Ο Θεός σ΄αυτούς που θέλουν χαρίζει μετάνοια

Στην ιερά Μονή του Αγίου Παύλου, καθώς μου διηγήθηκαν οι Πατέρες εκεί, κι ο αγαπητός μου Π. Ανδρέας ζούσε ένα μοναχός με το όνομα Γρηγόριος, άνθρωπος από τον κόσμο ακόμη, πολύ στρυφνός, δύστροπος και σ΄όλα ανάποδος.

Καλημέρα αν του έλεγες οπωσδήποτε θα σ΄έβριζε, αλλά ήταν και πολύ ενοχλητικός, φορτικός και απαιτητικός και γενικά προς όλους τους Πατέρες φέρονταν πολύ σατραπικά και μιλούσε πάντα με υποκριτικό ύφος. Οι Πατέρες βέβαια, για να έχουν μισθό από το Θεό, τον έκαναν υπομονή και έλεγε ο ένας τον άλλον, αδελφόν όπως ο πανάγαθος Θεός κάνει υπομονή τα ελαττώματα και αμαρτήματα μας έτσι κι εμείς ας κάνουμε υπομονή του αδελφού μας την ιδιοτροπία, να οικονομήσουμε κι αυτόν τον ασθενή στο πνεύμα και στην πίστη.
Αυτός ,όμως από συνέργεια του Σατανά, εκμεταλλευόταν την υπομονή των Πατέρων και τη θεωρούσε για αδυναμία. Έτσι πιο πολύ αποθρασυνόταν και αυθαδείαζε. Αλλά ο ουράνιος Πατέρας μας, πού γνωρίζει και υπομένει όλων των ανθρώπων την δυστροπία, την κακία και τα αμαρτήματα "ο μη θέλων τον θάνατον του αμαρτωλού, ως το επιστρέψαι και ζείν αυτών και είς επίγνωσιν αληθείας ελθείν", πανσόφως οικονόμησε την σωτηρία και διόρθωση του ταλαίπωρου αυτού Γερο-Γρηγόρη, ο οποίος από την πολλή φιλονικία, μια μέρα κατάλαβε πως δεν έχει κανένα φίλο. Διότι όλοι  απέφευγαν την συναναστροφή και συνομιλία μ΄αυτόν, επειδή όσες φορές τον πλησίαζαν βρίσκανε τον μπελά τους.
Τότε ο Γερό - Γρηγόρης άρχισε να σκέπτεται στα σοβαρά και τα μάτια του τρέχανε σαν βρύσες τα δάκρυα. Τόση δε μεγάλη μεταβολή του έδωσε ο Θεός, πού από το παράπονό του αρρώστησε κι έπεσε στο κρεββάτι βαριά για να πεθάνει.
Μέχρι τότε δεν ήθελε ούτε να κοινωνήσει, και στη Εκκλησία με το ζόρι πήγαινε.
Οι Πατέρες πήγαν να τον μεταφέρουν στο Νοσοκομείο του Μοναστηριού, για να μπορεί ο αδελφός νοσοκόμος να περιποιείται κι αυτόν μαζί με τα άλλα γεροντάκια που ήταν εκεί.
Μόλις άκουσαν τα άρρωστα γεροντάκια, ότι θα πάνε εκεί τον Γερο - Γρηγόρη, τότε μ΄ένα στόμα είπαν : " Πατέρες αν φέρεται εδώ τον Γρηγόριο, το΄τε εμείς πρέπει όλοι να φύγουμε πρώτα απ΄εδώ και ύστερα να φέρετε αυτόν.
Τόσο φόβο τον είχαν πάρει!
Οι Πατέρες της Μονής, για να μη σκανδαλίσουν τα γεροντάκια, που στις τελευταίες ημέρες της ζωής τους, θέλουν λίγο περισσότερη ησυχία, ετοίμασαν ένα δωμάτιο ακριβώς απέναντι από το Νοσοκομείο και βάλανε εκεί τον Γερο - Γρηγόρη, ο οποίος ύστερα από το πάθημα αυτό, πού αρκετά η περιφρόνηση των άλλων τον ταπείνωσε, τόσο, πού ήρθε σε μετάνοια ειλικρινή, και με συντριβή της καρδιάς και του φρονήματος, ζήτησε και παρακάλεσε τον ηγούμενο και τους Πατέρες να τον συγχωρέσουν για την κακή του συμπεριφορά και προτέρα κακή διαγωγή. Ζήτησε επίσης με δάκρυα στα μάτια να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει τα Άχραντα Μυστήρια.
Έτσι μετά από καθαρή Εξομολόγηση, ειλικρινή μετάνοια, συντριβή και ταπείνωσι του φρονήματος αληθινή, τον αξίωσε ο Θεός να λάβει την Θεία Κοινωνία το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και με το τελευταίο  αυτό εφόδιο παρέδωκε την ψυχή του και έτυχε με το έλεος του Θεού, να φύγει από τη ζωή αυτή με οσιακό θάνατο και με την ελπίδα της ψυχικής σωτηρίας να εισέλθει στην Βασιλεία των ουρανών.
Γεροντικό του Αγίου Όρους. Τόμος Β
Επιλογή: Μάριος Μιχαηλίδης.