ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: "Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΟΥΔΑΣ Ο ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ"

Σήμερα Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017 πραγματοποιήθηκε η ετήσια εορτή της Ομάδος της Ελληνικής Νεώς, η οποία τίμησε τον Προστάτη Άγιό της Απόστολο Ιούδα τον Θαδδαίο (έστω και ετεροχρονισμένα). Μέλη και φίλοι της ομάδος παρακολούθησαν τη θεία λειτουργία μετ' αρτοκλασίας, που τελέστηκε στον Ι. Ν. Ζωοδόχου Πηγής στον Άλιμο. Στο πρωινό που ακολούθησε έγινε μία ανασκόπηση των δραστηριοτήτων της ομάδος μας και προγραμματίστηκαν νέες δράσεις και σχεδιασμοί στο κοντινό ή πιο μακρινό μέλλον. Επίσης, αναγνώστηκε η παρακάτω ομιλία από τον υπεύθυνο επικοινωνίας και διαχειριστή του ιστολογίου μας κ. Γεώργιο Κεφαλιακό.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΟΥΔΑΣ Ο ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Σεβαστέ μας Πατέρα Διονύσιε, μέλη της Ελληνικής Νεώς, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

«Ὄφελον ἀνείχεσθέ μου μικρὸν...», όπως ζητά και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στο σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα (Β΄ Κορ, ια΄, 1-6).

Σας καλωσορίζουμε στην ετήσια εορτή μας, αν και ετεροχρονισμένα, διότι ο Απόστολος Θαδδαίος, όπως ξέρετε τιμάται στις 21 Αυγούστου αλλά λόγω πολλών κωλυμάτων, λόγου χάρη  τυγχάνει να πέφτει μέσα στον κύκλο των θερινών διακοπών,  η Ελληνική Ναυς κατόπιν και ευλογίας του Πατρός Λαυρεντίου-πνευματικού καθοδηγητή της ομάδας, έχει  θεσπίσει να εορτάζεται - συνήθως το διάστημα μεταξύ των μηνών Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου. Φέτος έχουμε την μεγάλη ευλογία, τη μεγάλη χαρά και για πρώτη φορά στα επτά περίπου χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας της Ελληνικής Νεώς τόσο στο πνευματικό όσο και στο εθνικό γίγνεσθαι, να εορτάσουμε τη γιορτή της ομάδας μας στον ιερό ναό της Ζωοδόχου Πηγής και δίπλα από τον ιστορικό ναό – δυστυχώς ερειπωμένο σήμερα - των Αγίων Αποστόλων όπου ανάμεσά τους στέκεται διαχρονικά ο διαπρύσιος κήρυκας του Ευαγγελίου και προστάτης μας Άγιος Ιούδας Ιακώβου ή Λεββαίος, ο επικληθείς και Θαδδαίος (Λκ.,στ΄,16, Μτ.,ι΄,3, Μρ.,γ΄,18). Πριν καταθέσω λίγες σκέψεις στην αγάπη σας θα ήθελα να κάνω μια μικρή ενδεικτική παρουσίαση του αδικημένου Αποστόλου μας.

Και είναι αδικημένος όχι μόνο διότι φέρει το όνομα «Ιούδας», που έστω και υποσυνείδητα μας θυμίζει τον δυσσεβή Ιούδα τον Ισκαριώτη, αλλά κι επειδή τα βιογραφικά στοιχεία του Αγίου δεν είναι γνωστά, ενώ επιπλέον είναι και συγκεχυμένα. (Να κάνω μια μικρή παρένθεση αναφέροντας ότι το όνομα Ιούδας σημαίνει επαινετός ή δοξασμένος. Το όνομα Ιούδας έφερε ο 4^ος υιός του Ιακώβ –υιού του Ισαάκ, εγγονού του Αβραάμ- και από το γενεαλογικό του δέντρο προήλθε ο Προφητάναξ Δαυίδ και πολλές γενιές αργότερα κατά σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μέσω της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου). Τα διάφορα βιογραφικά στοιχεία του Αποστόλου Θαδδαίου απορρέουν είτε από απόκρυφα ευαγγέλια (που δεν θεωρούνται ιδιαίτερα αξιόπιστα) είτε από δυτικούς συγγραφείς που λανθασμένα ταύτισαν τον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο με τον επίσης μεγάλο Άγιο Ιούδα τον Αδελφόθεο (τον αδερφό του Ιακώβου του Αδελφοθέου και συγγραφέα της ομώνυμης Καθολικής Επιστολής, τελευταίας πριν την Αποκάλυψη). Λανθασμένα ταυτίζονται οι δυο Άγιοι, διότι οι αδελφοί του Χριστού δεν πίστευαν σε αυτόν όσο Εκείνος ζούσε (Ιω.ζ΄,5). Πίστεψαν μόνο μετά την ανάσταση του Κυρίου και μετά τις συνεχείς εμφανίσεις Του στους μαθητές και όχι μόνο.

