Ετικέτες

14.10.17

Η εκστρατεία των αθέων κατά της Εκκλησίας

Αποτέλεσμα εικόνας για καντιωτης αυγουστινος
*Το έβλεπε εδώ και χρόνια ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης αυτό που ερχόταν στην χώρα μας. Και να που φτάσαμε στην σημερινή τραγική κατάσταση όπου οι άθεοι πολεμάνε την Εκκλησία του Χριστού με μίσος και εχθρότητα..

Το Μητροπολίτου Φλωρίνης Αγουστίνου Ν. Καντιώτου

~ Ζομε, γαπητοί μου, σ δύσκολη ­ποχή, σ πιστα χρόνια. πιστία κυριαρχελλοτε, δν τολμοσε νθρωπος δημοσίως ν βλαστημήσ τ θεα, κανείς. ν καμμι φορ κάποιος τ τολμοσε, χίλια χέρια σηκώνονταν ν τν χτυπήσουν, δν μποροσε ν σταθ.

Κι ν καμμι φορ παρουσιαζόταν κανένας κα λεγε τι δν ­πάρχει Θεός, Χριστός, Παναγιά, δν πάρχει κόλασις κα παράδεισος, το κλειναν τν πόρτα· κα γυναίκα του κόμα τν διωχνε.
πως σήμερα ποφεύγουν ναν ρρωστο μ ρρώστια μεταδοτική, τσι πέφευ­γαν τότε τν νθρωπο πο εχε προσβληθ π τ χειρότερη σθένεια, τν θεΐα κα πιστία. Στ χρόνια κενα βλάστημος κα θεος δν ταν νεκτός.
Τώρα μως τελευταα τ κακ προχώρησε. χι μόνο ατο πο πνε στ σχολει κα στ πανεπιστήμια κα μαθαίνουν μερικ γράμματα κα κάνουν τ σοφ κα γυρίζουν στ χωρι κα κάθονται στ καφενεο διπλοπόδι μ τ τσιγάρο στ στόμα κα τρνε τν δρτα το γεωργο κοπα, χι μόνο ατο λένε τι δν πάρχει Θεός, λλ κόμα κα στ βουν κα στ λαγκάδια, πλοϊκο χωριάτες κα βοσκο κα μικρ παιδι κα γρις γυνακες ­κος ν λένε τι δν πάρχει Θεός. Ενε χρόνια πιστα κα θεα.
Κα χι μόνο ρνονται τν πίστι, λλ κα ρισμένοι στς μέρες μας μισον τν κ­κλη­σία το Χριστο. Μοιάζουν μ λυσσασμένο σκυλί. πως τ σκυλ ταν λυσσάξ δν γνωρίζει κανένα λ­λ δαγκώνει κόμα κα τ φεντικό του, τσι κι ατοί, λυσ­σασμένα σκυλι το αἰῶνος μας, μισον θανασίμως τν κ­κλησία. ν ταν δυ­νατν θ γκρέμιζαν τος ναος κα θ σφαζαν τος κληρικος κα α­σοφόρους. Μήπως δν τ ε­δαμε ατ π τν με­ρν μας, ετε στν Κωσταντινούπολι ετε στ Βόρειο πειρο π τν μβρ Χότζα ετε στν Κύπρο π τν ττίλα ετε στ Σερβία κα τ Κόσσοβο; Κα λα ατ π τ μματα τς δι­εθνος ὑποκριτικς κοινωνίας, πο ­π τ μι κόπτεται γι δημοκρατικ δικαιώματα κι π τν λλη ξέρει ν νίπτ τς χε­ρας κα ν μνηστεύ τ γκλήματα.


