Για την καλλιέργεια της καρδιάς χρειάζεται οπωσδήποτε κόπος και πόνος. Να πονέσουμε για να συμπονέσουμε και να κοπιάσουμε για να κερδίσουμε. Διαφορετικά δεν γίνεται. Η συμπόνια, η συμπάθεια, η καλοσύνη, η ευγένεια, η υποχωρητικότητα, η ανεκτικότητα θα δημιουργήσει ένα κλικ στην καρδιά. Θ’ αρχίσει να λιώνει ο πάγος και τα νερά θα ποτίσουν τον κήπο μας. Θ’ ανοιχθεί παράθυρο, για να μπει αέρας, ήλιος, φως για την καλλιέργειά μας απαραίτητα. Η σκοτεινιά, η μοναξιά, η παγωνιά δεν συνδράμουν για καμία καλλιέργεια.
Η καλλιέργειά μας περνάει από τον άλλο και έτσι φαίνεται. Το ερμητικό κλείσιμο στον εαυτό μας και η αδιαφορία για τους άλλους σημαίνει αντίδραση για κάθε καλλιέργεια. Μερικές φορές μένουμε θεατές του πόνου του άλλου, απλοί παρατηρητές, ενίοτε και αναλυτές και κριτές και φωνασκούντες, αλλά δίχως κανένα προσωπικό κόστος και καμία συμμετοχή. Δεν περνά ο πόνος του άλλου από την καρδιά μας, δεν μας αγγίζει, δεν περνά στην προσευχή μας. Φθάνει εμείς να μην πονάμε, να περνάμε καλά, να ευχαριστούμε το Θεό για την ατέλειωτη ευτυχία μας. Φθάνει που θα είμαστε «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων» άρπαγες και μοιχοί και μάλιστα και σαν και αυτόν τον παλιοτελώνη.
Για να επιτευχθεί η καλλιέργεια της καρδιάς μας χρειάζεται η συσταύρωσή μας με τον Χριστό, η άρση του σταυρού του πλησίον και η άρση του προσωπικού μας σταυρού, για την όδευση του δικού μας Γολγοθά, από την κορυφή του οποίου και εμείς θα αγαπήσουμε αληθινά και θα συγχωρήσουμε εγκάρδια, για ν’ αναστηθούμε στη συνέχεια. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Διαφορετικά δεν γίνεται. Πρέπει να νιώσουμε ότι η βοήθεια του αδερφού μας είναι βοήθεια δική μας, αφού μέσα στην Εκκλησία είμαστε όλοι ένα εν Χριστώ.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Παθοκτονία", μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, εκδόσεις "Εν πλώ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.