Μπορούν να κοινωνούν όσοι και όσες έχουν προγαμιαίες σχέσεις ;

  

Ἕνας, λοιπόν νεαρός, ἔχει σήμερα προγαμιαῖες «σχέσεις».  Κάνει μερικές μέρες ἀποχή, νηστεύει, ἐξομολογεῖται, καί ζητεῖ νά κοινωνήσει.

Καί μετά, τι;  Ἔχοντας  ὡς «ἐφόδιο» τήν Θ. Κοινωνία (!)  θά  συνεχίσει τό «ἔργο» του.  Μπορεῖ, λοιπόν, ὁ Ἱερέας νά τοῦ ἐπιτρέψει τήν Θ. Κοινωνία;

 

     Ὁ συγκεκριμένος νεαρός δέν πῆγε ἐν μετανοίᾳ στήν Ἐξομολόγηση, ἀλλά πῆγε ἁπλά νά πάρει τήν ἄδεια γιά νά κοινωνήσει. Ὅμως, ἡ Ἐξομολόγηση προϋποθέτει μετάνοια, καί μετάνοια σημαίνει ἀποκοπή ἀπό τήν ἁμαρτία, διαφορετικά (χωρίς αποκοπή) δέν ὑπάρχει  μετάνοια. 

Ἀλλά χωρίς μετάνοια κανονικά δέν πρέπει νά δίνεται ἄφεση ἁμαρτιῶν, επομένως έτσι δέν ὑπάρχει καί πραγματική Ἐξομολόγηση! Πῶς, λοιπόν νά  κοινωνήσει αὐτός ὁ νεαρός, τή στιγμή πού δέν ἔχει συγχωρηθεῖ ἡ ἁμαρτία του;   

Ἄν κοινωνήσει, μιμεῖται τόν προδότη Ἰούδα...! Εἶχε (ὁ Ἰούδας) στό μυαλό του στήν ἁμαρτία, στήν προδοσία τοῦ Χριστοῦ, κοινώνησε,  καί στή συνέχεια πήγε καί ἔκανε πράξη αὐτό  πού εἶχε στό μυαλό του.

Εμείς τί λέμε; «Οὐ φίλημά σοι δώσω καθάπερ ὁ Ἰούδας»! Αυτό ακριβώςὑποσχόμαστε στόν Χριστό ἐν ὥρᾳ Θ.  Κοινωνίας.  

Οἱ νεοφώτιστοι χριστιανοί τῆς Κορίνθου κοινωνοῦσαν ὅπως - ὅπως, μέ ἀποτέλεσμα νά τό «πληρώνουν» αυτό ἀκριβά.  

Ὁ  Απόστολος Παῦλος τούς ἔγραψε:  

«Ὅποιος  τρώει τόν  Ἄρτο καί πίνει τό Ποτήριο τοῦ Κυρίου μέ τρόπο ἀνάξιο γίνεταιἔνοχος ἁμαρτήματος ἀπέναντι στό Σῶμα καί στό Αἶμα τοῦ Κυρίου. Γι’αὐτό πρέπει νά ἐξετάζει κανείς προσεκτικά τόν ἑαυτό του, καί τότε νά τρώει ἀπό τόν Ἄρτο, καί νά πίνει ἀπό τό Ποτήριο. Γιατί ὅποιος τρώει τόν Ἄρτο καί πίνει τόν Οἶνο μέ τρόπο ἀνάξιο, χωρίς νά ἀναγνωρίζει  σ’ αὐτά τό Σῶμα τοῦ Κυρίου, αὐτό πού τρώει κι αὐτό πού πίνει φέρνουν πάνω του καταδίκη.

Ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατί ἔχετε ἀνάμεσά σας πολλούς ἐλαφρά καί βαριά ἀρρώστους, καθώς καί ἀρκετούς θανάτους...» (Α΄Κορ. 11:27-30).

Αὐτό πού θά πρέπει  ἐδῶ ἰδιαιτέρως νά μᾶς προβληματίσει,   εἶναι, πώς ὁ  Παῦλος αὐτά τά τόσο σοβαρά, δέν τά εἶπε  σέ χριστιανούς  πού ἔπεφταν σέ σαρκικά ἁμαρτήματα ἤ σέ ἄλλα μεγάλα ἁμαρτήματα, πού δέν χρειάζεται αὐτοεξέταση γιά νά τά «ἀνακαλύψεις» («προδίδονται» ἀπό μόνα τους, τύπτοντας τή συνείδηση).

Αλλά τά εἶπε σέ αὐτούς πού ἔπεφταν σέ  ἐλαφρά ἁμαρτήματα· θυμό, ὀργή, καταλαλιά καί τά σχετικά, πού γιά νά ἀνακαλυφθοῦν, «πρέπει νά ἐξετάζει κανείς προσεκτικά τόν ἑαυτό του» (Α΄Κορ.11:28).