λλ δν ενε μόνο ο θεοι τν ξένων κρα­τν, κενοι πο γκρέμισαν κκλησις κα ­παγόρευαν ν βαπτίζουν τ παιδι κα ποχρέωναν τος Χριστιανος κόμα κα ν λ­λάξουν τ νόματά τους. Ενε κα μερικο δικοί μας δ, πο μισον τν κκλησία κα θέ­λουν ν φαρμόσουν κα στν πατρίδα μας τέτοια θεα καθεσττα.
Κι μα τος ρωτήσς, Γιατί μισετε τν κ­κλησία, τί κακ σς κανε; παντον, τι τάχα κκλησία συμμάχησε μ τ κατεστημένο, τι ο παπδες κα ο δεσποτάδες ­πο­στηρίζουν τος πλουσίους, τ κεφάλαιο…
Ατ ενε ψέμα. Δν ξέρω τί γίνεται σ λ­λα δόγματα κα λλες θρησκεες, λλ ἐὰν ξ­ετάσουμε τ δική μας πίστι θ δομε, τι α­τς πο δρυσε τν κκλησία μας, Κύρι­ος μν ησος Χριστός, ζησε πτωχς στν κό­σμο κα στηλίτευσε τ φιλαργυρία. Κανένας λλος δν λεγξε τν πλουτισμό, τν πλε­ονεξία, τν δικία, πως Χριστός. κενος ενε πο ε­πε, τι δυ πράγματα δν συμβιβάζον­ται· γάπη το χρήματος κα γάπη το Θεο, τ ν ­γαπς τ λεπτ κα ν γαπς τ Θεό (βλ. Ματθ. 6,24). Ατ τ πράγματα ενε συμ­βίβαστα. πως δυ πόδια δ χωρνε σ να παπούτσι, τσι μέσα στν δια καρδι δ μπορες ν βάλς τν γάπη το χρήματος κα τν γάπη το Θεο. «Ο δύνασθε Θε­ δουλεύειν κα μαμων»· «κανείς δν μπορε ν ­χ δύο κυρίους· διότι τν να θ μισή­σ κα θ γαπήσ τν λλο, θ προσηλωθ στν να κα θ περιφρονήσ τν λλο» (Ματθ. 6,24). Τ επε καθαρ Χριστός.
Θ πς σως τ ξς. ― Χριστς βέβαια ενε καλός. Πιστεύω γ στ Χριστό. λλ ο παπδες κμεταλλεύονται τ θρησκεία κα θησαυρίζουν…
Δν ξέρω, παναλαμβάνω, τί γί­νεται λλο στν κόσμο. λλ δ στν πατρίδα μας ο παπδες ενε λοι φτωχοί, φτωχαδάκια. Πόσους παπδες χει λλάς; ­κτ χιλιάδες περίπου; Πηγαίνετε παντο κα ρευνστε· στν πειρο, στ Μακεδονία, στ Μορι κα στ νησιά· που ν πτε, θ δτε τι ο παπ­δες δν προέρχονται π τν ριστοκρατία. Γεννήθηκαν σ σπίτια φτωχά, μέσα σ ταπει­νς οκογένειες. Κανένα πλούσιο σπίτι, κανένας ψηλς ξιωματοχος, κανένας βαθύπλουτος φοπλιστς δν κάνει τ παιδί του παπ. Ψάξτε ν δτε. ν βρτε κάπου κληρι­κ ν ενε παιδ δικαστικο, εσαγγελέως, ­νωτέρου ξιωματικο λλου μεγάλου, θ ε­νε ξαίρεσις, πο δν καταργε λλ πιβεβαιώνει τν κανόνα. κλρος μας ενε «­στον κ τν στέων κα σρξ κ τς σαρκς» το λαο.
―Καλ τ παπαδάκια, θ πτε, λλ ο δεσποτάδες;
Δν ξέρω τί κάνουν ο λλοι δεσποτάδες, λλ πιτρέψατέ μου ν τολμήσω ν π κάτι γι τ μητρόπολί μου, πο μ γνωρίζει τόσα χρόνια. Μπορε κανες ν π ­τι πίσκοπός της γαπ τ λεπτά; ν ψάξετε τς τσέπες μου, χρήματα δ θ βρτε. π τν ρα πο γ­κα­ταστάθηκα χω κάνει μέτρητες λειτουργίες σ λες τς νορίες· π που­θεν δν π­ρα χρήματα, οτε να καφ δν ζήτησα. Δωρε­ν λειτουργ κα διδάσκω. κανα ­κατοντάδες χειροτονίες· δραχμή δν πρα. Κα τ μισθό μου τν δίνω λο. ­ταν πεθάνω, δ θ βρον τίποτε λλο κτς π να άσο κα μερικ βιβλία. Κα δν εμαι μόνος σφαλς.
