Θεός και σύμπαν

Χρησιμοποιώντας την Αγία Γραφή, την αποκάλυψη του Θεού, αποκτάμε και γνώσεις για την φύση και το σύμπαν. Μαθαίνουμε ότι ο χρόνος και η ύλη έχουν αρχή, δηλαδή κάποτε δεν υπήρχαν, μέχρι την στιγμή που ο Θεός αποφάσισε να δημιουργήσει τον κόσμο. Αυτή η δημιουργία εκ του μηδενός είναι βασικό δόγμα της χριστιανικής θεολογίας.

Μέχρι την στιγμή που αρχίζει η δημιουργία των πάντων, δεν υπήρχε ούτε χώρος ούτε χρόνος ούτε κάτι άλλο. Μόνο ο Θεός, ο οποίος δεν έχει χρόνο, αρχή και τέλος, αλλά είναι μόνιμα ζωντανός, είναι ζωή που δεν οφείλει την ύπαρξή της κάπου αλλού. Αυτό ακριβώς το δεδομένο του Θεού, ότι είναι άχρονος, αγέννητος και αδημιούργητος, εκφράζεται στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Μωυσής ρωτά τον Θεό για το ποιος είναι, ποιο είναι το όνομά Του.

Και ο Θεός τοῦ απαντά: «Εγὼ εἰμὶ ὁ Ὤν» (Εξ.3,14), δηλαδή είμαι αυτός που είμαι, αυτός που υπάρχει, που ζει, ο αυθύπαρκτος, χωρίς να οφείλει την ζωή του αλλού. Στο εβραϊκό πρωτότυπο αυτή η μετοχή «ὤν» του ρήματος εἰμὶ (hayah) είναι το περίφημο Τετραγράμματον όνομα του Θεού (יהוה), που μάλλον προφερόταν ως Γιαχβέ.

Ο Θεός δημιουργεί πρώτο τον πνευματικό κόσμο και έπειτα τον υλικό. Η δημιουργία του πνευματικού κόσμου δεν περιγράφεται στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Γενέσεως, αλλά συνάγεται από άλλα χωρία της Αγίας Γραφής. Πνευματικός κόσμος ήταν οι Άγγελοι, τα πρώτα νοήμονα πλάσματα του Θεού.

Συνηθίζουμε να αποκαλούμε τον πνευματικό κόσμο άυλο, αλλά κατ΄ ακρίβειαν άυλος είναι μόνο ο Θεός. Τα πνεύματα, οι αγγελικές δυνάμεις, δεν είναι εντελώς άυλες, αλλά πλάστηκαν με άλλο τρόπο και άλλα χαρακτηριστικά από τον υλικό κόσμο, αποτελούνται δηλαδή από κάποια «δομικά υλικά», τα οποία μας είναι άγνωστα και αόρατα. Ίσως θα ήταν πιο σωστό να μιλάμε για πνευματική ύλη και κοσμική ύλη.

Μετά την δημιουργία του πνευματικού κόσμου, ο Θεός δημιουργεί το σύμπαν, την κοσμική ύλη και ενέργεια, το οποίο θέτει σε κίνηση. Το σύμπαν από τότε μέχρι σήμερα κινείται, συστέλλεται και διαστέλλεται. Το πώς ακριβώς και πότε δεν μας το φανερώνει ο Θεός, μέσω της Αγίας Γραφής. Μας άφησε να το βρούμε, αν θέλουμε, μέσω των θετικών (ή φυσικών) επιστημών!

Το μόνο που αναφέρει η Γένεσις είναι όλα αυτά έγιναν σε έξι ημέρες δημιουργίας, χωρίς αυτό να σημαίνει έξι 24ωρα, όπως σωστά επισήμαναν οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας μας, όπως ο Μέγας Βασίλειος, στους λόγους του Εξαήμερος: «ὥστε κἄν ἡμέραν εἴπης κἄν αιῶνα, τὴν αὐτὴν ἐρεῖς ἔννοιαν» (Β΄44). Οι έξι ημέρες της δημιουργίας είναι έξι χρονικά διαστήματα, όχι ημερονύκτια. Στο τέλος της δημιουργίας, ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο, ο οποίος έχει ταυτόχρονα σωματική και ψυχική φύση.

Πηγή: από το βιβλίο "ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΑ", σελ. 10-11, Διόδωρος Ράμμος (ιστορικός - αρχαιολόγος)