Καί πολλοί Κορίνθιοι  χριστιανοί μεταλάμβαναν χωρίς νά κάνουν αὐτή τήν αὐστηρή αὐτοεξέταση, μέ ἀποτέλεσμα μετά νά ἀρρωσταίνουν βαριά  καί νά πεθαίνουν...! 

«Τί συμβαίνει καί μᾶς τυχαίνουν τέτοιες βαριές ἀρρώστιες, καί τόσοι πρόωροι θάνατοι;», ἔλεγαν ἐν ἀγωνίᾳ μεταξύ τους.  

«Ἐπειδή γάρ πολλοί πρός ἀλλήλους ἀποροῦσι, πόθεν οἱ ἄωροι θάνατοι, πόθεν αἱ μακραί νόσοι, λέγει ὅτι ἐξ ἁμαρτημάτων πολλλά τούτων τῶν ἀδοκήτων τήν ὑπόθεσιν ἔχει». (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁμιλία ΚΗ, εἰς Α΄Κορινθίους, P.G.61:234).   

Ἔρχεται, λοιπόν,  ὁ Παῦλος καί τούς ἐξηγεῖ,  ὅτι ὅλα αὐτά συμβαίνουν, ἐπειδή κοινωνεῖτε ὅπως, ὅπως. «Ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατί ἔχετε ἀνάμεσά σας πολλούς ἐλαφρά καί βαριά ἀρρώστους, καθώς καί ἀρκετούς θανάτους!» (Α΄Κορ. 11:30). Καί ταῦτα ἐπί «συγγνωστῶν», μάλιστα, και ἐλαφρῶν άς πούμε ἁμαρτημάτων.

Οἱ δέ προγαμιαῖες «σχέσεις» δέν ὑπάγονται  στήν κατηγορία τῶν «συγγνωστῶν», ούτε και ἐλαφρῶν ἁμαρτημάτων, (αλλά στίς βαριές και θανάσιμες αμαρτίες...) 

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ  Χρυσόστομος ἔχοντας ὑπό ὄψη του αὐτόν  τόν «τρομακτικό» λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, (ἀρρωσταίνετε καί πεθαίνετε, ἐπειδή κοινωνεῖτε ἀνάξια),  σχολιάζει:

«Ὁ Θεός, πολλές φορές παραχωρεῖ, αὐτούς πού κοινωνοῦν ἀνάξια, νά πέσουν στά χέρια τοῦ σατανᾶ (!),  γιά νά τούς βασανίσει!  Ὅταν λοιπόν ἀκούσεις ὅτι τυχαίνουν ἀρρώστιες,  ἐπιβουλές, συμφορές, πένθη, θάνατοι, γίνονται ἀκριβῶς γι’αὐτόν τόν λόγο..!».

(Ὁμιλία Ε΄, εἰς  Α΄πρός Τιμόθεον P.G.62:529).

 Καί ἀπευθυνόμενος στούς Ἱερεῖς, εἶπε:  

«Δέν θα εἶναι μικρή σας ἡ τιμωρία, ἄν εσείς ἐπιτρέψετε σέ κάποιον νά κοινωνήσει, ἐνῶ γνωρίζετε ὅτι ἔχει κάνει κάποιο ἁμάρτημα. Τό Αἷμα Αὐτοῦ θά ζητη­θεῖ ἀπό τά δικά σας χέρια! Προτιμῶ νά πεθάνω, παρά νά μεταδώσω τό Αἷμα τοῦ Δεσπότη ἀναξί­ως! Προτιμῶ νά ματώσω, παρά νά μεταδώσω τό φρικτόν Αἷμα τοῦ Χριστοῦ σέ ἀναξίους!». 

(Ὁμιλία ΠΒ, Εἰς τό κατά Ματθαῖον P.G  58:  744-5). 

Πρᾶγμα πού σημαίνει, πώς  μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἁμαρτίες πού διαπράττουμε  ὡς Ἱερεῖς, εἶναι ἡ «ἀπερίσκεπτη» μετάδοση τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ στά πνευματικά μας τέκνα πού ενώ ἔρχονται  σέ μᾶς τούς Ἱερεῖς, γιά νά σώσουν  τήν ψυχή τους  εμείς τά «ἀποτελειώνουμε»  πνευματικά…

Πηγή: "Θ. Κοινωνία & προγαμιαῖες «σχέσεις» - ὑπό ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη 
http://www.kivotoshelp.gr

http://hristospanagia3.blogspot.com

https://ixthis3.blogspot.com