα λουλούδια, στα ζώα και στον άνθρωπο, αλλά πιο θαυμαστός είναι στους αγίους που κατεργάζεται η χάρις του. Αυτό σημαίνει· «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού».
Εκεί όμως που θαυμάζει κανείς περισσότερο την δύναμι του Θεού είναι στη χορεία των μαρτύρων. Όποιος διαβάζει τα φρικτά βασανιστήρια που υπέμειναν οι άγιοι μάρτυρες για την πίστι τους στον Χριστό, τόσο πολύ μένει κατάπληκτος για την καρτερία και την αντοχή που επέδειξαν, ώστε αμφιβάλλει αν είναι πράγματι αληθινά αυτά που διαβάζει. Δεν πρέπει όμως να αμφιβάλλει γιατί τέτοια μαρτύρια, και χειρότερα, πέρασαν οι άγιοι σε όλες τις εποχές· οι νεομάρτυρες στην περίοδο της τουρκοκρατίας, οι νεώτεροι μάρτυρες της εποχής των διωγμών στα αθειστικά καθεστώτα, αλλά και οι αδελφοί μας χριστιανοί που σφαγιάζονται στις μέρες μας σαν τα πρόβατα από τους φανατικούς μουσουλμάνους.
Ένας τέτοιος θαυμαστός μάρτυρας είναι και ο άγιος ιερομάρτυρας Χαράλαμπος που γιορτάζουμε σήμερα. Πέρασε κι αυτός φρικτά και απερίγραπτα μαρτύρια για την πίστι του Χριστού. Σε βαθύτατο γήρας, σε ηλικία 113 ετών, τον έγδαραν ζωντανό, τον κάρφωσαν, τον έβαλαν στη φωτιά και τέλος τον αποκεφάλισαν.
Όταν ακούμε τους βίους των μαρτύρων, εκτός από τον θαυμασμό που αισθανόμαστε προς αυτούς, θέτουμε μέσα μας και το ερώτημα: Πως άντεξαν αυτοί οι άνθρωποι τόσα μαρτύρια. Και όχι απλώς τα υπέμειναν, αλλά τα υπέμειναν και με χαρά. Και ένα δεύτερο ερώτημα: Αν καλέσουν κ΄ εμάς σήμερα να μαρτυρήσουμε για την πίστι μας, αν μας βάλουν το κοφτερό μαχαίρι στον λαιμό και μας υποχρεώσουν να αρνηθούμε τον Χριστό, αν μας υποβάλουν σε βασανιστήρια φοβερά, όπως τον άγιο Χαράλαμπο, η τον άγιο Γεώργιο, η την αγία Παρασκευή, η τους Σαράντα Μάρτυρες, η τους σημερινούς μάρτυρες, θα αντέξουμε; Θα μείνουμε πιστοί «άχρι θανάτου»;
Αδελφοί μου, μπορεί να έλθει κάποτε τέτοια στιγμή. Τίποτα δεν αποκλείεται. Όμως ας μη φοβόμαστε κι ας μη τρομάζουμε. Εκείνη τη στιγμή δεν θα είμαστε μόνοι. Εκείνος που είπε «ιδού εγώ μεθ΄ υμών ειμι πάσας τας ημέρας» (Ματθ. 28,20) δεν θα μας εγκαταλείψει. Θα δώσει και σε μας τη δύναμι, όπως την έδωσε και σ΄ όλους τους μάρτυρες, ώστε να τον ομολογήσουμε, και αν χρειαστεί και να μαρτυρήσουμε.
Αλλά οι μεγάλες ομολογίες αρχίζουν από τις μικρές. Πως θα ομολογήσουμε τον Χριστό τότε μπροστά στους δημίους, αν τώρα ντρε-πόμαστε να κάνουμε τον σταυρό μας δειλιάζοντας σ΄ ένα ειρωνικό χα-μόγελο, όταν ντρεπόμαστε να διαμαρτυρηθούμε τη στιγμή που ακούμε να βλασφημείται το άγιο όνομά του, όταν ντρεπόμαστε να ομολογήσουμε την πίστι μας μπροστά σε κοσμικούς ανθρώπους;
Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα μικρά και εύκολα ώστε, όταν έλθουν τα μεγάλα και δύσκολα, να τον ομολογήσουμε με παρρησία στους ανθρώπους, για να μας ομολογήσει και αυτός σαν δικούς του μαθητές μπροστά στον Πατέρα του τον Ουράνιο όταν έλθει στην Βασιλεία του. Αμήν.
Αρχιμ. Επιφάνιος Κ. Χατζηγιάγκου
Προιστάμενος Ι. Μητροπολιτικού Ναού
Αγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.