Δν στέκονται λοιπν ο κατηγορίες ναν­τίον τς κκλησίας. λλος ενε λόγος πο τ μισον. κκλησία ενε ,τι τ χαλινάρι, πο δν φήνει τ λογο ν πέ­σ στ γκρεμό, ,τι τ φρένο, πο ποτρέπει τ ατοκίνητο π τ δυστύχημα. λλ πως τ λυσ­σασμένο λογο δαγκώνει τ χαλινάρι του, ­τσι κα ο χθρο τς κκλησίας, πο θέλουν ν ζον χωρς χαλινάρι, κατ τ κέφια τους, πιτίθεν­ται μ μσος κατ τς κκλησίας.
λλ κα γι ατος κόμα πο τν μισον κκλησία μας προσεύχεται. μες δν τος μισομε· τος γαπομε κι ατος κα προσ­ευχόμεθα κα γι ατος κα παρακαλομε τ Θεό. Κανένα δν μισε κκλησία· πως Χριστς πάνω στ σταυρό, πο ν τν καρφώνανε προσηύχετο γι τος σταυρωτάς του.
* * *
λλ προσοχή. ν κκλησία κανένα δ μισε, πρέπει μως ν πομε τι ατο πο μισον τν κκλησία κα τος κληρικούς, α­το πο βρίζουν Θε κα Παναγία, ο ­χθρο το Χριστο κα δικτες τς κκλησίας, δν θά χουν καλ τέλος…
Τν Κυριακ μετ τ Χριστούγεννα μνημονεύουμε τι νας βασιλις κακοργος, ρδης, – τί κανε; Πρε μαχαίρι κα σφαξε πόσους; 14.000 βρέφη! ­πως χασάπης σφάζει τ ρνάκια, τσι ατς σφαξε 14.000 παιδάκια. Γιατί; λπιζε, τι μεταξ τν παιδιν θ ταν κα Κύριος μν ησος Χριστός. Κα ατ μν σν γγελούδια πγαν πάνω στν οραν κα ψάλλουν τ λληλού­ια. ­ρδης μως τί γινε; μένα ρωττε; Διαβάστε ν δτε τί λέει στορία. ρρώστη­σε, πεσε κατάκοιτος στ κρεβάτι, γέμισε πλη­γς πο τρεχαν πύον, σάπισε, βρώμισε, σκου­λήκιασε· τσι πέθανε κα παρέδωσε τν ψυχή του. Κα μόνο ατός;
πάρχει κα λλο παράδειγμα· ουλια­νς Παραβάτης. Ατς ζησε με­τ τριακόσια χρόνια. Κατεδίωξε τν κκλησία, θελε ν πανα­φέρ τν εδωλολατρία, ν σβήσ τ ­νομα το Χριστο ν μν κούγεται. Τ τέλος του ποιό ταν; κανε πόλεμο, κα πάνω στ μάχη να βέλος, μία σαΐτα, τν χτύπησε στ στ­θος. Γέμισε τότε τ φούχτα του αμα καί, τν ρα πο ξεψυχοσε πλέον, τ σκόρπισε στν έρα κα επε· «Νενίκηκάς με, Ναζωραε»· Χριστέ, μ νίκησες.
Κανείς δ μπορε ν νικήσ τ Χριστό, χι. ποιος ντιτίθεται ―σημειστε το―, ,τι κι ν ενε, μικρς μεγάλος, νθρωπος σύστη­μα, ποιος πάει κόντρα μ τ Χριστό, θ γίν στάχτη. πάρχει Θεός, πάρχει Χριστός!
* * *
Βουλστε τ ατιά σας, δελφοί μου. Μν ­κοτε τί λέει νας κι λλος. Κρατστε τν πίστι στ Χριστό, τν πίστι τν πατέρων μας, βαθει στν ψυχή σας. Καμμιά δύναμις ν μ μπορέσ ν τν ξερριζώσ.
Ατ εχα ν σς π κα ατ ν πιστεύετε. Ν κοτε τν κκλησία μας. Κι ταν πλησιάσ τ τέλος τς ζως μας, ν μν ενε ­πως τ τέλος το ρδου, πο ποδοκιμάστηκε π τν παντοδύναμο Θεό, λλ τ τέλος μας ν ενε πως το λστο, πο πάνω στ σταυρ επε «Μνήσθητί μου, Κύριε, ταν λθς ν τ βασιλεί σου» (Λουκ. 23,42).

πσκοπος Αγουστνος

πομαγνητοφωνημνη μιλα, ποα γινε στν . να γ. Νικολάου δρούσης – Φλωρίνης τν 29-12-1976.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.