Η προέλευση του κακού

Στο τέλος της δημιουργίας, ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο, ο οποίος έχει ταυτόχρονα σωματική και ψυχική φύση.

Μέχρι εδώ όλα βαίνουν καλώς, όλα είναι καλά λίαν, μέχρι που το κακό εισβάλλει στην ζωή του ανθρώπου. Τόσο η φιλοσοφία όσο και η θρησκεία καλείται να απαντήσει σε αυτό το οδυνηρό ερώτημα: γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο; Μήπως ο Θεός είναι ο δημιουργός του κακού; Η απάντηση είναι όχι.

Το κακό δημιουργήθηκε από μόνο του και για την ακρίβεια, δεν είναι το κακό ως κατάσταση αλλά ο Κακός, ως πρόσωπο. Από τους αγγέλους που είχε δημιουργήσει ο Θεός, ο κορυφαίος λεγόταν Εωσφόρος (Lucifer). Kάποια στιγμή ο Εωσφόρος υπερηφανεύτηκε, κυριεύθηκε από έπαρση και εγωισμό, και θέλησε να γίνει θεός στην θέση του Θεού.

Αυτή η υπερηφάνεια αμέσως αποξένωσε και απομάκρυνε τον Εωσφόρο από τον Θεό, διότι ο Θεός είναι ταπεινός, δεν έχει σχέση με την υπερηφάνεια. Η αποστασία του Εωσφόρου επηρέασε και άλλους αγγέλους, που τον μιμήθηκαν, και έτσι προέκυψε μια ολόκληρη ομάδα αγγέλων, που απομακρύνθηκαν από την αγάπη του Θεού, αποστάτησαν, ξέπεσαν και έγιναν ακριβώς το αντίθετο από τον Θεό.

Έτσι δημιουργήθηκε το κακό, από μόνο του, από την κακή χρήση της ελευθερίας. Ο Διάβολος μισεί τον Θεό, την αλήθεια του Θεού, την λογική του Θεού, την δημιουργία του Θεού, τον ίδιο τον άνθρωπο. Ενώ θέλει να καταστρέψει τον άνθρωπο, ταυτόχρονα θέλει να υποχρεώσει τους ανθρώπους να μην λατρεύουν τον Θεό, αλλά να προσκυνούν τον Εωσφόρο και να τον λατρέψουν σαν θεό.

ΠΗΓΗ: από το βιβλίο "ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΑ", σελ. 11-12, Διόδωρος Ράμμος (ιστορικός - αρχαιολόγος)