Είναι φυσιολογικό να σε παίρνει από κάτω.
Όλοι κάποτε σπάμε. Άλλοι λιγότερο και άλλοι πιο πολύ.
Πρόσεξε όμως.
Πρόσεξε μην παραγνωριστείτε με το κρεβάτι σου. Πρόσεξε μην κολλήσουν πάνω σου οι πιτζάμες. Πρόσεξε μην τα παντζούρια σου, πάνε μέρες που δεν άνοιξαν. Πρόσεξε, μην αφήσεις τη περιποίησή σου – Ξέρεις… Τη μια μέρα, λούζεις μόνο το κεφάλι. Την άλλη το σώμα. Την άλλη μόνο τα πόδια κ.ο.κ. –
Πρόσεξε, μην ο χώρος γύρω σου, μένει το βράδυ ακατάστατος, και δεν σε ενοχλεί όταν τον βρίσκεις έτσι το πρωί. Πρόσεξε, μην συνηθίσεις τη μυρωδιά από τη κλεισούρα. Πρόσεξε, μην δε δίνεις σημασία πλέον στο αν είναι πρωί, μεσημέρι ή απόγευμα. Πρόσεξε, μην βλέπεις το κινητό σου να χτυπά από φίλους και από ανθρώπους που σε αγαπάν, αλλά επιλέγεις να το αφήνεις να χτυπάει…
Όλοι κάποτε πέφτουμε.
Πρόσεξε όμως καλά.
Πρόσεξε μην γίνει συνήθεια η πτώση…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.