(Εκτενή έρευνα και μελέτη εκπονηθείσα υπό του θεολόγου κ. Μιχαήλ Μπερκουτάκη μπορεί να βρει κανείς στο ιστολόγιο της Ελληνικής Νεώς και συγκεκριμένα στον σύνδεσμο: https://ellasnafs.blogspot.gr/2017/05/blog-post_13.html)

Οι διάφορες διαδικτυακές πηγές και συναξαριστές αναφέρουν ότι ο Απόστολος Θαδδαίος καταγόταν από την Έδεσσα της Συρίας, γνώρισε τον Κύριο μας (αφού πρώτα ίσως διετέλεσε και μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου), επιλέχθηκε από τον Κύριο ως ένας εκ των δώδεκα, έζησε από κοντά θαύματα του Κυρίου, έκανε ο ίδιος θαύματα στο όνομά Του, βίωσε τον φόβο όταν ο Κύριος συνελήφθη και σταυρώθηκε, αλλά πήρε ασύγκριτο θάρρος βιώνοντας την ανάσταση, αργότερα την ανάληψη του Κυρίου και μετά την Πεντηκοστή κήρυξε το ευαγγέλιο στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας και της Μεσοποταμίας. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι απεβίωσε ειρηνικά, αφού πρώτα έφερε κοντά στον Χριστό πολύ κόσμο, άλλες αναφέρουν ότι μαρτύρησε για την πίστη του. Άσχετα με το πόσο ακριβείς είναι οι πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή, τις λεπτομέρειες της ζωής του ή τον τρόπο θανάτου του, σημασία έχει ότι αποτέλεσε αδιαμφισβήτητα, ως ένας εκ των δώδεκα Αποστόλων και άρα ως αυτόπτης του Λόγου (όπως λέει το απολυτίκιο του Αγίου: «Τὸν αὐ­τό­πτην τοῦ Λό­γου Ἰ­ού­δαν σή­με­ρον, τὸν καὶ Θαδ­δαῖ­ον κλη­θέν­τα, δεῦ­τε συμ­φώ­νως πι­στοί, ὡς προ­στά­την ἀ­κλι­νῆ, ὕ­μνοις τι­μή­σω­μεν · ὅ­τι ὀ­νό­μα­τι Χρι­στοῦ, τῶν σω­μά­των τὰς πλη­γάς, ἐ­πή­ρει­άν τε δαι­μό­νων, ἀ­πε­λαύ­νει λύ­σιν πα­ρέ­χων, ἀμ­πλα­κη­μά­των ἐν τῇ μνή­μῃ αὐ­τοῦ»), έναν από τους πυλώνες της Μιας, Αγίας, Αποστολικής και Καθολικής Εκκλησίας μας, της οποίας έχουμε την μεγάλη ευλογία να είμαστε μέλη όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Ακούγοντας λοιπόν τις πληροφορίες αυτές σχετικά με τον Άγιο Απόστολο Ιούδα τον Θαδδαίο θα μας ρωτήσει εύλογα ο κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός - και όχι μόνο - γιατί αποφασίσαμε και διαλέξαμε για προστάτη μας κάποιον Άγιο, άγνωστο και αδικημένο, λόγω του δυσώδους πλέον ονόματος που είχε την ατυχία να φέρει, εξαιτίας του δυσσεβούς Ιούδα του Ισκαριώτη. 

Κύριος λόγος και αφορμή είναι πως  η εποχή του όπως και η εποχή μας  έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς. Ποιό είναι αυτό το σημείο αναφοράς; H επικράτηση και η  εδραίωση της Αδικίας.

