Οι συγκλονιστικές τελευταίες στιγμές του Αγιορείτη Γ. Μωυσή.

Κοινώνησε λίγο πριν από την κοίμησή του και είδε τρεις αγίους 

λέει ο Καστορίας

Σεραφείμ στη «δημοκρατία»

σχόλιο Γ.Θ : Θα συγκλονιστείτε...

Μακάρι να αξιωθούμε και εμείς τέτοιας αναχώρησης... 

Του Βασίλη Σπυρόπουλου

(από το ένθετο της Δημοκρατίας για την ορθοδοξία)

Στο πένθος βυθίστηκαν η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Αγιορείτικη Πολιτεία πριν από λίγες ημέρες κατά το άκουσμα της είδησης της κοίμησης του γέροντα Μωυσή του Αγιορείτη.

Ο μακαριστός λόγιος γέροντας φιλοξενούνταν το τελευταίο χρονικό διάστημα, ύστερα και από δική του επιθυμία, στο επισκοπείο της Μητρόπολης Καστορίας, καθώς η κατάσταση της υγείας του ήταν επιβαρημένη. 

Γεννημένος στην Αθήνα το 1952, μόναζε επί 35 χρόνια στο Αγιον Όρος. Ανήσυχο πνεύμα, ασχολήθηκε με την αγιογραφία, τη συγγραφή, την ποίηση και την κριτική. Συνέγραψε περισσότερα από 50 βιβλία και πολλά άρθρα, εκ των οποίων ένας μεγάλος αριθμός έχει μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες και έχει βραβευθεί. Ελαβε μέρος σε δεκάδες συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ πραγματοποίησε αναρίθμητες ομιλίες ύστερα από προσκλήσεις μητροπόλεων, πανεπιστημίων και συλλόγων. Για 25 χρόνια ήταν γέροντας της Καλύβης Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος - Κουτλουμουσίου, της οποίας διετέλεσε δικαίος.

Ισχυρούς πνευματικούς δεσμούς με τον γέροντα Μωυσή διατηρούσε για πολλά χρόνια ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ. «Γνωριστήκαμε πριν από 35 χρόνια, όταν ήμουν λαϊκός, στην Αθήνα και εκείνος ως μοναχός κατέβαινε για να επισκεφθεί διάφορα νοσοκομεία για την κλονισμένη, ήδη πριν πάει στο Αγιον Ορος, υγεία του» αναφέρει στη «δημοκρατία» ο κ. Σεραφείμ. Η πνευματική φιλία μεταξύ τους ήταν τόσο βαθιά και στέρεη που, όταν η υγεία του λόγιου μοναχού κλονίστηκε πριν από δύο χρόνια από εγκεφαλικό, ο κ. Σεραφείμ σε επίσκεψή του στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν του είχε πει ότι ο ίδιος ότι η μητρόπολη είναι στη διάθεσή του για ό,τι χρειαστεί. Αλλωστε, ο π. Μωυσής επισκεπτόταν πολύ συχνά την Καστοριά, όπου μιλούσε σε εκδηλώσεις της μητρόπολης, που ήταν γι' αυτόν ένας τόπος οικείος και πολύ αγαπητός.

«Από την ηλικία των 19 ετών γνώρισα τον πόνο» είχε εκμυστηρευθεί στον μητροπολίτη Καστορίας. Είχε κάνει εξετάσεις για το συκώτι του και πήγε στο νοσοκομείο για να πάρει τις απαντήσεις. Η μικροβιολόγος τον ρώτησε για ποιον είναι οι εξετάσεις. Εκείνος, για να του πει η γιατρός την αλήθεια, απάντησε ότι είναι για τον αδερφό του. «Δυστυχώς, βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου» αποκρίθηκε η μικροβιολόγος. Συγκλονισμένος, ο 19χρονος νεαρός είπε στον εαυτό του: «Ωστε βαδίζεις προς τον θάνατο;» Εζησε από τότε αγκαλιά με τον θάνατο, όπως έλεγε. Στο Μοναστήρι της Σιμωνόπετρας η κατάσταση επιδεινώνεται, καθώς οι αιμορραγίες είναι πλέον συνεχείς. Τον βοηθά ο γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης, ο οποίος του λέει: «Αυτός ο πόνος θα γίνει η σκάλα την οποία θα ανέβεις για να φτάσεις στη Βασιλεία των Ουρανών. Ο πόνος για σένα είναι η σωτηρία σου».

Πριν από 18 χρόνια υπεβλήθη σε εγχείρηση μεταμόσχευσης ήπατος στις ΗΠΑ. Οταν μπήκε στο χειρουργείο, σταύρωσε τα χέρια και είπε: «Τώρα αφήνω τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού». Και ο Θεός δεν τον άφησε και μετά την εγχείρηση, βοηθώντας τον να αναρρώσει γρήγορα και να επιστρέψει στην Ελλάδα.

«Οσιακή η ζωή του, οσιακό και το τέλος του, χωρίς κανένα ελάχιστο λογισμό ανυπομονησίας, αλλά με το πνεύμα της υπομονής και της καρτερίας και με την προσδοκία της Βασιλείας των Ουρανών» μας λέει ο μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ. «Μου είπε προσωπικά ότι είδε την Αγία Σοφία της Κλεισούρας, η οποία τον ενίσχυε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, τον άγιο Ιερώνυμο της Σιμωνόπετρας και τον όσιο Γεώργιο τον Καρσλίδη (έχει γράψει τον βίο αυτών των δύο αγίων), οι οποίοι του είπαν ότι είσαι πολύ καλός βιογράφος μας» υπογραμμίζει ο κ. Σεραφείμ. Οι τελευταίες του ώρες ήταν μέσα στην ηρεμία. «Κοινώνησε το Σάββατο το βράδυ (31 Μαΐου), στις 3 τα μεσάνυχτα, από τα χέρια του πρωτοσυγκέλλου π. Αθανασίου, και σε μία ώρα, χωρίς κανείς να καταλάβει, έχοντας δίπλα του -αυτό το επιθυμούσε πολύ- τον π. Αθανάσιο, τον υποτακτικό του π. Χρυσόστομο, τον διάκονο π. Γεώργιο, τον π. Νικόλαο, οι οποίοι του κρατούσαν τα χέρια και προσεύχονταν, άφησε την ψυχή του στα χέρια του Θεού» καταλήγει ο σεβασμιότατος.

ΠΗΓΗ 1

ΠΗΓΗ 2