Ας ευχηθούμε ο Κύριος να αναπαύσει την ψυχή του αδελφού μας Κωνσταντίνου.
Ο αδερφός μας πολέμησε στα μαύρα χρόνια του εμφυλίου, οπότε και θεωρήθηκε νεκρός από τους γονείς του. Πρόσφερε στην εκπαίδευση ως καθηγητής. Πέθανε μόνος, με μόνο θησαυρό τις αναμνήσεις, αλλά και την σταθερή πεποίθηση ότι η προσφορά στην πατρίδα άξιζε τον κόπο. Ποτέ δεν το μετάνιωσε.
Έστω και τώρα ας βρεθούμε κάποιοι άγνωστοι προς εκείνον να τον μνημονεύουμε και ας του ανταποδώσει ο Κύριος την προσφορά του, δίνοντάς του ουράνιους θησαυρούς, αυτούς που τελικά έχουν αξία και που δεν θα χαθούν ποτέ, στους αιώνες των αιώνων...
Παρακαλώ, ας μην ξεχνάμε και τα υπόλοιπα αδέρφια μας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.