Και πράγματι όπως η τότε ζωή κυλούσε πάνω σε ένα πλήρως ελεγχόμενο και διεφθαρμένο κοινωνικό σύστημα με τις εκάστοτε ισχύουσες αντιλήψεις του καιρού εκείνου, κυλούσε ταυτόχρονα, ενσωματωμένη και η αδικία με την  ανισότητα και την διάκριση  των κοινωνικών τάξεων.

Αυτό είναι αδικία.

Σήμερα μπορούμε να πούμε,  πως κάτι άλλαξε από τότε; Φυσικά όχι.

Η εκμετάλλευση του συνανθρώπου και η στέρηση της ελευθερίας του, του μεγαλύτερου δώρου που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο, δεν είναι  αδικία;

Σήμερα εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε πραγματικά ελεύθεροι; Η κοινωνία που ζούμε δεν υφίσταται - να μου επιτραπεί  η ξενόγλωσση λέξη - ένα «φασιστικό, ρατσιστικό μπούλινγκ» και στενάζει κάτω από την καταπίεση που μας έχει επιβάλει η Νέα Τάξη Πραγμάτων;

Κάπου εδώ δεν συναντάμε πάλι την αδικία;

Η στέρηση, η ανέχεια και πολλές φορές η απαγόρευση της πρόσβασης του ανθρώπου σε κοινωνικά αγαθά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, δεν συναντάται και στη σημερινή εποχή στην πράξη; Τα αποτελέσματα της δουλείας τότε -  τα αποτελέσματα των μνημονίων σήμερα. Βλέπουμε, αγαπητοί μου αδερφοί καμιά ουσιαστική διαφορά;

Φυσικά όχι. Παντού αδικία, αδικία, αδικία.

Έτσι καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα  ότι ο άνθρωπος ιστορικά δεν αλλάζει. Αλλάζει μόνο ο αξιακός κώδικας της κοινωνίας και τα κοινωνικά μεγέθη. Άρα, αυτά που γίνονταν τότε, τα ίδια ακριβώς δεν γίνονται και σήμερα; Τότε ο Απόστολος Θαδδαίος πλήρης από το ζωοποιό Άγιο Πνεύμα αψήφησε τη ζωή του και φώτισε την οικουμένη με το φώς της γνώσεως. Μίλησε στους συνανθρώπους του όχι με ξύλινη γλώσσα, αλλά μέσα από την καρδιά του. Δίχως «θα πρέπει» και «εφόσον», αλλά με το παράδειγμά του (το οποίο είναι και το ζητούμενο σήμερα) έλκυσε στην πίστη του Χριστού μυριάδες ψυχές. 

Έτσι ο Απόστολος δεν φοβήθηκε! Δεν μειδίασε! Στα κελεύσματα του κλειδοκράτορα και άρχοντος του κόσμου τούτου. Αλλά με αποφασιστικά και θαρραλέα βήματα κήρυξε το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας και αυτό τον οδήγησε στις ουράνιες μονές να χαίρεται και να αγάλλεται προσευχόμενος από εκεί για εμάς, τους αμαρτωλούς.

Σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, ο Άγιος Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος δείχνει τον δρόμο, όπως είχε πει ο αρχηγός της πίστεως μας Κύριος Ιησούς Χριστός: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη...» (Μτ. κη΄,19). Αυτό είναι το μήνυμα, που είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα να εφαρμοστεί. Σε ένα κόσμο αλλοπρόσαλλο, ακατανόητο, δυσδιάκριτο, διότι έφυγε από την πίστη του, έφυγε από την Αλήθεια που είναι ο Κύριος μας, ας υψώσουμε ψηλά τα πνευματικά λάβαρα και με σθένος, δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ας αρχίσουμε το δύσκολο έργο επανευαγγελισμού της πατρίδος μας και όλου του κόσμου. Ο χριστιανός έχει δύναμη και η δύναμη με τη χάρη του θεού γίνεται ισχυρός πολλαπλασιαστής ισχύος που καταλύει κάθε παγερή και σκληροτράχηλη καρδιά. Αρκεί να το τολμήσουμε.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και θα ήθελα να κλείσω με το Σύνθημα της ομάδος μας που είναι σε απόλυτη συμφωνία με το πνεύμα της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής (Λκ.θ΄,57-62): «Η αγάπη, για να εκδηλωθεί, βρίσκει πάντα έναν τρόπο, η αδιαφορία πάντα μια δικαιολογία».

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