Ὁ Παῦλος Μελᾶς καί ἡ σημερινή Ἑλλάς

                                       

Ὑπό κανονικές συνθῆκες, στις 13 Ὀκτωβρίου, σέ ὅλα τά σχολεῖα τῆς χώρας, οἱ δάσκαλοι καί οἱ καθηγητές θά ἀναφέρονταν στόν θάνατο τοῦ Παύλου Μελᾶ!Εἶναι βέβαιο ὅτι οὐδείς ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας θυμήθηκε τήν χθεσινή θλιβερή ἐπέτειο, οὐδείς ἀπό τούς ὑψηλά ἱσταμένους ἀλλά καί τούς παρακατιανούς δέν ἀσχολεῖται μέ «τέτοια θέματα».

Προέχει ἡ διασφάλιση στόν «σεβασμό στήν διαφορετικότητα» καί ἴσως καί ἄλλα, πιό σοβαρά θέματα ἀπό τήν Ἱστορία τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα, ἴσως καί τῆς Μακεδονίας, γενικώτερα.

Αὐτά εἶναι θέματα πού πληγώνουν τήν σκέψη τοῦ ὑπό κατασκευήν «σύγχρονου Ἕλληνα», ὁ ὁποῖος ἴσως καί νά πρέπει πλέον νά ἀποδεχθεῖ τίς ἀπόψεις τῶν «πνευματικῶν ἀνθρώπων», πού, μεταξύ οὐίσκι καί σαμπάνιας, ἀποφαίνονται ὅτι «εὐτυχῶς πού στά χρόνια τῆς Ἐπανάστασης δέν ὑπῆρχαν τά “σόσιαλ μήντια”, ἀλλιῶς δέν θά γινόμασταν ποτέ ἐλεύθερο κράτος!»… Καί μή χειρότερα, νά λέμε. Διότι ἄν «ἐλεύθερο κράτος» σημαίνει συκοφαντῶ κάθε ἐθνικό ἀγῶνα, ἀπαρνιέμαι τήν Ἱστορία μου, χαρακτηρίζω «σφαγές» ὅσα ἔπραξαν οἱ ἐπαναστατημένοι Ἕλληνες στόν ἀπελευθερωτικό τους ἀγῶνα, γιά τήν ἀποτίναξη ἑνός τυραννικοῦ ζυγοῦ 400 χρόνων, τότε «μέ τίς ὑγεῖες μας». Καί οὐδεμία θά μᾶς προκαλέσει ἔκπληξη ἄν αὔριο ὁ «Συνωστισμός» στήν προκυμαία τῆς Σμύρνης διδάσκεται ὡς «Ἱστορία» στά σχολεῖα (ἄν δέν ἀπαλειφθοῦν τελείως ὅλες οἱ ἀναφορές στό 1821, τό 1897, τό 1922 καί τό 1974) σέ μιά ἀκόμη προσπάθεια «κατευνασμοῦ τῶν παθῶν», λές καί ἡ Ἑλλάδα φύτρωσε ξαφνικά σάν μανιτάρι στόν εὐρωπαϊκό χάρτη.

Ἀλλά κάπως ἔτσι «γράφεται» ἡ σύγχρονη Ἱστορία. Μέ τόν Ἐρντογάν νά δείχνει στήν τηλεόραση εἰκόνες μέ τό πῶς μεγάλωσε τήν ἔκτασή του τό Ἰσραήλ, διά τῶν ὅπλων. Καί δέν μᾶς λέει ποῦθε ξεπρόβαλλαν οἱ Σελτζοῦκοι καί πῶς ἀπέκτησαν τίς ἐκτάσεις τίς ὁποῖες ἐκεῖνος ἀποκαλεῖ «Μεγάλη Τουρκία» καί οἱ ὁποῖες κατακτήθηκαν μέ σφαγές καί γενοκτονίες! Χθές, λοιπόν, δάσκαλοι καί καθηγητές, ὑπό ὁμαλές συνθῆκες, βεβαίως-βεβαίως, θά μιλοῦσαν στά παιδιά γιά τόν καπετάν Μίκη Ζέζα, θά τούς διάβαζαν ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό «Τά Μυστικά τοῦ Βάλτου», θά τούς μιλοῦσαν γενικότερα γιά τόν Μακεδονικό Ἀγῶνα καί θά τούς ζητοῦσαν νά γράψουν μιάν ἔκθεση ἰδεῶν, βασισμένη σέ ὅσα τούς εἶπε ὁ δάσκαλος καί σέ ὅσα θά βροῦν στό διαδίκτυο ἤ στίς ἐγκυκλοπαίδειες τό Σαββατοκύριακο. Ὅλα αὐτά, βεβαίως-βεβαίως, ὑπό ὁμαλές καί κανονικές συνθῆκες, χωρίς τόν Stefanos, πού ὀνειρεύεται νά μᾶς κυβερνήσει, νά λέει «σέ λίγο καιρό θά γίνω ξεφτέρι» (παλιά αὐτό οἱ Γάλλοι τό ἔλεγαν «Bon pour l’ Orient») καί πού ἄν τόν ρωτήσεις «Ποῖος ἦταν ὁ Παῦλος Μελᾶς;», θά σοῦ πεῖ «δέν ξέρω, ἀλλά ἄν θέλει νά εἶναι ὑποψήφιος Εὐρωβουλευτής, νά ὑποβάλει τήν σχετική αἴτηση!».

Τώρα θά πεῖτε «καί καλά ὁ Stefanos, πού ἔφυγε στά δεκατέσσερα, φτωχός καί πένης καί γίνηκε στό Ἀμέρικα ἑκατομμυριοῦχος. Κάποιοι ἄλλοι, ὅμως, πού πήγαιναν σέ συγκεντρώσεις καταδίκης τῆς Συμφωνίας τῶν Ψαράδων καί ὅταν ἔγιναν ἐξουσία τήν κατάπιαν ἀμάσητη, ποῦ εἶναι τώρα;»… Προφανῶς, ἔπραξαν ὅ,τι πράττουν οἱ «ὀρθόδοξοι» Ἑβραῖοι, ἐκεῖνοι μέ τά «κοτσιδάκια», πού τό σκᾶνε ἀπό τό Ἰσραήλ γιά νά μήν πολεμήσουν!

Τά ἔχουν αὐτά ὅσοι κάνουν τόν «καμπόσο» ἐν καιρῷ εἰρήνης…

ΕΣΤΙΑ